Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο τίτλος του Eurohoops στο άρθρο για το παιχνίδι στη Μαδρίτη, ήταν αν μη τι άλλο αντιπροσωπευτικός του Ολυμπιακού. ΡΕΑλιστικά… τρελός! Πάμε και στα σοβαρά τώρα. Σε ότι αφορά την βαθμολογική ουσία και το πόσο μπορεί να… σπρώξει αυτό το διπλό την ομάδα προς το πολυπόθητο πλεονέκτημα έδρας, η αξία τούτης της νίκης είναι πραγματικά τεράστια.
Ο Ολυμπιακός πήρε ένα παιχνίδι από αυτά που υπολογίζεις στον σχεδιασμό της κανονικής περιόδου ότι μπορείς να χάσεις, ΑΚΡΙΒΩΣ πάνω στην ώρα. Μπαίνοντας στην τελική ευθεία για τα πλασαρίσματα και μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα που η ομάδα μακριά από το σπίτι της ήταν αγνώριστη, απογοητευτική, μακριά από την ταυτότητα που έχει χτίσει όλα τα τελευταία χρόνια.
ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ ΜΕΤΑ ΤΟ 2009!
Με αυτό το αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός πήρε απόσταση δύο νικών από την Ρεάλ και υπερτερεί πλέον απέναντί της σε περίπτωση ισοβαθμίας. Όπερ σημαίνει πως στα επόμενα 8 παιχνίδια πρέπει να κάνει 3 ήττες περισσότερες από την ομάδα του Λάσο, για να απολέσει αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα απέναντι στη Βασίλισσα.
Η Ρεάλ έχει πάρα πολύ καλό πρόγραμμα, αλλά με βάση τις αγωνιστικές που απομένουν το προβάδισμα είναι ισχυρό. Μαζί με την ομάδα του Λάσο Ζαλγίρις και Χίμκι. Μια νίκη λιγότερη έχει ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός είναι αγκαζέ με την Φενέρ απέναντι στην οποία επίσης υπερτερεί σε περίπτωση ισοβαθμίας και δύο νίκες πάνω μόνη πρώτη η ΤΣΣΚΑ.
Συμπέρασμα: Αυτή η νίκη, βαθμολογικά ήταν το… απόλυτο χρυσάφι! Ο Ολυμπιακός μετά από ήττες, αποκαρδιωτικές εμφανίσεις, τριγμούς και αρκετά πράγματα που έγιναν μέσα στην ομάδα και… παρέμειναν μέσα στην ομάδα, κρατάει ξανά στα χέρια του την τύχη του για το πλεονέκτημα έδρας.
Έχει τον Παναθηναϊκό και την ΤΣΣΚΑ εκτός. Όπως και την Μάλαγα. Έχει στο ΣΕΦ Βαλένθια, Μπάμπεργκ, Μπαρτσελόνα, Ζαλγκίρις και Εφές. Πιστεύω πως με 5 νίκες θα είναι εντός τετράδας.
Με 6 νίκες, είναι πάρα πολύ πιθανό να είναι και εντός τριάδας! Το υπενθυμίζω τώρα που υφίσταται ρεαλιστικός λόγος ξανά, η τρίτη θέση όλα δείχνουν πως θα φέρει πολύ, μα πάρα πολύ πιο βατό ζευγάρωμα από ότι η τέταρτη! Αυτό να το θυμόμαστε. Πλέον, δεν είναι διόλου απίθανο να χωρέσουν και οι δύο ελληνικές ομάδες στην τετράδα.
Ο Ολυμπιακός με το διπλό στη Μαδρίτη, κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ στη κανονική περίοδο της σύγχρονης Ευρωλίγκα, ανέκτησε τον έλεγχο της κατάστασης σε ότι αφορά το πλεονέκτημα, παίρνει μεγάλο ψυχολογικό… αέρα και αποδεικνύει πρώτα στον εαυτό του και μετά σε όλους τους υπόλοιπους πως: Ναι μεν φάνηκε στο πρόσφατο παρελθόν πως είναι ικανός για το χειρότερο, αλλά στη Μαδρίτη απέδειξε πως ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ικανός για το καλύτερο!
Κι αυτό είναι σημαντικό να το γνωρίζει όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και όλοι οι αντίπαλοί του.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ: Μεγάλος “Πρι”, έβγαλε το λιοντάρι από μέσα του ο Γιάνις!
Μπασκετικά: Έλεγχος του ρυθμού, σπουδαίες επιστροφές, ομαδική προσπάθεια
Πάμε να μιλήσουμε για μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός κατάφερε δύο πράγματα πολύ σημαντικά για οποιαδήποτε ομάδα θέλει να νικήσει τη Ρεάλ στο σπίτι της. Είχε τον έλεγχο του ρυθμού από την αρχή ως το τέλος, ίσως με εξαίρεση το πρώτο τρίλεπτο της τελευταίας περιόδου και ΔΕΝ επέτρεψε στην Ρεάλ, να βρει σκορ και ρυθμό στο ανοιχτό γήπεδο.
Δεν σκόραρε η Ρεάλ στο τρανζίσιον κι αυτό είναι σπάνιο. Αν αναλογιστούμε το πόσο κακός ήταν ο Ολυμπιακός σε όλες τις ήττες του τον τελευταίο καιρό στις αμυντικές επιστροφές του, καταλαβαίνουμε πως στην ομάδα “διάβασαν” αυτή την αδυναμία, την δούλεψαν και ήξεραν πως αν θέλουν να μείνουν ως το τέλος στη διεκδίκηση της νίκης, έπρεπε να ΠΕΤΥΧΟΥΝ στο στόχο των έγκαιρων επιστροφών, που θα αφαιρούσαν από τη Ρεάλ εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Όπερ και εγένετο.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε καλά. Είχε ρυθμό, είχε καλό διάβασμα των φάσεων, αρκετή κίνηση χωρίς τη μπάλα και πολύ σκορ από το ποστ. Με Πρίντεζη, Μιλουτίνοφ και Μακλίν. Στο δεύτερο δεκάλεπτο η Ρεάλ προσαρμόστηκε, ο Ταβάρες “γέμισε” τη ρακέτα και η ομάδα του Σφαιρόπουλου, ήταν έτοιμη να απαντήσει από την περιφέρεια αυτή τη φορά!
Το δεύτερο ροτέσιον τα πήγε σπουδαία. Πρώτον, γιατί έβαλε τα σουτ και δεύτερον και πολύ σημαντικό, γιατί πάλεψαν πολύ, παρότι υστερούσαν σωματικά, προκειμένου να κρατήσουν την αποτελεσματικότητα της άμυνας αλλαγών σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Όλοι βοήθησαν εκεί. Στρέλνιεκς, Τόμπσον, Μακλίν και κυρίως ο Κάιλ Γούιλτζερ που προσέφερε 9 πόντους στο άψε – σβήσε και κράτησε “ζωντανό” και… ζεστό το επιθετικό μομέντουμ της ομάδας του.
Ο Ολυμπιακός άντεξε στη συνέχεια, έβγαλε τρανζίσιον άμυνες μετά από κακές επιθέσεις – τρομερά σημαντικό και του έλειπε στα προηγούμενα παιχνίδια – και το ερώτημα που στριφογυρνούσε στο μυαλό όσων γνωρίζουν καλά την ομάδα ήταν: Θα έρθει τώρα το… κλασικό “νεκρό” διάστημα στην επίθεση;
Όλοι ξέρουμε πως αν η ομάδα εμφάνιζε αυτή την τόσο συχνή κακή συνήθεια να “βουλιάξει” στην επίθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα, η προσπάθεια θα πήγαινε χαμένη.
Έγινε αυτό για κάποια λεπτά στο τέλος της τρίτης περιόδου και στο πρώτο τρίλεπτο της τελευταίας. ΟΜΩΣ: Το “τρελό” τρίποντο του Γούλιτζερ έδωσε ανάσα σε σκορ και ψυχολογία πριν έρθει το κακό διάστημα στο ξεκίνημα του τελευταίου δεκαλέπτου και όταν η Ρεάλ πέρασε μπροστά και πήγε στο +6, εμφανίστηκε ο Πρίντεζης.
Καιρός ήταν, κύριε Γιώργο! Πήρε πάνω του διαδοχικές φάσεις, ήταν clutch, πλήγωσε την Ρεάλ κοντά και μακριά από το καλάθι και της… χάλασε το μυαλό και τις αποστάσεις πάνω που ένιωθε πως το… είχε το ματς.
Το ξέσπασμα του “Πρι” έδωσε το δικαίωμα στον Ολυμπιακό να μπει στο τελευταίο δίλεπτο στα ίσια και μετά ήρθε και ο Στρέλνιεκς να δείξει γιατί θεωρείται – τουλάχιστον εγώ έτσι πιστεύω – η καλύτερη φετινή μεταγραφή του συλλόγου.
Καθαρό μυαλό, αποφασιστικότητα, ποιότητα και φονικό ένστικτο. Ο Γιάνις είδε πως οι φάσεις δεν έβγαιναν στον Βασίλη Σπανούλη και έκανε αυτό που έπρεπε. Έσπρωξε τον Ολυμπιακό στη νίκη.
Οι τελευταίες άμυνες, πάντα με αλλαγές στα σκριν ήταν εξαιρετικές, όπως και οι περιστροφές, αλλά και οι αλληλοκαλύψεις, ο Πρίντεζης… άργησε όσο χρειάστηκε να πέσει πάνω στο Καμπάτσο και το “δεν μετράει” έδωσε σε όλους στον Ολυμπιακό, αλλά και στο κόσμο του, μια μεγάλη χαρά μετά από καιρό.
Και ένα ολόχρυσο από κάθε άποψη διπλό.
Η τακτική στην άμυνα ήταν και σωστή και αποφασιστικά εκτελεσμένη. Η Ρεάλ πήρε 47 από τους 79 πόντους της από δύο παίκτες (Ντόνσιτς 27, Τόμπκινς 20) και αυτό δείχνει πως ο τρόπος που προσέγγισε την τακτική του στην άμυνα ο κόουτς Σφαιρόπουλος ήταν έξυπνος.
Σίγουρα θα ήθελε λίγο καλύτερη άμυνα πάνω στον Ντόνσιτς στο midrange παιχνίδι του και να αποφευχθούν κάποια φάουλ, που τον έστελναν στις βολές. Μιλάμε για τον Λούκα, όμως, είναι παιδί – θαύμα, δεν είναι παίξε γέλασε. Επίσης, τα 5 τρίποντα του Τόμπκινς ήταν πολλά.
Τα τρία, όμως, ήρθαν μετά από επιθετικά ριμπάουντ και εδώ οφείλω να σημειώσω πως όταν παίζεις άμυνες με αλλαγές, που όταν διαβάζονται σωστά από τον αντίπαλο δημιουργούν μις – ματς στο ποστ, πάντα το αμυντικό ριμπάουντ είναι η μεγαλύτερη δυσκολία – πρόκληση, όταν βγαίνει η άμυνα.
Ο Ολυμπιακός πήρε 2 περισσότερα ενώ έπαιζε αυτή την άμυνα σε όλο το παιχνίδι, κάτι που δείχνει πως συνδύασε το πάθος με το καθαρό μυαλό.
Ήταν μια νίκη που ήρθε στην απόλυτα… κατάλληλη στιγμή. Ο Ολυμπιακός θέλει τώρα το κύπελλο – για την ψυχολογία του κυρίως, από την εποχή που αυτός ο ανύπαρκτος όπως διεξάγεται θεσμός γινόταν κάθε χρονιά στο Ελληνικό είχα νιώσει πως είναι εντελώς αδιάφορος και αυτό δεν έχει αλλάξει, δεν μπορώ να τον πάρω και πολύ στα σοβαρά – και από εκεί και πέρα ένα εμπνευσμένο φίνις στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκα.
Το πλεονέκτημα έδρας είναι κλειδί ΑΝ ο Ολυμπιακός συνεχίζει να ανεβαίνει ενεργειακά, η θέληση για να βρεθεί η ομάδα στο φάιναλ φορ είναι δεδομένη και αυτή η βραδιά στη Μαδρίτη μπορεί να αποδειχτεί ορόσημο στη πορεία.
Έχει δρόμο ακόμα… Η ομάδα, όμως, δείχνει να βγαίνει από το “σκοτάδι” και να μας λέει με τον δικό της τρόπο: Μάγκες, τα… κουρέλια τραγουδάνε ακόμα!
ΥΓ1. Οι μεγάλες νίκες είναι μεγάλες νίκες και γράφονται στην ιστορία. Οι αδυναμίες, είναι αδυναμίες και δεν παραγράφονται. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να έχει έλλειψη αθλητικότητας στα γκαρντ και πρόβλημα δημιουργίας και δεύτερου ποιοτικού και αποτελεσματικού πλάνου στο σετ παιχνίδι επιθετικά.
ΥΓ2. Στο μπάσκετ όλα γίνονται. Δεν το λέω εγώ. Το… βροντοφωνάζει η ιστορία. Η άποψή μου παραμένει ίδια. Το αγωνιστικό ταβάνι του Ολυμπιακού θα ήταν σίγουρα πολύ πιο ψηλά αν αντί για τον Ρόμπερτς που βλέπουμε, υπήρχε – ερχόταν ένα γκαρντ με ποιότητα, επιθετικά χαρίσματα, προσωπικότητα, με ικανότητα να δώσει εξτρά πτυχές και διαστάσεις στην επίθεση. Ναι η ομάδα υπό προϋποθέσεις ίσως μπορεί να τα καταφέρει και ως έχει. Για να αυξηθούν, όμως, οι πιθανότητες να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα φαίνεται πως κάτι λείπει.
Κι έπειτα, για να μπορέσει να χτυπήσει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα με καλές πιθανότητες και με… μειονέκτημα έδρας απέναντι στον Παναθηναϊκό. Που δεδομένα ενισχύθηκε πολύ σε κομμάτια που “πονούσε” με τον Πέιν και τον Τζέιμς. Αν οι δυο τους “κουμπώσουν” με την υπόλοιπη ομάδα, μπορούν να αλλάξουν επίπεδο τους πράσινους.
Γ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΕΝ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕ ΜΕΣΩ… FACEBOOK
ΥΓ3. Ο Σφαιρόπουλος φαίνεται πως πιστεύει, πως γουστάρει τον Γουίλτζερ κι αυτό είναι κατανοητό. Καταλαβαίνουμε γιατί, από όσα κάνει μέσα στο γήπεδο με πιο σταθερή συχνότητα πλέον. Ο Τίλι επιστρέφει σιγά – σιγά και οι ξένοι θα γίνουν 7.
ΥΓ4. Εμείς είμαστε εδώ να μιλάμε και να σκεφτόμαστε για μπάσκετ και εν προκειμένω για Ολυμπιακό. Ούτε αποφάσεις μπορούμε να πάρουμε, ούτε δικαιούμαστε. Οι πρόεδροι πρωτίστως και ο προπονητής, έχουν τον λόγο. Ανεξάρτητα με τα οικονομικά δεδομένα και με προβληματισμούς όπως αυτός με τον Καναδό, αυτή η ομάδα και ο κορμός της, αξίζουν βοήθεια στη μάχη για μια ακόμα μεγάλη υπέρβαση. Ο Βασίλης, ο Γιώργος,τα άλλα παιδιά, φυσικά και οι πρόεδροι με τον Σφαιρόπουλο. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, πιστεύω πως ο Ολυμπιακός ΑΞΙΖΕΙ το ΚΑΛΥΤΕΡΟ για να μην μείνει άλλη μια σεζόν στο… Αχ.
ΥΓ5. Η πιο εύκολη απόφαση από ότι φαίνεται είναι να θυσιαστεί ο Τόμπσον. Που συνεχίζει να έχει θέμα αντίληψης και συγκέντρωσης, όπως και κάποια καλά στοιχεία. Το πρόβλημα, πάντως, με βάση τον σχεδιασμό, είναι ο Ρόμπερτς. Εκεί “χάνει” ο Ολυμπιακός και από την δική του αδυναμία να κάνει αυτά για τα οποία αποκτήθηκε με παχυλό συμβόλαιο, δημιουργούνται τα μεγαλύτερα ερωτηματικά για το αν η ομάδα που βλέπουμε στο γήπεδο φέτος, μπορεί να γράψει ιστορία. Είναι κρίμα αυτή η ομάδα να μην δικαιωθεί. Το χρωστάει μετά τους δύο χαμένους τελικούς και μετά το χαμένο πρωτάθλημα πέρυσι στον ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ πρώτα και πάνω από όλα.
ΥΓ6. Μπράβο στον Μιλουτίνοφ για την προσπάθειά του απέναντι στον Ντόνσιτς. Οι άμυνες με αλλαγές είναι η τακτική που ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ στον Ολυμπιακό. Το λέγαμε μετά τον πρώτο χαμένο τελικό το 2016 που η ομάδα αναλωνόταν σε διαφορετικές άμυνες, αποδείχτηκε… μπίνγκο η άποψη. Το ίδιο και φέτος.
ΥΓ7. Σε λίγες ώρες “πετάω” για ΗΠΑ. Ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη γιατί η δουλειά εκεί και οι διαφορετικές ώρες σίγουρα θα με επηρεάσουν σε ότι αφορά τα του Ολυμπιακού και του Blog. Θα προσπαθήσω όσο βρίσκομαι στην Αμερική να βλέπω τα παιχνίδια της ομάδας και να τα λέμε. Αν έχετε κάποια πραγματικά καλή… ερώτηση για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, μην διστάσετε! Στείλτε την κι αν μου κάνει το… κλικ, θα την κάνω.