Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Γιάννης Μπουρούσης έκανε μια μυθική σεζόν πέρυσι με την φανέλα της Μπασκόνια, μια από τις καλύτερες σεζόν που έχει παρουσιάσει ποτέ ψηλός παίκτης σε διάρκεια και επιρροή, στην σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Πλέον, ο Έλληνας σέντερ είναι παίκτης του Παναθηναϊκού και σίγουρα αποτελεί την πιο σημαντική μεταγραφική κίνηση των πράσινων, στον στόχο που έχουν να ανακτήσουν τα σκήπτρα στο πρωτάθλημα και να επιστρέψουν σε φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας μετά από 4 χρόνια απουσίας. Όπως είπε και στην πρόσφατη συνέντευξή του στο Eurohoops το θέμα είναι η επιστροφή στους τίτλους και έχει πολύ ισχυρά κίνητρα.
Η κλασική ερώτηση που απασχολεί πολύ κόσμο; Είναι δυνατόν ο Μπουρούσης να καταφέρει να κάνει αντίστοιχη σεζόν στον Παναθηναϊκό; Ο προπονητής που τον βοήθησε και τον εξώθησε στα περσινά “θαύματα”, ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς πρόσφατα δήλωσε πως ο Γιάννης μπορεί να συνεχίσει στους ίδιους ρυθμούς.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε είναι το εξής: Τι συνέβη, τι άλλαξε και τι συνετέλεσε στο να κάνει ο Μπουρούσης την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και μια από τις πιο κυριαρχικές που έχουμε δει ποτέ από σέντερ μετά από τόσα χρόνια στο υψηλό επίπεδο και μια σεζόν στην Ρεάλ, όπου από τον Φλεβάρη και μετά ήταν… παρκαρισμένος στον πάγκο από τον Πάμπλο Λάσο;
Γιατί, εδώ είναι όλη η ουσία!
ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΕΠΑΙΖΕ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΝΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΚΑΡΝΤ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ!
Είναι πολύ απλό, αλλά δεν έχει καταγραφεί και αναλυθεί. Όλα τα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας από τότε που ωρίμασε στην εθνική ομάδα, στον Ολυμπιακό, στο Μιλάνο, στη Ρεάλ, ο Μπουρούσης ήταν μέλος ομάδων που εκπροσωπούσαν – όπως γίνεται στην συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων σε Ευρώπη και ΝΒΑ – και στηριζόντουσαν στο μπάσκετ των κοντών!
Κουμάντο έκαναν πάντα οι γκαρντ και ο ψηλός υποστήριζε και υπηρετούσε το παιχνίδι τους, κυρίως σε πικ εν ρολ καταστάσεις.
Στην άμυνα…
Όλα αυτά τα χρόνια, αγωνιζόταν σε ομάδες που συνήθως έπαιζαν αλλαγές (Switch Defense) στα σκριν ή ακόμα… χειρότερα για εκείνον, Hedge Out.
Αυτό σημαίνει πως σε πολλές αμυντικές κατοχές, ο Μπουρούσης έπρεπε να βγαίνει στα 7/8 μέτρα μακριά από το καλάθι, να απομονώνεται απέναντι σε πολύ πιο γρήγορους παίκτες και να τους κυνηγάει, για να ανακόψει την πορεία τους προς το καλάθι.
Αυτό μπορεί να συνέβαινε επαναλαμβανόμενα ξανά και ξανά. Ξόδευε πολλή μεγάλη ενέργεια, ζοριζόταν να ακολουθήσει τα γκαρντ, έκανε φάουλ, δεχόταν καλάθια και υπήρχαν και οι φορές που κατάφερνε να τους σταματήσει με μπλοκ. Ακόμα και σε αυτές η ενέργεια που κατανάλωνε ήταν μεγάλη και ένα ακόμα αρνητικό που προέκυπτε από τις άμυνες αλλαγών, ήταν πως γινόταν πολύ πιο δύσκολη υπόθεση το αμυντικό ριμπάουντ.
Όταν ανεβαίνεις στη κορυφή, ματσάρεις τον αντίπαλο γκαρντ και πηδάς για να τον κόψεις, είναι πολύ πιο δύσκολο να καταφέρεις να πάρεις και το ριμπάουντ, αν το καλάθι δεν μπει. Σε καταστάσεις Hedge Out, έπρεπε να ακολουθεί τον χειριστή της μπάλας ακόμα και ως το κέντρο του γηπέδου για να δημιουργήσει παγίδα μαζί με κάποιον συμπαίκτη του και μετά όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να επιστρέψει στη θέση του κάτω από το καλάθι.
Το συμπέρασμα είναι πως κατανάλωνε πολύ μεγάλο κομμάτι της ενέργειάς του σε τύπους άμυνας που δεν τον βόλευαν και είχαν αρνητική ενεργειακή επιρροή πάνω του και στην επίθεση, πέρα από το πνευματικό κομμάτι, που στην περίπτωση του Γιάννη σημαίνει συνήθως… ζοχάδα!
Στην επίθεση…
Τα ίδια και χειρότερα, στον τομέα της ενέργειας! Με γκαρντ – τρομερούς δημιουργούς όπως οι Παπαλουκάς, Τεόντοσιτς, Σπανούλης στον Ολυμπιακό, συν τον Διαμαντίδη στην εθνική ομάδα και με τους Σέρχιο Ροντρίγκεθ και Γιουλ στην Ρεάλ, ναι μεν είχε την ευκαιρία να σκοράρει μετά από πικ εν ρολ καταστάσεις, αλλά αυτό απαιτούσε μια ολόκληρη διαδικασία κι ακόμα περισσότερη ενέργεια από αυτή που σπαταλούσε στην άμυνα.
Έπρεπε σε κάθε κατοχή να ανεβαίνει στη κορυφή για να κάνει το πικ στον συμπαίκτη του, αν η φάση δεν έβγαινε σωστά μπορεί να χρειαζόταν δεύτερο ή και τρίτο σκριν από τον Μπουρούση και μετά από όλα αυτά, δεν ήταν καν θέμα δικής του επιλογής το αν θα πάρει την μπάλα υπό καλές προϋποθέσεις για να τελειώσει την φάση με καλάθι.
Αυτό που μετράει είναι πως υποστήριζε το παιχνίδι των γκαρντ, έκανε δεκάδες σκριν στις επιθετικές κατοχές κάθε αγώνα και φυσικά, μετά έπρεπε να κόβει δυναμικά προς το καλάθι για να δημιουργήσει την επιλογή της πάσας στον κοντό. Ακόμα περισσότερη ενέργεια δηλαδή.
Το συμπέρασμα είναι πως όλα αυτά τα χρόνια, πριν την σεζόν – ορόσημο στην Λαμποράλ ο Μπουρούσης εξαρτιώταν άμεσα από το παιχνίδι και τις αποφάσεις των γκαρντ και έπρεπε τόσο στην επίθεση, όσο και στην άμυνα να καλύπτει συνέχεια μεγάλες αποστάσεις, να κάνει πολλά σπριντ και να φθείρεται σωματικά και πνευματικά από την εμπλοκή του σε όλα τα σκριν.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΣΤΗ ΛΑΜΠΟΡΑΛ
Ο Περάσοβιτς την περσινή σεζόν τον απάλλαξε από ένα τεράστιο κομμάτι της ενέργειας που ξόδευε και τον έβαλε να κάνει τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση ακριβώς αυτό που του αρέσει περισσότερο!
Στην άμυνα…
Σχεδόν… απαγορευόταν να εμπλέκεται σε πικ εν ρολ άμυνες και να απομακρύνεται από το καλάθι. Ανεξάρτητα με την τακτική που επέλεγε να υποστηρίξει η Λαμποράλ, ο Μπουρούσης έμενε σταθερά στο ζωγραφιστό και έπαιζε “Φλοτ” άμυνες.
Περίμενε κάτω από το καλάθι για να ελέγχει την… εναέρια κυκλοφορία, χωρίς να ξοδεύει καθόλου ενέργεια. Ακόμα και στις περιπτώσεις που το αντίπαλο σέντερ “έτρεχε” μια πικ εν ρολ κατάσταση και ο Γιάννης έπρεπε να ακολουθήσει, η τακτική του Περάσοβιτς προσαρμοζόταν στο 2 εναντίον 2 και ο Έλληνας ψηλός έμενε πίσω, ανέβαινε το πολύ μέχρι το ύψος της ελεύθερης βολής και η Λαμποράλ ρίσκαρε συστηματικά και συνειδητά τα σουτ από μέση απόσταση.
Το αποτέλεσμα; Πιο εύκολα μπλοκ, πιο ξεκούραστα ριμπάουντ, περισσότερη ενέργεια και καθαρό μυαλό για την επίθεση!
Στην επίθεση
Ίδια προσέγγιση και λογική. Δεν υπήρξε ποτέ υποστηρικτής των πικ εν ρολ των γκαρντ όπως ο Άνταμς, ο Τζέιμς, ο Κοσέζ, ο Μπλάζιτς. Κατέβαινε χαμηλά στο καλάθι, έπαιρνε θέση και ζητούσε την μπάλα, συνήθως από το κέντρο της ρακέτας. Την έπαιρνε, την έβαζε στο παρκέ ή απλά προστάτευε την μπάλα και… αποφάσιζε!
Αν έκρινε ότι έπρεπε να τελειώσει την φάση μόνος του, εκτελούσε. Αν έκρινε ότι πρέπει να πασάρει, έβλεπε τις Off Ball κινήσεις των συμπαικτών του και τους τροφοδοτούσε την κατάλληλη στιγμή. Αυτός ήταν ο δημιουργός (από το χαμηλό ποστ) και η ομάδα δούλευε στο πως θα κινούνται οι άλλοι 4 παίκτες χωρίς την μπάλα και που θα γίνουν τα σκριν, έτσι ώστε να προκύψει ένα κόψιμο προς το καλάθι που θα το εκμεταλλευτεί ο Μπουρούσης με πάσα.
Ούτε αναρίθμητα πικ για τους κοντούς, ούτε 2 και 3 φορές την απόσταση από το καλάθι προς το τρίποντο και πίσω, ούτε δεκάδες σκριν στα γκαρντ! Από υποστηρικτή του επιθετικού συστήματος, ο Περάσοβιτς τον μετέτρεψε σε δημιουργό, απόλυτο σημείο αναφοράς και επίκεντρο. Κι αυτός ανταποκρίθηκε στο μέγιστο βαθμό.
Ακόμα και τα σκριν που πολλές φορές έκανε σε τρανζίσιον καταστάσεις, ήταν υποτυπώδη και είχαν ως στόχο να διευκολυνθούν – κυρίως – οι Τζέιμς και Άνταμς, στις επελάσεις τους προς το καλάθι, όταν είχαν χώρο και ανοιχτό γήπεδο μπροστά τους.
Οι ποιοτικοί δείκτες των αριθμών…
Κάπως έτσι ο Έλληνας σέντερ έγραψε τους καλύτερους αριθμούς της καριέρας του στην Ευρωλίγκα και διέγραψε την πορεία που έκανε “θόρυβο” σε όλη τη μπασκετική κοινότητα.
Είχε 14.5 πόντους, 8.7 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ με πολύ εντυπωσιακά ποσοστά! Σούταρε με 55.2% στα δίποντα, 38.3% από το τρίποντο , 81.1% στις βολές και είχε 21.1 στο μέσο όρο της συνολικής του αξιλόγησης.
Όλα αυτά τα έκανε σε 25 λεπτά συμμετοχής!
Στην αμέσως προηγούμενη πιο αποδοτική του σεζόν, το 2008-9 με τον Ολυμπιακό είχε 12.5 πόντους, αλλά με μόλις 0.7 ασίστ ανά ματς και 16 στην αξιολόγηση.
Εκείνη την σεζόν, πήρε συνολικά 149 προσπάθειες για δίποντο και 27 για τρίποντο. Τουτέστιν, 176 σουτ συνολικά σε 22 παιχνίδια. Στην καλύτερη σεζόν του στην κορυφαία διοργάνωση μέχρι να παίξει για τους Βάσκους, έπαιρνε 8 σουτ ανά ματς.
Πέρυσι; Πήρε 192 δίποντα και 81 τρίποντα. Τουτέστιν 273 σουτ, σε 29 παιχνίδια. Αυτό σημαίνει πως πέρυσι έπαιρνε 9,5 σουτ ανά ματς.
Η 1,5 προσπάθειες ανά ματς μπορεί να μην φαίνονται μεγάλη διαφορά, αλλά είναι! Γιατί, ο Μπουρούσης μοίρασε 65 ασίστ, έναντι μόλις 16 το 2008-9 κι αυτοί οι αριθμοί αποδεικνύουν πως η μπάλα περνούσε πολύ περισσότερο από τα χέρια του στην Λαμποράλ.
Στον Παναθηναϊκό οι αριθμοί μετράνε λιγότερο
Απάντηση στην ερώτηση αν “μπορεί και φέτος να κάνει την ίδια σεζόν”, δεν υπάρχει. Αυτό θα φανεί στο παρκέ. Αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι πως πάρα πολλά σε ότι αφορά την επίδοση, τους αριθμούς και την επιρροή του Μπουρούση θα εξαρτηθούν από την διαχείριση και τις αποφάσεις του Αργύρη Πεδουλάκη!
Ο Περάσοβιτς έβαλε την περσινή του ομάδα να λειτουργήσει υπό ένα πρίσμα και φιλοσοφία που βόλευε 100% τον Γιάννη Μπουρούση, ακόμα και αν χρειάστηκε να θυσιάσει πράγματα που θα μπορούσαν να προσφέρουν άλλοι παίκτες σε άμυνα και επίθεση, επειδή πίστευε πως αν η Λαμποράλ λειτουργήσει γύρω από τον Μπουρούση, έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει. Και δικαιώθηκε.
Στηρίχτηκε στο τρανζίσιον, στις ενδιάμεσες επιθέσεις, στο ένας εναντίον ενός παιχνίδι και περιόρισε τα πικ εν ρολ. Είτε αυτό έγινε επειδή δεν θεωρούσε τοπ δημιουργούς τους κοντούς που διέθετε, είτε επειδή ένιωσε πως με τον Μπουρούση δημιουργό από το ποστ η δουλειά θα γίνει πιο αποτελεσματικά, η ουσία δεν αλλάζει.
Η ομάδα έπαιζε για τον Μπουρούση και όχι ο Μπουρούσης για τους γκαρντ, ως απλά ένας δυνατός κρίκος της αλυσίδας!
Πως θα σκεφτεί και τι θα αποφασίσει ο Αργύρης Πεδουλάκης; Πως θα μοιράσει το παιχνίδι, σε ποιο σημείο του παρκέ θα ποντάρει περισσότερο στις επιθετικές κατοχές του για δημιουργία (στο ποστ ή στη περιφέρεια;) και πως θα χρησιμοποιήσει τον Έλληνα ψηλό στην άμυνα;
Θα θυσιάσει τακτικές και φιλοσοφίες που του αρέσουν, ιδίως αμυντικά, για να πάρει το 100% από τον Μπουρούση χωρίς να τον καταβάλει ενεργειακά ή θα τον εντάξει μέσα σε ένα αυστηρό πλαίσιο τακτικής που πιστεύει πως θα καταστήσει τον Παναθηναϊκό πιο αποτελεσματικό, έστω κι αν ο ψηλός πρέπει να κάνει περισσότερες “χαμαλοδουλειές” με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κόστος ως προς τις επιδόσεις του;
Ο χρόνος είναι άπλετος, η σεζόν πολύ μεγάλη, ο Παναθηναϊκός διαθέτει πολλούς παίκτες που μπορούν να σκοράρουν και υπάρχει χώρος για πειράματα. Έτσι κι αλλιώς σε συλλόγους όπως ο Παναθηναϊκός που κυνηγούν πρωτίστως τίτλους, όλοι θα ξεχάσουν την ερώτηση για το αν “μπορεί ο Μπουρούσης να κάνει ανάλογη σεζόν”, αν ο Παναθηναϊκός πετύχει και κατακτήσει τους στόχους του. Ακόμα κι αν τα νούμερά του, η πορεία του είναι κατώτερη της περσινής!
Αντίστοιχα, αν ο Μπουρούσης κάνει μια εξίσου οργιαστική σεζόν, αλλά ο Παναθηναϊκός αποτύχει στους στόχους του, μικρή σημασία θα έχει η απάντηση στο ερώτημα που ακούγεται από πολλούς μπασκετικούς, ακόμα κι αν αυτή είναι… θετική.