by Eurohoops Team / info@eurohoops.net
Bu yazı 5 Ağustos 2025 tarihinde Bleacher Report‘ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Eurohoops Türkiye’yi YouTube’da takip etmek için tıklayın!
Eurohoops Türkiye’nin Instagram hesabını takip etmek için tıklayın!
NBA yıldızlarla döner, ancak parıltılı isimlerin gölgesinde kalan ve sahada sessiz sedasız kritik roller üstlenen oyuncuları da unutmamak gerekir.
Son beş yılın en underrated (hak ettiği değeri görmeyen) NBA oyuncularını sıralamak elbette sübjektif bir iş. Ancak bu listede, yıldız unvanlarına sahip olmasa da istikrarlı katkılarıyla takımlarının vazgeçilmez parçaları haline gelen oyunculara dikkat çekilmek isteniyor.
Sıralamaya Dahil Edilme Kriterleri:
- Son beş yılda ortalama 60 maç veya bu orana denk gelecek şekilde (toplam 293 maç) oynamış olmak.
- Bu süre içinde All-NBA ya da All-Star seçilmemiş olmak.
- 2020-21 sezonundan bu yana MVP ya da Yılın Savunmacısı ödüllerinde ilk 5’e girmemiş olmak.
Bu kriterleri karşılayan oyuncular arasında ilk beşe girenler, hem katkılarının büyüklüğü hem de bu katkıların kamuoyu tarafından ne kadar fark edildiği dikkate alınarak sıralanıyor.
5. Royce O’Neale (Phoenix Suns)
Royce O’Neale, geçen yıl olduğu gibi bu yıl da listenin beşinci sırasında yer alıyor. Üst üste iki kez “son beş yılın en az takdir edilen oyuncuları” listesine girmek, onun artık tam anlamıyla “underrated” sayılıp sayılmayacağı sorusunu akıllara getiriyor. Belki de artık tam anlamıyla doğru derecelendirilmiş bir oyuncudur?
Şakası bir yana, O’Neale kariyerinin sonlarına yaklaşırken bu gruptan yavaş yavaş çıkıyor olabilir. Ancak son beş yılda onun kadar düşük top kullanım oranıyla (usage rate) üçlük isabeti sağlayıp, aynı zamanda savunmada rakibin en iyi oyuncularını bire bir savunan başka bir oyuncu yok.
2020-21 sezonundan bu yana:
- 724 üçlük isabeti
- %38.8 üçlük yüzdesi
- %12’nin hemen üzerinde bir kullanım oranı (NBA’de bu verimlilikte bu kadar az top kullanan başka oyuncu yok)
- En yakın rakibi Grayson Allen’ın kullanım oranı %15.5 ile oldukça geride
Bu veriler, O’Neale’in istikrarlı bir şekilde hem hücumda boşluk yaratabilen hem de savunmada en zorlu görevleri üstlenen bir oyuncu olduğunu ortaya koyuyor. Ancak NBA kamuoyu bu katkıları genellikle yeterince önemsemiyor. Aslında, hiçbir zaman da yeterince önemsemedi.
4. Isaiah Hartenstein (Oklahoma City Thunder)
Birçok kişi için Isaiah Hartenstein, Oklahoma City Thunder ile imzaladığı 3 yıl – 87 milyon dolarlık dev kontratla artık “underrated” kategorisinden çıkmış sayılıyor. Ancak bu anlaşmanın perde arkasındaki detaylar genellikle göz ardı ediliyor.
Sözleşmenin son yılı takım opsiyonlu ve Thunder’ın bu opsiyonu kullanmaması oldukça olası. Yani gerçekte bu, maaşı yüksek tutulmuş 2 yıllık bir kontrat.
Hartenstein, son beş yıl içinde NBA’in en çok yönlü uzunlarından biri olduğunu kanıtladı. Neler yaptığına bir bakalım:
- Bloklar ve savunma rotasyonlarıyla çember koruması
- Kısa devrilmeler sonrası oyun kurma ve orta mesafeden “floater” isabeti
- Savunmada adam değişimleri, yardım savunmaları ve topa baskı
- Ribaund savaşları ve yüksek enerjili perde oyunları
Daha fazla süre alsaydı bugün All-Defensive (Yılın Savunma Takımı) ödülünü çoktan almış olabilirdi. Ayrıca All-Star seçilmeyen oyuncular arasında, maç başına 20+ dakika oynayanlar arasında “Value Over Replacement Player (VORP)” istatistiğinde 10. sırada.
Ve bazı istatistiksel karşılaştırmalar gerçekten çarpıcı:
Son beş sezonda, Hartenstein’ın ribaund (%18.2), asist (%14.8) ve blok (%4.4) oranlarını yalnızca Anthony Davis ve Victor Wembanyama yakalayabildi. (Ve Wemby henüz sadece iki sezondur ligde.)
Şampiyonluk kazanması, Clippers ve Knicks gibi büyük piyasalarda oynaması onu biraz daha tanınır hale getirdi ama yine de beş yılda beş takım değiştiren bir oyuncunun bu kadar etki bırakması, onun yeterince değer görmediğini açıkça ortaya koyuyor.
3. Josh Hart (New York Knicks)
Josh Hart, özellikle üç sayılık şutlar konusundaki tereddütlü ve düşük verimli oyunu nedeniyle sık sık eleştirilse de, sahaya yansıttığı yoğun enerji ve çok yönlülük, onu takımlar için gizli bir silah haline getiriyor.
Üçlük tehdidinin düşüklüğü rakip savunmalara kolaylık sağlıyor, bu doğru. Ancak tüm eksilerine rağmen:
- Savunmada 3 hatta 4 pozisyonu birden savunabiliyor
- Hücum ribaundlarında enerjiyi artırıyor
- Geçiş hücumlarını hızlandırıyor, tempo katıyor
- Penetre sonrası pas dağıtımı ve savunma yardımıyla oyuna yön veriyor
Geçtiğimiz sezon hariç, oynadığı takımlar onun sahada olduğu dakikalarda genel olarak daha iyi performans gösterdi. Son sezondaki düşüş, büyük ölçüde Karl-Anthony Towns ile oynamadan, pas da şut da tehdidi olmayan yedek uzunlarla süre almasına bağlanıyor.
Tüm bu katkılara rağmen, %58.7’lik true shooting oranı (gerçek şut yüzdesi) ile lig ortalamasının belirgin şekilde üzerinde. Dahası, şu üç temel istatistikte Josh Hart ile aynı seviyeye ulaşan sadece üç oyuncu var:
- Savunma ribaund oranı (%22.4)
- Asist oranı (%17.1)
- Top çalma oranı (%1.7)
Ve o üç isim mi? Bam Adebayo, Luka Dončić ve Nikola Jokić. Bu kadar net.
2. Derrick White (Boston Celtics)
Derrick White’ın bu listede yer alması, hele ki ikinci sırada bulunması bazılarını şaşırtabilir. Son iki sezonda All-NBA seviyesinde performans gösterdiği konuşuluyordu nihayetinde. Ancak dikkat: Adı geçti, ama seçilmedi.
Hiçbir All-NBA veya All-Star seçimi bulunmuyor.
Bu yüzden bu listeye girmesi, bir “adaletsizlik” değil; aksine bir “hizmet duyurusu.” Çünkü White hâlâ geniş kitlelerce büyük yıldız merceğiyle değerlendirilmediğini kanıtlıyor. Onu içeren hayali takas tekliflerine gelen fanatik tepkiler bunun kanıtı.
Savunma uzun süre onun birincil kimliği oldu – özellikle şut bloklama konusundaki etkisi gerçekten akıl almaz. Ancak son beş yıl içinde hücum yönünü de ciddi şekilde geliştirdi:
-
Driveler sonrası daha iyi karar verme
-
Üçlük yüzdesinde büyük gelişme
-
Bağlayıcı paslardan oyun kuruculuğa evrilme
Bazı eleştirmenler onun bu gelişimini Celtics‘in yıldızlarının (Tatum ve Brown) etrafındaki lüks bir yan parça olmasına bağlasa da, bu haksızlık olur. Çünkü:
-
Tatum sahada değilken %38 üçlük isabeti
-
Brown sahada değilken %40 üçlük isabeti
(Veriler PBP Stats’tan)
Eskiden “kutunun dışına çıkıp” değerlendirmeniz gereken bir oyuncuydu, ama artık istatistikler kendini net şekilde anlatıyor:
-
2020-21 sezonundan bu yana, All-Star olmamış oyuncular arasında en yüksek VORP derecesi
-
Bu dönemde en az 1.552 asist ve 337 blok yapan tek diğer oyuncu: Giannis Antetokounmpo
1. Ivica Zubac (Los Angeles Clippers)
Ivica Zubac, geçtiğimiz sezon “En Çok Gelişen Oyuncu” ve “Yılın Savunmacısı” ödüllerinde oy aldı (DPOTY oylamasında altıncı oldu) – bu nedenle hâlâ bu listeye dahil olabiliyor. Ancak bu sezonki çıkışını tek sezonluk bir sıçrama gibi görmek büyük haksızlık olur.
Zubac, son yıllarda adım adım gelişti:
- Savunmadaki ayak hareketlerini geliştirdi
- Rebound pozisyonlanmalarını mükemmelleştirdi
- Çember etrafındaki bitiriciliğine, alçak post oyunları ve orta mesafeden karar vericilik ekledi
2024 sezonu bu gelişimlerin adeta zirve noktası oldu. Dakikaları ve rolü arttıkça, sayısal katkısı da patladı.
Ancak esas büyük hikâye savunması: BBall Index verilerine göre, her 100 pozisyonda kurtardığı çember sayısı bakımından 1.500 dakikanın üzerinde süre alan oyuncular arasında her yıl %90 ve üzeri dilimde yer aldı. Bu başarıyı arka arkaya dört sezonda başaran tek oyuncu: Zubac. Diğer oyuncular maksimum üç kez yapabildi. (Örneğin Brook Lopez)
Ek olarak, son beş yılda aşağıdaki üç kriteri aynı anda sağlayan oyuncular arasında, Zubac’tan daha fazla toplam dakika oynayan sadece üç isim var:
- İki sayılık atışlarda %60 isabet
- %25 savunma ribaund oranı
- %3 blok oranı
Bu üç isim mi? Jarrett Allen, Rudy Gobert ve Giannis Antetokounmpo.
Zubac, yıllardır sessiz ama etkili performanslar sergiliyor. Belki büyük başlıkları süslemiyor ama yıldız katkısı veriyor. Ve bu liste, onun gibi oyuncular için var.
Basketbol gündemindeki en son gelişmeleri kaçırmamak için tıklayın!
EuroLeague gündemindeki son gelişmeleri kaçırmamak için tıklayın!
NBA gündemindeki son gelişmeleri kaçırmamak için tıklayın!