by Andrew Favakeh, Çeviri: Arma Kaynar / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 10 Haziran 2020 tarihinde FanSided’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Kasım ayında Bayern Münih ile Anadolu Efes arasında oynanan karşılaşmada Shane Larkin, adeta oyununu başka bir seviyeye taşıdı. Maç boyunca neredeyse şut kaçırmayan Larkin, maçın bitimine üç dakika kala 38 sayı atmıştı ve takımı 88-66 öndeydi. Artık maçın çok bir anlamı kalmamış gibi gözüküyordu, ancak Larkin için durum farklıydı.
Bir önceki gece Larkin, Eurohoops’un hazırladığı MVP sıralamasını okumuştu ve kendisinin altıncı sırada olduğunu görünce fazlasıyla sinirlenmişti. Önceki dört ay boyunca ayın MVP’si ödülünü kazanan Larkin, altıncı sırada yer aldığına inanamamıştı. Bayern Münih maçına da bu öfkeyle çıktı.
Maçın bitimine 04:21 dakika kala Ergin Ataman, Larkin’in arka arkaya pozisyonlarda top kaybı yapmasının ardından yıldız oyuncusunu kenara aldı. Larkin, koçunun onu kenara çağırdığını görünce hayal kırıklığını net bir şekilde belli etmişti ve skorboardu gösteriyordu. Larkin, kenara gelirken 40 sayısı vardı ve EuroLeague’in bir maçta atılan en çok sayı rekoru da 43’tü. Larkin, o gün rekoru kırmak zorunda olduğunu hissediyordu. Bir önceki sene yine bir rekor denemesinde 37 sayıda kalarak hayal kırıklığı yaşamıştı. Tekrar aynısının olmasına izin veremezdi. Bir dakika sonra Ataman, pes ederek oyuncusunu tekrar sahaya sürdü.
Oyuna girdikten sonra arka arkaya şutlarda isabet kaydeden Larkin, maçı 49 sayı ile bitiriyordu. Maç boyunca kullandığı 19 şutun 15’inde isabet bulan Shane, üçlük çizgisinin gerisinden 10/12, faul çizgisinin gerisinden ise 9/10 ile oynamıştı.
Maçtan sonra mutluluktan ağzı kulaklarında olan Larkin, bu sevinci taraftarlarla paylaşıyordu. Ancak Larkin’in aklına bir yandan da kariyeri boyunca ondan şüphe eden kişiler geliyordu. Çoğu kişi, onun sadece Barry Larkin’in (Profesyonel beyzbol oyuncusu) oğlu olduğu için profesyonel bir sporcu olabildiğini düşünüyordu. Tıpkı basketbol oynamak için boyunun çok kısa olduğunu düşündükleri gibi… Tıpkı asla NBA’de oynayamayacağını düşündükleri gibi…
Shane Larkin, yıllar boyunca basketbol oynamak için birçok yeri dolaştı. Sonunda Anadolu Efes’te yuvasını bulmuş gibi gözüküyor.
“O çok büyük bir rekabetçi. Her zaman birilerine, bir şeylere karşı rekabet ediyor.” diyor Anadolu Efes’in yardımcı antrenörü Tomislav Mijatovic.
Larkin her zaman çok büyük bir rekabetçi oldu. Lisedeki son yılında 19.6 sayı ortalamayla oynuyordu ve o dönemde kendisinden bir yaş büyük olan ve ESPN tarafından ülkenin en iyi lise oyuncusu olarak gösterilen Austin Rivers ile iki kez karşılaşmıştı. Larkin, bu karşılaşmaların ikisinde de Rivers’tan daha fazla sayı atmıştı ancak takımı mücadeleleri kaybetmişti.
O dönemlerde Larkin, ESPN’de ya da diğer medya kanallarında kendisinden şüphe eden yazıları sürekli telefonuna kaydediyordu. “Çok küçük. Çok kısa. Barry’nin oğlu.” Larkin hakkında sürekli bir önyargı vardı. Lisede oynadığı süre boyunca hiçbir zaman kendi yaş grubunun en iyi oyuncuları arasında görülmedi. Larkin koleje geçerken sadece orta büyüklükteki okullardan teklifler alıyordu.
“Şikayet etmiyordu” diyerek hatırlıyor Larkin’in lisedeki en yakın arkadaşı Josh Johnnie. “Kendisini böyle motive ediyordu. Her zaman böyle birisi oldu. İnsanlar asla ona hak ettiği saygıyı duymuyorlardı.”
Anadolu Efes, sezon başlamadan önce İspanya ve İtalya’da bir ay süren bir antrenman kampı düzenliyor. İki yıl önceki hazırlık kampı esnasında Larkin, bazı sakatlıklar yaşamasına rağmen takımla çalışmaya devam etmişti.
“Sezonun ilk antrenmanları ve ilk hazırlık maçlarından itibaren Larkin’in özel bir yıl geçireceğini anlayabiliyordunuz.” diyor Larkin’in Anadolu Efes’teki takım arkadaşı Alec Peters. “Konsantreydi, hedefine odaklanmıştı. Gerçekten çok motiveydi ve bunu oynadığı zaman rahatlıkla görebiliyordunuz.”
Larkin sezona çalkantılı bir başlangıç yaptı. Avrupa’daki ikinci dönemini geçiriyordu. O dönemde Larkin sadece 25 yaşındaydı ve iki kez şansını NBA’de de denemişti. Anadolu Efes formasıyla oynadığı ilk 40 maçta 5 sayının üstünde ortalama yakalayamamıştı ve sadece %36.5’luk bir şut yüzdesiyle oynuyordu.