NBA’de yaz aylarının “ölü sezon” diye tabir edilen dönemindeyiz. Ligdeki en az değer gören, adı fazla duyulmamış oyuncuları mercek altına almak için bundan daha iyi bir zaman olamaz.
Amacımız “herkesin bildiği” isimlerden uzak durmak. Bu, sadece All-NBA seviyesindeki yıldızları pas geçmek değil; yüksek profilli ama yıldız eşiğinde duran oyuncuları da dahil etmeyeceğiz. Bu oyuncular, elbette, değerinin altında görülebilir veya yeterince takdir edilmiyor olabilir ama “gizli cevher” tanımımıza uymuyorlar.
Çaylaklar, ikinci yılındaki oyuncular ve kariyerinin başında olanlar listeye girebilir. Ancak genel olarak lotaryadan seçilmiş isimlerden uzak duracağız. Buradaki “gizli” kısmını ciddiye alıyoruz.
En kötü ihtimalle, bu listeyi gelişim sürecindeki ya da sürekli göz ardı edilen rol oyuncularına bir bakış olarak düşünün.
Atlanta Hawks: Mouhamed Gueye
Eğer Kristaps Porziņģis, geçmişte olduğu gibi çok sayıda maç kaçırırsa, Atlanta Hawks’ta yedek uzun rotasyonu epey sıkıntılı bir hâl alabilir. Jalen Johnson ve Onyeka Okongwu’nun arkasında büyük bir belirsizlik var—tabii eğer çaylak Asa Newell, daha ilk günden katkı verebilir ve pivot pozisyonuna kadar rolünü büyütebilirse.
Mouhamed Gueye, bu ihtimali boşa çıkarabilecek potansiyele sahip.
Dakikalarının çoğunu 4 numarada geçiriyor olsa da 6’11” boyuyla 5 numaraya kayabiliyor. Geçen sezon potaya altı feet (1,83 m) içinden gelen atışlarda rakiplerini yüzde 8,4 daha düşük isabet oranında tuttu ve kariyerinin ilk iki yılında 36 dakika başına ortalama iki blok üretti.
Hücum tarafı hâlâ gelişim aşamasında ama potansiyel de barındırıyor. Bitiriciliği istikrarsız ve teması absorbe etmekte zorlanıyor, ancak zaman zaman şut menzilini gösterebildi.
Boston Celtics: Sam Hauser
Sam Hauser, gelecek sezondan itibaren dört yıl, 45 milyon dolarlık kontratına başlayacak ve bu da Boston dışındaki basketbolseverlerin radarına girmesini sağlayacak. Celtics’in nispeten dar kadrosu düşünüldüğünde, kendisine bu tartışmadan çıkmasını sağlayacak bir rol de verilecek.
Buna rağmen, takımın bir-iki yıllık “şampiyonluk arası” ve maaş kesintisi planlarında “maaş boşaltmak” için adı geçen isimlerden biri olmaya devam ediyor. Halbuki kesinlikle o kadar vazgeçilebilir bir oyuncu değil.
6’8” boyunda, yayın içinden yüzde 40’ın üzerinde, üçlüklerde ise yüzde 60 isabet oranıyla oynayan bir forvet bulmak kolay değil.
Brooklyn Nets: Noah Clowney
İstatistikler, Noah Clowney’nin ikinci sezonunu hayal kırıklığı olarak gösteriyor. Yüzde 52’nin altındaki true shooting yüzdesi, özellikle dış şut ağırlıklı bir uzun için çok düşük.
Göz testi de çok daha iyi şeyler söylemiyor. İnce fiziği, onu savunmada ve geçiş hücumlarında hareketli kılarken, hücumda temas aldığında bitirmekte zorlanmasına neden oluyor.
Tüm bu endişeleri tamamen rafa kaldırmak abartı olur. Ancak henüz 21 yaşında ve bu sezon birçok ayak bileği sakatlığı yaşadı. Bu yüzden gelecek sezon için ona hâlâ kredi tanımak mantıklı.
Hem hücum hem savunmada bu kadar rahat hareket eden uzunlar nadir bulunur. Üstelik 6’11” boyunda, hareketli bir şekilde üçlük atabilen bir uzun. Eğer güçlenip mobilitesini kaybetmezse, potansiyeli hâlâ çok yüksek.
Charlotte Hornets: Moussa Diabaté
Charlotte Hornets, Mason Plumlee’den daha fazla katkı verecek tecrübeli bir pivot eklese iyi olur ama Moussa Diabaté kesinlikle daha fazla denenmeyi hak eden bir oyuncu.
23 yaşındaki oyuncunun pota altı bitirişleri bazen sıkıntılı olsa da bu durum kısmen çevresindeki zayıf şutörler ve oyun kuruculardan kaynaklanıyor. Gelecek sezon, daha iyi bir ortamda neler yapabileceğini görmek için iyi bir fırsat olacak. Geçen sezon bile, pota altındaki atışlarında yüzde 65 ve yakın-orta mesafe atışlarında yüzde 48 isabet oranına ulaştı.
Diabaté, çember savunmasında bazı adımlar atsa da asıl farkı ribaundlarda yaratıyor—özellikle hücum ribaundlarında. Son üç sezonda en az 1.500 dakika süre alan yaklaşık 400 oyuncu arasında, hücum ribaund yüzdesinde altıncı sırada.
Chicago Bulls: Ayo Dosunmu
Ayo Dosunmu, bu listedeki diğer isimlere kıyasla daha bilinen bir oyuncu ama hâlâ “herkesin bildiği” bir isim olmaktan uzak. Hakkındaki konuşmalar genelde ne olmadığı üzerinden ilerliyor—mesela gerçek bir oyun kurucu ya da elit bir şutör olmaması gibi.
Fakat 6’5” boyunda, guard ve kanat arası bir oyuncu profiline sahip. Hücumu yönetmesi kısa sekanslar dışında ideal olmayabilir ama potaya gitme ve bitirme konusunda kendi boyundaki oyuncular arasında üst seviyede.
Perde çıkışlarında pas yeteneğini geliştirdiğine dair sinyaller verdi ve potaya giderken takım arkadaşlarını beslemeyi biliyor. Geçen sezon, Payton Pritchard ve Tyrese Haliburton ile birlikte, penetrelerde hem yüzde 57,1 isabet oranını hem de yüzde 12,4 asist yüzdesini yakalayan üç oyuncudan biri oldu.
Bulls’ta çoğunlukla 1 numara savunmasında görev aldı, bu da en uygun rolü. Ancak zaman zaman rakip 3 ve 4 numaralarla da mücadele edebileceğini kanıtladı.
Cleveland Cavaliers: Sam Merrill
Cleveland Cavaliers’ı son iki sezonda yakından izlemeyenler, Sam Merrill’in serbest oyuncu döneminde Ty Jerome’dan biraz daha fazla para (4 yıl, 38 milyon dolar) almasına şaşırmış olabilir. Ancak bu anlaşma hiç de tesadüf değil.
Merrill’in üçlükteki hacim ve verimlilik kombinasyonu ligde neredeyse eşsiz. Son iki sezonda onun kadar dakika alan oyuncular arasında (2.470 dakika), Stephen Curry, Klay Thompson, Donte DiVincenzo ve Malik Beasley dışında hiç kimse 36 dakika başına 10’dan fazla üçlük atıp en az yüzde 38 isabet yakalayamadı.
Üçlüklerini farklı şekillerde buluyor—perdelerden çıkarak, sabit pozisyondan ya da dribbling sonrası. İkilikleri çok fazla olmasa da, agresif savunmalara karşı topu yere vurup başka şutörleri besleyebiliyor.
Savunmada da kötü değil; kimseyi kilitleyemez belki ama perdelerin üzerinden savaşır ve sahada sürekli hareket hâlinde olan rakipleri takip edebilir.
Dallas Mavericks: Naji Marshall
Naji Marshall, üçlükleri daha istikrarlı olsa bu listenin çok üzerinde bir seviyede olurdu. Dış şut tehdidi net şekilde göz önünde olmayan pek çok kanat oyuncusu, bu eksiklik yüzünden çabuk gözden düşer ya da “sınırlı” oyuncu damgası yer.
Marshall’ın hem daha fazla üçlük denemesi hem de bunları daha yüksek yüzdelerle atması elbette iyi olurdu. Ama bu özellikleri olmadan da oldukça değerli bir oyuncu.
Savunmada üstlendiği görevler, guardlardan uzun forvetlere kadar çok geniş bir yelpazeye yayılıyor. Çoğu zaman, rakibin en iyi oyuncusuna karşı eşleşmesi için yönlendirilir.
Dış şut istikrarsızlığını, potaya yönelme becerisiyle telafi ediyor. Fizik gücüyle boyalı alana gidebilir ama tek silahı bu değil.
Dallas’taki ilk sezonunda, perdelerden çıkıp sabırlı bir şekilde hücumu yönlendiren, çeşitli tempo değişiklikleri ve ayak oyunlarıyla rakibini geçen bir oyuncu profili sergiledi. Üstelik verimliliğini de korudu. 500’den fazla penetre gerçekleştiren 75 oyuncu arasında, yüzde 56,1’lik isabet oranıyla yedinci sırada yer aldı.
Denver Nuggets: Julian Strawther
Denver Nuggets’ın Tim Hardaway Jr.’ı minimum kontrata imzalaması sonrası Julian Strawther, bu listenin doğal adayı oldu.
Evet, 1.95 boyundaki bir oyuncu için ciddi bir savunma zaafı söz konusu. Ayak çalışması dağınık, fiziksel olarak güçlü değil ve faul yapma eğilimi yüksek. Ancak hücumda sağladığı değer, verimlilik yüzdesine takılıp kalınamayacak kadar önemli.
İlk iki sezonunda henüz yüzde 35’in üzerinde üçlük isabeti yakalayamadı. Ancak geçen sezonki yüzde 34,9’luk oran, çaylak yılına kıyasla yüzde 5,2’lik bir gelişim demek ve bu artış, Denver rotasyonunun ihtiyaç duyduğu hacimle birlikte geldi.
Rakip savunmalar, onu sürekli tehlikeli bir şut tehdidi olarak görüyor. BBall-Index’e göre, geçen sezon Nuggets’ta en az 400 dakika oynayanlar arasında, sadece Michael Porter Jr. ve Nikola Jokić’in (tabii ki) yakaladığı spot-up üçlüklerdeki şut kalitesi, Strawther’ınkinden daha düşüktü.
Sadece üçlük tehdidi değil, topsuz hareketleri de savunmaları uyandırıyor. Zaman zaman baseline’a dğoru cutlar yapıyor ve potaya yönelip floater denemekten çekinmiyor (yüzde 45,2 isabet).
Detroit Pistons: Chaz Lanier
Chaz Lanier’in NBA kariyeri henüz “değeri bilinmeyen” kategorisine girecek kadar eski değil. Ancak Detroit Pistons’ta, Bobi Klintman ya da son iki yılın beşinci sıra seçimlerinden Ausar Thompson veya Ron Holland dışında iyi bir aday da bulunmuyor.
2024 Draft’ında 37. sıradan seçilen Lanier, Las Vegas Yaz Ligi’nde savunmalara sürekli baskı yapan oyunu ile dikkat çekti. Atış yüzdesi yüksek olmasa da, 36 dakikada ortalama 12,5 üçlük denemesiyle yüzde 34,1 isabet yakaladı.
En önemlisi, bu şutları hızlı, temiz, hareketli pozisyonlarda ve baskı altında çıkarabilmesi. Set hücumunda topsuz hareket ve geçiş hücumunda yerleşme becerilerinde Klay Thompson’a ufak da olsa benzerlikler gösteriyor.
Savunmadaki eksikleri, Pistons’ın kısa vadeli hedefleri ve kadro derinliği sebebiyle çaylak yılında fazla süre alamamasına yol açabilir. Ama Malik Beasley’nin yokluğunda, bu boşluğu kısmen doldurabilecek en uygun isimlerden biri.
Golden State Warriors: Quinten Post
Quinten Post’un Golden State Warriors rotasyonuna çaylak yılında girişi, çoğu zaman “mecburiyetten” olarak gösterildi. Aslında öyleydi de: Warriors’ın, sahayı açacak bir uzuna ihtiyacı vardı ve bu tanıma uyan tek isim Post’tu.
Ve beklentileri karşıladı.
Yedi footer, geçen sezon 179 üçlük denemesinde yüzde 40,8 isabet oranı yakaladı. Bu, bir çaylak uzun için benzeri görülmemiş bir verimlilik-hacim birlikteliği. 6’7” ve üzeri boyda olup, çaylak yılında bu oranları yakalayan tek diğer isimler Keegan Murray ve Jayson Tatum.
Daha büyük bir rol için savunmasını geliştirmesi gerekecek, özellikle de Al Horford San Francisco’ya gelirse. Warriors, geçen sezon onu çoğu eşleşmede iyi korudu ancak pick-and-roll savunmasında ve pota altında dikey savunmada iyi anlar da yaşattı.
Houston Rockets: Jae’Sean Tate
Houston Rockets, öyle derin bir rotasyon kurdu ki, neredeyse 10 oyuncusunun değerini herkes az çok biliyor. Reed Sheppard bu liste için fazla yüksek profilli. Geriye Aaron Holiday ve Jae’Sean Tate kalıyor.
Tate’i seçmemin sebebi, takımın en eski oyuncularından biri olması… Tam olarak değil ama bu hissi veriyor. Asıl konu şu: 6’4” boyunda, dört farklı pozisyonu savunabilen ve potaya giderken sertliğini hissettiren bir kanadın, ligde minimum kontrata imza atması “gizli cevher” tanımına tam uyuyor.
Holiday de iyi bir yedek guard ama tek pozisyonda oynayabilen biri için bu normal. Tate’in savunmadaki çok yönlülüğü ise çok daha değerli.
Indiana Pacers: Jay Huff
Jay Huff, muhtemelen gelecek sezon bu listeye giremeyecek. Çünkü Myles Turner’ın ayrılmasının ardından Indiana Pacers ona daha önce hiç almadığı büyüklükte bir rol verecek.
27 yaşına girmek üzere olan Huff’ı Turner’la birebir kıyaslamak adil olmaz. Turner’ın hücum repertuarı, Indiana’daki son döneminde bile yeterince takdir görmüyordu. Ancak Huff, Turner’ın ayrılığıyla kaybolan bazı özellikleri telafi edebilir.
Geçen sezon en az 50 blok ve en az 50 üçlük isabeti yakalayıp üçlükleri yüzde 40’ın üzerinde sokan sadece dört oyuncu vardı: Kevin Durant, Keon Ellis, Kristaps Porziņģis ve Nikola Vučević. Huff ayrıca, pota altında rakiplerini yüzde 57,1 isabet oranında tuttu ki bu, 200’den fazla atışı savunanlar arasında yaklaşık ilk 20’ye denk geliyor.
Buradaki tek not: Tüm bunları 750 dakikadan az sürede yaptı. Daha fazla süre aldığında adaptasyon süreci olacaktır. Ancak uzun süredir “beni daha çok oynatın” mesajı veren bir pivot için heyecan verici bir fırsat kapıda.