Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Η εξέλιξη του ομίλου στο Top 16 εδώ που τα λέμε μοιάζει λιγάκι με όσα βιώσαμε πέρυσι. Ο Ολυμπιακός πήγαινε πρίμα, “έσκασαν” πολλοί τραυματισμοί μαζί και με τον Σπανούλη να χάνει 4 αναμετρήσεις η ομάδα υποχώρησε, έχασε το πλεονέκτημα έδρας και έπεσε πάνω στη Ρεάλ Μαδρίτη.
Πάλεψε σπουδαία σε αυτή την σειρά, αλλά στο κρίσιμο κομμάτι του 5ου προημιτελικού έμεινε από δυνάμεις και λύσεις και αποκλείστηκε από το φάιναλ φορ.
Φέτος?
Μετά την 9η αγωνιστική ο Ολυμπιακός ήταν καβάλα στο άλογο. Με ρεκόρ 8-1 χρειαζόταν ουσιαστικά νίκη με μισό πόντο κόντρα στην Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ, για να “κλειδώσει” το πλεονέκτημα έδρας.
Δύο μέρες πριν την αναμέτρηση – κλειδί ο Σπανούλης συγκρούστηκε με τον Καββαδά και το γόνατό του έγινε “τούμπανο”.
Αγωνίστηκε με ένα πόδι όσο άντεξε, ήταν και ο Μάντζαρης τραυματίας και σε αυτά προσθέστε το χτύπημα του Πετγουέι στον ώμο.
Δεν νομίζω να πίστεψε κανείς τα πρώτα ρεπορτάζ που μιλούσαν για μια εβδομάδα εκτός δράσης. Ήταν ξεκάθαρο αυτό που έγινε στη φάση με τον Μπρεντ. Ακόμα να επιστρέψει, έστω να μπορέσει να προπονηθεί κανονικά.
Τα προβλήματα αυτά συνετέλεσαν στο να χάσει 2 διαδοχικά ματς ο Ολυμπιακός και να είναι πλέον 3ος στον όμιλο, πίσω από την Φενέρμπαχτσε και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Ένας τρόπος, ένα μονοπάτι μπορεί να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στο πλεονέκτημα έδρας. Το 3/3 με Εφές, Νίζνι μέσα και ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα. Εύκολο δεν είναι σε καμία περίπτωση. Δεν αποτελεί, όμως σενάριο επιστημονικής φαντασίας…
Όπως έγραψα στη μίνι – ανάλυση που αφορούσε την εσφαλμένη απόφαση του πολύ καλού στη Βιτόρια Όλιβερ Λαφαγιέτ, στη παρούσα φάση SOS είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ η νίκη στην αναμέτρηση – ορόσημο απέναντι στην Εφές, που σηματοδοτεί την επιστροφή του Ντούντα στο ΣΕΦ στον αντίπαλο πάγκο. Για πρώτη φορά μετά τη μυθική σεζόν 2011-12.
Για τον απλούστατο λόγο πως με αυτή “κλειδώνει” μαθηματικά την τρίτη θέση η ομάδα και ταξιδεύει έπειτα στη Μόσχα χωρίς φόβο και μεγάλη πίεση, αλλά με πάθος και πίστη για ένα διπλό – χρυσάφι.
Αν ο Ολυμπιακός τερματίσει τρίτος και απαιτείται μια πρόβλεψη, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός θα ματσάρει στα Playoffs με τη Μπαρτσελόνα. Οι μοναδικές ομάδες στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας που θα έχουν 10 διαδοχικές παρουσίες στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Είναι, όμως, νωρίς για τέτοιες σκέψεις και αναλύσεις.
Η ήττα στη Βιτόρια δεν διαφοροποίησε ιδιαίτερα τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί μετά την ήττα από την Φενέρμπαχτσε. Το αντίθετο θα έλεγα.
Ούτε είναι κάτι τραγικό ή έστω καταδικαστέο μπασκετικά πως έχασε στο πόντο ο Ολυμπιακός από μια πολύ βελτιωμένη το τελευταίο καιρό ομάδα. Οι λόγοι της ήττας κατ’ εμέ μοιάζουν σαν μια σταγόνα νερό με εκείνους της απώλειας στο ΣΕΦ την προηγούμενη εβδομάδα.
Από ένα σημείο και έπειτα οι κόκκινοι είχαν έλλειμμα δημιουργίας και επαρκούς απειλής επιθετικά. Ταυτόχρονα κουράστηκε ο Πρίντεζης – ότι ακριβώς είχε συμβεί με την Φενέρ – και δεν κατάφερε κάποιος παίκτης να “βγει μπροστά” και να κάνει τη διαφορά.
Ο Ολυμπιακός είχε καλύτερο ποσοστό στα δίποντα και στα τρίποντα και καλύτερο πρόσημο στο Assit/Turnover Ratio.
Τότε, γιατί έχασε?
Για δύο λόγους. Στις τελευταίες 4-5 κρίσιμες κατοχές ήταν αναποτελεσματικός, έχασε βολές, έκανε κακές επιλογές.
Ο δεύτερος ήταν η αδυναμία – για μια ακόμα φορά – στα αμυντικό ριμπάουντ. Τα 13 που πήραν οι Βάσκοι είναι πολλά, σε αυτά οφείλονται οι +3 κατοχές της ομάδας του Ίμπο Ναβάρο και κάπως έτσι χάθηκε ένα ματς. Στις λεπτομέρειες. Ήταν ξεκάθαρο πως μπορούσε να κερδίσει στο τέλος η ομάδα. Δεν τα κατάφερε.
Η δική μου οπτική από το τζάμπολ του τοπ16 ήταν πως αν ο Ολυμπιακός καταφέρει να πάρει το πλεονέκτημα έδρας, τουτέστιν μια από τις 2 πρώτες θέσεις θα έχει πετύχει σοβαρή υπέρβαση.
Εντάξει, προέκυψαν προβλήματα διόλου αμελητέα, αλλά η ικανότητα να ξεπερνάς τους τραυματισμούς εξαρτάται άμεσα από την ποιότητα και το βάθος του ρόστερ.
Ο Ολυμπιακός πλήρης είναι μια πολύ καλή, επικίνδυνη ομάδα, πιθανώς ικανή για όλα.
Ασφαλώς, όμως, έχει αδυναμίες. Μονίμως υπάρχει μια “τρύπα” στο τέσσερα. Δεν υφίσταται παιχνίδι με πλάτη από το “5” και φυσικά ΔΕΝ υπάρχει ΗΓΕΤΙΚΟΣ ΠΟΛΟΣ στη περιφέρεια τοπ κλάσης. Πολύ χρήσιμος ο Λαφαγιέτ, μπορεί να σου πάρει και παιχνίδια κάποια στιγμή, αλλά Λο δεν είναι.
Δεν είναι θέμα να αναπολούμε τώρα. Είναι και λάθος να μπούμε σε τέτοια διαδικασία. Αμιγώς μπασκετικά το προσεγγίζω και καταλαβαίνουμε όλοι πως ο ένας παίκτης είναι ποιοτικός κι ο άλλος είχε Leadership, κλάση, τον τρόπο να ανεβάσει επίπεδο ολόκληρη την ομάδα και τους συμπαίκτες του όταν για κάποιο λόγο δεν το έκανε ο Σπανούλης.
Αν επιστρέψουν οι τραυματίες και γίνει μια μεγάλη νίκη – είτε στη Μόσχα, είτε Break στα Playoffs – εκτός έδρας, ο Ολυμπιακός θα διαθέτει την ποιότητα και την πνευματική ικανότητα να βρει μομέντουμ και να μην αποτελεί “καλό” αντίπαλο για οποιαδήποτε ομάδα. Αν έχει πάνω από όλα υγεία η ομάδα, είναι δεδομένο πως θα… λυσσάξει όσο πλησιάζουμε στη στιγμή που κρίνονται οι στόχοι!
Κάποιες σκέψεις για το τώρα και το μέλλον.
- Ο Χάντερ στην επίθεση αποδίδει καλύτερα από ότι περίμενα στην αρχή της σεζόν και η χθεσινή του εμφάνιση επιθετικά – απόντος και του δημιουργού Σπανούλη – ήταν πραγματικά αξιοσημείωτη.
- Ο Ντάνστον φτάσαμε τέλη Μάρτη και πέρα από κάποια ξεσπάσματα, δεν έχει σχέση με το περσινό Μπράιαντ. Δεν είναι ακόμα – πολύ – αργά. Για να δούμε…
- Ο Σλούκας αν αναλογιστούμε το ροτέισον – ποιοι έλειπαν δηλαδή – πάλι δεν πήρε ιδιαίτερα πολύ χρόνο (17 λεπτά), αλλά από την άλλη θα μπορούσε και έπρεπε όσο αγωνίστηκε να κάνει περισσότερα πράγματα στο παρκέ.
- Το ίδιο ισχύει και για τον Μάντζαρη. Έπαιξε 30 λεπτά και πήρε μόλις 5 σουτ χωρίς να είναι πολύ δημιουργικός, ούτε παραπάνω αποτελεσματικός από το Average στην άμυνά του.
- Θα είναι σημαντικό να ανέβουν σιγά – σιγά οι Αγραβάνης και Παπαπέτρου. Όσο πιο πολλούς φρέσκους και διαθέσιμους έχει η ομάδα, τόσο πιο πιθανό στα πολύ κρίσιμα να είναι γεμάτη ενέργεια.
- Ο Ντάρντεν συνεχίζει να διακατέχεται από μια διστακτικότητα και πολλάκις αναποτελεσματικότητα στο επιθετικό του παιχνίδι. Στη καριέρα του έχει αποδείξει πως μπορεί να αποδώσει καλύτερα ως εκτελεστής, στον Ολυμπιακό όχι ακόμη.
- Ο Ματ ξεκίνησε περίφημα, αλλά στη συνέχεια “χάθηκε”.
- Η αίσθησή μου είναι πως ο Βασίλης Σπανούλης θα καταφέρει να παίξει κόντρα στην Εφές.
- Ο κόσμος πρέπει να γεμίσει το γήπεδο σε αυτό το ματς. Πρώτον και κύριον για να στηρίξει την ομάδα του και να την βοηθήσει να φτάσει στη νίκη. Έπειτα για να τιμήσει ως του αξίζει τον πιο πετυχημένο προπονητή στην ιστορία του τμήματος μπάσκετ, τον Ντούντα. Είναι 2 διαφορετικά πράγματα που πρέπει να συνδυαστούν.
- Το Eurohoops έχει πλέον στη παρέα του τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ένα παιδί που όποιος αγαπάει πραγματικά το μπάσκετ, απολαμβάνει να το βλέπει και αδημονεί για όσα πρωτόγνωρα μπορεί να μας χαρίσει στο άμεσο μέλλον, αλλά και στην προοπτική της επόμενης δεκαετίας και βάλε. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το κομμάτι – αυλαία του επίσημου Blog του Greek Freak.
- Όσοι δεν έχετε διαβάσει το συγκεκριμένο κομμάτι, καλό θα είναι να το κάνετε. Έρχονται εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χάρτη του μπάσκετ και μια σύγκρουση που θα δημιουργήσει – πάλι – χάος μοιάζει πιο πιθανό να έρθει και να είναι μετωπική, παρά να αποφευχθεί.