Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η περσινή επιλογή των Νικς δεν ήταν απλώς θέμα χρημάτων. Σαφώς και το τετραετές συμβόλαιο των 104 εκατομμυρίων έπαιξε το ρόλο του, όμως για τον Τζέιλεν Μπράνσον η μεγάλη απόφαση στηρίχτηκε σε άλλους λόγους.
Στη Νέα Υόρκη εργάζεται στο προπονητικό τιμ ο πατέρας του, Ρικ, παλαίμαχος παίκτης και το πρώτο πρότυπο του Αμερικανού γκαρντ, ο οποίος την Πέμπτη (31/8) γιόρτασε στη Μανίλα τα 27α γενέθλιά του. Δεν αναζητούσε, ωστόσο, τη «φτερούγα» και την ασφάλεια του μπαμπά. Έψαχνε την πρόκληση του ηγέτη.
Η σεζόν 2021-22 ήταν εξαιρετική στο Ντάλας, με 16,8 πόντους και 4,8 ασίστ ανά αγώνα, όμως εκεί θα ήταν πάντοτε στη «σκιά» του Λούκα Ντόντσιτς. Στους Νικς πήρε τη «μπαγκέτα» του «αφεντικού» και δικαίωσε τους παράγοντες της ομάδας του «Μεγάλου Μήλου», με μία σεζόν με μ.ό. 24 πόντων και 6,2 ασίστ και με την παρουσία ως τον 2ο γύρο των Playoffs, στα οποία απέκλεισαν τους Καβς και έφτασαν ως τα έξι ματς του μετέπειτα φιναλίστ, Μαϊάμι Χιτ.
Ο Μπράνσον έχει τον ρόλο του, «σιωπηλού» και οικονομικού στο παρκέ, ηγέτη και στο Παγκόσμιο Κύπελλο, με την Team USA, καταγράφοντας μ.ό. 11π. σε 20,1΄, με 73% στα διποντα (11/15), 50% στα τρίποντα (2/4) και 100% στις βολές (5/5)! Ο κόουτς Κερ τον είχε «χρίσει» στην αρχή της προετοιμασίας και ο 27χρονος, αν και δεν λαμβάνει την προβολή του Άντονι Έντουαρντς ή του και του Όστιν Ριβς, είναι από τους πρωταγωνιστές της ομάδας του.
Στις Φιλιππίνες αισθάνεται ήδη άνετα, αφού ο πατέρας του έχει αγωνιστεί επαγγελματικά εκεί και του έχει εξιστορήσει την πορεία του. Κανένας από τους 12 παίκτες του Κερ δεν είχε αγωνιστεί σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση, αλλά ο γκαρντ των Νικς είχε παραστάσεις από το Παγκόσμιο U19 στην Κρήτη, το 2015 και είχε θυμηθεί αυτές τις στιγμές σε προ ημερών δηλώσεις του στο Eurohoops.
Στο Ηράκλειο είχε αναδειχθεί MVP, όμως στη φετινή Team USA δεν τον ενδιαφέρουν οι προσωπικές διακρίσεις, εξηγώντας στην επίσημη ιστοσελίδα της FIBA ότι «σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχουν εγωισμοί». Εκτός από τον τίτλο του 2015, ο Μπράνσον στέφθηκε πρωταθλητής NCAA με το Βιλανόβα, κατακτώντας τους τίτλους του 2016 και του 2018!
Μπορεί τα φλας να μην τον ακολουθούν, όμως οι αντίπαλοι, κατά το κοινώς λεγόμενο, «τον νιώθουν». Ο συμπαίκτης του στη Νέα Υόρκη αλλά και στο Βιλανόβα, Τζος Χαρτ, εξηγεί πως «είναι ηγέτης από φυσικού του. Είναι ομιλητικός στα αποδυτήρια και είναι από εκείνους που τους ακολουθείς με το παράδειγμά του. Είναι σπουδαίος συμπαίκτης και απολαμβάνω το “ταξίδι” μαζί του».
Ο Χαρτ, πάντως, αστειεύτηκε ότι «έχω αρχίσει και τον… βαριέμαι! Τον βλέπω πολύ συχνά και αποφάσισα να μην κάνω άλλη παρέα μαζί του στο Παγκόσμιο!». Ο ίδιος ο Μπράνσον καταλήγει πως «προσπαθώ να ηγηθώ. Αν χρειάζεται σκορ, θα το κάνω, αν όχι, θα βοηθήσω με όποιον άλλο τρόπο μπορώ. Θέλω, επίσης, να κρατώ ενωμένη την ομάδα». Αυτό που επίσης επιθυμεί είναι ένας ακόμη τίτλος μαζί με τον Τζο Χαρτ.
Photo credit: FIBA.com
Διαβάστε ακόμη:
- Μπράνσον στο Eurohoops: “Σεβόμαστε την Ελλάδα, που παίζει πάντα σκληρά”
- Team USA: Ο κόουτς Κερ “χρίζει” ηγέτες τους Μπράνσον και Μπρίτζες!
- Team USA: Ο πάγκος κάνει – σταθερά καλύτερα – τη δουλειά του
- Όστιν Ριβς: Το γκράφιτι στο Λ.Α. και η δική του “ζωγραφιά” στη Μανίλα
- Team USA: Νεανική, άπειρη, αλλά και ενθουσιώδης και με πλάνο