by Anıl Can Sedef / info@eurohoops.net
Basketbol Süper Lig’de normal sezonun sonları gelirken ligin altıyla üstü arasında kesin bir çizgi vardı. Üst playoff yapması ihtimal dışı gözüken altı takım, altta düşmemesi için mucizelerden de fazlası gereken iki takım.
Bir de bu düzenin orta sıralarda kalanları vardı: Yıl boyu playoff potasının bir uzağında, bir yakınında ama bir şekilde çevresinde dolanan Yeşilgiresun, İstanbul BBSK ve TOFAŞ.
Sezon başında beklentileri aşacak takım Yeşilgiresun gibi gözüküyordu ama TOFAŞ kalitesi kadar nefesi de yeten takım oldu. Pınar Karşıyaka tökezlerken onlar koşar adım ilk sekizi buldu.
Hedefi vurdular… Beklentileri karşıladılar mı?
ARTILAR
TOFAŞ sezona yeni takımları arasında hem sportif hem psikolojik hem de kulüp yapısı olarak Basketbol Süper Lig’e en hazır takım gibi gözüküyordu.
Kadroları belki çok gösterişli değildi ama ligin daha önce buraları görmüş ve burada iyi oynamış isimlerinin yanında yerli ve genç isimlere süre verdiler.
Sezon içerisinde yaptıkları Crocker hamlesi takımın belli başlı eksiklerini kapatıo onlara güç kattı. Basketbol olarak oyunculara değil düzene bağlı oynama çabaları kötü giriş yaptıkları sezonda ritm bulmalarını sağladı.
Ronald Roberts’ı sakatlığa kurban vermeseler daha kaliteli bir kadroyla daha gösterişli sonuçlar da alabilirlerdi.
Ama özellikle geçen sezon alt kümeden gelirken korudukları çekirdekleri, Muhsin ve Yiğit gibi iki yerli isimden görev adamı olarak yararlanmaları onları sonuçların ötesinde öne çıkardı.
Ancak tabii ki en önemli artıları bir alt kümeden geldikleri ligde ilk sekizin içinde kalmayı bilmeleri oldu. Hatta “Daha fazlası da olabilir miydi?” bile dedirttiler ki bu bizi bir sonraki başlığa götürüyor.