Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Μετά τη νίκη επί του Ερυθρού Αστέρα σημειώναμε πως η δοκιμασία με την Μακάμπι στο Τελ Αβίβ ήταν ένα εξαιρετικό κρας τεστ για τον Παναθηναϊκό, που καλείται στο τελικό βιράζ να αποβάλλει όσο μπορεί τις “παιδικές ασθένειες” που έχει εμφανίσει μέσα στη σεζόν και ειδικά εκτός ΟΑΚΑ, ώστε να διεκδικήσει με τις μέγιστες πιθανότητες την πρόκριση στο Final-4.
Το πέμπτο φετινό “διπλό” στην Ευρωλίγκα, που ήρθε με… χιτσκοκικό τρόπο, είναι σημαντικό για πολλούς λόγους και ίσως το βαθμολογικό σκέλος να είναι το λιγότερο σπουδαίο.
Το σημαντικό για τον Παναθηναϊκό δεν είναι τόσο η έκβαση της μάχης για το πλεονέκτημα έδρας, για την οποία δεν βασίζεται μόνο στα δικά του αποτελέσματα, αλλά περιμένει “δώρο” από Ρεάλ ή… Ολυμπιακό (σ.σ. διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον σενάριο που μπορεί να προκύψει) για να τρυπώσει στην τετράδα.
Αυτό που πραγματικά μετράει είναι η πρόοδος της ομάδας και η αυτοπεποίθηση με τον χαρακτήρα που χτίζονται μέσα από τις νίκες, πολύ περισσότερο τις εκτός έδρας, οι οποίες για τους “πράσινους” είναι… δυσεύρετες. Πόσω μάλλον οι μεγάλες, όπως αυτή στο Τελ Αβίβ αφού σε περίπτωση που πάει με μειονέκτημα στα πλέι οφ, θα χρειαστεί τουλάχιστον μία για να υλοποιήσει τον στόχο του Βελιγραδίου.
Η ουσία είναι πως η ομάδα του Πασκουάλ έφερε εις πέρας την αποστολή σε μια παραδοσιακά δύσβατη έδρα για κάθε ομάδα της διοργάνωσης και απέναντι σε μια Μακάμπι που έψαχνε… λυσσασμένα τη νίκη για να μείνει ζωντανή για πρόκριση στην οκτάδα.
Οπερ σημαίνει με τεράστιο κίνητρο για τους γηπεδούχους, με τον Παναθηναϊκό να βγαίνει αλώβητος στη λεπτομέρεια και χάρη στο καλάθι του Τζέιμς, δείχνοντας αποφασιστικότητα στο τέλος, η οποία θα του χρειαστεί ακόμα περισσότερο στη συνέχεια. Τέτοιες νίκες φτιάχνουν ψυχολογία και δίνουν “αέρα” για τα πιο δύσκολα που έρχονται.
Γι’ αυτό ήρθε
Η επιστροφή του Τζέιμς υλοποιήθηκε για το κάτι παραπάνω, το κάτι τρελό, το κάτι… σαν το Τελ Αβίβ. Σε ένα παιχνίδι όπου η ατομική ελευθερία είχε τον πρώτο λόγο, ο Αμερικανός είχε την ευκαιρία, την άρπαξε κι έγινε απόλυτος πρωταγωνιστής, ισοφαρίζοντας το career high του, ενώ σκόραρε και το καλάθι της μεγάλης νίκης με… δική του φάση, όπως του αρέσει και τον εξιτάρει!
Κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα είχε κάνει μια άκρως μετρημένη και μυαλωμένη εμφάνιση, ενώ με την Μακάμπι βγήκε μπροστά ειδικά από τη στιγμή όπου τα σουτ, έστω και μετά από σύστημα δεν έβρισκαν διχτάκι, ενώ και οι χαμένες βολές είχαν δυσκολέψει πολύ τη ζωή των πρωταθλητών Ελλάδας.
Για τέτοια παιχνίδια ήρθε ξανά ο Μάικ, ο οποίος μετά το αρχικό διάστημα όπου έψαχνε τα πατήματά του, όπως και συνολικά η ομάδα μαζί του, πλέον έχει πάρει την ανηφόρα. Αυτά που έκανε ήταν εξωπραγματικά και είχε την τρέλα που χρειάζεται.
Η γραμμή ανάμεσα στον “ήρωα” και τον “μοιραίο” σε ένα παιχνίδι είναι λεπτή πολλές φορές, με τον Τζέιμς να έχει μάθει να ζει και να πεθαίνει στο παρκέ στα άκρα. Αυτή τη φορά η τρέλα βγήκε σε καλό τόσο γι’ αυτόν, όσο και για την παρέα του, που πλέον χτίζει νέο νικηφόρο σερί, τώρα που το χρειάζεται ως “ένεση” για τα πλέι οφ.
Βουγιούκαρος
Αν ο Τζέιμς ήταν ο killer και ο άνθρωπος που οδήγησε τον Παναθηναϊκό στη νίκη, ο Ιαν Βουγιούκας ήταν αυτός που κουβάλησε την ομάδα του Πασκουάλ. Σε ένα βράδυ όπου σπαταλήθηκαν πάμπολλες επιθέσεις ακόμα και σε καλές προϋποθέσεις, ο διεθνής σέντερ ήταν ο μοναδικός που τελείωσε κάθε μπάλα που πήρε στα χέρια του (σ.σ. μοναδική εξαίρεση ένα επιθετικό φάουλ που χρεώθηκε στο πρώτο ημίχρονο), με 6/6 δίποντα και 4/4 βολές!
Ηταν εκπληκτικό το γεγονός πώς κάθε φορά όπου ο “πράσινος” αρχηγός πατούσε παρκέ, τα δεδομένα άλλαζαν υπέρ της ομάδας του, παρότι αγωνίστηκε λιγότερο από 15 λεπτά. Μπήκε στην πρώτη περίοδο, ακολούθησε σερί 9-0, μπήκε στο φινάλε της δεύτερης, το -9 έπεσε στο μισό, μπήκε στην τέταρτη περίοδο στο 63-58 και βοήθησε αποφασιστικά ώστε να έρθει… τούμπα (67-70).
Η εμφάνισή του ήταν τρομερή και τα κατάφερε είτε είχε απέναντί του τον “βαρύ” Παραχούσκι, είτε τον γρήγορο και αθλητικό Τάιους και εκμεταλλεύτηκε άριστα τις φορές που τροφοδοτήθηκε, αφού όταν έμπαινε, η εντολή του Πασκουάλ ήταν σαφής: Δώστε την μπάλα στον Βουγιούκα στο χαμηλό ποστ.
Εξάλλου, είναι ο μοναδικός του ρόστερ που μπορεί να παίξει τόσο αποτελεσματικά στο ποστ και να φθείρει τους αντίπαλους ψηλούς, αναγκάζοντας παράλληλα την αντίπαλη άμυνα να κλείνει πιο μέσα, ανοίγοντας χώρο για τους υπόλοιπους στην περιφέρεια.
Οπως του αρέσει
Πάντως, για άλλη μια φορά αποδείχθηκε πώς ο Παναθηναϊκός μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα. Σε καλή μέρα των σουτέρ του είναι δύσκολο να τον σταματήσεις, ωστόσο αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Στην έδρα της Μακάμπι τα σουτ δεν έμπαιναν, ο ρυθμός αδικαιολόγητα κυμάνθηκε όπως ήθελαν οι γηπεδούχοι κι έτσι ξανά έπρεπε όλα να αρχίσουν από την άμυνα.
Από εκεί όμως πηγάζουν τα… καλύτερα της ομάδας του Πασκουάλ, η οποία με την ταχύτητα και την αθλητικότητα που διαθέτει, είναι αν όχι η καλύτερη, ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκας στο τρανζίσιον.
Δεν είναι τυχαίο πως τα σερί του, όπως και στο Ισραήλ, βασίζονται στο ανέβασμα της πίεσης της άμυνας, που εξωθεί σε λάθη και βιαστικές επιλογές, που είτε καταλήγουν σε άσχημα σουτ, είτε σε κλεψίματα. Συνεπακόλουθα οι “πράσινοι” επιζητούν το τρανζίσιον κι έχουν τους παίκτες για να το εκτελέσουν, με εύκολους πόντους και υψηλό επιθετικό ρυθμό. Στο δεύτερο ημίχρονο με αυτό τον τρόπο έγιναν τα δύο σερί για να πάρουν οι “πράσινοι” το προβάδισμα (46-47, 67-70), με την ταυτόχρονη παρουσία τριών γκαρντ στο παρκέ (Καλάθης, Τζέιμς, Παππάς) να αποδίδει περισσότερο σε σχέση με τα ψηλά σχήματα, αφού έτσι αναχαιτίστηκε η περιφέρεια της Μακάμπι.
Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να υπάρξει πρόβλημα, τόσο στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση, ειδικά όταν δεν υπάρχει το εύκολο τρίποντο, όπως δεν υπήρχε με την “ομάδα του λαού” κι όταν ο καλύτερος σουτέρ σου (σ.σ. Ρίβερς) είχε 0/8 σουτ.
Υπήρχαν αρνητικά
Η αποστολή στο πάλαι ποτέ “Γιαντ Ελιάου” στέφθηκε με επιτυχία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν ανορθογραφίες που πρέπει να… ρετουσαριστούν. Οπως και στην τελευταία εκτός έδρας εξόρμηση, επίσης νικηφόρα, στη Μάλαγα, έτσι και τώρα τα νεκρά διαστήματα παραλίγο να στοιχίσουν ακριβά.
Το κυριότερο “μείον” σε αυτό είναι πως ό,τι χτίζεται με πλάνο και κόπο, μπορεί να πάει στράφι από ελάχιστα λεπτά με απώλεια συγκέντρωσης και επιπόλαια λάθη, με τη Μακάμπι να καταφέρνει σχετικά εύκολα να παρασύρει τον Παναθηναϊκό στον δικό της… ανέμελο ρυθμό.
Μιας και ο λόγος για λάθη, ο αρνητικός συντελεστής ασίστ-λαθών (11-15) κάτι που δεν συμβαίνει συνήθως, χτυπάει άσχημα, ως παρελκόμενο των μόλις 4 ασίστ του Καλάθη, αν και ο ηγέτης της ομάδας είχε μοιράσει δύο ήδη λίγο μετά το τζάμπολ.
Κι εδώ επανέρχεται το ρητορικό ερώτημα που δεν έχει… καλή απάντηση από πλευράς Παναθηναϊκού: Αν δεν δημιουργήσει ο Καλάθης, ποιος θα δημιουργήσει; Βέβαια, στην τελική ζυγαριά μέτρησε πολύ και το γεγονός πως 4 ασίστ είχε και ο Τζέιμς, κάτι που δείχνει πως δεν δημιούργησε (ως συνήθως) μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για τους συμπαίκτες του.
Οι λίγες τελικές πάσες οφείλονται και στα άσχημα ποσοστά (5/23 τρίποντα), αφού υπήρχαν περιπτώσεις όπου το play υλοποιούταν σωστά, αλλά όχι και η τελική προσπάθεια.
Πέραν αυτών, σε άλλο ένα παιχνίδι εμφανίστηκε η… μάστιγα των βολών. Ως τα μέσα της δεύτερης περιόδου ο Παναθηναϊκός είχε το εξωφρενικά κακό 0/6, ενώ τελείωσε με 11/20, ως συνέχεια της κακής σεζόν από τη γραμμή και δεν χρειάζεται να αναλυθεί περαιτέρω γιατί είναι κακό να χάνονται εύκολοι πόντοι.
ΥΓ1: Η Ρεάλ είναι η πλέον πιθανή διασταύρωση στα πλέι οφ και μένει να… αποφασιστεί η έδρα. Πιο πολλές πιθανότητες είναι για το μειονέκτημα, σε δύο στροφές θα το ξέρουμε.
ΥΓ2: Μυθικό το ρεκόρ του Καλάθη με 204 ασίστ ως τώρα στη σεζόν.
ΥΓ3: Δικαιούται και ο Γκιστ κάμψη στην απόδοσή του. Ας επανέλθει δριμύτερος στα πλέι οφ.
ΥΓ4: Επική η ατάκα του ακομπλεξάριστου Βουγιούκα “έτσι όπως έχει γίνει το μπάσκετ, ποιος αγώνας μου πάει;”
Photo credit: Eurokinissi