Για ακόμα μία χρονιά θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε τα εξαιρετικά αφιερώματα του Makrabet.com γύρω από τα ρόστερ, τους παίκτες-κλειδιά και την εκτίμηση της πορείας των 30 συλλόγων.
Σειρά παίρνει η Northwest της άκρως ανταγωνιστικής Δύσης! Η συγκεκριμένη περιφέρεια περιλαμβάνει 5 πολύ ισχυρές ομάδες που όλες θα διεκδικήσουν την πρόκριση στα playoffs και φυσικά την πρωτιά στην division.
Μπείτε στο Makrabet.com για ακόμα περισσότερο υλικό και προτάσεις
Γιούτα Τζαζ: Ο rookie που έγινε franchise player
Ρόστερ
Λαχείο αποδείχτηκε ο Donovan Mitchell (Νο. 13 στα περσινά Draft). Έκανε πράγματα και θαύματα στην παρθενική του χρονιά στο ΝΒΑ, κάνοντας τους φίλους των Jazz να ξεχάσουν γρήγορα τον Hayward. Με το καλημέρα θεωρείται -όχι και άδικα- ο ηγέτης και το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο του οργανισμού. Αποτέλεσε το σημείο αναφοράς στην επίθεση της ομάδας, έχοντας 20.5 πόντους, 3.7 ριμπάουντ και 3.7 ασίστ σε 33.4 λεπτά μ.ο, ενώ μεταξύ άλλων κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου dunker, όντας 1ος στο διαγωνισμό καρφωμάτων στο All star game. Στους 11 αγώνες των πλέι-οφ παρουσιάστηκε ακόμα καλύτερος, μετρώντας 24.4 πόντους, 5.9 ριμπάουντ και 4.2 ασίστ μ.ο. Σίγουρα με τέτοιες επιδόσεις μπορεί να αισθάνεται αδικημένος που το βραβείο του καλύτερου rookie κατέληξε στον Ben Simmons.
Σπουδαία δουλειά από τον Quin Snyder, που θεωρείται ο πιο ανερχόμενος και εξελίξιμος κόουτς μαζί με τον Brad Stevens. Δεν είναι τυχαίο πως προσφέρεται και 2ο φαβορί (με 6.50 απόδοση) για το βραβείο του καλύτερου προπονητή, πίσω από τον τεχνικό των Celtics. Φέτος μάλιστα θα έχει στο τεχνικό επιτελείο και τον δικό μας Φώτη Κατσικάρη, αφού ο πρώην συνεργάτης του, Igor Kokoskov, ανέλαβε πρώτος προπονητής τους Suns.
Αμυντικά τα πήγαν περίφημα για άλλη μία σεζόν, καθώς μαζί με τους Spurs είχαν την καλύτερη επίδοση της λίγκας με 99.8 πόντους μ.ο. παθητικό. Και πώς να μη συμβεί αυτό όταν διαθέτουν στο ρόστερ τους τον Γάλλο γίγαντα και αμυντικό ογκόλιθο, Rudy Gobert (13.5 pts / 10.7 rebs μ.ο.), που ανακηρύχτηκε και ως ο καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ(παρότι έπαιξε σε 55 αγώνες), όντας τρίτος καλύτερος μπλοκέρ (2.3 τάπες μ.ο.) και ουσιαστικά 1ος στην κατηγορία «Defensive Win Shares» (0.068%), ένας δείκτης (DWS) που υπολογίζει τον αριθμών των νικών της ομάδας που προήλθαν από την αμυντική του ικανότητα. Δεν είναι τυχαίο πως οι Jazz με αυτόν στο παρκέ κατέγραψαν ρεκόρ 37-19 και από τις 19 Γενάρη και μετά που επέστρεψε από τον τραυματισμό είχαν μακράν το καλύτερο Defensive rating με 97.5 πόντους μ.ο.
Ευνοήθηκαν και από το trade με τους Cavaliers, αφού ο Jae Crowder (11.8 pts μ.ο.) αναγεννήθηκε στη Γιούτα και ταίριαξε γάντι στο σύνολο του Snyder, αντί του Hood που ήταν περιττός. Η δεύτερη αποκάλυψη της περσινής σεζόν (μετά τον Mitchell φυσικά) ήταν ο Joe Ingles (11.5 pts / 4.8 assists / 4.2 rebs μ.ο.). Ένας παίκτης σχετικά αργός, που δε γεμίζει το μάτι με τα φυσικά και αθλητικά του προσόντα, αλλά με μυαλό ξυράφι και χέρι αλφάδι. «Πλήγωσε» πολλές ομάδες από την περιφέρεια με τα φαρμακερά του σουτ 3 πόντων. Πιο συγκεκριμένα σημείωσε 2.5 εύστοχα τρίποντα μ.ο. έχοντας το 4ο καλύτερο ποσοστό ευστοχίας (44%). Επιπλέον, ήταν και ένας από τους καλύτερους πασέρ της ομάδας, λειτουργώντας πολλές φορές σαν δεύτερος πλέι-μέκερ μετά τον Rubio.
Ο Ισπανός Point Guard ήταν βελτιωμένος (κυρίως επιθετικά, στην άμυνα ήταν πάντα συνεπής) στην πρώτη του χρονιά στη Γιούτα, έχοντας 13.1 πόντους, 5.3 ασίστ και 4.6 ριμπάουντ μ.ο. Δούλεψε πολύ στον τομέα του σουτ και αυτό φάνηκε και στους αριθμούς, βελτιώνοντας θεαματικά το ποσοστό του στα τρίποντα (35.2%), αφού από τα 7.25 σούταρε με το «φτωχό» 30.8% στα 6 χρόνια στους Timberwolves.
Αξιόπιστο στήριγμα του Gobert στους… αιθέρες (σαν 4αρι) ήταν και θα συνεχίσει να είναι ο Favors (12.3 pts / 7.2 rebs μ.ο.), ενώ ο μοναδικός παίκτης που αποχώρησε ήταν ο Jonas Jerebko (5.8 pts μ.ο. με 41.4% στα τρίποντα). Τέλος, στα draft επέλεξαν (στο Νο. 21) τον Grayson Allen, απόφοιτο (για 4 χρόνια) του Duke, με το οποίο την τελευταία του σεζόν είχε 15.5 πόντους και 4.6 ασίστ μ.ο.
Βασική 5αδα
- Point Guard – Ricky Rubio
- Shooting Guard – Donovan Mitchell
- Small Forward – Joe Ingles
- Power Forward – Derrick Favors
- Center – Rudy Gobert
Εκτίμηση
Οι Jazz διαθέτουν έναν εξαιρετικό προπονητή (Snyder), μία άμυνα που τσακίζει κόκκαλα, ένα ακατέργαστο διαμάντι (Mitchell) που στην περσινή του χρονιά ως rookie έπαιξε σαν παίκτης επιπέδου All Star, ενώ στη θέση 5 διαθέτουν ίσως τον κορυφαίο αμυντικό (Gobert). Γενικά είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως και ένα από τα μεγαλύτερα τους όπλα είναι η ομοιογένεια.
Εκτιμώ πως και φέτος έχουν όλα τα φόντα να δώσουν το παρών στα πλέι-οφ, το 1.10 φυσικά είναι για γέλια, όταν υπάρχει τόσος μεγάλος ανταγωνισμός στη Δύση. Φέτος στα φαβορί για την post-season συγκαταλέγονται και οι Lakers του James, ενώ πέρσι οριακά έμειναν εκτός και οι Nuggets, που φέτος δείχνουν ακόμα πιο δυνατοί. Το όριο των 48.5 νικών που καλούνται να ξεπεράσουν είναι fair και δε χρήζει ενασχόλησης.
Ντένβερ Νάγκετς: Ήρθε η στιγμή της υπέρβασης
Ρόστερ
Κίνηση-ματ μπορεί να αποδειχτεί η συμφωνία με τον Isaiah Thomas, που ψάχνει να βρει τη χαμένη του αυτοπεποίθηση μετά τον σοβαρό τραυματισμό και την αποχώρηση του από τους Celtics, που ζούσε σαν βασιλιάς και στους οποίους έδειξε ηγετικές ικανότητες, πέρα από ήθος.
Βέβαια θα έρχεται από τον πάγκο ως 6ος παίκτης και backup του εκρηκτικού Jamal Murray, που στη δεύτερη του χρονιά έκανε το απαραίτητο step up με 16.7 πόντους μ.ο. σχεδόν 7 πόντους παραπάνω δηλαδή από τη rookie σεζόν του. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν βρίσκονταν στο παρκέ οι «σβόλοι» σκόραραν 9.5 πόντους μ.ο. περισσότερους (ανά 100 κατοχές) από ότι δίχως αυτόν.
Πολύ παραγωγική σεζόν έκανε και ο Will Barton (15.7 pts / 5 rebs / 4.1 assists μ.ο.), που ξεκίνησε έχοντας το ρόλο του 6ου παίκτη, αλλά μετά και από τον τραυματισμό του Millsap καθιερώθηκε στη βασική 5αδα. Ήταν και ο παίκτης που πρωτοστατούσε στην 4η περίοδο, παίζοντας 9.3 λεπτά μ.ο. (από τα 12 συνολικά), δίνοντας πολύτιμους πόντους από τη γραμμή της φιλανθρωπίας, ευστοχώντας σε 33/35 βολές σε αυτό το κρίσιμο χρονικό σημείο.
Ο Millsap που αναφέρθηκε και πάνω ήταν ο άτυχος της σεζόν, αφού λόγω χτυπήματος στον αριστερό καρπό απουσίασε από 44 αγώνες. Μέχρι τότε ήταν πολύ «ζεστός» με 16 πόντους μ.ο. αλλά επανήλθε αρχές Μάρτη για να τελειώσει τη σεζόν με 14.6 πόντους και 6.4 ριμπάουντ μ.ο. στην πρώτη του σεζόν στο Ντένβερ.
Αυτός βέβαια που απελευθερώθηκε παραπάνω με αυτή την εξέλιξη ήταν ο Nikola Jokic, ο μακράν πολυτιμότερος παίκτης της αρμάδας του Michael Malone, ο οποίος και συνεχίζει για 4η διαδοχική σεζόν στον πάγκο των «σβόλων». Ο Σέρβος δεν είναι τυχαίο πως αποτέλεσε τον κορυφαίο σκόρερ, ριμπάουντερ και πασέρ της ομάδας, έχοντας αντίστοιχα 18.5 πόντους, 10.7 ριμπάουντ και 6.1 ασίστ μ.ο. Λίγο πιο πίσω, όντας ο 2ος πιο παραγωγικός παίκτης με 17.5 πόντους μ.ο., ακολουθούσε ο Gary Harris, ένας παίκτης με πολυδιάστατο παιχνίδι στην επίθεση.
Πάμε και στις αποχωρήσεις. Τρεις παίκτες έψαξαν αλλού την τύχη τους, αλλά στην ουσία μόνο ο ένας θα λείψει κάπως. Ο λόγος για τον Wilson Chandler (10 pts / 5.4 rebs μ.ο.) και τους Darrell Arthur και Kenneth Faried (5.9 pts / 4.8 rebs μ.ο.), που στάλθηκαν πακέτο με trade στους Nets. Στα draft επέλεξαν στο Νο.14 τον Michael Porter Jr., έναν παίκτη που πιθανότατα θα βρίσκονταν και στο Νο.1 αν δεν είχε βεβαρυμμένο ιατρικό ιστορικό λόγω των δύο επεμβάσεων, που έχει υποβληθεί στη μέση. Μάλιστα βρίσκεται σε φάση αποθεραπείας και σύμφωνα με τα λόγια του προέδρου των Nuggets μπορεί να μείνει στα… πιτ ολόκληρη τη σεζόν, υπό το φόβο να μην είναι απόλυτα έτοιμος όταν θα πέσει στα βαθιά νερά του ΝΒΑ.