Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ο Πάμπλο Πριτζιόνι εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά την ενεργό δράση τη Δευτέρα το βράδυ, σε λιγότερο από ένα μήνα από την επιστροφή του στην αγαπημένη του Μπασκόνια, με μία προφανώς συμβολική κίνηση να κλείσει την καριέρα του εκεί που ήθελε.
Ο Πριτζιόνι δεν ήταν ποτέ του το πρώτο όνομα, αλλά αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για το πως παίζουν οι πλέι μέικερ. Αφοσιωμένος στην οργάνωση και τη δημιουργία για τους συμπαίκτες, αλλά και στα αμυντικά του καθήκοντα, ο Πριτζιόνι χωρίς να διαθέτει σπουδαία αθλητικά προσόντα (δεν τον λες εκρηκτικό, γρήγορο και αλτικό…) κατάφερνε πάντα να παίζει βασικός σε μεγάλα κλαμπ.
Χάρη στην προφανέστατη καλή ζωή του και τη γυμναστική έμεινε ως τα 39 στις επάλξεις, πηγαίνοντας να παίξει στο ΝΒΑ στα 35 του χρόνια!!! Ποιος το κάνει αυτό; Πόσο μπορεί να επιβιώσει κάποιος σε αυτήν την ηλικία; Και όμως ο Πριτζιόνι βρισκόταν στο ΝΒΑ από το 2012 και υπηρέτησε ως αναπληρωματικός μεν, με αξιοπιστία δε, το ρόλο που του ανέθεταν οι Νικς, οι Ρόκετς και οι Κλίπερς.
Εκεί όπου έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα. Να κλέβει μπάλες
Μέσα στους κορυφαίους στις ασίστ και στα κλεψίματα
Ο Πριτζιόνι αφήνει την Ευρωλίγκα ως ο πέμπτος καλύτερος πασέρ στην ιστορία της με 804 ασίστ και μέσο όρο 4,32 τελικές πάσες μέσο όρο. Αν αυτά τα τέσσερα χρόνια έπαιζε στην κορυφαία διοργάνωση, τότε βασιζόμενοι στους μέσους όρους, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως θα απειλούσε και ίσως περνούσε μπροστά και από τον Δημήτρη Διαμαντίδη στην πρώτη θέση! Νομοτελειακά σε σύντομο χρονικό διάστημα θα τον προσπεράσουν οι μεγάλοι του αντίπαλοι Γιούλ (κάποτε συμπαίκτης) και Ναβάρο και ίσως ο Νίκος Ζήσης επίσης.
Κάτι αντίστοιχο θα γινόταν και στα κλεψίματα και προφανώς με μεγαλύτερη βεβαιότητα θα ήταν πρώτος αφού ο μέσος όρος του (1,73) ήταν μεγαλύτερος από του πρώτου Διαμαντίδη (1,56) και του Θοδωρή Παπαλουκά (1,33). Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην τρίτη θέση και θα αργήσει κάποιος να τον προσπεράσει αφού βρίσκονται μακριά του.
Αυτή είναι η τελευταία μεγάλη ασίστ στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα…
Ο Πριτζιόνι είναι επίσης τέταρτο στην αναλογία λαθών/ασίστ της Ευρωλίγκας μια και εκτός από καλός πασέρ ήταν ένας προσεκτικός και σχολαστικός πλέι μέικερ που απέφευγε τα πολλά λάθη.
Ο Αργεντινός εγκατέλειψε κατακτώντας ένα πρωτάθλημα Ισπανίας με την Ταού, ενώ με την Εθνική ομάδα της χώρας του έχει κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο και αρκετά μετάλλια σε Παναμερικανικούς αγώνες. Σίγουρα δεν ήταν τόσο ξεχωριστός όσο ο Μανού, ο Σκόλα και ο Νοτσιόνι όλα αυτά τα χρόνια, αλλά βοήθησε την εθνική του ομάδα όπως έκανε παντού όπως έπαιξε…
Ιδού και το τελευταίο καλάθι του…