Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Η άνοιξη έχει εμφανιστεί με άνοδο της θερμοκρασίας και κυρίως διαδοχικές ηλιόλουστες μέρες. Ο Ολυμπιακός μετά από μια μεγάλης διάρκειας και έντασης “αγωνιστική κοιλιά”, μετά από 5 διαδοχικές ήττες και 50 μέρες χωρίς καν να έχει γευτεί τη χαρά της νίκης, συντάχθηκε με την… εποχή και έβγαλε λίγο “φως” στην απόδοσή του.
Σε μια αναμέτρηση που όπως είχαν εξελιχθεί τα πράγματα δεν ήταν “τελικός” αλλά είχε τον χαρακτήρα do or die, ο Ολυμπιακός “σηκώθηκε” επιτέλους, έβγαλε αντίδραση και χαρακτήρα και πέρα από το ότι επέστρεψε στις νίκες, μετράει το πως το έκανε.
Με κυριαρχία, με άνεση, με αρκετά μεγάλα διαστήματα καλού και ισορροπημένου μπάσκετ.
Ολυμπιακός: Οι “κοντοί” κέρναγαν, οι “ψηλοί” έπιναν (πίνακες)
Υπάρχουν αγωνιστικά κέρδη που θα αναλυθούν, αλλά εδώ που έχουμε φτάσει απέναντι σε ένα υποδεέστερο αντίπαλο, ευεργέτημα για τον οργανισμό είναι πως “ανάσανε” και θα χρησιμοποιήσει τη βραδιά στη Ποντγκόριτσα για να πατήσει ξανά γερά στα πόδια του, να εκμεταλλευτεί το βατό πρόγραμμα στις τελευταίες αγωνιστικές και έτσι να μπει στη μάχη των Playoffs με όσο το δυνατό καλύτερο momentum γίνεται.
Αυτό που δεν αλλάζει, είναι πως οι κόκκινοι έχασαν το τραίνο των… καλών προϋποθέσεων με ορίζοντα το φάιναλ φορ στη Βιτόρια. Ξέρουν πια, πως αυτό το αρνητικό σερί ναι μεν είναι πολύ δύσκολο να τους στερήσει την πρόκριση, όμως, θα τους οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια πάνω σε ένα μεγαθήριο (Φενέρ, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ), σε έναν από τους τρεις τελευταίους πρωταθλητές Ευρώπης με μειονέκτημα έδρας.
Ότι γράφει δεν ξεγράφει, όμως και κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν. Έτσι, η μοναδική επιλογή που έχει απομείνει στον Ολυμπιακό είναι να ετοιμαστεί για ένα πικ στην απόδοσή του, έτσι ώστε τον Απρίλη ως αουτσάιντερ και με όχι καλές πιθανότητες για την πρόκριση στο φάιναλ φορ, να τα δώσει όλα και όπου… βγει.
Ολυμπιακός – κριτική: Άνοιξε το ροτέισον ο Μπλατ και δικαιώθηκε (videos)
Μύρισε… Οκτώβρης
Να το προσεγγίσουμε πρώτα σε ομαδικό επίπεδο, που είναι και πιο σημαντικό από κάθε άποψη. Οι τάσεις στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, η κατανομή των προσπαθειών του, ο τρόπος που άνοιξε την διαφορά (κυριαρχία στο ζωγραφιστό και έπειτα χτυπήματα με εύστοχα σουτ από την περιφέρεια) θύμισαν τις πρώτες δύο εκτός έδρας νίκες στα ισάριθμα παρθενικά ματς της φετινής διοργάνωσης με Χίμκι και Μπασκόνια.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε δίνοντας μπάλες στον Μιλουτίνοφ και τον Πρίντεζη, ήταν πολύ αποτελεσματικός στο σκοράρισμα μέσα στη ρακέτα και όταν η άμυνα προσαρμόστηκε για να προστατευτεί και έκλεισε περισσότερους τους χώρους κοντά στο καλάθι, η ομάδα το “διάβασε” και δούλεψε για να βγάλει ανοιχτά περιφερειακά σουτ. Όπερ και εγένετο με πολύ αξιόπιστα ποσοστά σε όλη την διάρκεια της συνάντησης με την Μπουντούσνοστ.
Μιλουτίνοφ: Double-double machine! (video)
Είδαμε μετά από πολύ καιρό είναι η αλήθεια καλές αποστάσεις, γρήγορη μεταφορά της μπάλας, άρτια κυκλοφορία, ΤΑΧΥΤΗΤΑ και σωστό τάιμινγκ στις πάσες, off ball κίνηση σχεδόν από όλους τους παίκτες. Οι κόκκινοι με εξαίρεση ένα σερί που δέχτηκαν από τους γηπεδούχους μετά το καλό ξεκίνημα, κατάφεραν να επιβάλλουν τον ρυθμό τους και το παιχνίδι τους πλήρως και είδαμε και κάτι που συμβαίνει δυστυχώς πολύ σπάνια…
Λίγα λάθη! Και πολλές ασίστ. Είναι χαρακτηριστικό πως την πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός έσπασε το φράγμα των 15 πόντων διαφοράς λίγο πριν πέσει η αυλαία του πρώτου ημιχρόνου (33-49), είχε 15 ασίστ για δύο μόλις λάθη. Για να ολοκληρώσει τελικά την αναμέτρηση με 8 λάθη (4 είχε ως το 32′ όταν και επήλθε η χαλάρωση) και 26 ασίστ.
Ολυμπιακός: Δεύτερη καλύτερη επίδοση για φέτος στην Ευρωλίγκα οι 26 ασίστ
Και με ποσοστά της τάξεως του 58% στα δίποντα και 50% στα τρίποντα… Με τέτοιους δείκτες και ποσοστά δεν γινόταν να απειληθεί από μια ομάδα όπως η Μπουντούσνοστ, έστω κι αν οι πρωταθλητές της Αδριατικής Λίγκας είχαν 53% στα σουτ τριών πόντων. Δεν χρειάζεται καν ανάλυση σε βάθος, γιατί η ανωτερότητα του Ολυμπιακού ήταν αδιαμφισβήτητη και απέναντι σε μια ομάδα χωρίς ισχυρό κίνητρο πια στην διοργάνωση, όταν το νερό μπήκε στο αυλάκι ήταν σχεδόν αδύνατο να αλλάξει… ρότα.
Το πιο σημαντικό συμπέρασμα…
Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν εξαρτώνται από την δυναμικότητα και την ποιότητα του αντιπάλου και δεν την… αφορούν. Στα δικά μου μάτια και σε σχέση και εξάρτηση με όσα γράφω όλο τον τελευταίο καιρό, το πιο ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ πράγμα που πρέπει να αξιολογηθεί και να διατηρηθεί στη συνέχεια, είναι το ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ροτέσιον που έκανε ο κόουτς Μπλατ.
Με 9 παίκτες να αγωνίζονται από μίνιμουμ 14 λεπτά ως μάξιμουμ 25 και με μοναδική εξαίρεση σε αυτό τον Μιλουτίνοφ που “άγγιξε” τα 29 λεπτά συμμετοχής. Μόνο οι Τίμα, Μπόγρης και Λεντέι δεν είχαν δραστικό ρόλο στη νίκη της ομάδας.
Προσέξτε. Το σημαντικό δεν είναι πως χρησιμοποιήθηκαν όλοι οι παίκτες ή ας πούμε 9 από αυτούς έπαιξαν περισσότερο. Το κομβικής σημασίας είναι πως παιδιά όπως ο Τουπάν, ο Βεζένκοφ και ο Μάντζαρης δεν ήταν περαστικοί από το παρκέ, αλλά με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν πραγματικά πήραν ευκαιρία και την εκμεταλλεύτηκαν.
Ο Τουπάν και ο Βεζένκοφ διαθέτουν πέρα από μεγάλη θέληση να βοηθήσουν και ενέργεια, κάποια στοιχεία που τα έχει τρομερή ανάγκη ο Ολυμπιακός. Πρώτα από όλα αμφότεροι μπορούν να λειτουργήσουν ως υποστηρικτές της δημιουργίας και απειλές στο περιφερειακό σουτ από την αδύναμη πλευρά.
Πάρα, πάρα πολύ σημαντικό! Επίσης βοηθούν στα ριμπάουντ, τρέχουν πολύ στο γήπεδο, ο Γάλλος είναι ένας από τους λίγους παίκτες που μπορούν να διαφοροποιήσουν τον ρυθμό και το ρου ενός αγώνα από την άμυνα. Ο Βεζένκοφ με το μπασκετικό ένστικτο που διαθέτει, πέρα από την έφεση στο επιθετικό ριμπάουντ, καθιστά τον Ολυμπιακό πιο ευέλικτο και πιο απρόβλεπτο στην επίθεση.
Ακόμα και ο Μάντζαρης που λοιδορείται από αρκετό κόσμο και φέρει ο ίδιος μεγάλες ευθύνες για το γεγονός πως μετά από τόσα χρόνια δεν έχει βελτιωθεί σε ατομικό επίπεδο, έχει πράγματα να δώσει, αν νιώσει (κάθε παίκτης το έχει ανάγκη αυτό) κάποια εμπιστοσύνη από τον κόουτς Μπλατ.
Είναι πραγματικά έξυπνος παίκτης, δύναται να προσφέρει στην άμυνα, τον ρυθμό στο 5-5 και την δημιουργία και ΑΝ νιώθει καλά, μπορεί όπως παλιά να λειτουργήσει ως αξιόπιστος σποτ απ σουτέρ. Το ΚΛΕΙΔΙ για να δώσουν αυτά τα τρία παιδιά το 100%, κάτι που αν συμβεί ο Ολυμπιακός θα αποκτήσει μεγαλύτερο βάθος και περισσότερη ποιότητα – διαστάσεις στο παιχνίδι του, είναι να γνωρίζουν και να νιώθουν πως είναι χρήσιμοι και αναγκαίοι και πως έχουν ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΡΟΛΟ, ξεκάθαρες αποστολές στο γήπεδο και στο ροτέσιον του Ολυμπιακού ανεξάρτητα με το αν θα παίξουν 20, 15 ή και 10 λεπτά.
Ολυμπιακός: Μάντζαρης ο… 200άρης!
Είναι μεγάλο πράγμα να ξέρει ο παίκτης τι περιμένει ο προπονητής και οι συμπαίκτες του από εκείνον και να μπορεί να προετοιμάζεται πνευματικά, αλλά και σωματικά πριν τα κρίσιμα παιχνίδια.
Καλό Finish και βλέπουμε
Πιστεύω πως ο Ολυμπιακός θα κάνει το τελείωμα που οφείλει στην κανονική περίοδο, πρώτον επειδή είναι απόλυτα λογικό μετά από τέτοια πτώση η καμπύλη της απόδοσής του να ανέβει και φυσικά επειδή το επιτρέπει και το… ευνοεί και το πρόγραμμα.
Ο Ολυμπιακός την άλλη εβδομάδα πάει στο Μιλάνο, εκεί που οφείλει να αποδείξει πως έχει συνέλθει και μετά έχει Μπάγερν στο ΣΕΦ, Γκραν Κανάρια στο Λας Πάλμας, Ζαλγκίρις μέσα και Νταρουσάφακα μέσα…
Με τέτοιο πρόγραμμα πρέπει να κάνει 4 νίκες και η λογική λέει πως με 4/5 και ρεκόρ 17-13 μπορεί να βγει ακόμα και 6ος, ακόμα κι αν χάσει στο Μιλάνο. Γιατί, η Αρμάνι έχει πολύ ζόρικο πρόγραμμα τις τελευταίες 4 αγωνιστικές.
Τι 6ος, τι 7ος, τι… 8ος, η αλήθεια είναι πως πως με Ρεάλ, Φενέρ, ΤΣΣΚΑ και μειονέκτημα έδρας, τα Playoffs θα είναι “Γολγοθάς” και μια αποστολή τρομερά δύσκολη.
Παλιά λέγαμε πως το πλεονέκτημα του Ολυμπιακού έναντι στα μεγαθήρια με το περισσότερο ταλέντο και τα πολύ πιο ακριβά ρόστερ, είναι η χημεία, η συνοχή και το Refuse To Lose DNA που ανέπτυξαν οι κόκκινοι με τον κορμό – χρυσάφι που έφτιαξαν το 2011-2 (συμπεριλαμβάνω σε αυτό τον κορμό και τους Χάινς και Λο).
Τώρα, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως πέρα από την υπέρτερη ποιότητά τους οι 3 τελευταίοι πρωταθλητές Ευρώπης ΥΠΕΡΕΧΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΑ και σε πιο σταθερό κορμό και συνοχή, μειονέκτημα πολύ μεγάλο όταν πηγαίνει… αγκαζέ με την απαράμιλλη ποιότητα και τις ένα… σωρό λύσεις.
Μονόδρομος, όμως, είναι μπροστά. Ας συμμαζευτεί ο Ολυμπιακός, ας κάνουν όλοι από τον κόουτς Μπλατ μέχρι και τον 15ο παίκτη το καλύτερο που μπορούν στο… κατάλληλο τάιμινγκ και ό,τι ήθελε προκύψει.
Στην τελική, στην Ευρωλίγκα ο καθένας παίρνει ακριβώς αυτό που του αξίζει. Ο Ολυμπιακός δεν άξιζε όπως φάνηκε το πλεονέκτημα έδρας και ένα βατό συναπάντημα στα Playoffs.
Δεν έστρωσε… νοικοκυρεμένα και τώρα κοιμάται και ονειρεύεται μάχες με “τέρατα” της Ευρωλίγκας, που ξέρει ότι είναι θέμα χρόνου να εξελιχθούν σε… πραγματικότητα.
Απομένει να δούμε αν και ο Ολυμπιακός κρύβει ακόμα κάπου βαθιά μέσα του το… τέρας του πρόσφατου παρελθόντος, το “μικρόβιο” του Φονέα των Γιγάντων.
Η λογική και τα ως τώρα δείγματα παραπέμπουν στο όχι. Δεν μιλάμε για ένα ματς, αλλά για ολόκληρη σειρά που απαιτεί τρεις νίκες.
Τα Playoffs, όμως, είναι “πόλεμος”.
Κι όταν μπαίνεις στο πόλεμο, μάχεσαι.
Κι αν πέσεις, για να το αντέξεις και να το διαχειριστείς μετά, πρέπει να ξέρεις πως τα έδωσες όλα.
Απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους, που είναι χρόνια μαζί και έχουν παικταράδες και ομαδάρες, η αποστολή του Ολυμπιακού θα μοιάζει λίγο με εκείνη του Λεωνίδα και των στρατιωτών του στη μάχη των Θερμοπυλών.
Η μάχη, όμως, πρέπει να δοθεί. Και ο Ολυμπιακός να πολεμήσει με όλες του τις δυνάμεις ανεξαρτήτων… δυνάμεων και συσχετισμών.
Αυτή είναι η αποστολή του Ολυμπιακού στην μεγάλη διοργάνωση από εδώ και πέρα, στη μοναδική που όπως όλα δείχνουν του έχει απομείνει για να μοχθήσει, να διεκδικήσει, να ονειρευτεί.
ΥΓ1: Το Eurohoops Live που έγινε το βράδυ της Παρασκευής στο… πιάτο σας. Όπως πάντα ειπώθηκαν πολλά και ενδιαφέρονται για μια μεγάλη γκάμα ζητημάτων που αφορούν το ελληνικό μπάσκετ, τους δύο αιωνίους, την μεγάλη κόντρα, αλλά και την… μεγάλη εικόνα.
ΥΓ2. Ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του συνάδελφου Νότη Ψιλόπουλου με τον Λάζαρο Βορεάδη. Ένα διαιτητή που ποτέ δεν πέρασε απαρατήρητος όσο ήταν ενεργός, πάντα προκαλούσε… πάθη και αντιδράσεις και το μοναδικό για το οποίο δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει, είναι για έλλειψη… προσωπικότητας.
Bορεάδης: “Για να επιβιώσεις στην ελληνική διαιτησία πρέπει να σκύψεις”
ΥΓ3. Επιμένω καιρό πως ο Βεζένκοφ είναι ο πιο αδικημένος παίκτης σε ρόλο και χρόνο συμμετοχής πάντα με βάση την εικόνα του στις προπονήσεις. Στο τελευταίο άρθρο γράφτηκε πως η μετάβαση του Λεντέι στο “4” είναι αυτή που τον έχει “ευνουχίσει”. Στη Ποντγκόριτσα τα φάουλ του Αμερικανού τον έθεσαν εκτός παιχνιδιού και μέσα από ένα πρόβλημα, βγήκε στο… φως η ετοιμότητα και η δίψα του συγκεκριμένου παίκτη που ο Ολυμπιακός ΠΡΕΠΕΙ να την εκμεταλλευτεί προς όφελος της ομάδας.
ΥΓ4. Έχει πολλά να δώσει ακόμα ο “τρελός”. Μακάρι να αλλάξουν τα πράγματα και να τον δούμε στο μέλλον σε ρόλους που μπορεί να τους παίξει ακόμα… θαυμάσια. Δίπλα σε παίκτες που του αξίζουν. Ώστε να παλέψει με ευνοϊκές προϋποθέσεις για το τέλος που αξίζει στον μεγαλύτερο Έλληνα παίκτη σε προσφορά σε όλα τα τμήματα του Ολυμπιακού. Τους τίτλους τέλους εννοείται πως ο ίδιος ο Βασίλης πρέπει να τους ορίσει σε χρόνο και… τρόπο.
Βασίλης Σπανούλης: 11 πόντους μακριά από το ιστορικό “milestone”!
ΥΓ5. Έγραφα πως η κάθετη αγωνιστική πτώση του Πρίντεζη για 4-5 παιχνίδια ΔΕΝ έχει να κάνει με την αθλητική και αγωνιστική του κατάσταση, αλλά με την ψυχολογία του που έχει καταρρακωθεί. Νομίζω επιβεβαιώθηκε αυτό στο Μαυροβούνιο.
ΥΓ6. Αυτό που είπε ο Μπλατ στη συνέντευξη Τύπου, είχε νόημα. Μερικές φορές τα υπερβολικά πολλά συστήματα αντί να βοηθήσουν, καθίστανται ανάχωμα στο να παίξει μια ομάδα αποτελεσματικά. Είναι κάτι που είχε συμβεί και στον Παναθηναϊκό με τον κόουτς Πασκουάλ.
Μπλατ: “Προσπαθήσαμε να κάνουμε πράγματα διαφορετικά και ήταν λάθος μου”
ΥΓ7. Ο Τζον Λένον είχε πει σε μια συνέντευξή του: “Όταν ήμουν 5 χρονών, η μητέρα μου πάντα μου έλεγε ότι η ευτυχία είναι το κλειδί της ζωής… Όταν πήγα στο σχολείο με ρώτησαν τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Έγραψα: “ευτυχισμένος”. Μου είπαν ότι δεν κατάλαβα το ερώτημα, και τους είπα ότι δεν καταλαβαίνουν τη ζωή». Αν κρατήσουμε αυτό και θυμηθούμε τον ορισμό της επιτυχίας από τον Δαλάι Λάμα, έχουμε τα… πάντα για να ζήσουμε σωστά! «Η ευτυχία δεν είναι κάτι έτοιμο. Είναι κάτι που προκύπτει από τις πράξεις σου».