Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
O αγώνας με την Μπασκόνια ήταν κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του νυν Ολυμπιακού. Υπό την έννοια πως αυτή την εποχή οι Βάσκοι είναι μια ομάδα με καλό μέγεθος και κορμιά στα φόργουορντ και τους ψηλούς, αλλά με τρομερή έλλειψη σε γκαρντ, απειλή από την περιφέρεια και δημιουργία.
Η όλη ιστορία ξεκίνησε πολύ νωρίς με τον νέο σοβαρό τραυματισμό του Γκρέιντζερ. Μετά μπήκε στη λίστα και ο Βιλντόζα, πλέον και ο Χένρι. Ε, κακά τα ψέματα ο Ιβάνοβιτς ουσιαστικά παίζει χωρίς κανένα κανονικό πλέι μέικερ, χωρίς κανέναν δημιουργό. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ένα παιδί όπως ο Γκαρσία σε αυτή τη φάση της καριέρας του ως παίκτη που μπορεί έστω να σώσει τα προσχήματα σε ότι αφορά τον έλεγχο του ρυθμού, την δημιουργία και την αξιοποίηση των συμπαικτών του.
Το πιο σοβαρό αμυντικό πρόβλημα του Ολυμπιακού αμυντικά ολόκληρη τη σεζόν είναι η μεγάλη του ανεπάρκεια να παίξει περιφερειακή άμυνα απέναντι σε γκαρντ με ταλέντο που μπορούν είτε να τρυπήσουν την άμυνα, είτε να τη διαβάσουν, είτε να απειλήσουν με μακρινά σουτ.
Ε, αυτό το πρόβλημα το έλυσε από… μόνο του το ρόστερ της Μπασκόνια αυτή τη στιγμή. Απλά δεν διαθέτει κανέναν τέτοιο παίκτη. Το δεύτερο πιο σοβαρό πρόβλημα είναι το λεγόμενο Αμερικανιστί “rim protectoring” και ο Οκτάβιους Έλις ήδη αποτελεί ένα σημαντικό upgrade σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, όπως και στα ριμπάουντ, όπως και στις “hustle” φάσεις, αλλά και σε τελειώματα κοντά στο καλάθι.
Υπό αυτές τις συνθήκες ο Ολυμπιακός μπήκε στο παρκέ με πλεονέκτημα απέναντι στον αντίπαλό του και δεν το άφησε να πάει χαμένο. Είχε τον απόλυτο έλεγχο του ρυθμού, ήταν από τις λίγες φορές που ένας αντίπαλός του δεν κατάφερε να έχει επιθετικά ξεσπάσματα και γενικά σε όλη του την εξέλιξη το ματς ήταν απόλυτα ελεγχόμενο από τους κόκκινους σε ότι αφορά τους αμυντικούς τους στόχους.
Τι απέμενε;
Καλή επιθετική λειτουργία. Ο Ιβάνοβιτς επέλεξε σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης επιθετική άμυνα και ψηλούς να βγαίνουν ψηλά για να ντουμπλάρουν τον χειριστή του Ολυμπιακού και κυρίως τον Σπανούλη.
Ο Βασίλης το διάβασε και το αντιμετώπισε με μεγάλη ευκολία. Πάσαρε γρήγορα, έσπαγε τη μπάλα και με καλή κυκλοφορία και διάθεση από όλους να πασάρουν, ο Ολυμπιακός έβρισκε χώρους και λύσεις. Ο δε Vspan, όταν έπαιρνε τη μπάλα σε δεύτερο χρόνο και με την άμυνα του αντιπάλου σε κίνηση και ανισορροπία ήταν για μια ακόμα φορά… killer.
Αυτό ήταν το μοτίβο σε όλο τον αγώνα, αφού οι Βάσκοι ουσιαστικά δεν διαφοροποίησαν ποτέ την λογική της άμυνάς τους, ο Ολυμπιακός είχε δημιουργία σε καταστάσεις μισού γηπέδου, είχε αρκετές υπέρ του close out καταστάσεις και καθόλου τυχαίο δεν ήταν το πολύ υψηλό ποσοστό του στα δίποντα (18/27!) που ήταν το πιο εντυπωσιακό αριθμητικά στοιχείο της υπεροχής των κόκκινων στο παρκέ.
Η ομάδα πήρε επιπροσθέτως τα αμυντικά ριμπάουντ, έτρεξε αρκετά καλά όποτε είχε την ευκαιρία, είχε 22 ασίστ για 14 λάθη, δεν έχασε ελεύθερες βολές (μόλις μια άστοχη) και πρόσεξε πολύ το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσε να του δημιουργήσει πρόβλημα σε αυτό το παιχνίδι.
Τις επιστροφές του, το αμυντικό του τρανσίζιον. Η Μπασκόνια χωρίς γκαρντ δεν θα μπορούσε να απειλήσει σοβαρά μόνο με τα φόργουορντ και τους πλάγιους. Έτσι έμειναν να παλεύουν στην επίθεση οι Σενγκέλια, Σιλντς και Στάουσκας.
Τρεις παίκτες και χωρίς… περιφερειακή γραμμή ουσιαστικά, δεν θα μπορούσαν ποτέ να ήταν αρκετοί, πόσο μάλλον από τη στιγμή που σε αυτή τη βραδιά ο Ρούμπιτ παίζοντας αποκλειστικά στο ‘4’ έκανε step up και κέρδισε το ματσάρισμα απέναντι στον χαρισματικό Γεωργιανό.
Ο Ολυμπιακός κράτησε τους φιλοξενούμενους στους 70 πόντους, πήρε μια νίκη και πολλοί σκέφτονται τις τόσες πολλές χαμένες ευκαιρίες…
Στο Μόναχο, στο ΟΑΚΑ, στο Βελιγράδι, στην Αγία Πετρούπολη, απέναντι σε Ζενίτ και Φενέρ στο ΣΕΦ και πάει λέγοντας.
Με τα αν δεν γράφεται ιστορία, όμως. Ολοι το ξέρουμε και η αστάθεια του φετινού Ολυμπιακού, που έχει φέρει όλες αυτές τις χαμένες ευκαιρίες είναι συνυφασμένη και άρρηκτα συνδεδεμένη με την έλλειψη ποιότητας σε βασικά στοιχεία του παιχνιδιού και με τον πολύ άσχημο τρόπο που δομήθηκε το ρόστερ το καλοκαίρι.
Προσωπικά, επειδή το έχω συνειδητοποιήσει από το καλοκαίρι πως οδεύαμε σε μια τέτοια σεζόν, στη παρούσα φάση μου φτάνει να βλέπω πως η ομάδα μπήκε στη διαδικασία να διαχειριστεί όπως μπορεί το ειδικών συνθηκών παρόν, προετοιμάζοντας παράλληλα το μέλλον.
Αυτό έγραφα και ζητούσα από το φθινόπωρο ως τώρα, αυτό συμβαίνει πλέον με την έλευση Μπαρτζώκα, την προσθήκη του Έλις και πάει λέγοντας, οπότε υπάρχει μια… σχετική ανακούφιση και πάνω από όλα στάση αναμονής.
Ακόμα και η απόφαση του κόουτς να ρίξει στη μάχη τον Χαραλαμπόπουλο, ακριβώς αυτό το νόημα είχε και είναι πραγματικά κρίμα να έχει τέτοιο τραυματισμό ο Βασίλης στο ντεμπούτο του με τον Ολυμπιακό στην Ευρωλίγκα, που μέχρι να έρθει η κακιά στιγμή ήταν και θετικό.
Τι να κάνεις… Τα έχει αυτά ο αθλητισμός και η ζωή και όπως ξέρετε και βλέπετε υπάρχουν πολύ, πολύ χειρότερα…
Ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του 12 αναμετρήσεις για να κερδίσει ότι μπορεί από την φετινή του πορεία στην Ευρωλίγκα, αλλά πάνω από όλα μέσα από αυτές να ξεκινήσει να χτίσει μια εικόνα για το μέλλον και την επόμενη σεζόν.
Ακόμα και το να έχει καταλήξει ο Μπαρτζώκας ακριβώς στο τι χρειάζεται μεταγραφικά το καλοκαίρι, κάτι που θα συμβεί όταν έχει πια 100% διαμορφωμένη άποψη για το υλικό που διαθέτει, τι του κάνει και τι όχι, είναι κέρδος.
Ιδίως αν αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός δράσει πιο γρήγορα, πιο στοχευμένα και έχοντας γνώση του τι κυνηγά, κινηθεί έγκαιρα και δεν αφήσει τον εαυτό του εκτεθειμένο στην αγορά προσπαθώντας να υπογράψει παίκτες που επιθυμεί όταν η αγορά έχει ανοίξει για τα καλά και κυκλοφορούν εκεί έξω κλαμπ ικανά να διαθέσουν πολλά περισσότερα χρήματα.
Η επόμενη εβδομάδα έχει διπλή αγωνιστική με επίσκεψη στο Κάουνας και μάχη με την ΤΣΣΚΑ στον Πειραιά, δύο μέρες μετά, ενώ ακολουθεί κι άλλος εντός έδρας αγώνας με την Βιλερμπάν. Μπαίνοντας στις τελευταίες δέκα αγωνιστικές, θα έχει φανεί αν βαθμολογικά υπάρχει κάποιος στόχος να κυνηγήσει ο Ολυμπιακός αν και οι ευκαιρίες που έχει πετάξει στα σκουπίδια είναι ήδη τόσες πολλές που αυτή τη στιγμή δεν δικαιούται να έχει σοβαρές βλέψεις για οκτάδα.
Φαίνεται πως έξι θέσεις είναι κλειδωμένες, το Μιλάνο πήρε βαθιά ανάσα με την ανατροπή απέναντι στην αφελή για μια ακόμα φορά Μπάγερν και η Βαλένθια είναι η ομάδα που πιο εύκολα μπορεί να μετατοπιστεί εκτός οκτάδας.
Η Φενέρμπαχτσε, όμως, είναι ξεκάθαρο πως κάνει τη ρελάνς της και λογικά θα είναι στα Playoffs, οπότε μιλάμε για μια θέση και αυτό αν κάποιος μπορέσει να υπερσκελίσει την ομάδα του Μεσίνα.
Θα τα δούμε αυτά με τον καιρό. Την δική μου προσέγγιση και οπτική την ξέρετε από… Οκτώβρη μήνα, δεν άλλαξε ποτέ και δεν θα αλλάξει ούτε αν γίνει κάποιο μικρό θαύμα στην φετινή πορεία στην Ευρωλίγκα.
Ο Ολυμπιακός βάση ρόστερ, δεδομένων και συνθηκών, ΠΡΕΠΕΙ να ανοίξει ένα νέο κύκλο και να χτίσει μια ομάδα που θα πρεσβεύει το πρεστίζ της, το μπάσκετ που οφείλει να παρουσιάζει και θα είναι ικανή να αποβεί ανταγωνιστική σε διάρκεια χρόνου και συνάμα και να κάνει τον κόσμο να ταυτιστεί μαζί της και να μπορεί ξανά να ονειρεύεται.
Αυτός είναι ο στόχος, αυτό είναι το δάσος που πρέπει να… ποτίσει με μεράκι, γνώση, αυτογνωσία, αποφασιστικότητα και σωστές κινήσεις ο Ολυμπιακός και μόνο έτσι θα βγει ξανά στο ξέφωτο.
Τόσο απλό είναι.
ΥΓ1. Καλό ταξίδι Αντώνη Νταή… Τον θυμάμαι από πάντα εκεί. Από όταν ως έφηβος, φίλαθλος του Ολυμπιακού είχα διαρκείας στο ΣΕΦ – κάπου δίπλα και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι – επί εποχής Ιωαννίδη και πηγαίναμε εκδρομές στο Τελ – Αβίβ και την Σαραγόσα μέχρι κι αυτά τα τελευταία χρόνια. Πάντα ήπιος, χαμηλών τόνων, ευγενής και παθολογικά άρρωστος με την ομάδα. Της είχε ατόφια, μεγάλη αγάπη. Πόσο κρίμα. Κουράγιο στην οικογένειά του και τους οικείους του. Στον Ολυμπιακό είναι δεδομένο πως δεν θα τον ξεχάσει κανείς γιατί ήταν απόλυτα ταυτισμένος και συνδεδεμένος με την ομάδα.
ΥΓ2. Έχετε καταλάβει την εμμονή μου με την “επόμενη μέρα” της ομάδας. Πιστεύω πως για να είναι πολύ καλύτερη πρέπει πάση θυσία να εμπεριέχει και ΝΕΑ ΑΥΡΑ, επιτέλους, στο πιο σοβαρό ζήτημα, το ΓΗΠΕΔΙΚΟ. Φαίνεται πως ακριβώς το ίδιο έχουν συνειδητοποιήσει και πιστεύουν οι ιδιοκτήτες του Ολυμπιακού. Από όσα συμβαίνουν απορρέει το συμπέρασμα πως το γηπεδικό αποτελεί άμεση προτεραιότητά τους… Μακάρι να σκάσουν σύντομα τα νέα και να είναι πολύ συγκεκριμένα.
Έλις στο Eurohoops: “Δεν περίμενα με τίποτα τέτοιο ντεμπούτο!” (video)
ΥΓ3. Ηθελα να γράψω ανάλυση για τον Οκτάβιους Ελις όταν γύρισα από το Παρίσι. Έσκασε το σοκ με τον Κόμπι το ελικόπτερο και όλους όσους βρήκαν φρικτό θάνατο μέσα σε αυτό και εκεί τελείωσαν όλα. Το χρωστάω, αλλά για τώρα θα πω το εξής. Ο Έλις δεν είναι ακόμα απόλυτα έτοιμος για να λάμψει στην Ευρωλίγκα και να κάνει την διαφορά απέναντι στις κορυφαίες ομάδες. Όχι. Διαθέτει, όμως, πολλά καλά στοιχεία, έχει μεγάλα κίνητρα, διψάει, προσεγγίζει το συμβόλαιο του Ολυμπιακού με την καλοκαιρινή οψιόν ως τη μεγάλη ευκαιρία της καριέρας του και όλα αυτά είναι σημαντικά.
ΥΓ4. Αυτά που από τώρα μπορεί να προσφέρει είναι μαχητικότητα, ριμπάουντ, άμυνες κοντά και πάνω από το καλάθι, κάποιο σκορ ως finisher μέσα από αρκετές πικ εν ρολ ή σορτ ρολ καταστάσεις. Θέλει δουλειά πνευματικά, να γίνει πιο σκληρός και πιο δυνατός. Επίσης χρειάζεται βελτίωση σε συγκεκριμένα σημεία του κορμιού του, για να μπορέσει να αποκτήσει περισσότερες διαστάσεις στο παιχνίδι του και υψηλότερα επίπεδα ταχυδύναμης και φυσικής κατάστασης. Όπως και να έχει, αποτελεί μια ΣΩΣΤΗ κίνηση χαμηλού ρίσκου και ικανοποιητικής προοπτικής.
ΥΓ5. Έχω γράψει αρκετές φορές πως το ένα δομικό λάθος φέρνει κι άλλα. Όπως και μια εύστοχη προσθήκη – προσαρμογή, έχει κι άλλες θετικές προεκτάσεις. Η τοποθέτηση του Έλις στο “5” σαν δυάδα με τον Μιλουτίνοφ, στέλνει τον Ρούμπιτ στην φυσική του θέση στο “4”. Απέναντι στη Μπασκόνια, παίζοντας αποκλειστικά ως πάουερ φόργουορντ, πραγματοποίησε την καλύτερη ως τώρα εμφάνιση της καριέρας του στην Ευρωλίγκα και μάλιστα απέναντι στον Σενγκέλια, κάτι που προσδίδει μεγαλύτερη αξία στο γεγονός. Έβαλε 19 πόντους με εξαιρετικά ποσοστά, πήγε δυνατά στα ριμπάουντ, συμμετείχε στο spacing και το passing game, έβγαλε αρκετές άμυνες, κάποιες από αυτές εντυπωσιακές. Κι αυτός… δοκιμάζεται ώστε να αποφασίσει ο Μπαρτζώκας στο τέλος της σεζόν αν υπάρχει ενδεχόμενο να τον διατηρήσει στο ρόστερ ή όχι.
ΥΓ6. Κρίμα για τον Χαραλαμπόπουλο. Κακό τάιμινγκ για να τραυματιστεί αν και καλό τάιμινγκ σε τραυματισμό δεν υπάρχει. Επειδή πέρασε από μεγάλη διαδικασία ώστε να φτάσει στο σημείο να πατήσει παρκέ ως παίκτης του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα και αυτό ξέρω πως θα τον πονάει ψυχικά και πνευματικά, περισσότερο από τον αστράγαλό του. Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις, αυτό δεν θα αλλάξει. Και πετυχαίνουν τους στόχους τους ξεπερνώντας τις δυσκολίες οι πιο ζόρικοι κι αυτοί που δουλεύουν περισσότερο. Ξέρει τον δρόμο. Αν τον ακολουθήσει, θα επιβραβευτεί.
ΥΓ7. Αφού όλοι επιμένουν να συζητάνε περισσότερο για την ηλικία του Σπανούλη, παρά για την εικόνα του στο παρκέ, ας πάω κι εγώ με το… ρεύμα και της ληξιαρχικές τάσεις! Ο Βασίλης τον Αύγουστο θα κλείσει τα 38. Οκ. Στο παρκέ βλέπω τον καλύτερο 38χρονο, (άντε πάω και 8 μήνες μπροστά) που έχει αγωνιστεί ποτέ στην σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, σε μια εποχή που η φυσική κατάσταση και τα αθλητικά προσόντα είναι must και στην Ευρώπη. Για όσους δε κατανοούν καλά το παιχνίδι και τις απαιτήσεις του, το να είσαι γκαρντ και να το κάνεις αυτό, είναι 5 φορές πιο δύσκολο από το να είσαι ψηλός.
Σπανούλης: “Το μπάσκετ είναι η ζωή μου μετά από την οικογένειά μου”
ΥΓ8. Τι ήταν αυτό ρε παιδιά; Μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές και ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ τραγωδίες όλων των εποχών… Ο Κόμπι και η “εκλεκτή” για το μπασκετικό του legacy κορούλα του… Η οικογένεια Αλτομπέλι που έχασε τρία μέλη της και έμειναν πίσω δύο χαροκαμένα παιδάκια. Η οικογένεια Τσέστερ… Ο πιλότος. Τι σοκ.
Ο Κόμπι δεν ήταν ποτέ ο αγαπημένος μου ως παίκτης αν και εννοείται πως υπήρξε ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Τον αγάπησα πολύ περισσότερο αυτά τα τρία χρόνια που είχε σταματήσει και συνειδητοποίησα τι αστείρευτο πάθος είχε για να δουλέψει κι άλλο, να δημιουργήσει και να εμπνεύσει εκατομμύρια κόσμου, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το μπάσκετ. Φάνηκε και από την δουλειά που ετοίμαζε τώρα με το παιδικό βιβλίο.
Αυτό είναι το δικό μου tribute στον μεγάλο και αξέχαστο Θρύλο της ζωής – όχι μόνο του μπάσκετ – στη δεύτερη φορά την τελευταία δεκαετία που έγραψα ένα άρθρο κλάιγοντας.
Κόμπι, τα κατάφερες πάλι. Κέρδισες το όσκαρ της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ!