Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
“Ήταν πάρα πολύ τιμητικό αυτό που έκανε για μένα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Το συζητήσαμε προσφάτως και με τον Μπατίστ που ήταν εδώ (σ.σ στην Αθήνα για τα δύο πρώτα παιχνίδια της σειράς με τη Μακάμπι) και πραγματικά ήταν το highlight της καριέρας μας.”
Μπορεί να έχει πανηγυρίσει τρεις Ευρωλίγκες – μεταξύ των οποίων δύο Triple-Crown – δέκα πρωταθλήματα Ελλάδος, οκτώ Κύπελλα, να έχει ζήσει τεράστιες στιγμές και επιτυχίες με το εθνόσημο, παρόλα αυτά ο Κώστας Τσαρτσαρής ξεχώρισε για λογαριασμό του Eurohoops, την τιμή που έκανε ο Δημήτρης Διαμαντίδης σε εκείνον και τον Μάικ Μπατίστ το 2011 στη Βαρκελώνη, ως ΤΟ στιγμιότυπο της καριέρας του.
Άλλη μία επέτειος κατάκτησης ευρωπαϊκού για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό, άλλη μία αφορμή για θύμησες με τους πρωταγωνιστές. Μία μέρα σαν και αυτή, 8η Μάϊου του 2011, το “τριφύλλι” επέστρεφε στο θρόνο του. Τότε που οι “πράσινοι” έραψαν το έκτο και τελευταίο μέχρι σήμερα “αστέρι” στη φανέλα τους.
Το βίωμα “φωλιάζει” στην καρδιά και το μυαλό, δεν σβήνεται εύκολα από τη μνήμη. Γι’ αυτό άλλωστε και είναι καλύτερο ένα γεγονός να το μοιράζεσαι με όσους το έζησαν στο πετσί τους. Τα λόγια τους έχουν μεγαλύτερη σημασία.
Ο κυρίαρχος Παναθηναϊκός της πρώτης δεκαετίας του τρέχοντος αιώνα, έβαλε μία ακόμα ανάμνηση στην αυτοκρατορία του πριν από 13 χρόνια στο “Παλάου Σαν Τζόρντι” με αντίπαλο τη Μακάμπι και το Eurohoops γυρίζει το χρόνο πίσω στο τέλος ουσιαστικά (τυπικά ήρθε την επόμενη χρονιά με την παρουσία και στο Final Four της Πόλης το 2012) μιας χρυσής εποχής για τον ευρωπαϊκό πρωταθλητισμό, παρέα με τον Κώστα Τσαρτσαρή.
Κατάκτηση πριν την κατάσταση; Κι όμως γίνεται
“Θεωρώ ότι η σειρά με τη Μπαρτσελόνα, εναντίον δηλαδή του φαβορί και με μειονέκτημα έδρας μάλιστα ήταν καθοριστική, δεδομένου ότι η επικρατέστερη ομάδα για να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής, έμεινε εκτός Final Four που θα γινόταν και στην έδρα της”.
Η Μπαρτσελόνα πήγαινε πρόσω ολοταχώς για το τρίτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο και μάλιστα back-to-back μιας και είχε στεφθεί πρωταθλήτρια το 2010. Μία ομάδα που φάνταζε πλήρης, το αδιαφιλονίκητο φαβορί πολλώ δε μάλλον αφού ήταν η οικοδέσποινα.
Οι “μπλαουγκράνα” είχαν μόνο νίκες στο Top-16 (6-0) και έτσι συνάντησαν με πλεονέκτημα έδρας το τελευταίο εμπόδιο πριν το Final Four στο “σπίτι” τους, τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είχε χάσει την πρωτιά από την Κάχα Λαμποράλ (νυν Μπασκόνια) στην ισοβαθμία. Τον πεντάκις όμως τότε θριαμβευτή μέσα σε μια δεκαπενταετία, με το DNA του νικητή να κυκλοφορεί από την… κορυφή μέχρι τα νύχια, Παναθηναϊκό, ποιος μπορούσε να τον ξεγράψει;
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μέσα σε αρκετά εισαγωγικά, το έκτο ευρωπαϊκό κατακτήθηκε πριν καν οι “πράσινοι” αριβάρουν αρχές του Μάη στην Καταλανική πρωτεύουσα. Ο τόπος δεν άλλαζε, παρά μόνο ο χρόνος αφού το σημείο-κλειδί είχε προηγηθεί. Άποψη που βρίσκει σύμφωνο και τον Κώστα Τσαρτσαρή.
“Εμείς αποκτήσαμε τεράστια αυτοπεποίθηση μέσα από αυτή τη σειρά οπότε παρουσιαστήκαμε στο Final Four στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Οι υπόλοιπες ομάδες επίσης δεν ήταν του επιπέδου της Μπαρτσελόνα. Ήταν όντως ένα τρόπαιο το οποίο κατακτήθηκε περισσότερο στο Game 2 της Βαρκελώνης, το οποίο κλείδωσε ο Διαμαντίδης και έπειτα στα δύο ματς της Αθήνας.”
Μία υπερβολικά κλειστή και συνάμα συναρπαστική σειρά, στην οποία αν απομονώσει κανείς το δεύτερο ματς του ΟΑΚΑ (Game 4) το οποίο σήμανε την πρόκριση, όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια κρίθηκαν στην κόψη του ξυραφιού.
“Ήταν μια σειρά που την παρακολούθησε όλος ο κόσμος. Το γήπεδο, στο ΟΑΚΑ τουλάχιστον, ήταν κατάμεστο. Δεν το είχα ξαναδεί έτσι. Ίσως την επόμενη σεζόν με τη Μακάμπι να είχαμε τόσο πολύ κόσμο. Ήταν μία σειρά που την καθόρισε η μάχη των προπονητών κατά 70-80%. Η τακτική που ακολουθήσαμε απέδωσε τα μέγιστα. Όλοι παρουσιαστήκαμε όπως έπρεπε εκείνη την περίοδο και νομίζω ότι και για αυτό έχει χαραχτεί τόσο έντονα στη μνήμη μας.”
Το Know-how
Η εμπειρία των προηγούμενων συμμετοχών στο κορυφαίο ραντεβού της γηραιάς ηπείρου της “πορτοκαλί θεάς” είχε δείξει το δρόμο αλλά και ταυτόχρονα είχε διώξει το άγχος. Όσο πιο κοντά βρίσκεται κανείς στην κορδέλα του τερματισμού, τόσο μεγαλώνει η πίεση. Η κατάσταση όμως για τον Παναθηναϊκό ήταν γνώριμη.
“Την προηγούμενη δεκαετία είχαμε περάσει σε πολλά Final Four. Για τη δική μας γενιά το πρώτο ήταν στη Μόσχα όπου δεν τα καταφέραμε. Ακολούθησε η Αθήνα, το Βερολίνο κλπ. Γνωρίζαμε στη Βαρκελώνη ακριβώς τι έπρεπε να κάνουμε. Η καθημερινότητά μας δεν άλλαζε σε σχέση με τις προηγούμενες φορές. Μας ακολούθησε πολύς κόσμος και το κυριότερο ήταν ότι διαχειριστήκαμε πολύ σωστά την έκβαση της σειράς με τη Μπαρτσελόνα στα playoffs και δεν επαναπαυθήκαμε στην επιτυχία μας αυτή διότι ως αουτσάιντερ πήραμε εμείς την πρόκριση. Μείναμε συγκεντρωμένοι και προσπαθήσαμε πολύ να κατακτήσουμε τον τίτλο, όπως και κάναμε”.
Επειδή όμως η καθημερινότητα και το “ζην” μιας τέτοιας περιόδου λέγεται συχνά όμως δεν επεξηγείται, ο Κώστας Τσαρτσαρής μπήκε σε περισσότερες λεπτομέρειες.
“Αρκετή προπόνηση, βιντεοθεραπεία. Οι προπονήσεις δεν έχουν μεγάλη ένταση γιατί παίζεις δυο παιχνίδια μέσα σε τρεις μέρες και πρέπει να είσαι φρέσκος. ‘Έχει προηγηθεί ένα δεκαήμερο πάρα πολύ έντονης άσκησης για να φτιάξουμε τη φυσική κατάσταση της τελευταίας στιγμής και να δουλέψουμε τις λεπτομέρειες. Λίγος χρόνος και με τους δικούς μας που βρίσκονταν εκεί γιατί είναι πολύ σημαντικό το μυαλό να είναι καθαρό, να υπάρχει πνευματική ετοιμότητα. Δεν επιτρέπονταν φυσικά βόλτες και ταξίδια εντός χώρας.”
Μυστικό της επιτυχίας δεν υπάρχει. Συνταγή όμως που κερδίζει δεν αλλάζει. Ή αλλάζει το λιγότερο δυνατό. Ο Παναθηναϊκός αφού ξεμπέρδεψε με το… ξύλο της Σιένα στον ημιτελικό (77-69), βρήκε τις λύσεις στην άμυνα ζώνης της Μακάμπι που επιχείρησε ανεπιτυχώς εκ του αποτελέσματος, να εγκλωβίσει τα ατού του.
Ο MVP Δημήτρης Διαμαντίδης έκανε όργια (16π., 9 ασ.), ο πρώτος σκόρερ του τελικού Μπατίστ επιβεβαίωσε ότι… ο παλιός είναι αλλιώς (18π.με 70% εντός παιδιάς) και το δίδυμο Σάτο-Νίκολας τον “απογείωσε” στην τρίτη περίοδο. Ο Ντέιβιντ Μπλατ φρόντισε να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, δίνοντας συγχαρητήρια στον Παναθηναϊκό και χαρακτηρίζοντας τη νίκη του “δίκαιη” παρά τη… σπόντα του Σχορτσιανίτη για τους διαιτητές. “Μου έδωσαν γρήγορα δύο φάουλ και με έβγαλαν εκτός παιχνιδιού”.
Ο νυν πρόεδρος της Ευρωλίγκας, Ντέγιαν Μποντίρογκα, πανηγύρισε έξαλλα το έκτο ευρωπαϊκό τρόπαιο των “πρασίνων” ενώ τους χαρακτήρισε πανάξιους πρωταθλητές της ηπείρου. Μεταξύ άλλων δεν λησμόνησε να πλέξει το εγκώμιο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς με δηλώσεις του στο σερβικό Τύπο.
Σε όλη την Ευρώπη οι τίτλοι των εφημερίδων και των ιστοσελίδων υπήρξαν διθυραμβικοί για την νέα επιτυχία του “τριφυλλιού” και το εντυπωσιακό 6/7 σε τελικούς. Χαρακτηριστικός αυτός της ισπανικής “La Informacion”: “Το Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει ένα όνομα: Παναθηναϊκός!”
Ο Ζοτς αφιέρωσε την όγδοή του Ευρωλίγκα σε έναν προσωπικό του φίλο που έχασε τον πατέρα του. Λίγο νωρίτερα, ο “άρχοντας των δαχτυλιδιών” πρωταγωνίστησε σε μια στιγμή-ορόσημο, μία αυθόρμητη αγκαλιά. Λίγο πριν ολοκληρωθεί ο τελικός κι ενώ όλα είχαν κριθεί υπέρ του “τριφυλλιού”, υποδέχθηκε στην αγκαλιά του τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος τον σήκωσε σε μια κίνηση-αποκορύφωμα συναισθηματικής έξαρσης.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΜΑΚΑΜΠΙ 78-70
Τα δεκάλεπτα: 22-15, 33-30, 54-43, 78-70
Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Τέπιτς, Μάριτς 2, Περπέρογλου 2, Μπατίστ 18(7/10δ, 6ρ), Φώτσης 5(7ρ), Σάτο 13(3τρ, 7ρ), Νίκολας 14(2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16(1τρ, 5ρ, 9ασ), Βουγιούκας 4, Καλάθης 4(6ασ), Καϊμακόγλου
Μακάμπι (Μπλατ): Πάργκο 12(5ρ, 6λ, 9ασ), Χέντριξ, Σαρπ, Μπλου 14(3), Ελιγιάχου 12(5ρ), Πνίνι 8(2τρ, 5ρ), Μπούρσταϊν, Έιντσον 17(2τρ, 7ρ), Μάτσαβαν 3(4ρ), Σχορτσανίτης 4
Η χρονιά του Διαμαντίδη
Ο 3D στα καλύτερά του. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης τη σεζόν εκείνη (2010-11) χρίστηκε για έκτη φορά καλύτερος αμυντικός της Ευρώπης (2004-05 μέχρι 2008-09 σερί), ενώ ήταν και μέλος της κορυφαίας πεντάδας της χρονιάς και MVP του Final Four. Τι άλλο να έκανε δηλαδή;
Ο Κώστας Τσαρτσαρής με τον οποίο είχαν κοινό βίο για αρκετά χρόνια σε Παναθηναϊκό και Εθνική Ελλάδας, έσταξε μέλι για εκείνον.
“Ο Δημήτρης (σ.σ Διαμαντίδης) διένυσε τότε πράγματι την καλύτερή του αγωνιστική περίοδο. Για 3-4 συναπτά έτη, ήταν ο κορυφαίος της ομάδας με διαφορά. Και τα άλλα χρόνια ήταν κορυφαίος απλά υπήρχαν και άλλοι που ήταν πολύ κοντά του. Ο Διαμαντίδης απέδειξε εκείνη την περίοδο ότι ήταν ένας πάρα πολύ ολοκληρωμένος παίκτης διότι πέρα από το βραβείο του καλύτερου αμυντικού που είχε γίνει κτήμα του για πολλά συνεχόμενα χρόνια, απέδειξε ότι και επιθετικά θα μπορούσε να είναι ένα πολύ ισχυρό όπλο για κάθε ομάδα. Φυσικά και ο ηγετικές του ικανότητες είναι αυτές που έπαιξαν ρόλο για να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του παίκτη Δημήτρη Διαμαντίδη όλα αυτά τα χρόνια”.
Το 2009 είχε καλέσει τον εμβληματικό Φραγκίσκο Αλβέρτη για να σηκώσουν παρέα το ευρωπαϊκό στο Βερολίνο. Δύο χρόνια αργότερα και παρά την τεράστια συνεισφορά του στην κατάκτηση του έκτου, ο Διαμαντίδης έπραξε το ίδιο. Ο δίμετρος γκαρντ από την Καστοριά φώναξε τους “στρατηγούς” του, Κώστα Τσαρτσαρή και Μάικ Μπατίστ για να σηκώσουν την κούπα στον ουρανό του “Παλάου Σαν Τζόρτνι” μαζί.
“Ήταν πάρα πολύ τιμητικό αυτό που έκανε για μένα, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Το συζητήσαμε προσφάτως και με τον Μπατίστ που ήταν εδώ και πραγματικά ήταν το highlight της καριέρας μας. Η εν λόγω κίνηση είχε να κάνει με τον Δημήτρη (σ.σ Διαμαντίδη). Από εκεί και πέρα όμως, το οικογενειακό κλίμα που υπήρχε, η φιλοσοφία πάνω από το “εγώ” του καθενός, ήταν εκείνα που τον οδήγησαν να κάνει κάτι τέτοιο, όπως και με τον Αλβέρτη στο Βερολίνο. Είναι μία από στις στιγμές που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας αλλά αποτελεί και στιγμιότυπο στην μακρόχρονη και γεμάτη επιτυχίες καριέρα και του ίδιου, η οποία φανερώσει το ποιόν του εν λόγω ανθρώπου.”
Ο αυτοκράτορας Παναθηναϊκός
Ακριβά μπάτζετ και παίκτες-σταρ είχαν και άλλες ομάδες την περίοδο εκείνη παρά ταύτα η επιτυχία τους δεν μακροημέρευσε. Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, ο “Ισλανδός” από το πέρασμά του στη χώρα το μακρινό 1997-98, εξήγησε πως ο Παναθηναϊκός στηρίχθηκε στην… “Συνέπεια. Μία ομάδα η οποία είχε έναν βασικό κορμό για πολλά χρόνια και πάνω σε αυτόν έχτιζε, βάζοντας δύο τρία παιδιά κάθε σεζόν. Ο Ομπράντοβιτς ήξερε πάρα πολύ καλά πως θα διαμορφώσει μία ομάδα πρωταγωνίστρια. Το κλίμα στα αποδυτήρια ήταν το καλύτερο δυνατό. Υπήρχαν παιδιά αλτρουιστές, οι οποίοι είχαν επιτυχίες και στην Εθνική ομάδα. Άρα η αυτοπεποίθηση ήταν στα ύψη γι’ αυτή τη φουρνιά. Υπήρχε πολύ καλό κλίμα.
Όπως και το πρώτο παιδί, έτσι και η πρώτη Ευρωλίγκα είναι πάντα κάτι διαφορετικό” τόνισε το “Τσάρτσι” και γέλασε. “Δεν μπορώ να κρύψω ότι το Final Four της Αθήνας, το οποίο έγινε στην έδρα μας αλλά πιστεύω όπου και να γινόταν θα ήταν το ίδιο, πάντα θα είναι λιγάκι πιο γλυκό στη μνήμη. Μετά, αφού φύγει η ρετσινιά της προσπάθειας και το ‘επιτέλους τα κατάφερες’, τα άλλα έρχονται πιο ομαλά συναισθηματικά. Η γλύκα του πρώτου είναι πάντα η καλύτερη.”
Γυρνώντας το χρόνο πίσω…
Εικοσιδύο τίτλοι καριέρας σε συλλογικό επίπεδο για τον εκ Βέροιας ορμώμενο, επικεφαλή του αναπτυξιακού προγράμματος της ΕΟΚ, ο οποίος είχε αναδειχθεί και Καλύτερος Νέος Παίκτης της Α1 το 1999 με τη φανέλα της Νήαρ Ηστ.
Το μέλλον του επεφύλασσε να ζήσει πολλές σπουδαίες στιγμές, να κατακτήσει τα πάντα πριν κρεμάσει τη φανέλα του, πλήρης των αγωνιστικών του ημερών, το 2013.
“Δεν είμαι άνθρωπος που κοιτάζει στο παρελθόν, τι έκανα σωστά και τι λάθος. Κρίνοντας ως μετά Χριστόν Προφήτες, θα ήμασταν και ζάμπλουτοι και σίγουρα θα είχαμε διαφορετικές ζωές αν γνωρίζαμε τι θα γινόταν. Εκείνη την περίοδο, ό,τι αποφάσεις πήρα, τις πήρα έπειτα από αρκετή σκέψη, απόλυτη λογική της συγκεκριμένης στιγμής. Ακόμα κι αν τώρα μπορώ να πω ότι κάτι έγινε διαφορετικά απ’ ότι θα έπρεπε, δεν μετανιώνω γιατί ξέρω ότι δεν παίρνω ποτέ αποφάσεις εν ψυχρώ. Ό,τι έκανα, το έκανα πλήρης συνείδησης και είμαι πραγματικά περήφανος.”
Ο Παναθηναϊκός του σήμερα σε σύγκριση με τον τότε.
Δώδεκα χρόνια μετά την τελευταία του παρουσία σε Final Four και 13 από το θρίαμβο της Βαρκελώνης, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στις τέσσερις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Το ολικό λίφτινγκ του καλοκαιριού έπιασε τόπο και από την πρώτη κιόλας χρονιά της εποχής Αταμάν, το “τριφύλλι” πέτυχε το σκοπό του.
Κλείνοντας τη μπασκετοκουβέντα, ο παλαίμαχος πάουερ φόργουορντ, ο οποίος αποτελεί και τον δεύτερο ριμπάουντερ στην ιστορία της μεγάλης κατηγορίας του ελληνικού πρωταθλήματος, δεν παρέλειψε να σχολιάσει και τα τωρινά συμβαίνοντα στον Παναθηναϊκό.
“Φέτος έχει μία τεράστια ευκαιρία αυτή η ομάδα να βρεθεί στο πάνθεον της Ευρώπης και για να γίνει αυτό, συνέβησαν κάποια σημαντικά πράγματα. Αυτό που έχει αλλάξει το τελευταίο δίμηνο στην ομάδα, είναι το οικογενειακό κλίμα. Μπορεί να ακούγεται κλισέ όμως είναι πάρα πολύ σημαντικό στον ομαδικό αθλητισμό. Να μην υπάρχουν εγωισμοί σε μια ομάδα, όλοι να παίζουν για όλους. Να προσπαθούν στο 100%. Νομίζω ότι αυτό έχει διαφοροποιήσει την κατάσταση φέτος γιατί και τα προηγούμενα χρόνια είχε καλό ρόστερ ο Παναθηναϊκός αλλά φέτος που ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, ήρθε και το ευχάριστο κλίμα των αποδυτηρίων που φαίνεται και στο γήπεδο. Αυτό είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας.”
Photo credit: Γιώργος Χατζηγεωργίου
Διαβάστε επίσης:
Αλβέρτης στο Eurohoops για το “μάγκικο” τρίτο αστέρι του Παναθηναϊκού στη Μπολόνια