NBA’de yaz aylarının “ölü sezon” diye tabir edilen dönemindeyiz. Ligdeki en az değer gören, adı fazla duyulmamış oyuncuları mercek altına almak için bundan daha iyi bir zaman olamaz.
Amacımız “herkesin bildiği” isimlerden uzak durmak. Bu, sadece All-NBA seviyesindeki yıldızları pas geçmek değil; yüksek profilli ama yıldız eşiğinde duran oyuncuları da dahil etmeyeceğiz. Bu oyuncular, elbette, değerinin altında görülebilir veya yeterince takdir edilmiyor olabilir ama “gizli cevher” tanımımıza uymuyorlar.
Çaylaklar, ikinci yılındaki oyuncular ve kariyerinin başında olanlar listeye girebilir. Ancak genel olarak lotaryadan seçilmiş isimlerden uzak duracağız. Buradaki “gizli” kısmını ciddiye alıyoruz.
En kötü ihtimalle, bu listeyi gelişim sürecindeki ya da sürekli göz ardı edilen rol oyuncularına bir bakış olarak düşünün.
Atlanta Hawks: Mouhamed Gueye
Eğer Kristaps Porziņģis, geçmişte olduğu gibi çok sayıda maç kaçırırsa, Atlanta Hawks’ta yedek uzun rotasyonu epey sıkıntılı bir hâl alabilir. Jalen Johnson ve Onyeka Okongwu’nun arkasında büyük bir belirsizlik var—tabii eğer çaylak Asa Newell, daha ilk günden katkı verebilir ve pivot pozisyonuna kadar rolünü büyütebilirse.
Mouhamed Gueye, bu ihtimali boşa çıkarabilecek potansiyele sahip.
Dakikalarının çoğunu 4 numarada geçiriyor olsa da 6’11” boyuyla 5 numaraya kayabiliyor. Geçen sezon potaya altı feet (1,83 m) içinden gelen atışlarda rakiplerini yüzde 8,4 daha düşük isabet oranında tuttu ve kariyerinin ilk iki yılında 36 dakika başına ortalama iki blok üretti.
Hücum tarafı hâlâ gelişim aşamasında ama potansiyel de barındırıyor. Bitiriciliği istikrarsız ve teması absorbe etmekte zorlanıyor, ancak zaman zaman şut menzilini gösterebildi.
Boston Celtics: Sam Hauser
Sam Hauser, gelecek sezondan itibaren dört yıl, 45 milyon dolarlık kontratına başlayacak ve bu da Boston dışındaki basketbolseverlerin radarına girmesini sağlayacak. Celtics’in nispeten dar kadrosu düşünüldüğünde, kendisine bu tartışmadan çıkmasını sağlayacak bir rol de verilecek.
Buna rağmen, takımın bir-iki yıllık “şampiyonluk arası” ve maaş kesintisi planlarında “maaş boşaltmak” için adı geçen isimlerden biri olmaya devam ediyor. Halbuki kesinlikle o kadar vazgeçilebilir bir oyuncu değil.
6’8” boyunda, yayın içinden yüzde 40’ın üzerinde, üçlüklerde ise yüzde 60 isabet oranıyla oynayan bir forvet bulmak kolay değil.
Brooklyn Nets: Noah Clowney
İstatistikler, Noah Clowney’nin ikinci sezonunu hayal kırıklığı olarak gösteriyor. Yüzde 52’nin altındaki true shooting yüzdesi, özellikle dış şut ağırlıklı bir uzun için çok düşük.
Göz testi de çok daha iyi şeyler söylemiyor. İnce fiziği, onu savunmada ve geçiş hücumlarında hareketli kılarken, hücumda temas aldığında bitirmekte zorlanmasına neden oluyor.
Tüm bu endişeleri tamamen rafa kaldırmak abartı olur. Ancak henüz 21 yaşında ve bu sezon birçok ayak bileği sakatlığı yaşadı. Bu yüzden gelecek sezon için ona hâlâ kredi tanımak mantıklı.
Hem hücum hem savunmada bu kadar rahat hareket eden uzunlar nadir bulunur. Üstelik 6’11” boyunda, hareketli bir şekilde üçlük atabilen bir uzun. Eğer güçlenip mobilitesini kaybetmezse, potansiyeli hâlâ çok yüksek.
Charlotte Hornets: Moussa Diabaté
Charlotte Hornets, Mason Plumlee’den daha fazla katkı verecek tecrübeli bir pivot eklese iyi olur ama Moussa Diabaté kesinlikle daha fazla denenmeyi hak eden bir oyuncu.
23 yaşındaki oyuncunun pota altı bitirişleri bazen sıkıntılı olsa da bu durum kısmen çevresindeki zayıf şutörler ve oyun kuruculardan kaynaklanıyor. Gelecek sezon, daha iyi bir ortamda neler yapabileceğini görmek için iyi bir fırsat olacak. Geçen sezon bile, pota altındaki atışlarında yüzde 65 ve yakın-orta mesafe atışlarında yüzde 48 isabet oranına ulaştı.
Diabaté, çember savunmasında bazı adımlar atsa da asıl farkı ribaundlarda yaratıyor—özellikle hücum ribaundlarında. Son üç sezonda en az 1.500 dakika süre alan yaklaşık 400 oyuncu arasında, hücum ribaund yüzdesinde altıncı sırada.
Chicago Bulls: Ayo Dosunmu
Ayo Dosunmu, bu listedeki diğer isimlere kıyasla daha bilinen bir oyuncu ama hâlâ “herkesin bildiği” bir isim olmaktan uzak. Hakkındaki konuşmalar genelde ne olmadığı üzerinden ilerliyor—mesela gerçek bir oyun kurucu ya da elit bir şutör olmaması gibi.
Fakat 6’5” boyunda, guard ve kanat arası bir oyuncu profiline sahip. Hücumu yönetmesi kısa sekanslar dışında ideal olmayabilir ama potaya gitme ve bitirme konusunda kendi boyundaki oyuncular arasında üst seviyede.
Perde çıkışlarında pas yeteneğini geliştirdiğine dair sinyaller verdi ve potaya giderken takım arkadaşlarını beslemeyi biliyor. Geçen sezon, Payton Pritchard ve Tyrese Haliburton ile birlikte, penetrelerde hem yüzde 57,1 isabet oranını hem de yüzde 12,4 asist yüzdesini yakalayan üç oyuncudan biri oldu.
Bulls’ta çoğunlukla 1 numara savunmasında görev aldı, bu da en uygun rolü. Ancak zaman zaman rakip 3 ve 4 numaralarla da mücadele edebileceğini kanıtladı.
Cleveland Cavaliers: Sam Merrill
Cleveland Cavaliers’ı son iki sezonda yakından izlemeyenler, Sam Merrill’in serbest oyuncu döneminde Ty Jerome’dan biraz daha fazla para (4 yıl, 38 milyon dolar) almasına şaşırmış olabilir. Ancak bu anlaşma hiç de tesadüf değil.
Merrill’in üçlükteki hacim ve verimlilik kombinasyonu ligde neredeyse eşsiz. Son iki sezonda onun kadar dakika alan oyuncular arasında (2.470 dakika), Stephen Curry, Klay Thompson, Donte DiVincenzo ve Malik Beasley dışında hiç kimse 36 dakika başına 10’dan fazla üçlük atıp en az yüzde 38 isabet yakalayamadı.
Üçlüklerini farklı şekillerde buluyor—perdelerden çıkarak, sabit pozisyondan ya da dribbling sonrası. İkilikleri çok fazla olmasa da, agresif savunmalara karşı topu yere vurup başka şutörleri besleyebiliyor.
Savunmada da kötü değil; kimseyi kilitleyemez belki ama perdelerin üzerinden savaşır ve sahada sürekli hareket hâlinde olan rakipleri takip edebilir.