Του Μιχάλη Γκιουλένογλου / info@eurohoops.net
O Σάσα Βεζένκοφ και η κούπα της Ευρωλίγκας. Θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος από ένα (όχι και τόσο παιδικό) παραμύθι.
Με τον Βουλγαρο φόργουορντ του Ολυμπιακού στο ρόλο του πρίγκιπα που στο τέλος κερδίζει τα πάντα: Τους… κακούς, την κοπέλα, το “θησαυρό”.
Στη δική του εκδοχή, στο δικό του… παραμύθι, υπάρχει μόνο ένας στόχος. Κάτι γυαλιστερό. Που το θέλουν όλοι, αλλά στο τέλος το κατακτά μόνο μία χούφτα ανθρώπων.
Η κούπα της Ευρωλίγκας δηλώνει διαθέσιμη για τον επόμενη νικητή του Final Four. Εκεί που ήδη βρίσκεται ο Ολυμπιακός, η Μονακό, ο Παναθηναϊκός και η Φενέρμπαχτσε.
@eurohoops_greece 🔴☘ 𝝗𝝚𝝛𝝚𝝢𝝟𝝤𝝫 𝝘𝝞𝝖 𝝠𝝚𝝨𝝤𝝦: «𝝚𝝞𝝨𝝖𝝞 𝝙𝝪𝝢𝝖𝝩𝝤𝝨, 𝝥𝝚𝝦𝝞𝝡𝝚𝝢𝝤𝝪𝝡𝝚 𝝢𝝖 𝝘𝝪𝝦𝝞𝝨𝝚𝝞𝝨» Ο Σάσα Βεζένκοφ μίλησε στο #Eurohoops και τον Μιχάλη Γκιουλένογλου και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην αγκαλιά με τον Ματίας Λεσόρ τον περασμένο Μάρτιο, μιλώντας με ιδιαίτερα λόγια για τον Γάλλο σέντερ του Παναθηναϊκού. Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη στο eurohoops.net #eurohoops #mpes #foryou #foryoupage #greece #basketball #mpesfy #panathinaikos #basketballtiktok #olympiacos #viral #fyp #sportstiktok ♬ πρωτότυπος ήχος – eurohoops_greece
Ο Βεζένκοφ μίλησε στο Eurohoops για την κούπα που πρέπει επιτέλους να έρθει, για τον Βασίλη Σπανούλη και τη Μονακό. Αλλά και για τον Γιώργο Μπαρτζώκα, τον πιθανό ελληνικό τελικό στο Άμπου Ντάμπι.
Και φυσικά για την τοξικότητα που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ και στα social media.
Κυρίες και κύριοι, ο Σάσα Βεζένκοφ με τα δικά του λόγια…
-Έχεις δηλώσει ότι η κατάκτηση της Ευρωλίγκας δεν είναι αυτοσκοπός. Προφανώς φέτος θα είναι μία κομβική σεζόν, αφού για εσένα θα είναι το τρίτο Final Four και για τον Ολυμπιακό το τέταρτο συνεχόμενο.
“Όταν φτάνεις τόσο κοντά, όταν φτάνεις σε ένα Final Four πας να το πάρεις, δεν πας για την εμπειρία. Νομίζω καμία ομάδα που φτάνει σε πάει, για να πει ότι πήγε. Όλο το ταξίδι είναι δύσκολο γιατί παίζεις 34, μαζί με τα playoffs 38-39 αγώνες.
Στην ουσία όταν φτάσεις στο Final Four είναι σαν να μην έχεις παίξει τίποτα, δεν μετράει τίποτα. Είναι μία διοργάνωση, ένα βράδυ, ο ημιτελικός και αν όλα πάνε καλά, έχεις τον τελικό. Είναι τελείως διαφορετικό το πνευματικό κομμάτι, πως πρέπει να προετοιμαστείς.
Νομίζω ότι έχουμε την εμπειρία, ασχέτως αν τα προηγούμενα χρόνια κάποια πράγματα δεν είχαν λειτουργήσει που έπρεπε για να κατακτήσουμε την Ευρωλίγκα.
Και σίγουρα η κομβική χρονιά τα 100 του Ολυμπιακού, αυτή η προσμονή, τελειώσαμε μετά από δύο χρόνια πρώτοι τη regular season, δίνει μία αυτοπεποίθηση και μία προσμονή στον κόσμο για το ότι μπορούμε να κατακτήσουμε την Ευρωλίγκα”.
-Αν και η λέξη είναι λίγο… βαριά, γιατί μιλάμε για αθλητισμό, θεωρείς “άδικο” να κριθεί σε ένα ή σε δύο ματς;
“Άδικο… Είναι μεγάλη κουβέντα. Το Final Four έχει τη δική του ομορφιά, αλλά αν με ρωτάς, το να παίζεις μία σειρά νομίζω ότι είναι πιο δίκαιο. Μάλλον, δεν υπάρχει δίκαιο ή άδικο, είναι πιο ωραίο για όλους. Έχεις μία ευκαιρία σε τρία παιχνίδια να δείξεις ότι όντως ένα βράδυ μπορεί να μην σου κοστίσει. Αλλά το Final Four είναι η μαγεία, το ωραίο, η γοητεία που δίνει στον κόσμο. Μιλάμε για “ένα, συν ένα” βράδυ”.
-Από την αρχή της χρονιάς, υπάρχει η αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός, όπως και ο Παναθηναϊκός θα πάνε σίγουρα στο Άμπου Ντάμπι. Ήταν τοσο ξεκάθαρο, δίχως να παίξετε καν ένα παιχνίδι. Υπήρχε μία αμφιβολία στο μυαλό σας αν θα τα καταφέρετε τελικά;
“Το πως είναι το format της Ευρωλίγκας μας δίνει τη δυνατότητα να βάζουμε κάποια μικρά goals, κάποιους μικρούς στόχους. Σίγουρα ο μεγάλος είναι η κατάκτηση της Ευρωλίγκας και πριν να φτάσεις σε αυτό, το Final Four. Αλλά είναι να πάρεις το πλεονέκτημα έδρας, να μπεις στα playoffs, να κερδίσεις και μετά.
Οπότε δεν μπορείς να το σκεφτείς από το Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο ότι θα είμαστε στο Final Four. Αλλά όσο περνάει ο καιρός, όσο κερδίζεις, λες βήμα βήμα “να φτάσω μέχρι την κατάκτηση”. Οι δύο ομάδες έχουν φτιαχτεί για το Final Four. Αν μία ομάδα δεν πήγαινε θα ήταν αποτυχία και λόγω του ρόστερ και λόγω του ντόρου που έχει δημιουργηθεί γύρω από τις δύο ομάδες και σίγουρα όλοι πάνε για να κατακτήσουν το τρόπαιο”.
-Δύο από τις ομάδες που σας έχουν… πληγώσει τα προηγούμενα χρόνια, η Ρεάλ και η Εφές δεν είναι στο Final Four. Εσείς δείχνετε συνέπεια. Είναι αυτή αρκετή για το τρόπαιο;
“Αρκετή για να φέρει το τρόπαιο, όχι. Σίγουρα δείχνει ότι είσαι εκεί, ότι κάνεις κάτι σωστά, οπότε εφόσον έχουμε δείξει ότι κάνουμε κάτι σωστά τόσο στην κανονική περίοδο, όσο και στα Playoffs, ώρα να αλλάξουμε και στο Final Four. Δεν πήγε καλά τα τελευταία τρία χρόνια και είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό”.
“Αν έβαζε στολή ο Σπανούλης…”
-Την τελευταία φορά που η Μονακό είχε έρθει στο ΣΕΦ είχες μία εγκάρδια συνομιλία με τον Βασίλη Σπανούλη, με τον οποίο έχεις υπάρξει και συμπαίκτης. Ποιο είναι το συναίσθημα στο Final Four να βρίσκεις τη Μονακό και τον Σπανούλη ως αντίπαλο. Στα Final Four ήταν… αδίστακτος. Σου δημιουργεί μία αίσθηση αμφιβολίας;
“Καθόλου! Ό,τι και να κάνει, ό,τι και να δείξει δεν παύει να είναι με το κοστούμι. Αν έβαζε στολή μπορεί να απαντούσα διαφορετικά. Αλλά πέρα από την πλάκα. Είναι ένας εξαιρετικά προικισμένος άνθρωπος και προπονητής, το έχει δείξει, έχει βάλει την πινελιά του, είναι winner, θα δώσει αυτό το mentallity στη Μονακό: Να μη φοβάσαι κανέναν και πας να τον πάρεις. Αλλά και εμείς έχουμε δείξει ότι μπορούμε να αντεπεξέλθουμε. Είναι φίλος πολλών παιδιών που είναι ακόμα στην ομάδα, αλλά όταν πας εκεί, δεν υπάρχουν φιλίες, δεν υπάρχει τίποτα, μόνο ο στόχος. Κάτι που ισχύει και για εμάς και γι’ αυτούς”.
-Στην προηγούμενη ερώτηση, περί προσδοκιών από την αρχή της σεζόν για τους “αιώνιους”, είναι πολύ εφικτό να δούμε τον πρώτο ελληνικό τελικό στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Το θεωρείς ταμπού να μιλάτε για ένα πιθανό συναπάντημα, με δεδομένο ότι έχετε να παίξετε και έναν ημιτελικό πρώτα;
“Το αποφεύγουν γιατί ο καθένας θέλει να δει την ομάδα του να παίρνει την πρόκριση πρώτα. Και η Μονακό και η Φενέρ – και ειδικά η τουρκική ομάδα- τον τελευταίο καιρό έχουν δείξει ότι είναι σε καλή κατάσταση είναι και τι μπορούν να κάνουν. Αλλά το να δεις έναν ελληνικό τελικό και για το μπάσκετ και για τα νέα παιδιά και για όλη την Ελλάδα που ασχολείται με το μπάσκετ και τον αθλητισμό, είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο και κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί, οπότε πιστεύω ότι για το ελληνικό μπάσκετ, σίγουρα θα είναι πολύ καλό. Για τις ομάδες ξεχωριστά, το παν είναι να βρεθείς στον τελικό, οπότε νομίζω ο αντίπαλος είναι δευτερεύον».
Αν γίνει ο ελληνικός τελικός, όποιος και αν είναι ο νικητής, θεωρείς ότι θα λήξει το debate για την καλύτερη ομάδα;
“Ο καθένας, το βλέπει διαφορετικά. Δηλαδή, μετά που θα παίξουμε για παράδειγμα έναν ελληνικό τελικό και σε λίγες μέρες ξεκινάει και το πρωτάθλημα; Μπορεί δηλαδή να υπάρχει διαφορετικό αποτέλεσμα από το πρωτάθλημα. Είναι ένα παιχνίδι, ένα βράδυ. Σίγουρα κάποιοι το έχουν ονειρευτεί. Για τους φιλάθλους δεν θα είναι εύκολο, ούτε από τις τηλεοράσεις, ούτε από εκεί, γιατί είναι τελείως διαφορετικό το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός για όποιον το έχει νιώσει. Όπως είπα όμως, το πρώτο πράγμα για τις ομάδες, είναι να φτάσουν στον τελικό.
Ο Παναθηναϊκός με τη Φενέρ θα παίξουν πρώτα. Το θέμα των δύο ομάδων είναι να φτάσουν στον τελικό. Εμείς δεύτεροι. Άρα εμείς θα ξέρουμε ποιος είναι στον τελικό, αλλά σίγουρα η κάθε ομάδα μπαίνει για να πάει πρώτα στον τελικό και να το κατακτήσει. Τώρα το ποιος είναι αντίπαλος, είναι δευτερεύον”.
Ο εκφραστικός Μπαρτζώκας
Πρόσφατα, ο κόουτς Μπαρτζώκα είχε μιλήσει για την “εικόνα του στον πάγκο, που δεν του αρέσει”. Τι σκέφτεται η πλευρά των παικτών;
“Νομίζω ο κάθε προπονητής είναι εκφραστικός, δηλαδή έχουμε δει και άλλους προπονητές. Σίγουρα, ο κόουτς ξέρει τον εαυτό του και ξέρει τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει. Δεν είμαστε εμείς για να τον κρίνουμε. Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Πολλές φορές εντάξει, θα υπάρχει μια αντιπαράθεση.
Αν αυτά όλα όμως είναι στα πλαίσια του να συζητήσω, αν και μέσα στο παιχνίδι είναι δύσκολα. Έχουμε μάθει ότι ο προπονητής πάντα έχει δίκιο. Έτσι είναι ο ρόλος του και ως θεσμός. Θα μας πει τι θα κάνουμε. Πλέον οι παίκτες έχουν και τη γνώση και δεν είναι όπως παλιά. Θα δεις παίκτες να πουν πιο εύκολα κάτι στον προπονητή, να απαντήσει, που παλιά ίσως να μην το βλέπαμε τόσο, αλλά ο καθένας έχει τον ρόλο του.
Ο προπονητής και ο παίκτης, προσπαθούμε όλοι μαζί να έχουμε μια συνεργασία, γιατί όλοι μαζί θα κερδίσουμε στο τέλος”.
-Πώς είναι η σχέση σου με τον κόουτς Μπαρτζώκα, όχι μόνο η μπασκετική, αλλά και η προσωπική;
“Για τον κόουτς Μπαρτζώκα παίζω εδώ και τέσσερα χρόνια (στον Ολυμπιακό), συν άλλο ένα στη Βαρκελώνη. Είμαστε μαζί πέντε χρόνια, έχω περάσει πολλά στάδια, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στην καριέρα μου. Δεν μπορώ να το κρύψω. Είναι ένας άνθρωπος που του χρωστάω πολλά”.
Η αγκαλιά με τον Λεσόρ
-Στο ματς με τον Παναθηναϊκό, στο ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα, μόλις ολοκληρώθηκε η πρώτη δουλειά που έκανες ήταν να πας να αγκαλιάσεις τον Ματίας Λεσόρ. Τι σε οδήγησε να το κάνεις, είναι κάτι που δεν το έχουμε συνηθίσει..
“Κακώς δεν το έχουμε συνηθίσει. Η αντιπαλότητα είναι τεράστια και η τοξικότητα είναι τεράστια. Αλλά και το πάθος των οπαδών είναι τεράστιο. Από την άλλη, είμαστε παίκτες, όταν μπαίνουμε στο παρκέ θέλεις να κερδίζεις για την ομάδα σου. Αλλά επειδή είμαστε αθλητές και πάνω απ’ όλα άνθρωποι, όταν βλέπεις έναν συνάδελφό σου να είναι τραυματίας και η εικόνα, ειδικά του Ματίας έχει μείνει. Βλέπεις έναν τεράστιο αθλητή και τόσο δυνατό πως τραυματίστηκε…
Το έχω πει πολλές φορές, μακάρι όλες οι ομάδες να μην είχαν τραυματίες, όλοι να μπορούσαν να παίξουν. Ξέρουμε πόσο υποφέρει και πόσο θέλει να βοηθήσει την ομάδα του. Τον βλέπουμε πως ζει τις στιγμές με πάθος. Ήθελα να του πω και από κοντά να είναι δυνατός και πως τον περιμένουμε να γυρίσει. Πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι και πάνω απ’ όλα να μη υπάρχουν τραυματισμοί”.
View this post on Instagram
“Υπάρχει μεγάλη κακία στα social media”
Έδωσες μία εξαιρετική πάσα με τη λέξη “τοξικότητα”. Σε φοβίζει; Με δεδομένο ότι φτάνουμε ότι πλέον σε ματς “do or die”. Επίσης, πως είναι να το αφήνεις στην άκρη για ένα χρόνο και μετά να το βιώνεις ξανά;
“Ξέροντας ότι γυρνάς πίσω με όλα τα καλά, υπάρχουν και κάποια κακά. Ξέρετε τι έχει γίνει; Με τα social media, όπου κάθε άνθρωπος μπορεί να στείλει ένα μήνυμα ή να γράψει ένα σχόλιο, να πει τη γνώμη για οτιδήποτε, χωρίς καμία συνέπεια, αυτό είναι το θλιβερό και το λυπηρό. Ο καθένας μπορεί να πει κάτι πάρα πολύ άσχημο, χωρίς να σκεφτεί ότι υπάρχει κάποια συνέπεια. Το να υποστηρίζεις την ομάδα σου με πάθος είναι ένα. Είναι θεμιτό. Χωρίς ακρότητες…
Δεν είμαι άνθρωπος που θα πει “μη βρίζουν, μη κάνουν”. Έτσι έχει μεγαλώσει ο λαός εδώ πέρα. Αν μείνουν στη φωνή και μέχρι εκεί, είναι ΟΚ. Θα δώσει το 100% από την κερκίδα και θα πάει σπίτι του. Όμως υπάρχει μεγάλη κακία. Υπάρχει τεράστιο θέμα προς όλο αυτό…
Ναι, υπάρχουν βήματα προόδου. Το βλέπω και στο δρόμο. Πολλοί φίλαθλοι αντίπαλων ομάδων θα με σταματήσουν, θα βγάλουν φωτογραφία, μαζί και τα παιδιά τους. Κάτι που είναι πάρα πολύ όμορφο.
Γιατί όντως το να σε εκθειάζουν από την ομάδα σου είναι πάρα πολύ όμορφο. Αλλά το να έρχονται διάφοροι, όλων των ηλικιών – παιδιά, μεγαλύτεροι σε ηλικία – και να σου λένε ότι “είμαι από την αντίπαλη ομάδα, αλλά θέλω μία φωτογραφία μαζί σου”, είναι ωραίο. Από την άλλη, αυτό που με προβληματίζει, αλλά δε με φοβίζει, είναι όλο αυτό: Οι άνθρωποι που δυναμιτίζουν όλο αυτό το κλίμα.
Αν ο καθένας βλέπει τον εαυτό του να γίνεται λίγο καλύτερος και να προσφέρει από το πόστο του, τα πράγματα που ξέρει και αυτά που θέλει για την ομάδα του, νομίζω όλα θα είναι καλά”.
-Το παράδειγμα των παικτών αρκεί; Για παράδειγμα, έχεις μιλήσει για τις πιθανότητες του Ναν να πάρει το MVP και εκείνος για εσένα.
“Δεν ξέρω αν αρκεί, να πω την αλήθεια. Ο καθένας από το πόστο του, εμείς, εσείς, όλοι! Αν όλοι από το πόστο τους δώσουν το παράδειγμα, χωρίς να κοιτάνε τι κάνουν οι άλλοι, μόνο έτσι θα γίνουν αληθινά βήματα μπροστά”.
-Έχεις συνειδητοποιήσει πόσο εύκολο το κάνεις να φαίνεται στο παρκέ; Οι Αμερικάνοι έχουν μία ατάκα που αναφέρει ότι “έχει καταλάβει το παιχνίδι”. Γι’ αυτό φαίνεται τόσο εύκολο;
“Προσπαθώ. Ξέρεις μου αρέσει το μπάσκετ, μου αρέσει να παίζω το παιχνίδι. Προσπαθώ να είμαι consistent, να βοηθώ την ομάδα μου να κερδίζει, προσπαθώ να δουλεύω όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μου, να βελτιώνομαι συνεχώς.
Αυτό θέλω, αυτό με νοιάζει και μέσα απ’ αυτό να κερδίζει η ομάδα. Ξέρω ότι πολλές φορές κάποιος δεν καταλαβαίνει πως γίνεται ή πως το κάνω. Χρειάζεται ίσως να ξέρεις λίγο μπάσκετ για να δεις κάποια πράγματα, μου αρέσει αυτό που κάνω”.
Το κομβικό σημείο της σεζόν, έτσι ώστε να ξεκινήσει η ευθεία που οδήγησε στο Άμπου Ντάμπι;
“Από το Μιλάνο και μετά. Λέγαμε ότι έχουμε κάποια δύσκολο παιχνίδια στη σειρά, αλλά κερδίσαμε και στο Μιλάνο, τη Ζαλγκίρις, τη Ρεάλ και την Μπασκόνια. Αυτά τα τέσσερα ματς συν το ματς με την Μπαγερν.
Ήταν πέντε σερί νίκες που έδωσαν μία ώθηση, συν άλλες δύο επικρατήσεις που ακολούθησαν που μας έδωσαν αυτοπεποίθηση. Αυτές μας εδραίωσαν στην πρώτη τετράδα και στη συνέχεια βρεθήκαμε στην πρώτη θέση“.
Η συνέντευξη του Βεζένκοφ στην κάμερα του Eurohoops
Διαβάστε ακόμα