Του Μιχάλη Γκιουλένογλου/ info@eurohoops.net
Ο Στόικο Βράνκοβιτς πασάρει στον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ο χρόνος μετράει, ακόμα, αντίστροφα. Εκείνος γλυστράει και πέφτει στο παρκέ. Χάνει την κατοχή και η μπάλα κυλάει προς το κέντρο του γηπέδου. Ο Τζον Κόρφας κάνει μία βουτιά αυτοθυσίας για να σώσει ό,τι σώνεται.
Ο Βράνκοβιτς αρχίζει τον καλπασμό του, περνάει πάνω από τον Κόρφα και κάνει την πιο εμβλήματική τάπα στην ιστορία του Παναθηναϊκού.
Βρισκόμαστε στις 11 Απριλίου 1996. Ο Παναθηναϊκός κατακτά την πρώτη Ευρωλίγκα (τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών με 67-66 την Μπαρτσελόνα) από τις επτά που έχει “ράψει” στη φανέλα του.
Αυτή που άρχισε τα πάντα. Όχι μόνο για τους “πράσινους”, αλλά και για το ελληνικό μπάσκετ.
“Το τελευταίο λεπτό, τα τελευταία δύο λεπτά του αγώνα ήταν τρελά. Θυμάμαι την τελευταία κατοχή, έχασε την μπάλα ο Γιαννάκης, έπεσα για να τη σώσω και παραλίγο να τον ρίξω!”, είπε στο Eurohoops ο Κόρφας, ο οποίος μπορεί να αγωνίστηκε μόλις για 5 λεπτά. Ωστόσο, ήταν το παρκέ στην… τρέλα των δυόμισι τελευταίων λεπτών, έχοντας σε αυτό το διάστημα 4/6 βολές.
Όταν τον ρωτήσαμε αν έχει δει ξανά (και ξανά) εκείνη τη φάση, αποκρίθηκε θετικά. Και πρόσθεσε: “Πολλές φορές! Ένας καλός μου φίλος μου είχε πει ότι παραλίγο να κοστίσω στον Παναθηναϊκό το ματς. «Παραλίγο να τον ρίξεις», μου είχε πει. Και αν το έκανα, ο Στόγιαν δεν θα μπορούσε να κάνει την τάπα”.
Το συναίσθημα της συνεχόμενης προβολής της φάσης, μπορεί να αλλάξει το συναίσθημα; “Μετά από τόσα χρόνια, όχι. Το συναίσθημα πια είναι το ίδιο. Ακόμα και τώρα που το βλέπω, εύχομαι να κερδίζαμε χωρίς να χάσουμε την μπάλα, χωρίς να χρειαστεί το τελευταίο μπλοκ, χωρίς να κολλήσει το χρονόμετρο. Υπάρχουν ακόμη πολλοί που μου λένε ότι ήταν goal tending. Θεότρελο!”.
“Tο μυαλό… τυφλώνεται”
Το φινάλε του τελικού και η κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ είναι ακόμα θολό για τον άλλοτε γκαρντ του ΠΑΟΚ.
“Ήμουν εμβρόντητος από τον τρόπο που τελείωσε το ματς. Ανακουφίστηκα που δεν είχαμε χάσει, επειδή είχαμε το προβάδισμα. Στην καριέρα μου είχα χάσει πολλά ματς στο τέλος. Και δεν ήθελα άλλο ένα. Αλλά όσα ακολούθησαν ήταν θολά. Πολλές φωτογραφίες, αγκαλίες, αλλά δε θυμάμαι κάτι άλλο. Μετά από αυτό το φινάλε, το μυαλό… τυφλώνεται”.
“Θέλαμε το τρόπαιο…”
Όσο για την επιστροφή στην Ελλάδα; Εκείνη η ανάμνηση δεν είναι τόσο θολή για τον Κόρφα.
“Θυμάμαι όλους τους οπαδούς, ήταν παντού, δεν μπορούσαμε να πάμε καν στο λεωφορείο μας: Και μετά όταν μπήκαμε μέσα τους χαζεύαμε. Και ήταν τόσοι πολλοί, παντού.
Η χρονιά δεν είχε ξεκινήσει καλά, είχαμε χάσει από την Μπάρτσα δύο φορές εκείνη τη σεζόν (σ.σ.: 63-57 στην Ισπανία, 95-74 στην Αθήνα), αλλά θυμάμαι ότι πριν αρχίσει το ματς είχα εμπιστοσύνη στους εαυτούς μας. Θέλαμε το τρόπιαο για εμάς, για τους αδελφούς Γιαννακόπουλους, τον κόσμο του Παναθηναϊκού, για τον οργανισμό”, είπε.
Διαβάστε ακόμη: