Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Η ώρα των αποδείξεων έφτασε!
Ο Ολυμπιακός του Ντέιβιντ Μπλατ ταξιδεύει στη Γαλλία για να αντιμετωπίσει την άκρως επικίνδυνη αλλά άπειρη Βιλερμπάν στην πρεμιέρα της φετινής Ευρωλίγκας. Μπορεί το παρελθόν να μην παίζει μπάσκετ, αλλά οι ερυθρόλευκοι μόνο ικανοποιημένοι μπορούν να αισθάνονται με την απόδοση και τα αποτελέσματα τους στις πρώτες στροφές της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης κατά τη τρέχουσα δεκαετία. Οι τελευταίοι μήνες των 2010s βρίσκουν την ομάδα του Πειραιά στην πλέον περιπετειώδη καμπή της σύγχρονης ιστορίας του.
Ωστόσο, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Επτά νίκες σε εννέα πρεμιέρες, με τις τέσσερις εξ αυτών να έρχονται μακριά από το Σ.Ε.Φ. (δύο από αυτές στα «Δύο Αοράκια» του Ηρακλείου). Πάμε όμως να δούμε κατά σειρά τα ποδαρικά των ερυθρόλευκων, από την επίδειξη δύναμης κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, μέχρι και το θρίαμβο στη Μόσχα σε βάρος της Χίμκι.
2010/11: Το ορεκτικό, σε ένα γεύμα δίχως… επιδόρπιο!
18 Οκτωβρίου 2010 και ο Ολυμπιακός υποδέχεται στο Φάληρο τη Ρεάλ Μαδρίτης, στη πρεμιέρα της regular season. Οι ερυθρόλευκοι, λίγους μήνες μετά τη υπόκλιση στην ανωτερότητα της Μπαρτσελόνα στο τελικό του Παρισιού, εμφανίζονται αλλαγμένοι μπροστά στο κοινό τους. Η πρώτη και σημαντικότερη διαφοροποίηση έρχεται από την θέση του πάγκου, εκεί όπου ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έχει αντικαταστήσει τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Η υπεροπλία σε δημιουργία (Παπαλουκάς, Τεόντοσιτς), σκοράρισμα (Σπανούλης) και «αεροπορία» (Μπουρούσης, Νεστέροβιτς) καλά κρατεί, ενώ η αποχώρηση των δύο μεγάλων σταρ της περασμένης σεζόν, Λίνας Κλέιζα και Τζος Τσίλντρες, δίνει το έναυσμα για επενδύσεις με το βλέμμα στο μέλλον, τόσο με τους Μαυροκεφαλίδη και Παπανικολάου, όσο και με τον Φράνκο Κέσελ, που πιάνει λιμάνι όντας το νέο μεγάλο αστέρι της Σερβικής σχολής.
Απέναντι τους στη πρώτη στροφή της διοργάνωσης στεκόταν η Ρεάλ Μαδρίτης του Έτορε Μεσίνα. Η «Βασίλισσα» δεν έχαιρε της παρουσίας ενός μεγάλου σταρ στη σύνθεση της. Στον αντίποδα βέβαια, ο Ιταλός τεχνικός είχε δώσει το χρίσμα στους ανερχόμενους τότε γκαρντ, Σέρχιο Γιούλ και Σέρχι Ροντρίγκεθ αλλά και στους μετέπειτα… προδότες Άντε Τόμιτς και Νίκολα Μίροτιτς.
Η αύρα των νεαρών Μαδριλένων έδειχνε να μπλέκει σε περιπέτειες τους ερυθρόλευκους, οι όποιοι έφτασαν μέχρι και το -9 (21-30) στα μέσα της δεύτερης περιόδου. Σε εκείνο το σημείο μίλησε η ποιότητα των παικτών του Ίβκοβιτς. Μπουρούσης και Σπανούλης έδωσαν επιθετικό ρεσιτάλ, την ώρα που ο Μεσίνα βοηθούσε άθελα του το comeback των γηπεδούχων, δεχόμενος τεχνική ποινή για διαμαρτυρία. Το 21-30 μετατράπηκε σε 32-30, κάτι που ανάγκασε τους φιλοξενούμενους να μπουν στη θέση του κυνηγού. Ήταν φανερό πως ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα επιθετικό ξέσπασμα για να «σβήσει» το ματς. Το έναυσμα ήρθε με το απίστευτο τρίποντο του Λουκά Μαυροκεφαλίδη στο τέλος της τρίτης περιόδου (62-56) και από εκείνο το σημείο το παιχνίδι μετατράπηκε σε… two man show!
Τεόντοσιτς και Παπαλουκάς διέλυσαν τις πολυπρόσωπες άμυνες του Μεσίνα, ο Κέσελ με τρίποντο εν κινήσει έστειλε την διαφορά πάνω από τους δέκα (67-56 8’ 30’’ πριν το τέλος) και από κει και πέρα οι «ερυθρόλευκοι» δεν κοίταξαν ποτέ πίσω, επικρατώντας με το ευρύ 82-66.
Ο Ολυμπιακός κατέκτησε εν τέλει την πρώτη θέση του ομίλου με επτά νίκες σε δέκα αγώνες, ενώ στο Top 16 θα κατακτούσε και πάλι την πρωτιά, μπροστά από Βαλένθια και Φενέρ,
Βέβαια, η σεζόν δεν έμελλε να τελειώσει πανηγυρικά για το σύνολο του Ίβκοβιτς, που έμεινε εκτός Final Four από την Σιένα, παρά την εμφατική του νίκη στο πρώτο ματς της σειράς (89-41).