Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Αν κάτι χαρακτηρίζει γενικά τις ισπανικές ομάδες, είναι η δυνατότητά τους όχι απλά να προσαρμόζονται στο ρυθμό ενός παιχνιδιού, αλλά να καταφέρνουν σταδιακά να τον μεταφέρουν στο δικό τους μέτρο. Το είχαμε δει από την Μπασκόνια πριν από 15 μέρες στη Βιτόρια, το είδαμε κι από τη Βαλένθια χθες βράδυ στο ΣΕΦ. Κι αν τότε, η ανατροπή των Βάσκων έγινε σε χρονικό σημείο που έδινε το περιθώριο στον Ολυμπιακό να ανασυνταχθεί και να αντιδράσει, αυτήν τη φορά οι “νυχτερίδες” πέτυχαν το κατάλληλο timing και με τρόπο σχεδόν κινηματογραφικό ολοκλήρωσαν την… «Τέλεια Ληστεία» κάτω από τη μύτη της ελληνικής ομάδας.
Σε ένα σενάριο που θύμιζε αρκετά την ομώνυμη ισπανική τηλεοπτική σειρά, οι “ερυθρόλευκοι” πίστεψαν ότι έλεγχαν απόλυτα την κατάσταση βλέποντας το σκορ σταθερά υπέρ τους, αλλά πιάστηκαν τελικά στον ύπνο, καθώς η εικόνα του ηλεκτρονικού πίνακα αποδείχτηκε τρόπον τινά… οφθαλμαπάτη. Οι ισορροπίες ήταν πολύ πιο λεπτές απ’ όσο φαίνονταν, ενώ η συμπεριφορά τους στο παρκέ άφηνε διαρκώς μια αίσθηση αμφιβολίας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι σ’ ένα τάιμ άουτ στα μέσα της τρίτης περιόδου και με το σκορ στο 53-47, ο Γιώργος Μπαρτζώκας χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα επιχειρώντας να σβήσει την ψευδεπίγραφη σιγουριά των παικτών του και να τους επαναφέρει τα πόδια τους στο έδαφος.
Διότι όσο εκείνοι…περπατούσαν (όπως τους τόνισε χαρακτηριστικά), εφησυχασμένοι για μια νίκη που στο μυαλό τους εύκολα ή δύσκολα θα ερχόταν, οι «νυχτερίδες» έμπαιναν ολοένα και περισσότερο στη λογική και τις απαιτήσεις του αγώνα, έσφιγγαν την άμυνά τους κι άνοιγαν το τέμπο. Κι όταν επιχείρησαν την μεγάλη τους αντεπίθεση στο τελευταίο δεκάλεπτο, βρήκαν τον Ολυμπιακό άδειο από δυνάμεις και καθαρό μυαλό. Άρπαξαν τη μοναδική ευκαιρία που τους δόθηκε να προηγηθούν, εκμεταλλεύτηκαν τη γενναιοδωρία αντιπάλων και διαιτητών και χωρίς να το καταλάβει κανείς σάλπαραν από το λιμάνι του Πειραιά με τ’ αμπάρια τους γεμάτα χρυσάφι.
ΙΔΑΝΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Tο παιχνίδι ξεκίνησε ακριβώς όπως επεδίωκαν οι Πειραιώτες, με τον ΜακΚίσικ να παίρνει θέση στο αρχικό σχήμα έναντι του Κάνααν και τον Ολυμπιακό να λειτουργεί εξαιρετικά στις δύο πλευρές του παρκέ, τιμωρώντας τη νωχελική προσέγγιση της Βαλένθια. Οι φιλοξενούμενοι δεν πήγαν στις επαφές, δεν χρησιμοποίησαν τα φάουλ, άφησαν τον Ολυμπιακό να νιώσει άνετα, να βγάλει άμυνες να κυκλοφορήσει την μπάλα και με τον Βεζένκοφ να κάνει ό,τι θέλει (8 πόντους, 3 ασίστ στο πρώτο πεντάλεπτο), το 14-5 ήρθε φυσιολογικά.
Μαζί, ήρθαν και πρώτα σημάδια χαλάρωσης. Αργές επιστροφές και μειωμένη επιθετικότητα στην άμυνα επέτρεψαν στους φιλοξενούμενους να συνέλθουν από το αρχικό σοκ και να πετύχουν τέσσερα συνεχόμενα τρίποντα. Ο Ολυμπιακός «έκρυψε» το πρόβλημα συνεχίζοντας να σκοράρει με συνέπεια, όμως το γεγονός ότι έκανε το πρώτο του ομαδικό φάουλ στο 9ο λεπτό, μαρτυρά ότι δεν ήταν όσο σκληρός θα έπρεπε. Η ποιότητα του ματς έπεσε αισθητά στη συνέχεια. Ο Ολυμπιακός αναλώθηκε σε λάθη παίζοντας βιαστικά κι άναρχα, όμως με σταθερά την άμυνα κατάφερε να κλείσει το ημίχρονο στο +13 αφήνοντας την εντύπωση ότι η βραδιά δεν θα επιφύλασσε εκπλήξεις.
Η Βαλένθια άρχισε να στέλνει απειλητικά μηνύματα λίγο μετά την έναρξη της επανάληψης, με πιο χαρακτηριστικό το επιμέρους 10-0 σε διάστημα μόλις 100 δευτερολέπτων χάρις στο οποίο μάζεψε αστραπιαία την μεγαλύτερη διαφορά στο παιχνίδι, πλησίασε στους έξι και λίγο αργότερα στους τέσσερις. Με μεγάλη ταχύτητα στις επιθέσεις της χτύπησε το κακό αμυντικό τρανζίσιον των αντιπάλων της και παρότι το τελευταίο τετράλεπτο της τρίτης περιόδου ανήκε στον Ολυμπιακό, η μεγάλη εικόνα του παιχνιδιού είχε αλλάξει.
Κανείς, βέβαια, δεν περίμενε ότι μια ομάδα με την εμπειρία και την ποιότητα του Ολυμπιακού θα αδυνατούσε να διαχειριστεί στην έδρα της μια διαφορά 13 πόντων στο τελευταίο δεκάλεπτο κι ενώ προηγουμένως δεν είχε χάσει το προβάδισμα ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Κι, όμως, ηττήθηκε κατά κράτος στη τελική ευθεία από μια Βαλένθια που κυριάρχησε και στις δύο πλευρές του παρκέ. Που έκοψε το δρόμο προς το καλάθι της υποχρεώνοντας τον Ολυμπιακό να πάει σε ατομικές ενέργειες, που έτρεξε και εκτέλεσε με ταχύτητα, που κέρδισε όλες τις μάχες στο ανυπεράσπιστο ερυθρόλευκο ζωγραφιστό.
Με εξαίρεση τις τρεις απανωτές ασίστ του Βεζένκοφ στον Μπλακ, οι “ερυθρόλευκοι” δεν βρήκαν καμία άλλη επιθετική λύση, ενώ στο τελευταίο πεντάλεπτο σκόραραν όλους κι όλους τρεις πόντους από τρία διαφορετικά ζευγάρια βολών. Είδαν τον Κρις Τζόουνς να τους βάζει 10 πόντους στο τελευταίο εξάλεπτο, την στιγμή εκείνοι που στερούνταν έναν παίκτη με ικανότητα να προσφέρει 2-3 προσωπικές φάσεις ώστε να ξεκολλήσει και να ξεθολώσει την ομάδα. Οι βολές που δεν δόθηκαν στον Σλούκα, καθώς και το φάουλ που πιθανότατα του έγινε από τον Κλαβέρ στο τέλος, θα άλλαζαν την τύχη της αναμέτρησης, η οποία πάντως δεν διαμορφώθηκε τόσο από τα 1-2 λάθη των διαιτητών, όσο από τα 20 του Ολυμπιακού.
ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΣΤΟ ΡΟΣΤΕΡ
Με 52,6% στο τρίποντο, λένε ότι δεν χάνεις και ειδικά στο γήπεδό σου, όμως όταν η φαρέτρα σου είναι τόσο περιορισμένη αριθμητικά, κανένα στατιστικό στοιχείο δεν παρέχει ασφάλεια. Ο Λαρεντζάκης με τον ΜακΚίσικ δεν μπήκαν ποτέ στο κλίμα του αγώνα, οι Κάνααν, Πίτερς και Μπόλομποϊ δεν έπαιξαν καν στο δεύτερο ημίχρονο και κάπως έτσι έμειναν να παλεύουν απέναντι σε μια πυραυλοκίνητη ομάδα 4-5 παίκτες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Κι αν, τελικά, υπάρχει ένας λόγος προβληματισμού στον Ολυμπιακό μετά από τις έξι πρώτες αγωνιστικές, αυτός δεν μπορεί να αφορά μια ήττα που ήρθε σχεδόν από το πουθενά, αλλά το γεγονός ότι κάποιοι παίκτες του ρόστερ του δυσκολεύονται ακόμα να ενταχθούν στο σύστημα και να βρουν τον ρόλο τους στην ομάδα. Κι όσο εκείνοι δεν κερδίζουν την εμπιστοσύνη του προπονητή ώστε να εμπλουτίσουν τις επιλογές του και να του επιτρέψουν να ανοίξει το ροτέισον, τόσο διογκώνεται η εξάρτηση από τους 2-3… συνήθεις υπόπτους.
Το περσινό παράδειγμα με τους «παροπλισμένους» ουσιαστικά Ζαν-Σαρλ, Έισι και σ’ ένα βαθμό Πρίντεζη, θα είναι δύσκολο να επαναληφθεί και φέτος, σε μια διοργάνωση τόσο υψηλής έντασης, που ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται κάθε χρόνο. Και αν στους ψηλούς, η παρουσία των τριών νέων μέχρι τώρα, δείχνει ότι η πλήρης ενσωμάτωση τους δεν θα αργήσει, δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο και στην περιφέρεια. Ειδικά εκεί, όπου το οπλοστάσιο όλων των ομάδων είναι αρκετά πλούσιο, ο Ολυμπιακός καλείται είτε να εντάξει τον Κάνααν άμεσα, δίνοντας του τον απαιτούμενο χώρο, είτε να σκεφτεί κάποιο εναλλακτικό σχέδιο.
Χωρίς τον Ντόρσεϊ, οι Σλούκας και Ουόκαπ είναι πιο απελευθερωμένοι, αλλά η ανάγκη ενός guard, που θα δίνει αυτό που λέμε instant scoring όταν η επίθεση εγκλωβίζεται, εξακολουθεί να υφίσταται. Χρόνος υπάρχει, το υλικό υπάρχει, και το καλό ξεκίνημα προσφέρει την απαιτούμενη άνεση ώστε το βάθος του ρόστερ που επετεύχθη το καλοκαίρι να αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά.
Ολυμπιακός: Τα τείχη του “κάστρου” του έπεσαν από νωρίς!
Μπολομπόι στο Eurohoops: “Πρέπει να μας γίνει μάθημα αυτό που συνέβη”
Σλούκας: Μία άστοχη βολή σε 149 λεπτά, δύο σε τέσσερα δευτερόλεπτα!
Ολυμπιακός – Βαλένθια 82-83: Έγκλημα και τιμωρία!