Του Semih Tuna/ Stuna@eurohoops.net
Ο Εργκίν Αταμάν δεν ήταν ποτέ φειδωλός στις δηλώσεις, και επίσης δεν του αρέσει να χάνει. Μετά από τρεις τίτλους στην Ευρωλίγκα, δύο με την Αναντολού Εφές και έναν με τον Παναθηναϊκό, ο στόχος του στον πάγκο της εθνικής ομάδας της Τουρκίας είναι προφανής.
Ο Αταμάν θέλει να οδηγήσει τους παίκτες του στο πρώτο μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ της Τουρκίας, μετά το εντός έδρας αργυρό του 2001.
Η απόδοση του Αλπερέν Σενγκούν τραβάει τα βλέμματα σε όλο τον κόσμο. Η Τουρκία ισοβαθμεί με τη Σερβία στην κορυφή της βαθμολογίας στον Α’ Όμιλο με ρεκόρ 4-0 και σε λίγες ώρες θα αγωνιστούν για την κυριαρχία στην πρώτη φάση του τουρνουά, καθώς και οι δύο ομάδες έχουν ήδη προκριθεί στη φάση των 16.
Το Eurohoops είχε την ευχαρίστηση να βρεθεί τετ-α-τετ με τον κόουτς Αταμάν πριν από τον μεγάλο αγώνα και να μιλήσει όχι μόνο για τα τρέχοντα, αλλά και για την πρόοδο της εθνικής ομάδας της Τουρκίας, τις φιλοδοξίες της γενιάς του Αλπερέν Σενγκούν, την καθοριστική συμβολή του Τσεντί Οσμάν, την εθνική Ελλάδας και πολλά άλλα.
Άλλωστε, όπως παραδέχτηκε και επανέλαβε, θα προτιμούσε να νικήσει τη Σερβία στον τελικό του Ευρωμπάσκετ και όχι στη φάση των ομίλων.
Τέλος, αλλά εξίσου σημαντικό, ο κόουτς Αταμάν διευκρινίζει τα πρόσφατα σχόλιά του για τους κορυφαίους παίκτες του NBA, οι οποίοι ουσιαστικά αποτελούν τη διαφορά μεταξύ του αμερικανικού πρωταθλήματος και της Ευρωλίγκας, και υπερασπίζεται την άποψή του χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το σχέδιο του NBA Europe.
Ε: Κόουτς, είμαι σίγουρος ότι όταν ήρθατε εδώ, ονειρευόσασταν να ξεκινήσετε με 4-0, αλλά φανταστήκατε επίσης να βλέπετε μια τόσο δυνατή ομάδα στο γήπεδο;
Εργκίν Αταμάν: Φυσικά. Είδα ήδη τη δύναμη και τις δυνατότητες αυτής της ομάδας κατά τη διάρκεια των αγώνων προετοιμασίας, γι’ αυτό και ήρθαμε εδώ με στόχο ένα μετάλλιο. Οπότε αυτό το ξεκίνημα δεν με εκπλήσσει. Μεταξύ των τεσσάρων αγώνων που έχουμε παίξει, ο πιο κρίσιμος ήταν εναντίον της γηπεδούχου Λετονίας.
Επειδή η Λετονία ήταν ένα από τα φαβορί, χάρη στην έδρα της και έχοντας έναν σταρ όπως ο Πορζίνγκις, το να παίξουμε αυτό το παιχνίδι σε τόσο υψηλό επίπεδο και να κερδίσουμε τόσο αποφασιστικά μας έδωσε αυτοπεποίθηση. Οι άλλες ομάδες που αντιμετωπίσαμε ήταν κάτω από το επίπεδό μας όσον αφορά τη ποιότητα του ρόστερ, αλλά ήταν όλες σκληρές και έπαιζαν δυναμικά. Σε τουρνουά όπως αυτό, τόσο δύσκολα παιχνίδια μπορούν να καταλήξουν σε εκπληξεις. Αλλά ο τρόπος που η ομάδα μας απάντησε με την ίδια σκληρότητα, χρησιμοποιώντας παράλληλα και το επιθετικό μας ταλέντο με έξυπνο τρόπο, μας επέτρεψε να κερδίσουμε όλα τα άλλα παιχνίδια άνετα.
Τώρα, φυσικά, οι ομάδες που θα αντιμετωπίσουμε δεν θα είναι μόνο πιο σκληρές σωματικά αλλά και πιο δυνατές από άποψη ποιότητας. Γι’ αυτό πιστεύω ότι θα παίζουμε μπάσκετ σε υψηλότερο επίπεδο από εδώ και στο εξής.
Ε: Μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι δεν υπήρξε ούτε ένας αδύναμος κρίκος. Ακόμα και ο 12ος παίκτης φαίνεται πλήρως προσηλωμένος σε έναν κοινό στόχο. Δεν είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό σε ένα πλούσιο ρόστερ. Πώς το κατάφερες;
EA: Υπάρχει σεβασμός μεταξύ όλων των παικτών και όλοι έχουν αγκαλιάσει τον ρόλο τους. Για να πετύχουμε έναν τέτοιο στόχο, ορισμένοι ρόλοι έπρεπε να είναι σαφείς πριν ξεκινήσει το τουρνουά. Πειραματιστήκαμε πολύ στα παιχνίδια προετοιμασίας – διαφορετικά λεπτά, διαφορετικοί ρόλοι – και τελικά δημιουργήσαμε μια κύρια βάση στο “rotetion”. Όλοι οι παίκτες μας έχουν ήδη συνηθίσει να παίζουν σε μεγάλους συλλόγους, οπότε γνωρίζουν την πραγματικότητα: όποιος αποδίδει μένει στο γήπεδο. Μερικές φορές έχει να κάνει με τη φόρμα, μερικές φορές με τις ανάγκες της στιγμής.
Για παράδειγμα, εναντίον της Πορτογαλίας, ο Γιουρτσεβέν έπαιξε πολύ καλά, αλλά χθες εναντίον της Εσθονίας, έπαιξε λιγότερο, ενώ ο Αντέμ Μπόνα είχε τεράστια συμβολή. Ειδικά σε ορισμένες θέσεις, έχουμε αρκετούς παίκτες παρόμοιου στυλ, οπότε κάνουμε εναλλαγή με βάση το παιχνίδι. Το σημαντικό είναι ότι όλοι το έχουν αποδεχτεί αυτό και παραμένουν συγκεντρωμένοι στον κύριο στόχο. Κανείς εδώ δεν νιώθει την ανάγκη να αποδείξει ποιός είναι ατομικά – είναι ήδη μεγάλοι παίκτες. Αυτό που πρέπει να αποδείξουμε είναι ότι η εθνική ομάδα της Τουρκίας μπορεί να πετύχει κάτι ιστορικό.
Ε: Στα πρώτα τρία παιχνίδια, σκοράραμε 90+ πόντους – κάτι που η Τουρκία δεν είχε κάνει ποτέ πριν σε Ευρωμπάσκετ. Γνωρίζετε αυτό το στατιστικό;
Ε.Α.: Ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρουν πολύ τα στατιστικά. Για μένα, το πιο σημαντικό είναι πώς παίζουμε σε αυτό το παιχνίδι – η άμυνά μας. Ο λόγος που καταφέραμε να σκοράρουμε τόσο πολύ είναι κυρίως η άμυνά μας. Επειδή αμυνόμαστε τόσο καλά, μπορούμε να τρέξουμε σε transition, και στην επίθεση σε set, το να έχουμε έναν παίκτη όπως ο Σενγκούν που μπορεί και να σκοράρει και να φτιάξει το παιχνίδι μας κάνει τα πάντα ευκολότερα.
Ε: Το ξεκίνημα έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις προσδοκίες. Ως έθνος, έχουμε την τάση να ζούμε τη χαρά και την απογοήτευση στα άκρα, οπότε ο κόσμος μιλάει ήδη για τελικούς και πρωταθλήματα. Πόσο σημαντικό είναι να διαχειριστούμε τις προσδοκίες και τη συγκέντρωση των παικτών σε αυτό το σημείο;
Ε.Α.: Δεν έχουμε κάποια ειδική μέθοδο. Απλώς προσεγγίζουμε κάθε παιχνίδι θέλοντας να εκπροσωπήσουμε την Τουρκία με τον καλύτερο τρόπο και να κερδίσουμε. Δεν σκεφτόμαστε προημιτελικούς, ημιτελικούς ή τελικούς εκ των προτέρων. Ήρθαμε εδώ για ένα μετάλλιο και για αυτό πρέπει να κερδίζουμε συγκεκριμένα παιχνίδια – οπότε επικεντρωνόμαστε παιχνίδι με παιχνίδι.
Μέχρι τώρα, ήμασταν η ομάδα με την υψηλότερη δυναμικότητα στον όμιλο και χρησιμοποιήσαμε αυτή την δυναμικότητα πολύ καλά. Αλλά από εδώ και στο εξής, οι ομάδες που θα αντιμετωπίσουμε θα είναι στο επίπεδό μας – Σερβία, Γερμανία, Ελλάδα και Γαλλία. Έχουμε τον Άλπερεν. Αυτοί έχουν τον Γιάννη. Έχουμε τον Τσέντι, αυτοί έχουν τον Σλούκα ή τον Παπανικολάου. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η πραγματική δοκιμασία είναι τώρα.
Ε: Ο κόουτς Πέσιτς είπε μετά τον τελευταίο αγώνα της Σερβίας ότι αυτή είναι η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη τουρκική εθνική ομάδα που υπήρξε ποτέ, εκτός ίσως από τη γενιά του Χέντο Τούρκογλου. Συμφωνείτε;
ΕΑ: Ο Πέσιτς είναι ένας πολύ σημαντικός και έμπειρος προπονητής, ένας παγκόσμιος πρωταθλητής. Δεδομένου ότι αύριο παίζουμε ένα σημαντικό παιχνίδι εναντίον τους, είχε την καλοσύνη να κάνει μια τέτοια δήλωση. Φυσικά, έχουμε ένα πολύ δυνατό ρόστερ. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν, η Τουρκία είχε εθνικές ομάδες όχι μόνο με τον Χινταγιέτ αλλά και με τον Μεχμέτ Οκούρ, τον Ιμπραήμ Κουτλουάι, τον Χαρούν Ερντενάι, τον Κερέμ Τουντσέρι και τον Μιρσάντ Τουρκσάν – αληθινά αστέρια του τουρκικού μπάσκετ. Αυτή η ομάδα είναι παρόμοια από αυτή την άποψη, αλλά το αν είναι η ισχυρότερη από άποψη αστεριών θα κριθεί από τα αποτελέσματα.
Μερικές φορές ένα ρόστερ μπορεί να είναι γεμάτο αστέρια αλλά να μην πετύχει. Μερικές φορές έχεις μόνο δύο ή τρία αστέρια, αλλά η συμβολή των άλλων ανεβάζει ολόκληρη την ομάδα σε μεγαλύτερες επιτυχίες. Ο Πέσιτς αναγνωρίζει τη δύναμη αυτής της ομάδας και την εξέφρασε ξεκάθαρα. Αλλά για μένα, είναι πολύ νωρίς για να χαρακτηρίσουμε αυτό το ρόστερ το καλύτερο στην ιστορία μας. Αν πετύχουμε το αποτέλεσμα που στοχεύουμε, τότε μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι η ομάδα που πέτυχε το καλύτερο αποτέλεσμα.
Ε: Ας μιλήσουμε για μεμονωμένους παίκτες και φυσικά ας ξεκινήσουμε με το αστέρι της ομάδας. Πόσο μεγάλο πλεονέκτημα είναι για έναν προπονητή να έχει έναν παίκτη όπως ο Αλπερέν Σενγκούν, που κάνει τα δύσκολα πράγματα να φαίνονται ρουτίνα;
ΕΑ: Ο Αλπερέν αυτή τη στιγμή έχει πολύ σημαντικές δυνατότητες και πλεονεκτήματα. Έχει φτάσει σε επίπεδο ελίτ. Τις τελευταίες δύο σεζόν, έχει παίξει εξαιρετικά στο NBA. Έχασε οριακά το All-Star Game τη μία σεζόν και μετά το κατάφερε την επόμενη, καθιστώντας τον τον πιο σημαντικό παίκτη για τους Ρόκετς. Αυτό δείχνει την ικανότητά του.
Αλλά είναι ακόμα μόνο 23-24 ετών, πεινασμένος και αγαπά το παιχνίδι. Δεν αντιμετωπίζει το μπάσκετ απλώς ως επάγγελμα – το απολαμβάνει πραγματικά. Πέρασε επίσης το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην Τουρκία και έπαιζε πάντα για την εθνική ομάδα. Πολλοί από αυτούς τους παίκτες μεγάλωσαν μαζί, ειδικά στην Μπαντίρμα, και ακόμα κι αν αργότερα ακολούθησαν χωριστούς δρόμους – ο Αλπερέν στο NBA, άλλοι στη Γαλατασαράι, τη Φενερμπαχτσέ, την Εφές – μοιράζονται αυτόν τον δεσμό.
Αυτό που βλέπω είναι ότι ο Αλπερέν απλώς απολαμβάνει να παίζει. NBA, εθνική ομάδα, προπόνηση – δεν έχει σημασία. Θα απολάμβανε να παίζει ακόμα και στον δρόμο με παιδιά. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό. Και δεν είναι μόνο αυτός – όλη η ομάδα μας παίζει με αγάπη και πάθος. Είμαστε μια νεανική ομάδα. Ο Σερτάτς Σανλί είναι ο πιο έμπειρος παίκτης. Γι’ αυτό πιστεύω ότι αν αυτή η γενιά πάρει ένα καλό αποτέλεσμα εδώ, θα έχει την αυτοπεποίθηση να κυριαρχήσει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ για τα επόμενα 5-6 χρόνια.
Ε: Κοιτάζοντας τον Τσεντί Οσμάν, στατιστικά ήταν πάντα παραγωγικός, αλλά αυτή τη φορά, φαίνεται ψυχικά πιο δυνατός και πιο άνετος. Πιστεύετε ότι το γεγονός ότι βρίσκεται σε διαφορετικό ρόλο τον έχει βοηθήσει;
EA: Η ικανότητα του Τσεντί είναι αναμφισβήτητη. Ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες για το Κλίβελαντ στο NBA για χρόνια. Αλλά φυσικά, όταν οι παίκτες επιστρέφουν από το NBA στην Ευρώπη, υπάρχουν πάντα προκλήσεις προσαρμογής. Το είδαμε αυτό και στον Παναθηναϊκό – στην αρχή, δεν μπορούσαμε να πάρουμε την αναμενόμενη απόδοση από αυτόν. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ κατάλληλος για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Έφυγε για το NBA ως σταρ και ήταν ένας από τους βασικούς παίκτες του EuroBasket 2017, με μέσο όρο 17-18 πόντους.
Αφού εντάχθηκε στον Παναθηναϊκό, προσαρμόστηκε ξανά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και η συνεργασία μας ξανά ήταν ένα πλεονέκτημα. Κατάλαβε το σύστημά μου, τον ρόλο του μέσα σε αυτό, και όταν το ίδιο σύστημα εφαρμόστηκε στην εθνική ομάδα, ένιωθε πολύ άνετα και σίγουρος. Δεν περιμένω τίποτα διαφορετικό από αυτόν. Όπως ακριβώς στον Παναθηναϊκό, όπου αγωνιζόταν κατά μέσο όρο 30 λεπτά και ήταν ο βασικός σμολ φόργουορντ τους τελευταίους μήνες, έτσι κάνει και εδώ.
Επιπλέον, έχει μια πολύ θετική προσωπικότητα. Στον Παναθηναϊκό, ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους παίκτες, και στα αποδυτήρια της εθνικής ομάδας φέρνει την ίδια θετικότητα. Το να έχεις τον αρχηγό σου τόσο θετική επιρροή ενισχύει επίσης τη χημεία της ομάδας.
Ε: Ας μιλήσουμε για τον αγώνα της Τετάρτης. Η Σερβία ήρθε εδώ ως ένα από τα φαβορί, με ένα ρόστερ γεμάτο αστέρια. Είχαν τον Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, ο οποίος ήταν πάντα εξαιρετικός στις διοργανώσεις της FIBA, αλλά τώρα απουσιάζει λόγω τραυματισμού. Έχουμε τον Άλπερεν. Αυτοί έχουν τον Γιόκιτς – αυτοί είναι οι σταρ. Αλλά μέχρι στιγμής, ο πάγκος της Τουρκίας φαίνεται καλύτερος από τους Σέρβους. Πιστεύετε ότι αυτός ο αγώνας θα κριθεί από αυτούς τους παίκτες της δεύτερης γραμμής;
EA: Η Σερβία είναι στο ίδιο επίπεδο με εμάς – ίσως και πιο έμπειρη σε ορισμένες θέσεις. Ο Γιόκιτς είναι MVP του NBA. Ο Γιόβιτς είχε μια εξαιρετική χρονιά στο NBA. Έχουν πολύ έμπειρους παίκτες της Ευρωλίγκας όπως ο Γκούντουριτς και ο Πετρούσεφ, οι οποίοι έχουν πολλά λεπτά συμμετοχής με τις ομάδες τους. Η Σερβία είναι μια πολύ δυνατή, πολύ ικανή ομάδα. Αλλά κι εμείς το ίδιο.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι το εξής: ο αγώνας με τη Σερβία είναι για την πρώτη θέση στον όμιλο, αλλά δεν είναι ο αγώνας για τον τίτλο. Φυσικά, θα παίξουμε για να κερδίσουμε και να τερματίσουμε πρώτοι, αλλά ο πραγματικός μας «στόχος» είναι το Σάββατο στη φάση των 16. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Αν νικήσουμε τη Σερβία αλλά χάσουμε στα νοκ άουτ, το τουρνουά τελείωσε για εμάς. Αν χάσουμε από τη Σερβία αλλά κερδίσουμε στα νοκ άουτ, οι πιθανότητές μας για μετάλλιο παραμένουν οι ίδιες. Γι’ αυτό δεν βλέπω αυτόν τον αγώνα με τη Σερβία ως έναν αγώνα «ή θανάτου ή θανάτου».
Όπως είπα στη συνέντευξη Τύπου, ναι, θέλουμε να νικήσουμε τη Σερβία. Αλλά αν με ρωτήσετε αν προτιμώ να τους νικήσω αύριο ή στον τελικό, θα επέλεγα τον τελικό.
Θα προπονηθούμε απόψε και ξανά αύριο πριν από τον αγώνα. Στη συνέχεια, θα βγούμε έξω και θα παίξουμε το δικό μας μπάσκετ, όπως ακριβώς κάναμε μέχρι τώρα σε αυτό το τουρνουά – χωρίς επιπλέον προφυλάξεις ή νταμπλ-τιμ στον Γιόκιτς. Αν κερδίσουμε, τέλεια – θα είμαστε πρώτοι στον όμιλο και θα αντιμετωπίσουμε την 4η ομάδα από την άλλη πλευρά. Αν χάσουμε, θα είμαστε δεύτεροι και θα αντιμετωπίσουμε την 3η. Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος μας παραμένει ανοιχτός. Προσωπικά, εκεί που εστιάζω δεν είναι η Σερβία – είναι το μετάλλιο. Εφόσον έχουμε ήδη εξασφαλίσει μια θέση στις δύο πρώτες θέσεις, ο δρόμος μας είναι ανοιχτός και θα συνεχίσουμε να προετοιμαζόμαστε με αυτό κατά νου.
Ε: Είπατε σε συνέντευξη σας σε αυστραλιανό μέσο ότι η μόνη διαφορά μεταξύ του NBA και της Ευρώπης είναι τα αστέρια. Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί γι’ αυτό. Μπορείτε να μας εξηγήσετε λίγο περισσότερο το σκεπτικό σας; Η εντύπωση μας είναι πως εννοούσατε ότι αν αφαιρέσουμε τους 30 ή 50 κορυφαίους παίκτες του NBA, το χάσμα ποιότητας δεν είναι τόσο μεγάλο.
EA: Λοιπόν, είπα περίπου 24 παίκτες – ή ένας ανά ομάδα του NBA. Και το είπα για κάποιο λόγο. Αν κοιτάξετε την κανονική σεζόν του NBA, βλέπετε παιχνίδια με πολύ χαμηλό ρυθμό, πολύ ήπια άμυνα και πολλές φάσεις απομόνωσης. Οι ομάδες παίζουν τόσα πολλά παιχνίδια που στο τέλος δεν εστιάζουν πάντα στη νίκη.
Στο NBA, ακόμα κι αν ένας σταρ παίκτης έχει μια τραγική βραδιά, τα λεπτά συμμετοχής του είναι εγγυημένα – θα παίξει 40 λεπτά, επειδή οι οπαδοί έρχονται για να παρακολουθήσουν το σόου του, όχι απαραίτητα για να δουν την ομάδα να κερδίζει. Στην Ευρώπη, οι οπαδοί έρχονται για να δουν νίκες. Γι’ αυτό στην Ευρωλίγκα, όποιος αποδίδει μένει στο παρκέ. Από τον πρώτο αγώνα της σεζόν μέχρι το Φάιναλ Φορ, κάθε παιχνίδι παίζεται με την ίδια ένταση, με δυνατές άμυνες, τακτική προετοιμασία και μεγάλη πίεση από το κοινό.
Έτσι, αν βγάλεις αυτούς τους σταρ παίκτες, πιστεύω ότι οι 10 κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκας – με τη σκληρότητα και την οργάνωσή τους – θα μπορούσαν να κάνουν την έκπληξη κόντρα στις ομάδες του NBA. Το λέω αυτό εδώ και χρόνια. Κάποιοι ρωτούν: “Γιατί να βγάλεις τα αστέρια;” Λοιπόν, επειδή αυτά τα αστέρια είναι τόσο εξαιρετικά. Αλλά κοιτάξτε τα στοιχεία: στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο, οι ΗΠΑ δεν έφεραν τα κορυφαία αστέρια τους και δεν μπόρεσαν καν να κερδίσουν ένα μετάλλιο.
Φυσικά, η Σερβία είχε τον Γιόκιτς και τον Μπογκντάνοβιτς, η Γαλλία είχε στο Παρίσι τον Γουεμπανιάμα. Αλλά το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν πολύ αποκαλυπτικό για μένα. Χωρίς τα κορυφαία αστέρια τους, οι ομάδες του NBA δυσκολεύονται. Εν τω μεταξύ, το μπάσκετ της Ευρωλίγκα – με τη σκληράδα και το μαχητικό του πνεύμα – φαίνεται πολύ πιο δυνατό σε σύγκριση με την κανονική σεζόν του NBA.
Και ειλικρινά, αόμα κι όσον αφορά την ψυχαγωγία, νομίζω ότι το μπάσκετ του NBA έχει χάσει μέρος της γοητείας του. Γίνεται όλο και περισσότερο απλά θέαμα, ενώ η Ευρωλίγκα έχει ανέβει σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό το NBA προσπαθεί τώρα να δημιουργήσει το «NBA Europe». Θα τους ένοιαζε το ευρωπαϊκό μπάσκετ διαφορετικά; Όχι. Αλλά βλέπουν την αλλαγή: Το ενδιαφέρον του NBA μειώνεται στην Ευρώπη, ενώ για την Ευρωλίγκα αυξάνεται.
Τι συμβαίνει με το NBA Europe, δεν ξέρω. Αλλά ελπίζω ότι το επίπεδο ανταγωνισμού της Ευρωλίγκας θα μεταφραστεί κι εκεί. Επειδή οι Ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρονται για το showtime – νοιάζονται για τη νίκη και τα πρωταθλήματα. Αυτή η κουλτούρα προέρχεται από το ποδόσφαιρο, όπου η εστίαση είναι στα αποτελέσματα, όχι στο θέαμα.
Γι’ αυτό είμαι σίγουρος όταν το λέω αυτό: Οι ομάδες της Ευρωλίγκας είναι πιο οργανωμένες, πιο ανταγωνιστικές και αν αφαιρέσεις τα κορυφαία αστέρια του NBA, οι ομάδες της Ευρωλίγκας μπορούν απολύτως να ανταγωνιστούν μαζί τους.
Διαβάστε ακόμη