Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
H έβδομη αγωνιστική της φετινής Euroleague βρίσκεται ήδη στα “βιβλία” της διοργάνωσης, δίχως αυτό να σημαίνει πως τα… απόνερα περνούν απαρατήρητα. Ο Παναθηναϊκός συνέχισε να προοδεύει και ο Ολυμπιακός να απογοητεύει, την ώρα που η ομάδα-θύτης αμφοτέρων, Βιλερμπάν, αποδείκνυε πως δεν αποτελεί πυροτέχνημα. Η Αρμάνι συνέχισε να γλυκοκοιτάζει την κορυφή, που κατέχει η Μπαρτσελόνα, ελέω… Κόρι Χίγκινς, ενώ η Χίμκι, ομάδα-σύμβολο της αστάθειας, δείχνει να αποκτά την στάμπα της ελίτ.
1. Η αποκαθήλωση μιας “εξόδου” που στερείται ηρωικού σχεδιασμού
O Ολυμπιακός, προς έκπληξή κανενός, δεν κατάφερε να σταθεί εμπόδιο στην αρκετά σκαλιά ανώτερη Aναντολού Εφές, από την οποία και ηττήθηκε με 90-65 στο σχεδόν άδειο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Οι κάτι παραπάνω (σύμφωνα με την Ευρωλίγκα) από 5.000 οπαδοί που βρέθηκαν στο φαληρικό γήπεδο κάθε άλλο παρά ευχαριστημένοι έμειναν, όμως η αλήθεια είναι πως η εικόνα που παρουσίασαν οι ερυθρόλευκοι το βράδυ της Πέμπτης είναι πιθανότατα παρόμοια με αυτή που θα παρουσιάσουν για το υπόλοιπο της χρονιάς.
Η ομάδα του Κεστούτις Κεμζούρα δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει την καλή εικόνα που είχε στην πρώτη περίοδο, δέχθηκε ούτε λίγο ούτε πολύ 32 πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο και βρέθηκε σε θέση να κυνηγάει τους Τούρκους για όλο το υπόλοιπο τον υπόλοιπο αγώνα. Η άμυνα των ερυθρόλευκων ήταν για μία ακόμη φορά ήταν κατώτερη των περιστάσεων, καθώς οι Λάρκιν και Μίτσιτς έστησαν “πάρτι”, πέτυχαν μαζί 52 πόντους και έκαναν “σεφτέ”, μετά την μέτρια βραδιά στο ΟΑΚΑ.
Η χρησιμοποίηση του Ριντ για ένα εύλογο χρονικό διάστημα φανέρωσε τις αδυναμίες που ούτως ή άλλως ήταν γνωστές. Η απουσία αγωνιστικού ρυθμού ήταν εμφανής και οι εννέα μήνες αποχής του σίγουρα κάνουν τη διαφορά σε αυτό το χρονικό σημείο, καθώς ήταν πασιφανές ακόμα και στον πλέον απλό θεατή ότι ο Αμερικάνος δεν μπορούσε να ακολουθήσει με επάρκεια τους κοντούς των Τούρκων στα pick n’ roll. Ο Ρότσεστι από την άλλη, έμεινε σχεδόν εκτός rotation για λόγους τακτικής όπως ανέφερε το προπονητικό επιτελείο των ερυθρολεύκων, κάτι που σίγουρα προβληματίζει καθώς είναι απορίας άξιον πώς ένας παίκτης ο οποίος ήρθε να ενισχύσει μία ομάδα δεν μπορεί να της δώσει τα βασικά τα οποία αναζητεί μέσα στο παρκέ.
Πλέον, δεν αποτελεί μυστικό ότι η φετινή έκδοση του Ολυμπιακού είναι σίγουρα η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου μέχρι τα Χριστούγεννα οι ερυθρόλευκοι – εκτός συγκλονιστικότατου απροόπτου- θα έχουν χάσει το τρένο της οκτάδας. Τέλος, αν δεν φανεί σύντομα μια έστω βιώσιμη προοπτική για τον σύλλογο από πλευράς ρόλων και ονομάτων, ελλοχεύει σοβαρότατος κίνδυνος να “πεταχτεί” μία ολόκληρη σεζόν στα απομεινάρια μιας επανάστασης η οποία δεν είχε, τελικά, γερά θεμέλια.
2. Χτίζει ρυθμό, αυτοπεποίθηση και… ελαφρυντικά!
Σε μία Ευρωλίγκα που συνεχώς βελτιώνεται με τουλάχιστον δέκα ομάδες να διεκδικούν επί ίσοις -σχεδόν- όροις μία θέση στους καλύτερους οκτώ, είναι σχεδόν ευτύχημα έως και ευλογία να μπορείς να φτάνει σε νίκες έχοντας στον πάγκο σου ένα από τους καλύτερους σκόρερ της διοργάνωσης. Κανείς δεν αμφισβητεί πως τα πρώτα δείγματα του Τζίμερ Φρεντέτ είναι θετικά. Η μέχρι στιγμής ευρωπαϊκή του περιήγηση φανερώνει τις τρωτές αδυναμίες του. Η μεγαλύτερη εξ αυτών παρατηρείται στο αμυντικό κομμάτι, κάτι το οποίο αναγκάζει πολλές φορές τον Αργύρη Πεδουλάκη να τον κρατάει για πολύ ώρα στον πάγκο. Αν προστεθεί σε αυτό η εξαιρετική παρουσία του Ταϊρίς Ράις στα τελευταία ματς, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι πράσινοι βρίσκονται σε ένα περίεργο μεταίχμιο. Από τη μία οι νίκες δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για γκρίνια, από την άλλη όμως είναι σίγουρο πως όταν σφίξουν τα γάλατα αυτός που θα χρειαστεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά είναι ο ίδιος που αυτή τη στιγμή “παγώνει” στην άκρη του πάγκου.
Κατά τα άλλα, η εξωφρενική αυτοπεποίθηση που παρουσιάζει ΝτεΣόν Τόμας, τον καθιστά αυτή τη στιγμή ως έναν από τους πιο επικίνδυνους forward της Ευρώπης και σίγουρα είναι ιδανικό συμπλήρωμα στην ομάδα που έχεις τον άσο τον Νικ Καλάθη. Ο Έλληνας γκαρντ έφτασε για όγδοη φορά πολύ κοντά στο να πετύχει triple double και καθοδηγεί αυτή τη στιγμή εκ του ασφαλούς τους πράσινους σε μία θέση στην οκτάδα, την ώρα που η επιστροφή του Νίκου Παππά στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις μετά από 295 μέρες απουσίας μπορεί να αποδειχθεί ως μια “μεταγραφή” που λύνει κάποια από τα προβλήματα που έχει το τριφύλλι στο δικό του μισό του γηπέδου και όχι μόνο
3. Η ομάδα που απομυθοποιεί το “βάρος” μιας φανέλας
Όπως πολύ σωστά ειπώθηκε στο τελευταίο χρονικά “Eurohoops Show”, η φετινή Xίμκι έχει κατά τεκμήριο μία ομάδα επιπέδου Final Four. Tο μηδαμινό βάρος της φανέλας της όπως πολλάκις αναφέρεται, την έφερνε τα προηγούμενα χρόνια σε θέσεις που πιθανότατα δεν άρμοζαν στα εκατομμύρια που ξοδεύονταν. Οι κινήσεις αυτού του καλοκαιριού ωστόσο, με τις επιστροφές των Γερέμπκο και Μοζγκόφ από το NBA, όσο και με τα “ρουά ματ” με Τζέρεμι Έβανς και Τρέβορ Μπούκερ έδειξαν πως οι Ρώσοι έχουν βάλει για τα καλά στόχο την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το μέχρι στιγμής πλασάρισμα τους στην οκτάδα, με προοπτική ακόμα και για πλεονέκτημα έδρας αποδεικνύει πώς έστω και αργά, πολλοί από τους κόπους πιθανόν θα επιβραβευτούν.
Ειδικότερα κόντρα στον Παναθηναϊκό, η Χίμκι έδειξε ότι διαθέτει μία ομάδα που μπορεί ανά πάσα στιγμή να σου κάνει τη ζημιά, να τρέξει ένα μεγάλο σερί και ουσιαστικά να καθαρίσει την υπόθεση νίκη προτού καν καλά καλά το καταλάβεις. Η εξαιρετική παρουσία του Γιάνις Τίμα μέχρι στιγμής δίνει εξαιρετικές λύσεις στα φτερά και απαλύνει την πληγή που έχει αφήσει ο Σεργκέι Καράσεφ, ο οποίος δεν έχει πιάσει αναμενόμενα στάνταρ απόδοσης.
Τέλος, πολλοί αράδες μπορούν να λεχθούν για τον σταρ και ηγέτη της ομάδας, Αλεξέι Σβεντ. Ο Ρώσος, χαρισματικός σκόρερ όσο λίγοι, δείχνει φέτος την πιο ώριμη πτυχή του αθλητικού εαυτού του. Σίγουρα, τα πιο σοβαρά συμπεράσματα θα βγουν όταν έρθουν και τα παιχνίδια “φωτιά”, όμως η αρχή που έχει κάνει η ομάδα του Ρίμας Κουρτινάιτις σε VTB και Ευρωλίγκα δεν γίνεται να μείνει ασχολίαστη.