Bu yazı 7 Kasım 2025 tarihinde ESPN’de yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Eurohoops Türkiye’yi YouTube’da takip etmek için tıklayın!
Eurohoops Türkiye’nin Instagram hesabını takip etmek için tıklayın!
Geçen yaz sıcak bir öğleden sonra Sırbistan’ın Sombor kentinde, Nikola Jokić bir otomobil tamircisi dükkânında oturmuş, arkadaşı Nemanja Pavkov’un çalışmasını izliyordu. Onlar çocukluk dostuydu ama bu, Jokić’in arkadaşının geçimini nasıl sağladığına ilk kez dikkat ettiği andı.
Pavkov durmaksızın hareket hâlindeydi: telefonundan dükkâna gelen müşterilere, oradan da Jokić’in koşu pistindeki yarış atlarından birine ait sulki (iki tekerlekli, atlara bağlanan araç) için yapılan boya işine yöneldi. Jokić her adımını takip etmekte zorlanıyordu.
“Kardeşim,” dedi Jokić, yüzünde endişeli bir ifade ile, “tüm gün bunu mu yapıyorsun?”
“Evet,” dedi Pavkov. “Saat yediden üçe kadar; eğer iş olursa kalırım.”
“Kanka, bu zor,” dedi Jokić.
Pavkov güldü ve bir aydınlanma yaşadı: Bu koca adamın, üç kez NBA MVP’si olmuş bu devasa adamın, basketboldan başka bir işi hiç olmamıştı.
“Kanka, sen sadece basket oyna,” dedi Pavkov. “Senin işin orada, bizim işimiz burada. Düzenli bir işi istemezsin.”
Üzerinde durulması gereken nokta şu: Belki de Nikola Jokić hakkında çok şey bilmiyorsunuz — ama basketbolcu olarak bu ismi duyduysanız da Denver Nuggets’in pivotu, gizemli bir süper yıldız; halkla ilişkilerle özel olarak ilgilenmeyen, hiper-bağlantılı çağın dışında yaşamayı tercih eden bir adam. Televizyondan izleyen bir Amerikalı spor taraftarının onunla ilgili bildikleri çok şey olmayabilir— ve bu bilgiler oldukça tatmin edici de olmayabilir.
Ama o, o mahallede — Sombor’da — hiç de gizemli değil: Bu, kuzeybatı Sırbistan’da 41 000 kişilik sade bir kasaba; çevresindeki soya ve mısır tarlalarının arasına paraşütle bırakılmış gibi görünüyor, yeşillerle kahverengilerin kenarları Rothko tablosu gibi birbirine karışıyor.
Burası Jokić’in doğup büyüdüğü yer ve her sezon dışı döneminde döndüğü yer. Burada dünyası küçülüyor; dünyanın en iyi basketbolcusu değil o artık, ama ihtiyaç duyduğu her şeyi bulabildiği bir yer—üç görkemli evli, kendisi ve iki kardeşi için yaptırılan kapılı muhit, anne‑babaların evi, atları, spor salonu, basketbol sahası—hepsi bir bisiklet sürüşüyle on dakika mesafede.