Eurohoops Türkiye’yi YouTube’da takip etmek için tıklayın!
Eurohoops Türkiye’nin Instagram hesabını takip etmek için tıklayın!
Oklahoma City Thunder bu yıl Larry O’Brien Kupası’nı kazandı, ancak olası bir tekrar şampiyonluğu raydan çıkarabilecek perde arkası faktör ne olabilir?
Houston Rockets, yaz döneminde Kevin Durant’i kadrosuna kattı, ancak o, genç ve yetenekli bir kadroya nasıl uyum sağlayacak? Sakatlıkların Doğu Konferansı’ndaki playoff tablosunu alt üst etmesinin ardından, konferansın en büyük favorileri haziran ortasında mutlu sona ulaşmak için neleri aşmak zorunda kalacak?
Cleveland Cavaliers’ın sakatlık endişelerinden Denver Nuggets’ın savunma sorunlarına kadar, NBA şampiyonluğu için en yüksek oranlara sahip 10 takımın en az konuşulan endişelerini NBA yazarlarımız masaya yatırıyor.
Oklahoma City Thunder
Thunder’ın tekrar şampiyon olma umutlarında eksik bulmak zor. Oklahoma City, her şampiyon takımın sahip olduğu en büyük devamlılık oranlarından birine sahip olacak; geçen sezonki kadrodan yalnızca bir oyuncu – Dillon Jones – ayrıldı. Çaylak Jones çok az süre aldıktan sonra, Georgetown’dan gelen ve bu yılki draft’ta 15. sıradan seçilen uzun Thomas Sorber’a yer açmak için takas edildi.
Oklahoma City’nin çekirdeği hâlâ yükselen yeteneklerden oluşuyor ve başını 27 yaşındaki sayı kralı, MVP ve Finaller MVP’si Shai Gilgeous-Alexander çekiyor. Kadroda 27 yaşından büyük tek oyuncular yedekler Alex Caruso ve Kenrich Williams.
Sözde bir “şampiyonluk sonrası rehavet” bu takım için pek olası değil; zira şampiyonluğu garantiledikleri galibiyetin ardından soyunma odasında şampanya şişelerini nasıl açacaklarını öğrenmeye ihtiyaçları vardı. Ancak birkaç yıl önce hızlı bir yeniden yapılanmanın ortasında radar altında kalan bu takım, artık bir şampiyonluk kortejinin ardından gelen baskıyla başa çıkmak zorunda kalacak.
Bricktown’da bir “hanedanlık” doğabileceğine dair yaz boyunca süren tartışmaların ardından, üzerlerinde büyük bir hedef olacak. Oklahoma City artık ligin geri kalanı için ölçüt konumunda, bu da Thunder’ın her gece rakiplerinden en iyi oyunlarını göreceği anlamına geliyor. Bu durum, koç Mark Daigneault’nun sık sık bahsettiği genç takımın “alışılmadık olgunluğunun” sınanacağı bir test olacak.
Denver Nuggets
Denver, yaz dönemine iki bariz sorunla girdi: derinlik ve savunma. Jonas Valanciunas, Tim Hardaway Jr. ve 2023 şampiyonluğunun parçalarından Bruce Brown’u kadroya katarak, Nuggets’ın Nikola Jokic dönemindeki en iyi bench’ine sahip olacağı iddia edilebilir ki bu çıta çok da yüksek değil.
Bununla birlikte, Nuggets’ın savunmasını ne kadar geliştirdiği henüz belli değil. Denver geçen sezon 100 pozisyonda 115.1 sayı yiyerek 21. sırada yer aldı; bu, playoff’a katılan takımlar arasındaki en kötü sıralamaydı.
Jokic’in atletik sınırlamaları nedeniyle onun etrafında şampiyonluk seviyesinde bir savunma inşa etmek her zaman zorlu olmuştur, ancak 2022-23 şampiyonluk sezonunda olduğu gibi en azından ortalama seviyeye gelmeleri gerekiyor.
Michael Porter Jr.–Cameron Johnson takası – ki bu maaş kesintisi amacı da güden ve Denver’a 2032 ilk tur hakkına mal olan bir hamleydi – savunma açısından bir yükseltme oldu.
Ancak Nuggets’ın savunmasını geliştirmesindeki en önemli faktör Aaron Gordon’un sağlığı olabilir. Geçen sezon arka arkaya yaşadığı yumuşak doku sakatlıkları, onu yalnızca 51 maçla sınırladı ve patlayıcılığını etkiledi. Denver’ın savunmada ciddi bir sıçrama yapabilmesi için Gordon’un sağlıklı olması ve bozucu etkisini en üst düzeye çıkarması gerekiyor.
Cleveland Cavaliers
2024-25 sezonu Cleveland için ne kadar parlak geçtiyse, önceki iki sezonda olduğu playofflar da bir o kadar hayal kırıklığı yaşattı.
Ve Cavaliers’ın çekirdek dörtlüsü – Donovan Mitchell, Darius Garland, Evan Mobley ve Jarrett Allen – 30 yaşın altında olsa da, tarih bize sakatlıkların, genç bir kadroda bile bahar ayları geldiğinde göz önünde bulundurulması gereken bir şey olduğunu söylüyor.
Mitchell, son iki sezonda Cavaliers formasıyla harika oynadı ancak playofflarda yıprandı – üstelik bu, nispeten kısa playoff koşularında oldu. Bu sezon Cavaliers, yalnızca LeBron James’in 2018’de üst üste dördüncü kez götürdüğü NBA Finalleri’ne dönmeleri halinde tatmin olacak.
Bu ise Mitchell’in yoğun bir playoff maratonunda fiziksel olarak ayakta kalmasını gerektirecek – ki bu, özellikle Ty Jerome’un serbest oyuncu olarak ayrılmasından sonra, ondan ve arka saha partneri Garland’dan büyük ölçüde hücum yaratmasını isteyecek. (Sam Merrill ise kaliteli bir üçüncü guard.)
Kanat rotasyonundaki sağlık durumu da potansiyel bir risk. Dean Wade yetenekli bir oyuncu ancak düzenli olarak sakatlık yaşıyor. De’Andre Hunter hiçbir sezon 67 maçtan fazlasını oynamadı ve altı sezonun üçünde 60 maçtan az oynadı. Lonzo Ball ise sahada mükemmel bir uyum sağlasa da, sakatlık geçmişi iyi biliniyor ve yoğun dakika yükü için güvenilebilecek bir oyuncu değil.
Knicks, yeni koç Mike Brown ile antrenman kampına başladığında, ön planda birkaç soru olacak.
Brown, sezonun ikinci yarısında ve playofflar boyunca skor üstünlüğünü kaybeden ilk beşi değiştirmeyi tercih edecek mi? Ve rakip takımlar Jalen Brunson ve Karl-Anthony Towns’a odaklandığında ortaya çıkan savunma sorunlarını kapatmanın bir yolunu bulabilecek mi?
Sezonun büyük bölümünde sakatlığını atlatmaya çalışan, ancak normal sezonun son bir buçuk ayı ve playofflar için takıma dönen pivot Mitchell Robinson, her iki soruya da yanıt verebilir. Robinson, Knicks’in yedekleri arasında ilk beşe girmesi en muhtemel isim gibi görünüyor (konferans finallerinde Indiana Pacers’a karşı oynanan seride playoff’ta ilk beş başlamıştı) ve pota altındaki savunma gücü New York’un en büyük sorununu çözebilir.
Yine de Robinson’ın her şeyi temizleyebileceğini varsaymak riskli. Sakatlık geçmişi nedeniyle dakikalarının dikkatle yönetilmesi gerekiyor. Geçtiğimiz playofflarda, Celtics serisinde zaman zaman Knicks’in en değerli oyuncusu gibi görünse de, New York hâlâ skor üstünlüğünü kaybetti; Robinson, Towns ve Brunson’ın birlikte sahada olduğu 98 dakikada rakipler 100 pozisyonda 117.3 sayı buldu.
Bu veri, Brown’un 2025-26 sezonunda işleri dengelemesinin zor olacağını ve Robinson’ı sezon boyunca nasıl kullanacağına doğru şekilde karar vermesi gerektiğini gösteriyor.
Houston Rockets
Son yıllarda oyununda belirgin bir düşüş görmemiş olsak da, Rockets’ın yeni yıldızı Kevin Durant, sezon başında 37 yaşına girecek. Üstelik 2017-18 ve 2018-19 sezonlarından bu yana ilk kez üst üste iki sezon 62 veya daha fazla maç oynadı. Houston’ın fiziksel oyun tarzı, Durant’in dayanıklılığını test edecek. Ancak Rockets, Dillon Brooks’un yerine serbest oyuncu pazarından Dorian Finney-Smith’i ekleyerek kanat rotasyonunu güçlendirdi. Bu grup, ayrıca Tari Eason ve Jae’Sean Tate’i de içeriyor.
Durant, Phoenix’e takas edilen geçen sezonun skor lideri Jalen Green’in bıraktığı hücum boşluğunu dolduracak. Ancak Houston’ın arka alanda Fred VanVleet, Amen Thompson ve ikinci sezonunda daha fazla sorumluluk alacak olan Reed Sheppard’tan istikrarlı hücum üretimi alıp alamayacağı soru işareti. Sheppard, çaylak yılında ortalama yalnızca 13 dakika süre aldı.
VanVleet, normal sezonda %34.5 üçlük yüzdesiyle oynarken, playofflarda %43.5’e çıkararak 18.7 sayı ortalaması tutturdu. Rockets, üçüncü sezonuna giren Thompson’dan da şutunu geliştirmesini bekliyor.
Durant’in skor gücünü tamamlayacak istikrarlı dış şut tehdidi de hafif bir endişe konusu. Finney-Smith bu noktada yardımcı olabilir; son üç sezonun her birinde %39.8 veya üzerinde üçlük isabeti yakaladı.
Orlando Magic
Orlando, geçen sezon ligin son sırasında yer aldığı üçlük yüzdesi ve isabet sayısı sorununu, Memphis’ten alınan Desmond Bane ile çözmeyi hedefliyor. Bane takasının küçük bir dezavantajı, Magic’in iki guard (Kentavious Caldwell-Pope ve Cole Anthony) verip bir oyuncu almış olması. Serbest oyuncu döneminde Tyus Jones’u imzaladılar, ancak geçen sezonun rotasyonundan Cory Joseph ve Gary Harris’i kaybettiler.
Bu değişikliklerin ardından Magic, özellikle bench beşlerinde ve geçen sezon yaşanan sakatlıkların tekrarlanması halinde, kanat rotasyonunda oldukça ince bir yapıya sahip görünüyor.
Orlando’nun Doğu Konferansı zirvesine oynaması için, genç oyunculardan bazıları 2025-26’da ciddi bir sıçrama yapmak zorunda. Anthony Black daha büyük bir role hazır mı? Tristan da Silva, çaylak sezonunda %33.5 ile attığı üçlük yüzdesini, üniversitedeki son iki sezonundaki %39.5 seviyesine çıkarabilir mi? Jett Howard NBA seviyesinde bir oyuncu mu? Çaylak Jase Richardson katkı verebilir mi ya da Jonathan Isaac maç başına 15 dakikadan fazla süre alabilir mi?