Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Μπορεί η πρώτη σεζόν της τρίτης δεκαετίας της EuroLeague να είναι το λιγότερο… επεισοδιακή, όμως η διακοπή λόγω κορωνοϊού δίνει την ευκαιρία στους απανταχού μπασκετόφιλους να θυμηθούν το ένδοξο παρελθόν. Μέρους αυτού, δεν γίνεται να μην είναι το τριήμερο όπου όλα κρίνονται. Μέσα σε 80 λεπτά, μια ολόκληρη χρονιά μπορεί να χριστεί επιτυχημένη ή όχι.
Τα Final Four, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά τους, έχουν εξελιχθεί σε ένα φεστιβάλ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, σε μια απόλυτη… δεξαμενή πρωταγωνιστών. Δεδομένου ότι η φετινή σεζόν είναι αφιερωμένη στα τελευταία δέκα χρόνια της EuroLeague, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ομάδα της δεκαετίας, το Eurohoops, σας παρουσιάζει τους MVPs των Final Four από το 2010 μέχρι και πέρυσι, αποκαλύπτοντας παράλληλα κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία.
Πέραν των δύο Ελλήνων, στη λίστα υπάρχει άλλος ένας παίκτης που αγωνίζεται στην χώρα μας. Παράλληλα, μόλις τρεις από τους εννέα παίκτες δεν είναι Ευρωπαίοι (δύο Αμερικανοί και ένας Νιγηριανός) . Επίσης, τέσσερις από τους εννέα είχαν κατακτήσει του βραβείο του πολυτιμότερου της regular season την ίδια χρονιά, ενώ οι μόνοι πρωταθλητές που μετρούν τρία ατομικά βραβεία σε μια σεζόν είναι οι Διαμαντίδης (Regular Season και Final Four MVP, Best Defender Award το 2011), Ντε Κολό (Regular Season και Final Four MVP, Alphonso Ford Award το 2016) και Ντόντσιτς (Regular Season και Final Four MVP, Rising Star Award το 2018).
Τέλος, τρεις είχαν αγωνιστεί νωρίτερα στο NBA (Σπανούλης, Νοτσιόνι, Ντε Κολό) και ένας αγωνίστηκε αμέσως μετά (Ντόντσιτς). Αστερίσκος σε αυτόν τον τομέα είναι ο Έκπε Ούντο, ο οποίος βρέθηκε στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου τόσο πριν, όσο και μετέπειτα.
2010, Παρίσι: Χουάν Κάρλος Ναβάρο
Το ταξίδι μας ξεκινά από την “Πόλη του Φωτός” και το πρώτο Final Four της περασμένης δεκαετίας, όπου μια Ελληνική ομάδα έφτασε στην πηγή, όμως ο υποφαινόμενος είχε ήδη πιει νερό! Ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο είχε την τύχη να βρεθεί στο peak του, την ώρα που η φαρέτρα της Μπαρτσελόνα ήταν κάτι παραπάνω από ικανή για να φτάσει στην κορυφή. Επτά χρόνια μετά την κούπα του 2003, ο Ισπανός είδε τους Ρούμπιο και Λόρμπεκ να “καθαρίζουν” την ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό (64-54), προτού… πάρει το “όπλο” του στον τελικό.
Μέτρησε 21 πόντους με 5 ριμπάουντ και 3 ασίστ, οδήγησε την ομάδα του σε καθαρή επικράτηση επί του Ολυμπιακού (86-68) και κατάφερε να κατακτήσει το μοναδικό τρόπαιο που έλειπε από την συλλογή του.
2011, Βαρκελώνη: Δημήτρης Διαμαντίδης
Ήταν το Final Four της καριέρας του, στην σεζόν της καριέρας του!
Ο Παναθηναϊκός του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αφού πρώτα απέκλεισε την πρωταθλήτρια Ευρώπης και επίδοξη οικοδέσποινα Μπαρτσελόνα, μπήκε στο παρκέ του “Palau Sant Jordi” όντας το φαβορί και το τριήμερο 6-8 Μαϊού φρόντισε να επιβεβαιώσει την υπεροχή του. Σιένα (77-69) και Μακάμπι (78-70) δεν κατάφεραν να αποτρέψουν το… μοιραίο, με τον Έλληνα σούπερ σταρ να χρίζεται για δεύτερη φορά MVP ενός Final Four (το 2007 η πρώτη), χάρη -κυρίως- στην άκρως πολυδιάστατη εμφάνιση του στον τελικό (16 πόντοι, 9 ασίστ, 5 ριμπάουντ).