Του Βαγγέλη Ιωάννου/ info@eurohoops.net
Αυτό που είδαμε (και θα δούμε) σε ένα ακόμη “παράθυρο” των Εθνικών ομάδων δεν ικανοποίησε κανέναν. Κι όχι μόνο δεν ικανοποίησε, αλλά υπήρξαν και (ευγενικές) διαμαρτυρίες από τους κορυφαίους προπονητές.
Ομπράντοβιτς, Ιτούδης, Μπαρτζώκας, Σφαιρόπουλος και πολλοί ακόμα πήραν θέση. Στα παράθυρα της FIBA δυστυχώς εξακολουθούν να μην αγωνίζονται οι καλύτεροι παίκτες. Η λύση στο καλεντάρι της παγκόσμιας ομοσπονδίας και της Ευρωλίγκας δεν έχει βρεθεί ακόμη. Κι όλο αυτό αλλοιώνει την εικόνα, αλλά και το ζητούμενο. Δηλαδή την προαγωγή του αθλήματος.
Κάποια (μικρά) γήπεδα μπορεί να γεμίζουν, αλλά πέρα από μια…μικροοικονομία, τίποτα άλλο δεν κερδίζουν οι εμπλεκόμενοι. Από δω και πέρα, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση και της προκριματικής φάσης για το επερχόμενο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, τα πράγματα είναι απλά: Ή ο Έλληνας ισχυρός άνδρας του παγκοσμίου μπάσκετ θα επιβάλει τους κανόνες και στην Ευρωλίγκα για να αλλάξει το καλεντάρι και να υπάρχει διακοπή για τις Εθνικές ομάδες μία ή δυο φορές μεσούσης της σεζόν ή τα “παράθυρα” πρέπει να σταματήσουν.
Αυτό το πρόβλημα δεν πρέπει να διαιωνίζεται. Άλλωστε, αυτή η διελκυστίνδα δεν παρατηρείται σε κανένα άλλο άθλημα. Φυσικά, στο ποδόσφαιρο ούτε λόγος γίνεται. Οι αποφάσεις της ΟΥΕΦΑ και της ΦΙΦΑ είναι νόμος για τους συλλόγους. Συνεπώς ο Ανδρέας Ζαγκλής, που είναι τεράστιο κεφάλαιο για το παγκόσμιο μπάσκετ πρέπει να αναλάβει (εκ νέου) δράση. Και σε συνεργασία με τους νέους υπευθύνους της Ευρωλίγκας (Μποντιρόγκα- Γκλίκμαν) να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Στο θέμα της πρόκρισης της Εθνικής ομάδας, τώρα, λίγο έως πολύ τα δεδομένα είναι γνωστά. Με νίκη επί του Βελγίου τη Δευτέρα (14/11) η Ελλάδα προκρίνεται, εφόσον και η Σερβία νικήσει την Τουρκία. Σε περίπτωση ήττας δικής μας ή νίκης δικής μας και ήττας της Σερβίας, το ενδιαφέρον παρατείνεται (το ίδιο και η αγωνία) για τα δυο παιχνίδια του Φεβρουαρίου (Σερβία εντός, Λετονία εκτός).
Η εκτίμησή μου είναι ότι η Εθνική με την ενίσχυση των “Ευρωλιγκάτων” παικτών (Καλάθη, Λαρεντζάκη, Παπανικολάου, Μποχωρίδη και Π. Καλαιτζάκη), θα νικήσει το Βέλγιο. Θα ήμουν απόλυτα σίγουρος, βέβαια, εάν έπαιζε και ο Παπαγιάννης…
Ο σταθμός του Μονάχου και η Πόλη
Στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας, τώρα, δεν σημειώθηκαν εκπλήξεις. Ο Ολυμπιακός με περισσότερες λύσεις επικράτησε εύκολα της ελλιπούς Παρτιζάν. Οι πειραιώτες έδειξαν και πάλι τον αμυντικό χαρακτήρα τους, αλλά αυτή η αναμέτρηση δεν αντέχει σε μεγάλη κριτική λόγω των ειδικών συνθηκών κάτω από τις οποίες προετοιμάστηκε η ομάδα του Ομπράντοβιτς.
Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μπροστά τους ένα πιο δύσκολο παιχνίδι, αυτό με την Μπάγερν στη Γερμανία. Ο … σταθμός του Μονάχου θα κρίνει πολλά ως προς την επιστροφή τους στην κανονικότητα, αλλά και στη σταθερότητα στις κορυφαίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να αποδίδει εξαιρετικά κι αυτό το έγραψα και μετά τις δυο εντός έδρας ήττες από Μονακό και Βαλένθια. Όπως έγραψα ότι το ερωτηματικό με τον Κάνααν στα δύσκολα, επίσης παραμένει…
Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του, έκανε μια μεγάλη νίκη (απ’ όλες τις πλευρές) κόντρα στην Μπασκόνια, με καταπληκτική απόδοση στο δεύτερο ημίχρονο. Με Ουόλτερς και Μπέικον να δουλεύουν σε κανονικούς ρυθμούς, οι «πράσινοι» αρχίζουν να κερδίζουν μεγάλα παιχνίδια. Και, φυσικά, έχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης ακόμη.
Ο Παναθηναϊκός γίνεται ολοένα και πιο σκληρός στην άμυνα, ενώ – το κυριότερο- αποκτά και αυτοματισμούς στην επίθεση. Πολύ σημαντικό, εξάλλου, για την ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στη σεζόν δείχνει ομαδικότητα και στις δυο πλευρές του παρκέ.
Έχει δρόμο ακόμη, βέβαια, για να φτάσει εκεί που πρέπει, αλλά -όπως και να το δει κανείς- τα πράγματα μπαίνουν σιγά σιγά σε μια σειρά. Οι ρόλοι γίνονται ξεκάθαροι για όλους. Κι ένα πολύ μεγάλο τεστ για όλους στον Παναθηναϊκό θα είναι η αναμέτρηση της Πόλης. Το παιχνίδι κόντρα στη Φενέρ θα δείξει πολλά ως προς το επίπεδο που βρίσκεται το “τριφύλλι”. Κι ας πηγαίνει ως αουτσάιντερ να παίξει με την πρωτοπόρο ομάδα της Ευρωλίγκας.