By Utkan Şahin / info@eurohoops.net
Bu yazının tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Çok bekledik. Mart ayından beri Türkiye’de ve EuroLeague’de basketbol oynanmadı. Basketboldan daha uzun süre uzak kaldığımız bir dönem olmuş muydu?
Maçlarına devam eden ligler oldu ancak yaşadığınız ülkede spor müsabakaları iptal edildiği zaman kendinizi iyi hissetmeniz ve spora doymanız pek mümkün olmuyor.
Ancak hasret sona erdi! ING Basketbol Süper Ligi 26 Eylül itibarıyla hayatlarımıza yeniden giriş yapıyor.
Bu heyecan ve coşkuyla Eurohoops Fırın olarak bir sezon öncesi klasiğimiz olan takım analizlerini yayınlamaya başladık.
İlk olarak ele aldığımız ekipler Darüşşafaka Tekfen; Pınar Karşıyaka, Petkimspor, Frutti Extra Bursaspor, Türk Telekom, TOFAŞ, HDI Sigorta Afyon Belediyesi, Gaziantep Basketbol, OGM Ormanspor, Beşiktaş ve Bahçeşehir Koleji olmuştu.
Bugün ise sırada son yıllarda koç Ertuğrul Erdoğan’la istikrarlı bir yapı kuran Galatasaray Doğa Sigorta var.
Aynı Plan, Daha Yüksek Hedefler
Galatasaray gibi takımlarda ne yaparsanız yapın taraftarları tatmin etmek pek mümkün değil. Hiç durmadan, aman demeden sizden daha iyisi beklenir. Koç Ertuğrul Erdoğan’ın iki yıllık macerası da bunun en iyi göstergelerinden biri..
Tecrübeli koç, takımın başına geçtiğiniz zaman şubenin durum ile bugünün arasında önemli değişimler olsa da hala yeterince destek bulamıyor. Oysa ki takvim yapraklarını geriye doğru çevirip, 2018 yazına geri dönsek Galatasaray’ın ne kadar korkutucu durumda olduğunu görebiliriz.
Ergin Ataman’ın ayrılışı sonrasında şube büyük bir boşluğa düşerken ligde playoff bile göremeyen bir hale gelmişti.
Daha da kötüsü ekonomik olarak yaşananlardı. Menajerlerin telefonları bile açmadığı bir takımdı sarı-kırmızılılar… Türkiye’de birçok kulüpte görmeye alışkın olduğumuz gibi Galatasaray’da da yılların getirdiği borçlar, şubenin başına bela olmuştu. Ve açık konuşmak gerekirse, yönetimin bu problem karşısında tavrı da hiç hoş değildi.
Şube, futbolun yanında üvey evlat muamelesi gördü. Yanlış anlamayın, bütçeler elbette küçülebilir ama bu yapılacaksa bile bir plan dahilinde yapılır. Galatasaray’da ise işler hiç böyle yürümedi. Ülke sporunda her gün başka bir olay görmeye alışık olduğumuz için bazı şeyleri çok çabuk unutuyoruz ama 2018 yazında koç arayışında olan sarı-kırmızılılar, görüşmeye çağırdığı koçlara aynı gün randevu verdi.
Koç Ertuğrul Erdoğan işte böylesine karanlık durumda olan ve kimsenin sorumluluk almayı düşünmediği bu şubenin, iki yılda sahip olduğu prestiji değiştirmesini sağladı. Elindeki şartları, problemleri çok iyi bir şekilde kabullenerek, bir plan çizdi ve planını doğru bir şekilde uyguladı.
Neydi bu plan?
Eldeki düşük bütçeyi, mümkün olduğunca potansiyelli yüksek oyuncular için harcamak ve onları burada parlatmak. Tabii bunu yaparken de saha içerisindeki yarışmacı ruhunu asla kaybetmemek…
Sonuç da tam beklendiği gibi oldu. Sadece bu yaz sarı-kırmızılılar bünyesinden 3 oyuncu, EuroLeague’e transfer oldu. Bir yıl önce Zalgiris‘e giden Nigel hayes ve şu an için NBA’i düşünmesi sebebiyle EuroLeague takımlarını reddeden Greg Whittington’ı da hesaba katarsak; tam 5 oyuncuyu EuroLeague seviyesine çıkarttı bu organizasyon!
“Avrupa ve NBA arasında sıkışmış. NBA’de ümidini yavaş yavaş kaybeden ama ciddi bir kalitenin olduğu oyuncuları biz bir şekilde buraya getirmeye çalıştık. Onlar bize büyük katkı yaptılar. Son 2 yıl kadromuzda yetenek üst düzeydi.”
Anlam veremediğim bir şekilde; nedense bu başarı ülkemizde küçümsendi. Açıkçası benim de gönlüm sarı-kırmızılıların daha fazla bütçeyle mücadele etmesini ve EuroLeague’de bir şekilde hep var olan 3. takım olmasını isterdi. Fakat plan dediğiniz şey, elinizdeki şartlarla yapılır. Hayallerle değil.
Dolayısıyla koç Ertuğrul Erdoğan’ın bu planın mevcut şartlar altında Galatasaray için en doğrusu olduğunu kabul etmemiz gerekiyor.
İşin saha içi sonucu tarafına gelirsek… Evet; Galatasaray büyük bir kulüp ve dolasıyla buradaki başarı kriterleri de oldukça yüksek ama iki sezonda da ligde başaltı takımlardan biri olmak ve EuroCup’ta bir önceki sezon gösterilen kötü performansın ardından geçen sezon en azından Top-16’ya çıkmak bence mevcut şartlar altında hiç de kötü değildi.
Daha iyisi olabilir miydi? Evet! Özellikle kısa transferi daha önce yapabilseydi sarı-kırmızılıların EuroCup’ta playoff’a yükselme şansı bence vardı. Fakat sadece bunun üzerinden geride kalan iki yılda yaşanan bütün iyi şeyleri bir kenara atmak bana doğru gelmiyor.
Fakat bütün bunlara rağmen koç Ertuğrul Erdoğan’ın yaptıklarına ülke sınırları içerisinde yeteri kadar saygı gösterilmedi. Ülke sınırları içerisinde diyorum çünkü Zalgiris‘in koç Sarunas Jasikevicius’un ayrılması sonrasında onun yerine geçecek isimler arasında onu da yazması aslında onun kendi kariyeri adına ne kadar iyi bir iki sezon geçirdiğinin göstergesiydi.
Günün sonunda koç Ertuğrul Erdoğan, kariyerine burada devam etmeye karar verdi. Bir Türk koçunun EuroLeague’de başka bir takımın başında görmek oldukça keyifli olurdu ama diğer taraftan Galatasaray için en güzeli onun kalmasıydı. Çünkü organizasyon içerisinde de devamlılık adına önemliydi.
Sezonun başlamasına kısa bir süre kala da bu devamlılığı görüyoruz.
Transfer döneminde elindeki yetenekli oyuncuları EuroLeague kaptıran sarı-kırmızılılar, o oyuncuların yerlerini Avrupa’da o seviyeye çıkabilecek isimlerle doldurdu. Brock Motum gibi buradan EuroLeague’e tekrardan yükselebilecek bir yetenek, Alex Hamilton gibi geçen sezon çok dikkat çeken bir yıldız oyuncu ve Daryl Macon ile Johnathan Williams gibi NBA-G League arası sıkışıp kalmış iki önemli isim geldi. Hatta sakatlığı sebebiyle yolların erkenden ayrıldığı Zach Hankins transferi de unutmamız lazım. Yaz döneminde Hankins EuroLeague’e gitse şaşırmazdı.
Peki bu transferleri nasıl yaptı Galatasaray? Bütçeyi mi arttırdı? Hayır, aksine bu sezon daha düşük bütçeyle mücadele edecekler. Sarı-kırmızılılar bu transferleri yapabildi çünkü oyunculara ve menajerlerine onlar adına doğru bir organizasyon olabileceklerini aynı yaz EuroLeague’e 3 oyuncu göndermeyi başararak somut olarak kanıtladı. Yani bugün yediği yemeğin tohumlarını geçmişten attı.
Şimdi ise sıra, geleceğin yemeği için bu tohumları geliştirmekte…
Fakat bunu yaparken de artık hedeflerin daha da artması gerekiyor. Şöyle ki; bir plan doğru bile olsa ancak gelişerek hayatta kalabilir. Gelişmesi için de sahadaki hedeflerin hep bir adım yukarıya gitmesi gerekir. Aksi durumda aynı planla ilerlemek aslında o planı öldürür. Bu sebeple ileriye gitmek için daha yüksek hedefler kurmak şart.
Lig özelinde bu çok kolay değil. Fenerbahçe ve Anadolu Efes gibi iki büyük bütçeli takımla yarışabilmek gerçekten çok zor fakat Avrupa’da daha ileriye giden bir Galatasaray görmemiz gerekiyor. Yani geçen sezon Top-16’da mı elenildi? Bu sezon bu planın playoff görmesi gerekiyor anlamına geliyor. Bu anlamda da EuroCup’tan ayrılarak Şampiyonlar Ligi’ne gitmek kulüp adına doğru zamanda gelmiş bir karar.
Sarı-kırmızılıların, sezon içerisinde neler yapabileceğini ve hedeflerine ne kadar yaklaşabileceğini değerlendireceğiz ama önce gelin, Galatasaray’ın transferlerini bir değerlendirelim.
Transfer Karnesi (A+ / D-):
Daryl Macon (B+): Hazırlık döneminde gördük ki, bu kıtada fark yaratabilecek bir yetenek. Harika bir şutör ve ilk adımının çok hızlı olması sebebiyle Avrupa’da çok ciddi bir skorer olabilir. / İlk kez Avrupa’da oynayacak olması elbette bir problem. Özellikle savunmada uyuya kaldığı anlar oluyor. Fiziksel olarak küçük olmasının bazı problemleri yanında getiriyor.
Alex Hamilton (B+): Geçen sezon hem İsrail’de hem de EuroCup’ta oldukça dikkat çekici bir performans gösterdi. Kısa savunmasında Galatasaray‘ın en iyisi o. Amerikalı bir oyuncu olmasına rağmen fiziksel oynamayı sevmesi oyunun hem hücum hem de savunma tarafında onu özel kılıyor. Lider özellikli bir oyuncu. / Şutu biraz problemli, bunun yanında zaman zaman oyunu fazla zorluyor.
Barış Ermiş (B): Macon ve Hamilton gibi iki Amerikalı guardın yanına konulabilecek en doğru isimlerden biri. Oyun aklı ve pasörlüğüyle sarı-kırmızıların, hücum kalitesini en az 1 seviye yukarı çekecektir. İki sezondur kritik anlarda ya da rüzgarın ters estiği anlarda sıkıntı yaşayan Galatasaray‘a çare olabilir. / Yaşıyla birlikte Barış işin savunma tarafında gerçekten önemli bir problem olmaya başladı.
Johnathan Williams (C+): Harika bir atlet. İkili oyun bitiriciliğinde bu kıtada büyük ekmek yiyebilir. Zach Auguste’ye göre oyun içerisinde devamlılığı daha yüksek. Gelişim gösterirse kısa savunmasında önemli bir opsiyon olabilir / Avrupa için bile 5 numaradan daha çok, 4.5 numara adlandırabileceğimiz bir isim. Çember savunmasında problemli. Hazırlık döneminde pek adapte gözükmedi.
Berke Atar (C): Müthiş bir fiziği var. Altyaş gruplarında o fizikle oldukça dikkat çekici performanslara imza atmıştı. Oynayabildiği hazırlık maçlarında fena gözükmedi. Canı basketbol oynamak isterse sezonun transferinden biri olabilir / Henüz 21 yaşında ama Berke şu ana kadar o önemli potansiyelinin karşılığını hiç veremedi. Açıkçası kafa olarak da hiç sahada gözükmedi. Harfinin bu kadar düşük olmasının sebebi bu.
Eray Aydoğan (C): Geçen sezon Düzce’deyken oldukça dikkat çekici performanslara imza atmıştı. Yaşına göre olgun ve sorumluluk almayı seven bir oyuncu / Şutu problemli ve 3. oyun kurucu olmayı öğrenmesi gerekecek.
RJ Hunter (C-): Yetenekli olduğu aşikar. Geçen sezon Şampiyonlar Ligi’nde dikkat çekici performanslara imza atmıştı. Kendi şutunu yaratabiliyor / Yeteneklerine karşılık, sahadaki verimi oldukça tartışmalı. İstikrar seviyesi de bir hayli düşük. Galatasaray takım yapısı için doğru bir karakter değilmiş gibime geliyor.
En İyi Transfer: Brock Motum (A+)
Bazen ayağa kalkmak için kendiniz için doğru yeri bulmanız gerekir. Brock Motum için de doğru yer burası.
Zalgiris‘te gösterdiği dikkat çekici performansın ardından Anadolu Efes‘le ülkemize gelen Avustralyalı forvet, son 3 yılı pek iyi geçirmedi. Bana sorarsanız, Efes‘te çok kötü değildi. Adrien Moerman gibi dominant bir 4 numaranın arkasında yer alması onu kötü gösterdi ama özellikle Final Four yarı finalinde çok kritik bir katkı vermişti.
Valencia tercihi aslında onun için çok uygun gözüküyordu. Kağıt üstünde Bojan Dubljevic’i tamamlayacak bir parçaydı ama sezon boyunca ritme girmekte zorlandı. Koç Jaume Ponsarnau’nın çılgınlık düzeyindeki rotasyon denemesi onun oyun içerisinde devamlılığını bulmasını zorlaştırdı.
Galatasaray ise Brock Motum gibi hücumda oldukça yetenekli bir 4 numara için harika bir yer. En basitinden Motum burada daha önceki 3 yılda gibi kısa sürede etkili olmak zorunda bir oyuncu olmak zorunda olmayacak. Aksine muhtemelen takımın en çok şut kullanan iki oyuncusundan biri olacak. Bu da onun saha içerisindeki verimini artıracak.
Diğer taraftan EuroLeague için yeterliliği tartışılabilecek olsa da Motum, kesinlikle Şampiyonlar Ligi seviyesinin üstünde bir oyuncu. Hazırlık maçlarında da gördüğümüz gibi, Galatasaray hücumda onu oldukça beslemekte kararlı. Hal böyleyken Avustralyalı forvet, bu sezon kariyerinin en yüksek sayı ortalamasını tutturursa çok şaşırmam.
İşin savunma tarafına elbette bu kadar çok övgüde bulunmamız mümkün değil. Efes‘te de izlediğimiz gibi Motum, yumuşak bir oyuncu ve zaman zaman savunmadaki en büyük işlevi kağıt helva olmak olabiliyor fakat böylesine önemli bir yeteneğini kadrosuna katıyorsanız, onun savunma problemlerini de göz önüne almanız ve buna göre takım kurgusunu oluşturmanız gerekiyor. Şöyle ki, sezon içerisinde Galatasaray, rakip uzunları savunmakta zorlanırsa bu Motum’dan daha çok, onun eksiklerini kapatabilecek bir 5 numara alınmamasından kaynaklanacak.
Sarı-kırmızılılar, 6. yabancı transferini uzun rotasyonuna yapacak ve eğer bu isim, Motum’un savunmadaki eksiklerini kapatabilecek bir isim olursa onlar adına sadece bir transfer değil, deyimin tam anlamıyla bir taşta iki kuş vurmak olacak.
Kadro Dizilimi
Oyun Kurucu: Daryl Macon – Barış Ermiş – Eray Aydoğan
Şutör Guard: Alex Hamilton – Yiğit Arslan
Kısa Forvet: RJ Hunter – Göksenin Köksal – Ayberk Olmaz
Uzun Forvet: Brock Motum – Ayberk Olmaz
Pivot: Johnathan Williams – Berke Williams – Saadettin Donat