by Berkay Terzi / info@eurohoops.net
Geçtiğimiz sezon ağır bir sakatlık geçiren ve bu sakatlıktan ötürü bir sezon sahalardan uzak kalan Spencer Dinwiddie, sezon başında Washington Wizards‘ın yolunu tutmuştu.
Fakat Washington’da işler Dinwiddie adına umulduğu gibi gitmedi. Sakatlığın izlerini silemeyen 29 yaşındaki guard, aynı zamanda kendine uygun rolü bulmakta da zorlanmıştı.
Trade deadline günü Kristaps Porzingis karşılığında Dallas Mavericks‘e takaslanan Dinwiddie, son zamanlarda sakatlık öncesi günlerinden esintiler sunuyor ve kendine güveni yerine geldi.
Dallas’ta çıktığı 21 maçta 29.3 dakika süre alan Dinwiddie, %49.4 saha içi isabetiyle 16.2 sayı ve 4.0 asist ortalamaları yakaladı. Ayrıca %38 ile maç başına 1.8 üçlük isabeti buluyor ki, bu üçlük yüzdesi kariyerinin en iyisi.
Peki ne oldu da Dallas’a böylesine kolay uyum sağlayıp bir anda çıkışa geçti? Kısaca inceleyelim.
Aranan Ekstra Yaratıcı
Artık ideal hücum beşleri, yıldız ve etrafına sabit şutörler şeklinde kurulmuyor. NBA savunmaları, ikili sıkıştırmalarla topu yıldız oyuncunun elinden çıkarıp “kaderimi yıldız oyuncu tayin edeceğine yan parçalar tayin etsin” mantığını tercih edebiliyor. Savunma baskısını arttırarak yıldız oyuncuyu yavaşlatmaya çalışmak da ikili sıkıştırma getirmenin diğer sebepleri arasında. İşte bu yüzden topu yere vurabilen iki yaratıcı oyuncunun sahada aynı anda bulunması artık gerekli bir durum.
Dallas Mavericks son yıllarda bu ikinci yaratıcı oyuncunun eksikliğini çok çekmişti. Top Luka Doncic’in elinden çıktığında avantajı değerlendirebilecek birisi olmadığı için Dallas Mavericks ve etrafı ortalama yaratıcılarla dolu Doncic illa ki bir noktada tıkanıyordu. Dallas bu sorunu ilk olarak Jalen Brunson’ın gelişimini fırsat bilip onun rolünü arttırarak çözdü.
Spencer Dinwiddie’nin takıma uyum sağladığı nokta da tam burası. Aşağıya topun Doncic’in elinden çıktığı, ardından Dinwiddie’nin close-outa hücum edip potada bitirdiği birkaç pozisyon bıraktım. Örneğin Reggie Bullock gibi sabit şutör profilindeki isimler bu işi böyle etkili yapacak kapasitede değiller, bundan ötürü top Doncic’in elinde olmadığı her an hücumun üretkenliği kısıtlanıyordu.
Fakat Dinwiddie’nin gelişiyle Dallas Mavericks’in bu konuda eli daha da rahatladı. Gerektiğinde benchten gelip skor üreterek gerektiğinde Doncic’in yanında ikinci top kullanıcı olarak Dallas’a ilaç oldu.
Dinwiddie’nin bir diğer artısı, sakatlık öncesi kadar olmasa da, hala potaya drive edebilmesi ve çembere baskı oluşturabilmesi. Dallas döneminde close-outlara hücum ettiği 20 pozisyonda 34 sayı çıkardı.
Dinwiddie’nin topla yaratıcılığına dair birkaç istatistik daha bırakayım.
P&R’de top taşıyıcı olduğu 107 pozisyonda 99 sayı
Isolation oynadığı 65 pozisyonda 74 sayı
Pota çevresinde %53.2 bitiricilik
İdeal Rolü Bulmak
Spencer Dinwiddie, Washington’da daha fazla karar alma/top kullanma sorumluluğu alırken, Dallas Mavericks’te bundan ziyade ikincil top kullanıcı rolünde oynuyor. Yani daha az top yönlendirme yükümlülüğü var ve daha fazla skor odaklı hareket ediyor. Dinwiddie’nin ideal rolü aslında bu. Kafası buna odaklı olduğunda daha rahat oynuyor.
Zaten dikkat ederseniz, çoğu maçta benchten gelse bile, hep yanında Luka Doncic veya Jalen Brunson ikilisinden biriyle oynayıp topu paylaşıyor. Tek başına ana karar verici olarak sahada bulunduğu bölüm sayısı oldukça az.
Bahsettiğim bu rol değişimini bir de istatistiklerle göstermek isterim.
Washington: 30.2 dakika, 68 topla buluşma, topu ortalama 5.34 saniye elinde tutuyor / maç başı 10 drive, %42’sinde pas atıyor
Dallas: 29.4 dakika, 49 topla buluşma, topu ortalama 4.62 saniye elinde tutuyor / maç başı 11 drive, %33’ünde pas atıyor
Luka Doncic’i Dinlendirme Fırsatı
Spencer Dinwiddie’nin varlığı, Dallas Mavericks’in bir konuda daha işine yaradı. Bu da takımın yıldızı Luka Doncic’i daha fazla dinlendirme fırsatı veriyor olmasıydı. Bunun öncesinde üstüne çok fazla yük bindiği için ve onu yedekleyecek güvenilir bir oyun kurucu olmamasından ötürü enerjisini yeterince iyi saklayamıyordu. Özellikle son çeyreklerde bu durum kendini belli ediyordu.
Artık Dinwiddie’nin gelişi ve Brunson’ın da gelişimiyle birlikte, gerektiğinde Doncic’i dinlendirebilecek kadar eli rahatladı Jason Kidd’in çünkü bu ikili, Doncic’siz dakikaları kotarabilecek kapasiteye rahatlıkla sahip ve takımın üretkenliğini diri tutuyorlar. Kidd, rotasyonda bu üçlünün sürelerini çok iyi ayarlıyor ve mutlaka üç yaratıcıdan ikisini sahada tutuyor.
Daha Fazla Spacing
Bildiğimiz gibi Spencer Dinwiddie, şutundan çok içeri drive edip potaya gitmeye dayalı oynuyor. Bunu da sakatlığına rağmen hala hiç fena olmayan ilk adım çabukluğuyla yapıyor.
Spencer Dinwiddie oyuna girdiğinde Jason Kidd’in tercihi, onun yanına 4 tane şut tehdidi yaratan oyuncuyu yerleştirip olabildiğince alan açmak oluyor genelde.
Washington’dakine oranla daha fazla boş alan buluyor ve bu da Dinwiddie’ye drive edecek koridoru daha rahat bulmasını sağlıyor.
Basketbol gündemindeki en son gelişmeleri kaçırmamak için tıklayın!