Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Αν θέλουμε να το τοποθετήσουμε στην σωστή του, τη ρεαλιστική βάση, ο Ολυμπιακός έκανε αυτή την φορά απλά το χρέος του. Τίποτα περισσότερο. Μετά το στραπάτσο απέναντι στο Μιλάνο και με το καλεντάρι να “καίει” και να γράφει για τα επόμενα τρία ΤΣΣΚΑ, ΠΑΟ (εκτός) και Φενέρ εντός, μια νέα εντός έδρας ήττα θα ήταν πραγματικό πρόβλημα.
Όχι μόνο ψυχολογικά ή σε ότι αφορά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά και βαθμολογικά. Μπορεί να ακούγεται υπερβολή, αλλά στη φετινή Ευρωλίγκα η οκτάδα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Το έχω γράψει πριν το τζάμπολ της σεζόν και επιμένω. Μιλάνο και Εφές έχουν ήδη αποδείξει πως πέρα από ταλέντο έχουν καλύτερα σύνολα και χημεία από τις προηγούμενες σεζόν, η Μακάμπι θα κάνει ζημιές και έχει καλύτερη ισορροπία ως ομάδα, η Μπαρτσελόνα δύσκολο να επαναλάβει τόσο καταστροφική σεζόν και εδώ μιλάμε μόνο για ομάδες που τα τελευταία δύο χρόνια δεν διεκδίκησαν καν την είσοδο στα Playoffs.
Επιστρέφοντας στη προσέγγιση περί… χρέους, ο Ολυμπιακός νίκησε την Μακάμπι που δεν είχε τον μακράν του επόμενου καλύτερο παίκτη της τον Σκότι Ουίλμπεκιν. Ο άνθρωπος γύρω από τον οποίο κινείται όλη, μα όλη η επίθεση της ομάδας του Σπάχια. Μπροστά σε αυτή την απουσία, εκείνη του Πάργκο μοιάζει μέτριας σημαντικότητας.
Η νίκη ήταν αυτοσκοπός και ένας στόχος αδιαπραγμάτευτος λόγω και των συνθηκών, που επετεύχθη. Ο Ολυμπιακός κερδίζει χρόνο, αυτοπεποίθηση και ηρεμία. Είχε καλά διαστήματα, εννοείται… σκαμπανεβάσματα, σκόραρε 88 πόντους, είδε πέντε παίκτες του να τελειώνουν με διψήφιο αριθμό πόντων (Σπανούλης,Πρίντεζης,Γκος, Τουπάν, Λεντέι) και έκλεισε καλά τη βραδιά.
Κριτική Ολυμπιακός: Με εκτελεστή τον Σπανούλη και… φορτιστή τον Τουπάν
Τον κράτησε ο Γκος
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τον αγώνα χωρίς ιδιαίτερη σκληράδα και προσήλωση στο παιχνίδι του. Σε καταστάσεις μισού γηπέδου είχε προβλήματα στην επίθεση, γιατί δεν έβγαιναν τα ποστ απ με Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη, με συνέπεια να είναι κακές και οι αποστάσεις. Παράλληλα, ήταν κακός στο αμυντικό τρανζίσιον. Δεν πίεζε στη μπάλα, δεν γυρνούσε γρήγορα πίσω και έδινε την ευχέρεια στη Μακάμπι να κάνει το παιχνίδι της άνετα, να τρέχει και με… εύκολη κυκλοφορία να βρίσκει πολλά ανοιχτά σουτ.
Στο πρώτο δεκάλεπτο που η Μακάμπι προηγήθηκε με 18-21, τον Ολυμπιακό τον κράτησε κοντά ο επιθετικός οίστρος του Γκος. Ο Αμερικανός, είτε στο τρανζίσιον, είτε σε καταστάσεις άμεσης εκδήλωσης επίθεσης πριν προλάβει η άμυνα να οργανωθεί και να πάρει σωστές θέσεις ήταν εξαιρετικά αποτελεσματικός και με 9 πόντους έδωσε στην ομάδα του τις λύσεις που έψαχνε για να σκοράρει. Και ήταν σημαντικό, γιατί σε εκείνο το διάστημα οι κόκκινοι δυσλειτουργούσαν επιθετικά.
Τουπάν, ο Game Changer
Στο δεύτερο δεκάλεπτο όλα πήγαν καλύτερα για τον Ολυμπιακό. Η ομάδα με επί μέρους σκορ 27-16, πήγε στα αποδυτήρια με +8 (45-37) και σε αυτό συνέβαλε τα μέγιστα ο Αξέλ Τουπάν. Γιατί, ναι μεν ο Γκος κράτησε την ομάδα του στο ξεκίνημα αλλά η Μακάμπι είχε επιβάλλει τον ρυθμό της και δεν ένιωθε την άμυνα του Ολυμπιακού.
Αυτό άλλαξε άρδην με το που πάτησε στο παρκέ ο Γάλλος. Αρχικά ως μπαλαντέρ σε παγίδες πάνω στη μπάλα από την επαναφορά και έπειτα με τρομερή πίεση του ιδίου πάνω στη μπάλα, οι αθλητικές ικανότητες, η ενέργεια και η αποφασιστικότητα του Τουπάν άλλαξαν τον ρυθμό του αγώνα και έφεραν το μομέντουμ στην πλευρά των ερυθρολεύκων.
Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί ξαφνικά, η επίθεση της Μακάμπι καθυστερούσε να εξελιχθεί, τα Plays αλλοιωνόταν και τουλάχιστον 5 φορές είτε οι Ισραηλινοί δυσκολεύτηκαν πολύ να περάσουν το κέντρο στα 8” ή υπέπεσαν στη παράβαση. Αυτό ήταν σε τεράστιο ποσοστό έργο Τουπάν, που παράλληλα προσέφερε και 6 πόντους στην ομάδα του.
Αυτό χρειαζόταν ο Ολυμπιακός, να φέρει τον ρυθμό στα μέτρα του και να κάνει την Μακάμπι να νιώσει άνετα, να… βγει από το παιχνίδι της. Η πίεση πάνω στη μπάλα, έδωσε την πολυτέλεια στους κόκκινους να οργανωθούν καλύτερα στα μετόπισθεν, να μην αφήνουν τόσο εύκολα σουτ από τις γωνίες και τα L και παράλληλα να προστατέψουν καλύτερα τη ρακέτα τους.
Όταν ο έλεγχος του ρυθμό άλλαξε πλευρά, οι Σπανούλης και Πρίντεζης έδωσαν κάποιες επιθετικές λύσεις και αυτή ήταν η εικόνα έτσι ώστε να κυριαρχήσει ο Ολυμπιακός στη δεύτερη περίοδο. Πολύ σημαντικό και το γεγονός ότι η ομάδα στα πρώτα 20 λεπτά έκανε μόλις 4 λάθη, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ζημιά από το μόλις ένα επιθετικό ριμπάουντ στη πάντα κομβικής σημασίας μάχη των κατοχών.
Δυνατό Entry στο δεύτερο ημίχρονο
Ο Ολυμπιακός είχε εξαιρετική εκκίνηση στη τρίτη περίοδο. Καλός ρυθμός, σωστό διάβασμα και κάποιες εντυπωσιακές συνεργασίες. Με Pull up τρίποντο του Σπανούλη στον αιφνιδιασμό η διαφορά έφτασε τους 15 πόντους (54-39) και όλα φαινόταν να δουλεύουν καλά.
Η Μακάμπι συνέχιζε να επενδύει αμυντικά σε Hedge Out άμυνες. Ο αρχηγός σε κάποιες διαδοχικές φάσεις δεν το διάβασε καλά, η Μακάμπι βρήκε Transition μετά από ώρα και με επέκταση της νίκης της στα επιθετικά ριμπάουντ, προσπάθησε να μπει ξανά μέσα στο ματς.
Με ένα σερί 16-7, οι φιλοξενούμενοι μείωσαν σε 61-55 λίγο πριν το τέλος της περιόδου και εκεί χρειαζόταν καθαρό μυαλό. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να αποφύγει την κατάχρηση τρίπλας, να “σπάει” γρήγορα τη μπάλα και μετά να την κυκλοφορεί εξίσου γρήγορα, έτσι ώστε να “ακυρώσει” τα Hedge Out της Μακάμπι, να την αναγκάσει να καλύψει περισσότερους χώρους και να ξοδέψει περισσότερη ενέργεια. Με αυτό τον τρόπο, ήταν δεδομένο πως θα βγουν και πιο ισορροπημένα και ελεύθερα σουτ.
Ο Ολυμπιακός αντέδρασε σωστά και με ένα σερί 7-0, που ολοκληρώθηκε με μια ακόμα Pull up εκτέλεση του αρχηγού, έκλεισε ιδανικά το τρίτο δεκάλεπτο με το σκορ στο 68-57. Καλό νέο ήταν πως εμφανίστηκε στην επίθεση και μπήκε στην εξίσωση και ο Ζακ Λεντέι.
Κλείδωσε την απαραίτητη νίκη
Η ομάδα του Ντέιβιντ Μπλατ μπήκε σωστά και στο τελευταίο δεκάλεπτο. Δούλεψε ομαδικά και συνδύασε την υπομονή και τις σωστές επιλογές με την ταχύτητα στην επίθεση, ενώ στην άμυνα μετά από αλλαγές στα σκριν έδωσε σουτ στη Μακάμπι, που δεν βρήκαν στόχο. Οι κόκκινοι έκλειναν στην άμυνα κοντά στο καλάθι και έτσι έκαναν και πιο εύκολη τη δουλειά στο αμυντικό ριμπάουντ.
Από τη στιγμή που η Μακάμπι συνέχισε να σουτάρει άσχημα από την περιφέρεια – μετά το πρώτο δεκάλεπτο – ο Ολυμπιακός είχε τον απόλυτο έλεγχο. Βρήκε φάσεις στο ανοιχτό γήπεδο, πήρε και κάποια μαζεμένα επιθετικά ριμπάουντ και έτσι πήγε εκ νέου την διαφορά στο +15 (75-60).
Η Μακάμπι με την κλεψύδρα του χρόνου να πέφτει και να ευνοεί τον Ολυμπιακό, προσπάθησε να χτίσει την τελευταία προσπάθεια αντεπίθεσης. Με ένα σερί 4-11 και τον Ρολ να βρίσκει ρυθμό έστω και αργά, μείωσε σε 79-71 και δημιούργησε κάποια ανησυχία στο ΣΕΦ.
Η Μακάμπι προσπάθησε να πιέσει, έκανε παγίδες σε όλο το γήπεδο, εξώθησε τους κόκκινους σε λάθη, αλλά δεν είχε ούτε τις λύσεις στην επίθεση, ούτε τον χρόνο, για να ανατρέψει την κατάσταση. Ο Ολυμπιακός χωρίς να απειληθεί, αλλά δείχνοντας αδυναμίες απέναντι στη Full Court πίεση της Μακάμπι στο τέλος, “κλείδωσε” τη νίκη.
Μια νίκη που την χρειαζόταν πάρα πολύ για ευνόητους λόγους. Μετά την συντριβή από το Μιλάνο δεν γινόταν να χάσει δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι στην έδρα του, πόσο μάλλον πριν πάει τώρα στη Μόσχα για να παίξει με την ΤΣΣΚΑ και αμέσως μετά στο ΟΑΚΑ όπου θα τον περιμένει ο Παναθηναϊκός…
Ο Ολυμπιακός σούταρε συνολικά πολύ καλά (63% στα δίποντα, 43% στα τρίποντα και 77% στις βολές), τελείωσε τον αγώνα με +5 στη σχέση ασίστ (18) και λαθών (13) και ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Αξέλ Τουπάν.
Οι περισσότεροι θα σταθούν στους 15 πόντους με 4/5 τρίποντα. Και, όμως. Την μεγάλη διαφορά ο Γάλλος την έκανε την πρώτη φορά που μπήκε στο παρκέ, όταν ουσιαστικά μόνος του, με την εκπληκτική του άμυνα, άλλαξε ολοκληρωτικά τον ρυθμό μέσα σε ελάχιστο χρόνο!
Έτσι άλλαξε το μομέντουμ, έτσι βρήκε ρυθμό στην επίθεση ο Ολυμπιακός και… πέταξε προς τη νίκη. Με τις παγίδες του, με τον επιβλητικό τρόπο που χαμηλώνει για να κάνει αφόρητη την ζωή του ballhandler, με τις βοήθειές του στο 5-5 ακόμα και στο ποστ.
Και όλα αυτά, μέσα σε 13 λεπτά και 47 δευτερόλεπτα! Σπάνιο να έχει ένας παίκτης που έρχεται από τον πάγκο και δεν έχει ηγετικό ρόλο τέτοια επιρροή σε ένα παιχνίδι. Τα εύστοχα σουτ ήταν το κερασάκι στη τούρτα μιας κυριαρχικής εμφάνισης. Έπαιξε λίγο, αλλά η ενέργεια που απελευθέρωσε με την είσοδό του “τύφλωσε” την Μακάμπι και την έβγαλε εκτός πορείας.
ΥΓ1. Ο Γκος ήταν ο παίκτης με την περισσότερο χρόνο συμμετοχής (31 λεπτά) και αυτό λέει πολλά. Η αίσθησή μου όσο τον παρακολουθώ και σιγά – σιγά τον αποκρυπτογραφώ μπασκετικά είναι πως σύντομα θα είναι έτοιμος να πάρει ακόμα περισσότερες ευθύνες στους ώμους του επιθετικά. Κάτι που θα το χρειαστεί πάρα πολύ ο Ολυμπιακός. Διαθέτει την ποιότητα να κάνει ακόμα περισσότερα σε οτιδήποτε αφορά την επίθεση. Στην άμυνα, αντίθετα θέλει πολλή δουλειά.
ΥΓ2. Ένα θεματάκι αν και νωρίς, είναι ο Τίμα και ο ρόλος του. Όταν δεν συνεισφέρει με το μακρινό σουτ, τι ακριβώς περιμένει ο Μπλατ από εκείνον, τι θα προσφέρει; Όχι τίποτε άλλο, αλλά η φυσική του θέση, κακά τα ψέματα, είναι ίδια με του Τουπάν και στο “3” παίζει και ο Παπανικολάου, που αναγκαστικά και λόγω δομής ρόστερ καλείται να βρει ρυθμό σε πιο συμπιεσμένο χρόνο συμμετοχής από αυτόν που πάντα είχε. Φάνηκε και απόψε. Ξεκίνησε με 5 γρήγορους πόντους και όπως κύλησε το ροτέσιον στο ματς, κάπου τον χάσαμε, χωρίς να ευθύνεται ο ίδιος. Ο Τίμα έχει κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία. Όμως, η αστάθειά του και το πρόβλημα συγκέντρωσης που έχει τον κρατούν πίσω προς το παρόν. Αυτό συνέβη και στη Μπασκόνια.
ΥΓ3. Ο Τουπάν μέχρι στιγμής έχει 70% στα τρίποντα (7/10). Την πρώτη του χρονιά στην Ευρωλίγκα με το Στρασβούργο είχε 14.3% και πέρυσι με την Ζαλγκίρις 37.5%. Ο παίκτης που δουλεύει στοχευμένα για να αλλάξει επίπεδο… φαίνεται!
ΥΓ4. Είναι καλό που ο Ολυμπιακός νίκησε και σκόραρε 88 πόντους σε μια αναμέτρηση που ο Μιλουτίνοφ έμεινε στους δύο πόντους και έπαιξε 17 λεπτά. Πρώτον, γιατί φάνηκε πως η ομάδα μπορεί να λειτουργήσει και σε βραδιές που εκείνος θα είναι off επιθετικά και δεύτερον επειδή βρήκε ευκαιρία ο Λεντέι να μείνει στο παρκέ για 20 λεπτά και να κάνει το κομμάτι του (12 πόντους). Το πρόβλημα και συνάμα το μεγάλο στοίχημα για αυτόν δεν είναι η επίθεση. Τα έχουμε πει, η άμυνα είναι.
ΥΓ5. Αν ένα πράγμα κάνει μπαμ με τον Βεζένκοφ, είναι πως ήρθε στον Ολυμπιακό πνευματικά πανέτοιμος. Πρώτος ριμπάουντερ του Ολυμπιακού (8) ένας παίκτης που η μεγαλύτερη αδυναμία του είναι η αθλητικότητα. Φουλ συνειδητοποιημένος και αν συνεχίσει να δουλεύει και να σκέφτεται με τη νοοτροπία που βλέπω εντός και εκτός παρκέ τώρα, θα μείνει για πολλά χρόνια στον Ολυμπιακό.
ΥΓ6. Τι να σχολιάσεις για την εικόνα του ΣΕΦ… Αυτή είναι μια μάχη χαμένη. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Η ομάδα αξίζει περισσότερο κόσμο στο γήπεδο, αλλά κανείς δεν μπορεί να ψέξει κανέναν για το αν έχει διάθεση να πάει στο γήπεδο στις εποχές που ζούμε.