by Andy Bailey / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 25 Eylül 2019 tarihinde Bleacher Report‘ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Tarihin en iyi pivotu kim?
Oyun kurucuları, şutör guardları, kısa forvetleri ve uzun forvetleri sıraladık. Sıra geldi basketbol tarihini en uzun süreyle domine eden pozisyona.
Bu durum mantıklı çünkü hedefin yerden 10 adım yukarıda olduğu bir sporda boy elbette bir avantaj.
Onlarca yıl boyu Bill Russell, Wilt Chamberlain ve Kareem Abdul-Jabbar NBA’de hüküm sürdü. Basketbol son 10 yılda çok değişmiş olsa da yeni bir grup 5 numara, oyunu tekrar uzunların gücüne çevirmeye çalışıyor gibi gözüküyor:
Nikola Jokic, Rudy Gobert, Joel Embiid ve diğerleri…
Onlardan önce gelmiş efsaneleri sıralarken seçimler büyük oranda öznel kritelere dayansa da önceki listelerde olduğu gibi gelişmiş istatistikler de etkili olacak.
1973-74 sezonundan bu yana kullanılan artı-eksi verimlilik ve 48 dakika başına galibiyet katkısı gibi istatisitkler kullanılıyor artık. Ayrıca oyun hızı ve oynama süresine uygun istatistikleri de göreceksiniz. Ancak bu faktörlere soyut gözlemler de eklenmeli.
Son bir not: Basketball-Reference’ı bu yazıda oyuncunun pozisyonu konusunda hakem olarak kabul edeceğiz.
10. Bill Walton
Maç başına istatistikleri: 13.3 sayı, 10.5 ribaund, 3.4 asist, 2.2 blok, 0.8 top çalma
75 pozisyon başına istatistikleri: 16.2 sayı, 12.9 ribaund, 4.2 asist, 2.7 blok, 1.0 top çalma
İlişkili doğru şut yüzdesi: +2.2
Net verimlilik değişimi: Yok
Artı-eksi verimliliği: 4.4
48 dakika başına galibiyet katkısı: 0.142
Sakatlıklar, basketbol camiasından tarihin en büyük pasör uzunlarından birini ve Jokic’in atasını çaldı.
Jokic ve Bill Walton arasındaki fark, Walton’ın savunmada da dominant olmasıydı. İlk dört sezonunda savunma verimliliğinde lig üçüncüsü, blok ortalamasında lig yedincisi ve savunma ribaundu ortalamasında lig lideri oldu.
1976-77 ve 1977-78 sezonlarında yılın savunma takımına seçilirken skor konusunda da geri kalmadı. Eğer sağlıklı kalabilmiş olsa bu listede çok daha yukarıda olurdu…
Maalesef yalnızca iki zirve sezonu geçirdi. Üçüncü ve dördüncü sezonlarında Walton 18,8 sayı, 13,8 ribaund, 4,4 asist, 2,9 blok ve 1,0 top çalma ortalamaları yakaladı. 1977’de Final MVP’si oldu. Ertesi sezon ise lig MVP’si seçildi.
En iyi dönemlerinde yalnızca üç tam sezon oynayabildi. Walton geri döndüğünde artık aynı değildi. 1985-86’da Celtics‘te yeni bir hayat buldu kendisine. O sezon Larry Bird’ün yanında yılın altıncı adamı ödülünü ve ikinci şampiyonluğunu kazandı.