Tου Διονύση Αραβαντινού/ info@eurohoops.net
Ο Γκρέιντζερ είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο άτυχους παίκτες τα τελευταία χρόνια. Πίσω στο 2018 έχασε τέσσερις μήνες λόγω επέμβασης στον αστράγαλο και επέστρεψε στο ξεκίνημα της σεζόν 2019-20.
Στην πρεμιέρα του όμως έπαιξε μόλις δύο λεπτά, γλίστρησε και υπέστη ρήξη αχίλλειου τένοντα στο αριστερό του πόδι. Πρόλαβε να παίξει όμως στο τελικό τουρνουά μετά τη διακοπή του πρωταθλήματος στην Ισπανία λόγω του κορωνοϊού, βοήθησε την Μπασκόνια να κατακτήσει τον τίτλο και αμέσως μετά υπέγραψε συμβόλαιο με την Άλμπα.
Ο Γκρέιντζερ μιλάει αποκλειστικά στο Eurohoops για την επιστροφή του αλλά και πως ένιωσε μετά τη ρήξη αχίλλειου τένοντα που τον έβαλε σε σοβαρή σκέψη να παρατήσει την ενεργό δράση.
“Έκανα μία μεγάλη αλλαγή. Πολλοί με αμφισβήτησαν μετά την απουσία σχεδόν ενός έτους. Δεν ήταν σίγουροι αν θα μπορέσω να παίξω σε υψηλό επίπεδο κάθε εβδομάδα. Δεν τους κατηγορώ. Ξέρω πως λειτουργεί η δουλειά του επαγγελματία. Ένας από τους στόχους μου ήταν να συνεχίσω να παίζω και η Άλμπα μου έδωσε την ευκαιρία. Ήταν μία τέλεια περίσταση για μένα και την οικογένεια. Μου έφερε πίσω την αυτοπεποίθηση μου, ένιωσα και πάλι άνετα στο παρκέ. Ήταν μία σπουδαία επιλογή το να παίξω υπό τις οδηγίες του κόουτς Ρενέσες που διδάσκει το μπάσκετ καθημερινά”, είπε ο Γκρέιντζερ.
Ο Γκρέινζερ περιγράφει πως αισθάνθηκε με το σοβαρό τραυματισμό του:
“Πραγματικά δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Πριν τον τραυματισμό αυτό υποβλήθηκα σε επέμβαση, σε σημείο δίπλα στον αχίλλειο μου. Επέστρεψα και έπαιξα καλά. Δούλεψα σκληρά πέρυσι το καλοκαίρι. Και ξαφνικά, στο πρώτο παιχνίδι το ένιωσα. Το κατάλαβα αμέσως. Σκέφτηκα “ω θεέ μου, γιατί σε μένα; Όλοι περίμεναν μία σπουδαία χρονιά από μένα.
Στα πρώτα 15-20 λεπτά ένιωσα απελπισμένος και εκνευρισμένος. Αργότερα σκέφτηκα να δω τα καλά και τα κακά. Περίμενα ένα παιδί τους επόμενους μήνες που μου έδωσε την ώθηση να συνεχίσω. Δούλεψα και πάλι σκληρά και έπαιξε στο τελικό τουρνουά της ACB. Κανείς δεν πίστευε πως θα προλάβω. Εγώ είπα στον εαυτό μου: θα είμαι εκεί ό,τι και να πουν οι γιατροί. Μου έλεγαν πως δεν θα ήμουν έτοιμος σωματικά και απάντησα πως έπρεπε να το κάνω για τους συμπαίκτες μου. Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Πέρασα χρόνο με την οικογένεια μου, έγινα πιο υπομονετικός. Και τα κατάφερα, κατακτώντας τον τίτλο με την Μπασκόνια. Δεν γινόταν κάτι καλύτερο, ένα δώρο για μένα”.
Σκέφτηκε όμως ποτέ να τα παρατήσει εντελώς;
“Ω! ναι, σίγουρα. Συνέβη δύο φορές. Ειδικά στην πρώτη επέμβαση. Πονούσα για ενάμισι χρόνο. Είναι σκληρό να ξυπνάς το πρωί και να αισθάνεσαι πόνο που δεν φεύγει με τίποτα. Έπαιρνα χάπια για τον πόνο, έκανα δεκάδες θεραπείες αλλά τίποτα. Συνέχισα να παλεύω αλλά μία μέρα είπα: δεν αξίζει τον κόπο. Δεν μπορώ να το κάνω πια. Πρέπει να σταματήσω. Είχα όμως τους σωστούς ανθρώπους γύρω μου και απευθύνθηκα σε ένα θεραπευτή δουλεύοντας περισσότερο στην ψυχική μου υγεία. Δεν είσαι τρελός όταν πηγαίνεις σε ψυχολόγο. Αυτό ήταν το κλειδί.
Τη δεύτερη φορά που σκέφτηκα να τα παρατήσω ήταν όταν χτύπησα στον αχίλλειο. Στα αποδυτήρια σκέφτηκα αμέσως: δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Αλλά αργότερα είπα πως λατρεύω το παιχνίδι. Και όπως είπε ο Κόμπι: να ελέγχεις πάντα αυτά που μπορείς να ελέγχεις. Αμέσως αποφάσισα: γ…ε τα όλα, θα συνεχίσω. Ήθελα να με δει το παιδί μου αγωνιζόμενο. Πρέπει να το κάνω για την οικογένεια μου. Το μπάσκετ μου “έκλεψε” δύο χρόνια καριέρας, αλλά πιστεύω στο κάρμα. Το μπάσκετ θα μου δώσει πίσω. Είμαι μαχητής, δεν θα τα παρατήσω ποτέ. Αυτό κάνω πλέον”.