by Eurohoops Team / info@eurohoops.net
Mahmoud Abdul-Rauf dokuz yıl NBA’de forma giydi ve lig tarihinin en iyi serbest atışçılarından biri olarak kayıtlara geçti. Fakat Türkiye’de Fenerbahçe günleriyle aklımıza kazınan yıldızın Amerika’da akıllarda kalmasının sebebi parkeyle ilgili olsa da basketbolla direkt alakalı değil.
Abdul-Rauf, 1995-96 sezonunda milli marş sırasında ayağa kalkmayı reddedip Amerikan bayrağına bir baskı sembolü demesiyle hatırlanıyor.
1996’da Denver Nuggets‘ta oynarken ayakta durmayı reddetmesi sebebiyle ceza alan Abdul-Rauf daha sonra duruşunu değiştirmese de yere bakıp dua ederek Amerikan marşına olan tepkisini göstermişti.
Nuggets‘ın 1996’da Sacramento Kings‘e takas ettiği oyuncu, 2001’de ligde kendine yere bulamadı. Bugün bile sebebinin o protesto olduğu düşünülüyor. NBA’deki son sezonunu 2000-01 sezonunda Vancouver Grizzlies‘de geçiren Abdul-Rauf’a The Undefeated bugünlerde yaşanan protesto tartışmalarını sordu.
“Tüm bunlar pek bir şeyin değişmediğini gösteriyor. İnsanlar kariyerlerini riske atıp, tıpkı Colin Kaepernick gibi, görüşlerini açıklıyorlar. Seattle Seahawks’lu Michael Bennett’ın yaptıkları da bu konuda görüşlerini göstermek için. Demek ki hala aynı sorunlarla uğraşıyoruz…. Irksal eşitsizlik, polis şiddeti…
“İnsanlar bazen bana gelip ‘Seni o zamanlar anlamamıştım ama yapmak istediğini yaptın. O zamanlar sorunlu olduğunu düşünmüştüm. Delirdiğini düşünmüştüm. Özür diliyorum, anlamamışım ama şu an anlıyorum. Teşekkür ederim’ diyorlar.”
“Geriye baktığımda ilk görevimin bu konuda yapabileceğim her şeyi yapmak olduğunu düşünüyorum. Tanrı karşısında sorumluluğum bu. Ama yaptığında insanlara karşı da bir sorumluluğun oluyor. Çünkü herkes özgür olmak, saygı görmek, eşitlik istiyor.”
“Eşitliğin manası herkes için aynı değil, evet. Ama herkes eşitlik istiyor. Bunun için hep mücadele etmeliyiz. Ben de elimden geldiğince, kısıtlı kapasitemle, fiziksel ve düşünsel olarak bunu yapıyorum. Bunun yaygınlaştığını görmek güzel. Daha da yayılmasını umuyorum.”
Abdul-Rauf kendisini protestosu sebebiyle gönderen Nuggets’tan da bir özür beklemediğini, daha doğrusu sadece bir özür beklemediğini söylüyor:
“Kimseden etmek istemedikleri bir özrü bekleyecek halim yok. Bence ne olup bittiğinin onlar da farkındaydı. Eğer bunu dert etmiyorlarsa bu onların tercihidir, herkes de bir gün seçimlerinin hesabını verecek zaten.”
“Ben hayatıma devam ediyorum, onlar da hayata devam ediyor. Fakat bir özrün gerekli olduğunu da düşünmüyorum. Bazen insanlar sadece özür dilemeyi de kullanıyorlar. Özür dilemek onları hesap verilebilirlik yükümlülüğünden kurtarmış gibi davranıyorlar. Bir özür olacaksa bile başka bir hareketle desteklenmeli. Eylemler, sözlerden her zaman daha önemlidir.”
“Kölecilik tarihine baktığınızda bazı insanlar için özür dilemek çok zor. 400 yıl boyunca insanlarınıza zulüm ettiğimiz için özür dilerim, onları köleleştirdiğimiz, ailelelerinize tecavüz ettiğimiz, para vermeden sömürdüğümüz emek için özür dilerim demek zor.”
“Fakat sadece bir kuru özür… Bazen de bir özür geliyor ama karşılığında bir tazminat ya da telafi yok. Hakkı yenmiş, farklı sebeplerden kariyeri yarıda kalmış insanlardan özür dilemek yetmez. Tüm söylediğim bu.”