Της Eurohoops team / info@eurohoops.net
Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς μίλησε στο podcast “Man to Man” της GBL για το… λάθος και το απωθημένο του, τον (οικονομικό) λόγο που ασχολήθηκε με το μπάσκετ, αλλά και για τον θρυλικό, αείμνηστο πατέρα του, Μπόμπαν Γιάνκοβιτς.
Για το απωθημένο του: “Η χρόνια που αποφάσισα να φύγω του Παναθηναϊκό. Υπήρχαν συζητήσεις για να μείνω και νομίζω ότι κατέληξα να κάνω ένα λάθος, να αποχωρήσω. Είναι κάτι το οποίο και το μετανιώνω, αλλά δυστυχώς στη ζωή πρέπει να πάθεις πολλές φορές, για να μάθεις. Είμαι ευχαριστημένος με όσα έχω κάνει μέχρι τα 35 μου, γιατί αυτά που δεν έχω κάνει μπορώ να τα διδάξω στους επόμενους και αυτά που έχω κάνει, μπορώ να τα δείξω“.
Για την τριετία στον Παναθηναϊκό: “Μαγική εμπειρία. Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω συμπαίκτης και αντίπαλος με άτομα που είχα σε πόστερ στο δωμάτιο μου. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Αντρέι Κιριλένκο και νομίζω ότι ολοκληρώθηκα σαν παίκτης όταν παίξαμε στη σειρά ΤΣΣΚΑ – Παναθηναϊκός και πάμε στο τζάμπολ. Και ακούω τον Κιριλένκο να λέει “παίζω άμυνα στον Γιάνκοβιτς”! Τώρα λέω “ρε φίλε, τι γίνεται τώρα, πώς θα του βάλω καλάθι;” Νιώθω πάρα πολύ τυχερός που έπαιξα στον Παναθηναϊκό, νιώθω πάρα πολύ τυχερός που γνώρισα ανθρώπους όπως είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο οποίος με πίστεψε από νεαρή ηλικία και μου δόθηκε ευκαιρία να παίξω στην ομάδα του οπότε νομίζω ότι κρατάω μόνο τα θετικά.
Είναι ωραία που υπάρχει ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο Ολυμπιακός, δεν πρέπει να τον ξεχνάμε. Υπάρχει άμεσο sold out, υπάρχουν εξαιρετικά πράγματα που γίνονται, η μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού, το γήπεδο, οι Ευρωλίγκες. Δύο ομάδες που περίμενα από την αρχή της σεζόν ότι θα είναι στο 1-2. Θα ήθελα να είμαι νέο παιδί και να έχω κίνητρο να παίξω σε αυτές τις δύο ομάδες, γιατί έχω το ελληνικό διαβατήριο! Τα παιδιά δεν το ξέρουν, ότι μπορεί να τους δοθεί μία ευκαιρία να παίξουν σε μία απ’ αυτές τις δύο ομάδες γιατί το μόνο που πρέπει να κάνουν είναι να βάλουν τις ώρες”.
Όσο για την επιλογή του μπάσκετ και τη… σκιά του πατέρα του, Μπόμπαν: “Στα 16 έχασα τον πατέρα μου, ήταν μία πολύ ευάλωτη ηλικία, αλλά παράλληλα έχασα και μία σταθερή οικονομική βάση. Όχι μόνο αναγκάστηκα, αλλά ήταν θέμα επιβίωσης το να παίξω μπάσκετ και να αμείβομαι από τόσο νεαρή ηλικία. Αν δεν έπαιζα μπάσκετ, νομίζω ότι θα είχα μία πολύ δύσκολη ζωή. Με το που πέθανε ο πατέρας μου, πολλά άλλαξαν στο οικονομικό κομμάτι. Υπήρχαν προβλήματα, δάνεια, χρέη, οπότε το mindset ενός 16χρονου, έγινε ενός 36χρονου σε μία νύχτα!
Χρειάστηκε να καταπιώ πολλές φορές πικρά πράγματα, μέσα από συγκρίσεις. Η… σκιά είναι μεγάλη, ο τραυματισμός του σκέπαζε τα πάντα. Χρειάστηκα αρκετό καιρό για να μπορώ να φτάσω σε ένα σημείο να με συγκρίνουν στο τι μπορώ να κάνω μπασκετικά καλύτερα απ’ αυτόν. Μου έδωσε μεγάλο κίνητρο, ήθελα από μικρή ηλικία να πάψουν να με συγκρίνουν. Ο κάθε παίκτης είναι διαφορετικός”.