Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
“Με ένα όνειρο τρελό…” ξεκίνησε το κουβάρι της ζωής του να ξετυλίγεται. Όλα γυρνούσαν γύρω από μία αμερικάνικη σφαίρα. Μία μόνο σκέψη ήταν καρφωμένη γύρω από το μυαλό του και έκανε κύκλους μέχρι να γίνει η φαντασία απτή, χειροπιαστή.
Ο Φιλίπ Πετρούσεφ βγήκε στον πηγαιμό για τη… δική του Ιθάκη και γνώριζε ότι “ο δρόμος θα είναι μακρύς, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώση”. Έτσι αποδείχθηκε. H διαδρομή δεν τον τρόμαζε. Ήξερε πως οι θυσίες ήταν προαπαιτούμενες για να φτάσει στον τελικό του προορισμό και έκανε τα πάντα γι’ αυτόν; Ήταν όμως αρκετό, η επόμενη αυθόρμητη ερώτηση. Comsi-Comsa είναι η αλήθεια γιατί το “βάπτισμα του πυρός” το πήρε, όμως έμεινε μόνο σε αυτό. Και πάλεψε πολύ σκληρά για να είναι μόνο αυτό.
Ο Ολυμπιακός έκανε δικό του για τους επόμενους 2+1 χειμώνες τον Φίλιπ Πετρούσεφ. Έναν ομολογουμένως επίμονο και ταλαντούχο ψηλό που τον μπασκετικό του βίο τον έστρωσε για να καθιερωθεί στην από κει πλευρά του ωκεανού. Αφού όμως ο ύπνος δεν τον έπαιρνε έτσι όπως είχε στρώσει, κατέφυγε πάλι στο καταφύγιο της Ευρώπης ίσως για περισσότερο από κάθε άλλη φορά αν ακολουθήσει τα σημάδια. Το Eurohoops ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής του πολυαναμενόμενου κομματιού στο παζλ του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Τα πάντα για την επίτευξη του στόχου
Με τα καρποφόρα δέντρα του φθινοπώρου να έχουν… ξεμυτίσει, ο Πετρούσεφ είδε το πρώτο φως του ήλιου στη “δύση” του δεύτερου millenium. Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στις νεανικές ομάδες των “γιγάντων” του Βελιγραδίου πριν το… αποδημητικό πουλί που έκρυβε μέσα του, πετάξει για πρώτη φορά.
Σε ηλικία 14 ετών, ο δίμετρος ήδη Πετρούσεφ εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της ισπανικής Μπασκόνια, Λαμποράλ Κούτσα τότε. Το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού αποχωρίστηκε για πρώτη φορά την οικογένειά του, το σπίτι του. Δεν ήξερε τίποτα ακόμα για τη ζωή, τα έμαθε στην… πρόωρη ενηλικίωση.
Δεν ήταν ο μόνος από τους φίλους του που το επιχείρησαν. Αρκετοί από την προικισμένη των Γιουγκοσλάβων σχολή ξεκινούσαν (και ξεκινούν) την επαγγελματική τους καριέρα μακριά από την πατρίδα, ωστόσο πολλοί ήταν εκείνοι που δεν άντεχαν και επέστρεφαν στη “ζεστασιά” της πατρίδας. Για τον Πετρούσεφ όμως δεν υπήρχε επιλογή, παρά μόνο η χώρα των Βάσκων.
Μακριά από οικείο περιβάλλον και διαμένοντας με άλλους νεαρούς (ισπανικό παιδομάζωμα ανά την Ευρώπη), ο 23χρονος βελτίωσε τα αγγλικά του, όσο χρήσιμο ήταν κάτι τέτοιο στη βαθιά σοβινιστική Χώρα των Βάσκων βέβαια.
“Τους πρώτους 2-3 μήνες, ένιωθα συνεχώς σαν να… σπάω. Δεν υπήρχε επιστροφή όμως για μένα. Έσκυβα και συνέχιζα” έχει πει, ενθυμούμενος το διάστημα εκείνο και φανερώνοντας περίτρανα τον τρόπο σκέψης του.
Όταν δυσκόλευαν πολύ τα πράγματα, στρεφόταν σε ένα άτομο που ήξερε ότι μπορούσε πάντοτε να απευθυνθεί, ακόμα και νοερά. Φίλιπ και Ντέιβιντ (ο μικρότερος αδερφός του) περνούσαν ατέλειωτες ώρες παίζοντας μπάσκετ σε μία στεφάνι μόνο στο πατρικό τους στο Βελιγράδι, με τον νυν “ερυθρόλευκο” να παριστάνει το είδωλό του, Ντιρκ Νοβίτσκι και τον τζούνιορ Πετρούσεφ τον ΛεΜπρόν Τζέιμς.
Όταν έφτανε η βραδιά του Draft στο NBA, τα δύο αδέρφια κάθονταν μπροστά από την τηλεόραση και παρακολουθούσαν καθηλωμένοι. Κάθε που ακουγόταν μια επιλογή, ο νους τους ταξίδευε βάζοντας τους εαυτούς τους στη θέση κάθε ενός που άκουγε το όνομά του.
“Στο ταξίδι μου ανταγωνίζομαι όλους τους ανθρώπους που θέλουν το ίδιο με εμένα, και αυτό από μόνο του είναι ένας ανταγωνισμός”. Αυτό έμαθε να κάνει από μικρός ο Φίλιπ.
Ο δευτεραθλητής κόσμου το καλοκαίρι στα γήπεδα της Ασίας έκανε τα πάντα για να βελτιώσει το παιχνίδι του. Το πρωί σχολείο, το απόγευμα προπονήσεις με τη Μπασκόνια αλλά δεν αρκούταν σε αυτά. Δούλευε ατομικά με τον Ινάνι Ιριάρτε, μέντορα των Σκόλα και Ιμπάκα μεταξύ άλλων. Έναν μάστερ του παιχνιδιού στο ποστ, ο οποίος μπορεί να μην είχε παίξει στη frontline και να ήταν… μικρός στο δέμας, παρόλα αυτά είχε την ταμπέλα του εξπέρ του είδους.
Μαζί περνούσαν πολλές ώρες. Βίντεο, hook, σωστή τεχνική, προπόνηση και πάλι το ίδιο, τούμπαλιν. Ο Πετρούσεφ εξέλιξε πολύ τις κινήσεις του στο post με τον Ιριάρτε όμως όσο περισσότερο προσπαθούσε, τόσο άνοιγε η… όρεξή του για να φτάσει στο NBA. Οι διαβουλεύσεις με τους δικούς του ήταν συνεχείς και άρχισε να διερωτάται αν αυτός ήταν ο καταλληλότερος και πιο σύντομος δρόμος.
Η Μπασκόνια ήθελε στα 16 του να τον κάνει επαγγελματία και να τον “δανείσει” για να ψηθεί, όμως ο ίδιος ο Σέρβος προτιμούσε να κρατά την μοίρα του στα δικά του χέρια. Και βλέποντας πόσο παίρνει στους υπολοίπους να πετύχουν το στόχο του Draft μέσω του ευρωπαϊκού συστήματος και πόσο μικρό ποσοστό ελέγχου έχουν κατά τη διαδικασία της διαδικασίας, πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Συνέχιση των σπουδών και συγκερασμός με το μπάσκετ σε high school στην Αμερική. Αυτό ήταν το πόρισμα.