Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός αποκλείστηκαν αμφότεροι από τον τελικό του φετινού Final Four ωστόσο θα τους δούμε για πρώτη φορά στην ιστορία τους να κοντράρονται σ’ έναν μικρό τελικό (25/5, 17:00).
Η 25η έκδοση της νέας εποχής, γνωστή ως Ευρωλίγκα, οι ρίζες της οποίας βαστούν πίσω στο μακρινό 1958 υπό την αιγίδα της FIBA τότε, έφτασε στην τελική ευθεία, όπου θα αναδειχθεί (25/5, 20.00) ο φετινός πρωταθλητής, που θα διαδεχθεί τον Παναθηναϊκό.
Το Eurohoops γυρίζει το χρόνο πίσω και μνημονεύει όλους όσους κέρδισαν τον (ατομικό) τίτλο του ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟΥ κάθε διοργάνωσης από το 1988 και μετά…
Ξεψαχνίσαμε… λοιπόν τα βραβείο των MVP’s τα οποία καταλήγουν σχεδόν πάντοτε σε πρωταγωνιστή της πρωταθλήτριας ομάδας και το έχουν κατακτήσει τόσο ο προπονητής της Μονακό, Βασίλης Σπανούλης, όσο και ο ομόλογός του στη Φενέρ, Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Άλλωστε αμφότεροι αποτελούν θρύλους της EuroLeague!
Δύο μονάχα εξαιρέσεις το 1993 (Κούκοτς της φιναλίστ Μπενετόν κι όχι από την πρωταθλήτρια Λιμόζ) και το 1994 στο Τελ Αβίβ που κατέληξε στον Ζάρκο Πάσπαλι του Ολυμπιακού αν και την 1η θέση κατέλαβε η Μπανταλόνα.
🇬🇷 Χρώμα… Ελληνικό
Οι ελληνικές ομάδες έχουν τη δική τους έντονη ανά τα χρόνια παρουσία στο μεγάλο ραντεβού ανάδειξης πρωταθλητή στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης.
Σε 11 μονάχα από τα 37 συνολικά της σύγχρονης εποχής μαζί με αυτό στο Άμπου Ντάμπι και την Σουπρολίγκα της περιόδου 2000-01, δεν υπήρχε ελληνική εκπροσώπηση. Ο Ολυμπιακός (14 φορές παρών), ο Παναθηναϊκός (13 φορές παρών), ο Άρης (3 φορές παρών), η ΑΕΚ (2 φορές παρούσα) και ο ΠΑΟΚ (1 φορά παρών) έχουν συνθέσει το “γαλανόλευκο” αφήγημα των Final Four’s.
Εφτά φορές λοιπόν έχει αναδειχθεί σε αυτά Πολυτιμότερος Παίκτης ένας Έλληνας και η αρχή έγινε το 2006 με τον Θοδωρή Παπαλουκά της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τον καλύτερο Ευρωπαίο παίκτη σύμφωνα με τη FIBA για τη χρονιά εκείνη.
Η “ρωσική” αρκούδα τα κατάφερνε επιτέλους στην Πράγα με την 5η της παρουσία στο σπουδαίο γεγονός και ο “Τεό” αποτέλεσε τον πρωτεργάτη.
Στα 29 του χρόνια τότε, ο πολυπράγμων Παπαλουκάς έλαμψε στον ημιτελικό κόντρα στη Μπαρτσελόνα και στις δύο πλευρές του παρκέ (19 πόντους με 7/9 δίποντα, 4 κλεψίματα, 3 ριμπ. και δύο ασίστ) ενώ κορυφαίος ήταν και στον τελικό απέναντι στην Μακάμπι με 18 πόντους (3/4 διπ., 2/4 τριπ.), 7 ασίστ, 3 ριμπ. και δύο κλεψίματα σε ένα ακόμα masterclass.
Από την τσεχική πρωτεύουσα το 2006 μέχρι και το 2013 στο Λονδίνο, μονάχα οι Λάνγκτον (2008) και Ναβάρο (2010) μεσολάβησαν του ελληνικού σερί. Ο άνθρωπος ο οποίος έβαζε “χειροπέδες” στους αντιπάλους του, ήταν εκεί στα κρίσιμα να… κουβαλήσει τον Παναθηναϊκό και επιθετικά.
Ο Θρύλος και μεγάλος αρχηγός του Παναθηναϊκού, Δημήτρης Διαμαντίδης με τις έξι κατακτήσεις του “Καλύτερου Αμυντικού της χρονιάς”, ήταν και MVP του Final Four πέρα από εορτάζων (27 ετών γινόταν) στις 6/5/2007 στην Αθήνα. Ο παίκτης-κλειδί των “πρασίνων”, στην πρώτη του Ευρωλίγκα, έβαλε 15 πόντους στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ (έχασε μόνο ένα σουτ) και έπαιξε τη γνωστή του άμυνα για να οδηγήσει τους “πράσινους” στην κορυφή.
Ακόμα πιο “μυθικός” ήταν το 2011 στη Βαρκελώνη. Ο καλύτερος αμυντικός της περιόδου και MVP της χρονιάς επίσης, έκανε το προσωπικό triple-crown, αφού αναδείχθηκε και πολυτιμότερος του Final Four, ολοκληρώνοντας με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο μία “μαγική” σεζόν τόσο για τον ίδιο όσο και για τον Παναθηναϊκό στην Ευρώπη. Ο “3D” έβαλε 16 πόντους, μοίρασε 9 ασίστ και κατέβασε 5 ριμπάουντ στον τελικό με τη Μακάμπι.
Ο “θρύλος” Βασίλης Σπανούλης που θα αντιμετωπίσει τον Σάρας στον τελικό (25/5, 20:00) έχει τρία βραβεία του MVP σε Final Four και όλα έχουν παίξει το ρόλο τους. Όχι για το απτό του ζητήματος φυσικά αλλά διότι “κεφαλαιοποιούν” το DNA του νικητή, του clutch, του κομβικού, του killer που έφερε μαζί του την ύστατη στιγμή.
O “V-Span” με τον σπουδαίο Τόνι Κούκοτς είναι οι μοναδικοί με τρεις τέτοιες ατομικές διακρίσεις ενώ οι δυο τους μαζί με τον Μποντιρόγκα, είναι οι μόνοι που έχουν αναδειχθεί MVP σε Final Four με δύο διαφορετικές ομάδες.
Στη συνάντηση των “γιγάντων” το 2009 στο Βερολίνο, ο Σπανούλης στο πρώτο από τα πέντε συνολικά Final Four της καριέρας του είχε 31 πόντους απέναντι σε Ολυμπιακό και ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Στα χέρια του φυσικά πήγε και η ατομική διάκριση το 2012 στην Πόλη μετά το τέλος της μεγαλύτερης και πιο περίφημης ανατροπής στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Εκείνη την περίοδο, είχε 15 πόντους με 2/4 διπ. και 2/5 τρίποντα στον επικό τελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ, όντας ο άνθρωπος που ηγήθηκε της αντεπίθεσης στο τελευταίο εξάλεπτο.
Back-2-back πρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός, back-2-back το βραβείο του MVP στον Βασίλη Σπανούλη. Τα τρία διαδοχικά του τρίποντα στην τρίτη περίοδο (άποντος μέχρι την ανάπαυλα με -10 στην αξιολόγηση) άλλαξαν άρδην την μέχρι τότε ιστορία του τελικού με τη Ρεάλ, ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 22 πόντους και 5/7 τρίποντα. “Είναι απίστευτο, δεν μπορώ να περιγράψω το πως νιώθω” δήλωσε με το βραβείο του πολυτιμότερου στα χέρια και ακολούθως ευχαρίστησε τους πάντες για τη συμβολή τους σε αυτό.
Οι δύο ελληνικές ομάδες βέβαια έχουν να “κοκορεύονται” για τρεις ακόμα ανάλογες ατομικές διακρίσεις. Το 1994 με τον Πάσπαλι (Ολυμπιακός), το 1996 με τον Ουίλκινς (Παναθηναϊκός) και το 1997 με τον Ρίβερς (Ολυμπιακός).