by Semih Altınbaş / info@eurohoops.net
Yakın dönemde CSKA Moskova’nın artık bir EuroLeague efsanesi haline gelen pivotu Kyle Hines, ligin kendine özgü bir All-Star organizasyonu düzenlemesinin marka değerine sağlayacağı katkıya değindiği birkaç önemli, üzerinde tartışılması gereken tweet atmıştı.
ABDli oyuncu düşüncelerini açıklarken böyle bir uygulamanın düzenlenerek hayata geçirilmesine yönelik engel teşkil eden tek şeyin yoğun takvim olduğunu söyleyip argümanlarını ligdeki nispeten zayıf takımlarının oyuncularının perspektifinden şöyle güçlendirmişti:
“Bu fırsat ayrıca sürekli Final Four yapamayan oyuncuların bireysel olarak oyunlarıyla tanınırlıklarını artırmaları için önemli bir platform oluşturabilir.”
Ligde ilk olarak 10 yıl önce yer almaya başlayıp Avrupa’da oynanan basketbolun yapısına, şekline şemaline en az bu kıtanın sakinleri kadar hakim olan ve NBA All-Star gibi yıllar yılı tüm gezegene yayılmış bir kültürü tanıyan bir ismin bu mesele hakkında öne sürecekleri epey önemli olmalı…
FIBA – ULEB ayrılığı öncesindeyse zaten halihazırda bu bağlamda epey sevilen bir etkinlik, çatlama sürecini süsleyen resmi bir All-Star organizasyonu olarak FIBA EuroStars denemeleri hayata geçirilmişti.
Peki, Avrupa’nın tamamen yabancı olduğu bu All-Star basketbolu nasıl vuku bulacaktı? İlgi görecek miydi sahiden de?
İlk olarak 1996-97 sezonunda düğmeye basıldı. İlk ev sahibi İstanbul olan ve Avrupa basketbolu tarihinin o yıllardaki en büyük yıldızlarını bir araya getiren EuroStars, Efes Pilsen’in Koraç Kupası şampiyonluğuyla alevlenen Türk basketbolu metası açısından büyük hamlelerden biriydi.
Sporun genel Avrupa’da çizilen hudutları içerisinde değerlendiğimizde ise kıtadaki en iyi basketbolcuların her yıl farklı bir lokasyonda toplanarak bunun buralarda da mümkün olabileceğini göstermeleri açısından önemliydi.
Kendi perspektifimden bakmam gerekirse NBA ve yerel liglerde düzenlenen All-Star organizasyonlarını gereksiz buluyorum ve açıkçası EuroLeague’in muhtemel bir etkinlik fikrine de şahsen olumlu yaklaşacağımı söyleyemem.
Yani bu tarz etkinliklerin sezonun akışında sporcular için sağlıklı olmayacağı gibi inandığım çeşitli sebepleri var. Bir profesyonel futbolcunun halı saha maçında sakatlanması ne kadar amatör işse bir basketbolcunun All-Star maçında sakatlanması da o kadar abes kaçar.
Bunu bilen sporcular da tıngır mıngır ilerleyen bir kalıba soktukları organizasyonu izlemesi çok daha zor ve dayanılmaz hale getiriyorlar. Bu noktada kesinlikle onları suçlayamayız.
Kaldı ki Avrupa’da yıllık All-Star organizasyonu düzenleyen yerel liglerin bu konudaki tutumu da önemli olacaktır. Zaten çok yoğun olan takvimde oyuncuların ikişer All-Star müsabakası sebebiyle normal sezonunun iki hafta uzaması sürdürülebilir olmadığı gibi lokal federasyonları bu organizasyonlardan elde edilen gelirlerin kaybından caydırmak da zaten FIBA ile Euroleague’in sıkıntılarının devam ettiği bir dönemde kolay olmayabilir.
Misalen Dejan Bodiroga’nın Real Madrid‘de forma giydiği dönemlerde ACB’nin kendisine FIBA EuroStars’a katılması yönünde izin çıkarmadığı biliniyor.
Fakat Hines’ın EuroLeague markasını global niteliğe taşıyacak bir şekilde bunun düzenlenerek, kısıtlı sezon ödüllerinden nasibini alamayan 20’ye yakın o yıl harika işler yapan oyuncunun böyle ödüllendirilmesi argümanını da anlayabiliyorum.