By Semih Tuna/ info@eurohoops.net
TOFAŞ, bu sezon oynadığı basketbol ile basketbol izleyicilerine tatmin edici şeyler verdi. Karşılığını da oynadığı tüm maçları kazanarak aldı. 7’de 7 ile en yakın rakibinin 2 galibiyet önünde olan bir takım var. EuroCup’ta çok iyi oynanılan maçlar ve bir sonraki tura çıkmaya sadece 1 galibiyet kalması…
Takımın başında da kumandan olarak Orhun Ene bulunuyor. Koç, bu ligin tecrübeli antrenörlerinden. TOFAŞ kulübünü sahiplenmesi ve ulaşmak istedikleri hedefleri gerçekçi şekilde temellendirmesi etkileyiciydi.
Koç ile gidişatı, TOFAŞ’ın önündekileri, Avrupa ve Türkiye’yi, basketbol maçına verilen değeri, Yiğit Arslan’ı ve elbette yabancı sınırını konuştuk.
Ligde yenilgisiz, Avrupa’da ise sadece 2 yenilgi ile yola devam eden bir takım var. Her şeyden önemlisi sahada ne yaptığını çok iyi bilen bir takım var. Bunun arkasındaki neler var? Sezon öncesi bu şekilde bir başlangıç hedeflemiş miydiniz?
İlk olarak TOFAŞ Spor Kulübü bir basketbol kulübü. Geçmişini de değerlendirdiğimizde son senelerde A Takım düzeyinde başarılı olmasa bile inanılmaz bir birikimi ve potansiyeli olan bir kulüp. Bu başlangıç insanlara sürpriz olarak geliyor ama kulübü sadece sahadaki basketbol kapasitesini değerlendirmeden, kulübün Türk basketbolundaki sahip olduğu değerlere bugün baktığınız zaman… Altyapısı, tesisleri, organizasyonu… Bunlara baktığımız zaman başarı sadece çemberden topu geçirmekle olmuyor. O yüzden kulüp yapısı içerisinde zaten her kulübün yaşadığı sıkıntılar yaşanıyor ama sahip olduğumuz kaynakları –bunu sadece maddi bütçe anlamında söylemiyorum- doğru kullandığınız zaman Türkiye’de fark yaratabiliyorsunuz. Biz de sahip olduğumuz bu dinamikleri iyi kullandık. Altyapıdan yetiştirdiğimiz genç oyuncular bir tecrübeye ulaştı. 2.ligden 1.lige çıktığımız zaman kazandığımız deneyimlerle –bu deneyimler de yaptığımız hatalardan aldığımız deneyimlerdi- bu sene daha doğru kararlar verdik. Daha çok BSL’ye uyum sağladık.
Bu işi ne kadar bilseniz de alt ligden çıkan takımlar için BSL’deki ilk sezon basketbol oynamak kolay değil. 2 yabancıdan 6 yabancılı sisteme geçiyorsunuz ki biz geçen sene 5 yabancıyla başladık. Türkiye’nin konjonktüründe o zaman büyük sıkıntılar yaşandı. Takımlar transferleri bitiremedi, oyuncular gelmedi. Biz de bu sıkıntılarla birlikte kötü bir başlangıç yaptık. Ancak bu sezon daha doğru hamleler yaptık ve iyi başlangıç geldi. Aslına bakarsanız başlangıcın hikayesini anlatırız ama esasında başarının hikayesinin anlatılması lazım. Şu an bir başlangıçtan bahsediyoruz henüz başarı hikayesi değil. Doğru yolda bir projeksiyon yaptık. Bunu bir hayal olarak da görmüyorum. Bu hedefti. Bizim gibi insanlar senelerdir bu yapının içerisinde. Bunu ben Banvit’te de tecrübe etmiştim. TOFAŞ’ta da bu sezona böyle başladığımızda bizim için bir sürpriz olmadı. Tabii ki 7’de 7 yapmayı kimse beklemez ama ben iyi bir başlangıç yapacağımızı ve takım kimyamızın iyi olduğunu, oyuncularımızın bu sene daha çok tecrübe kazanarak böyle giriş yapabileceğini düşünüyordum açıkçası.
Avrupa grubunuzdaki takımlar belli olduğunda, herkes çıkan takımları gördüğü zaman basketbol camiasındaki bir çok kişi zorlu bir gruba düştüğünüzü söylüyordu. Benim de gördüğümde tepkim bu şekildeydi. Daha iyisi olabileceğini düşünmüştüm.
Ekleme yapmak istiyorum. Grupta herkes bizi averaj takımı olarak görüyordu. Çünkü ilk defa EuroCup’a katılıyoruz. Bunu biz de hissediyorduk.
Sizi grubun zayıf takımı olarak gören insanların düşünceleri sizi daha çok motive mi etti? Sadece 2 maç kaybettiniz. 30 dakika boyunca harika bir basketbol ve sonrasında kaybedilen Ulm maçı… Ardından 11 saniye kala Kuric’in perde çıkışı el üstü gönderdiği maç sonucunda gelen yenilgi. O mağlubiyette de eminim çok üzülmüşsünüzdür. Sinir bozucu bir mağlubiyetti çünkü.
Ulm maçını biz çok daha iyi oynayabilirdik. Ulm de düşüşte bir takımdı. Almanya Ligi’ne kötü başlamıştı. Fakat çok tecrübeli bir takım. İyi bir basketbol ekolü. Biz bunların farkındaydık. Ulm’un basketbol kapasitesinin ötesinde oradaki basketbol yoğunluğunun ve karşılaşacağımızın direncin sadece bu seneki takımın performansıyla ve aldığı sonuçlarla alakadar olmadığını biliyorduk ama o maçın kendi hikayesinde de o maçı daha kolay bir hale getirebilirdik. Kaybettiğimizde pişmanlık duyacağımızı bildiğimiz için üzüldük. Zenit maçını biz çok iyi oynadık ama çok garip bir 3-4 dakika var. Sürekli top kayıpları, sportmentlik dışı faullerle onların geri dönüşü var. Fakat neticede bizi motive etmenin dışında diğer takımların bizi rakip olarak görmemesi, bizi gaza getirmesinin yanında bize avantaj da sağlayan şeylerdi.
Çünkü başkaları tarafından kaale alınmamak bizim gibi takımların lehine. Onların bizi öyle görmesi motive etmenin dışında bizi mutlu etti. Gran Canaria buraya geldiğinde de “EuroCup’ta ilk defa oynayan bir Türk takımı, geçen sene de play-off’a son sıradan giren bir takım” olarak görüyorlardı. Biz de bunun avantajını kullandık. Herkes Avrupa’da birbirini çok iyi tanıyor. Gruptaki bütün teknik adamların birbirinden çekindiğini ve kimsenin kolay maçı olmadığını biliyorum ama dışarıdan bunu takip eden basketbol camiası daha başka dinamiklerle bakıyorlar. 12 senedir EuroLeague-EuroCup seviyesinde ilk defa maç oynayan bir takım… Buranın bir tecrübesi olduğunu ve ilk sezonun daha sıkıntılı olacağını düşünüyorlardı. Şimdi 4 galibiyet aldık. 2 maç sonra oynadığınız basketbolla değerlendirilmeye başlıyorsunuz. Ondan sonra bizi doğru değerlendirmeye başlanıyorsunuz. O avantajımız ilk başta vardı ama herkes bizim kim olduğumuzu şimdi daha iyi biliyor.
Bunun tam tersi ise Türkiye Ligi için geçerli. Saha içerisinde 7’de 7 ile –şimdilik- bir başarı ve en yakın rakibinizle aranızda 2 galibiyet fark var. Siz bunu Banvit’te de tecrübe ettiniz. Takımlar artık size karşı, lig liderine karşı, ilk yenilgiyi tattırmak için ekstra bir motivasyonla çıkabilir diye tahmin ediyorum. Bu nasıl bir his, TOFAŞ bu hissin altından nasıl kalkabilir?
Bu aslında insanı geliştiren bir his. O tarafına bakmak lazım. Bu, sizi daha güçlü yapabilecek, sizin başarınızı devam ettirmek ve mükemmel olabilmek için sizi tetikleyebilecek bir durum. Kulüplerin silinen hafızaları var, silinmeyen hafızaları var. Bu da kulüplerin tecrübesini geliştiriyor. Basketbolda galibiyetler ve mağlubiyetler zinciri denen bir döngü var. Bu döngüler esnasında bir gerçek var. İnsanlar hatalardan daha iyi olmak için daha çok öz eleştiri yapıyor. Hatalarını değiştirmek için daha gayretli oluyorlar.
Galibiyetler zincirinde kazanmanın daha kolay hale gelmesi sonucu o zaman kendi hatalarınızı görmeyip o kadar çok öz eleştiri yapmıyorsunuz. Bu da oyuncular üzerinde de aynı etkiyi yapıyor. Kulübün üzerinde de aynı etkiyi yapıyor. Bunun sonucunda her rakip maçı kazanma anlamında direnci ve motivasyonuyla daha sert ve sağlam geliyor. Sizin de bunu devam ettirmek için yapmanız gereken şeyler var. Eğer siz bütün bu kazanımları geride bırakıp maçı ‘maç’ olarak yaşayabilirseniz -ki bizler onu yapmak zorundayız- o zaman siz kendi basketbolunuzla fark yarattığınız şeyleri sahaya koyabiliyorsanız, bunun için de iniş çıkışlar göstermiyorsanız kaldığınız yerden devam edebiliyorsunuz.
Bizim takım olarak gelişmemiz lazım. Biz buna inanıyoruz. Lig ve Avrupa başladıktan 3-4 maç sonra düşüş de gösterdik. Kazanma becerimizle bunun altından kalktık. O süreçteki hatalardan çıkarılanlarla beraber takım olarak bir basamak daha yükselttik kendimizi ve yine bir seviye yakaladık. Başarılı bir sezon geçirmek istiyorsanız, takım içinde de kendinizi sürekli geliştirmeniz lazım. Mağlup da olacağız. Bu zor bir süreç. Bundan sonra çok önemli maçlarımız var. Bulunduğumuz nokta, ulaştığımız maksimum seviye değil. Bu durum da ilerisi için benim umutlu olduğum konu. Biz savunmada gerekli sertliği koymadığımızda bulunduğumuz seviyenin altına da düşebilen bir takımız. Her şeyden önce takım olarak bugüne kadar iyi yaptığımız şeylerden ödün vermememiz lazım ki üzerine bir şeyler koyalım.