Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Η ήττα από την Άλμπα αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του Αργύρη Πεδουλάκη από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, πέντε μήνες μετά την επισημοποίηση της επιστροφής του στο ΟΑΚΑ, για την τρίτη του θητεία.
Μια εξέλιξη που συνέχισε τον κύκλο των απομακρύνσεων προπονητών επί ημερών Δημήτρη Γιαννακόπουλου και μια τρίτη θητεία του Πεδουλάκη που ολοκληρώθηκε άδοξα και σύντομα, όπως είχε συμβεί και με την δεύτερη, το 2016, με τον Έλληνα τεχνικό, ο οποίος το καλοκαίρι επέστρεψε στους “πράσινους” διαδεχόμενος τον Ρικ Πιτίνο, να αποχωρεί χωρίς να καταφέρει να ολοκληρώσει το έργο του.
Το Eurohoops καταγράφει το χρονικό της τρίτης θητείας του “Άρτζι” στο ΟΑΚΑ, όπως και της συνολικής παρουσίας του στον πάγκο του “τριφυλλιού”, παρουσιάζοντας τους λόγους που… εξανέμισαν τη στήριξη από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, που του εμπιστεύτηκε για τρίτη φορά τα ηνία και για τρίτη φορά αποφάσισε να τον απομακρύνει από την τεχνική ηγεσία.
Τρεις θητείες του Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό, που συνοδεύτηκαν από συνολικά τρεις τίτλους και 138 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις, με 100 νίκες και 38 ήττες, με τις δύο τελευταίες (από Προμηθέα και Άλμπα) να αποδεικνύονται… φαρμακερές.
|
Ο ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΕΔΟΥΛΑΚΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ |
||||
|
ΠΡΩΤΗ ΘΗΤΕΙΑ (2012-2014) |
||||
|
ΣΕΖΟΝ |
ΕΥΡΩΛΙΓΚΑ |
ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ |
ΚΥΠΕΛΛΟ |
ΣΥΝΟΛΟ |
|
2012/2013 |
17-12 |
30-4 |
3-0 |
50-16 |
|
2013/2014 |
9-10 |
19-1 |
3-0 |
31-11 |
|
ΔΕΥΤΕΡΗ ΘΗΤΕΙΑ (2016) |
||||
|
2015/2016 |
– |
6-5 |
– |
6-5 |
|
2016/2017 |
1-0 |
1-1 |
1-0 |
3-1 |
|
ΤΡΙΤΗ ΘΗΤΕΙΑ (2019) |
||||
|
2018/2019 |
4-4 |
6-0 |
0-1 |
10-5 |
|
ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ: 138 ΑΓΩΝΕΣ / 100 ΝΙΚΕΣ – 38 ΗΤΤΕΣ |
||||
Ας πάρουμε όμως τις τρεις θητείες με τη σειρά…
2012: Από τη “Mission Impossible”… στο πρώτο “αντίο”
Το 2012 ήταν η πρώτη συνεργασία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τον Αργύρη Πεδουλάκη. Ο DPG είχε μόλις πάρει τα ηνία της ΚΑΕ από τους “Κολοσσούς” Παύλο και Θανάση Γιαννακόπουλο και μια ομάδα ακέφαλη στον πάγκο, με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να αποχωρεί έπειτα από 13 ολόχρυσα χρόνια και μόλις δύο παίκτες στο ρόστερ, τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Κώστα Τσαρτσαρή!
Τότε ο “Άρτζι” είπε “ναι” στην πρόκληση να αναλάβει τα ηνία στη μετά Ζοτς εποχή, δουλειά που… δεν ήθελε κανείς, αφού ουδείς επιθυμούσε να μπει στα… παπούτσια του Ομπράντοβιτς και να μπει εύλογα σε σύγκριση με τον πολυνίκη Σέρβο τεχνικό των πέντε Ευρωπαϊκών τίτλων επί των ημερών του στο “τριφύλλι”.
Η σεζόν 2012//2013 άρχισε δύσκολα, με ήττες και απαιτούμενες αλλαγές στο ρόστερ, με τη χημεία όμως να λειτουργεί, ειδικά μετά την έλευση του Τζέιμς Γκιστ αντί του Άντι Πάνκο, ο οποίος “έδεσε” απόλυτα με τον Στέφαν Λάσμε, ώστε μια ομάδα που παρατάχθηκε για να βιώσει μια μεταβατική περίοδο όσο πιο ομαλά γινόταν, να φτάσει μια νίκη μακριά από το Final Four (παρότι προηγήθηκε με 2-1 νίκες με την Μπαρτσελόνα και είχε το Game 4 στο ΟΑΚΑ, αποκλείστηκε) και να κατακτήσει κατά σειρά το Κύπελλο (κόντρα στον Ολυμπιακό) και το πρωτάθλημα με μια επική “σκούπα” με 3-0 νίκες απέναντι στους “ερυθρόλευκους” των back to back τίτλων Ευρωλίγκας.
Η επόμενη σεζόν κύλησε με πολλά σκαμπανεβάσματα και εν τέλει επήλθε το (πρώτο) “διαζύγιο”, έπειτα από την ήττα από την τότε Λαμποράλ (νυν Μπασκόνια) στο ΟΑΚΑ, εξαιτίας των κακών αποτελεσμάτων (4-5 ήταν σε εκείνο το σημείο ο απολογισμός στο Top-16), το μέτριο ποιοτικά μπάσκετ, παρότι το ρόστερ είχε μείνει αναλλοίωτο μετά τη χρονιά του νταμπλ και τη μη αξιοποίηση των Ελλήνων, όπως του Χαραλαμπόπουλου και ακόμα περισσότερο των Παππά και Γιάνκοβιτς που είχαν γίνει κάτοικοι ΟΑΚΑ.
2016: Γύρισε ως “στρατιώτης”, τον έδιωξε… το ΣΕΦ
Δύο χρόνια μετά την απομάκρυνσή του, ο Πεδουλάκης επέστρεψε εσπευσμένα τον Απρίλιο του 2016, μετά τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από το Final Four, με “σκούπα” από την Μπασκόνια, με ήττα στο ΟΑΚΑ, που είχε οδηγήσει στην απόλυση του Σάσα Τζόρτζεβιτς.
Η συγκυρία ήθελε τότε στον πάγκο έναν “στρατιώτη” του συλλόγου κι αυτός ήταν ο Περιστεριώτης τεχνικός, που ανέλαβε να ολοκληρώσει τη χρονιά όσο καλύτερα γίνεται, διεκδικώντας το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό, στην τελευταία σεζόν του Διαμαντίδη στα παρκέ.
Με τον Πεδουλάκη η κακή εικόνα της ομάδας βελτιώθηκε, με αποκορύφωμα το break στον πρώτο τελικό στο ΣΕΦ, ωστόσο το πρωτάθλημα χάθηκε με δύο ήττες στο ΟΑΚΑ από τα buzzer beaters του Σπανούλη, ωστόσο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον “Άρτζι” για να χτίσει την ομάδα της επόμενης σεζόν.
Έγιναν δαπανηρές κινήσεις για να ενισχυθεί το ρόστερ, ωστόσο οι σχέσεις του προπονητή με τους ξένους κυρίως παίκτες δεν ήταν οι ιδανικότερες ώστε οι “πράσινοι” να προχωρήσουν, με αποκορύφωμα το επεισόδιο με τον Μάικ Τζέιμς σε μια προπόνηση την παραμονή της έναρξης του πρωταθλήματος και το απαράδεκτο ξέσπασμα του Αμερικανού στην τζαμαρία στην είσοδο των αποδυτηρίων!
Έτσι, μετά την κάκιστη εικόνα στο πρώτο “αιώνιο” ντέρμπι της σεζόν και την ήττα με 25 πόντους στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό, φτάσαμε στο (δεύτερο) “διαζύγιο” των δύο πλευρών κι ενώ με τον Πεδουλάκη στον πάγκο ο Παναθηναϊκός είχε δώσει μόλις τέσσερα επίσημα παιχνίδια.
2019: Ο αντί-Πιτίνο και η στήριξη του… εξανεμίστηκε
Το περασμένο καλοκαίρι, Παναθηναϊκός και Πεδουλάκης έσμιξαν για τρίτη φορά, με τον Περιστεριώτη τεχνικό να προέρχεται από μια τρομερή σεζόν με το Περιστέρι, που τον οδήγησε εκ νέου στο ΟΑΚΑ, ως την πρώτη εναλλακτική από τη στιγμή που δεν έμεινε ο Ρικ Πιτίνο.
Ο Hall of Famer που μεταμόρφωσε προς το καλύτερο τους “πράσινους” δεν παρέμεινε στον πάγκο παρά τη σφοδρή επιθυμία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και ο Πεδουλάκης ανέλαβε, αφού το έδαφος είχε… προαλειφθεί, με τη βράβευση του “Άρτζι” όταν επέστρεψε ως αντίπαλος στο ΟΑΚΑ και την ατάκα μεταξύ άλλων του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ πως “το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν η απομάκρυνση του Πεδουλάκη”.
Ο Παναθηναϊκός αναζητούσε λύση για τον πάγκο προπονητή που δεν είχε πρόβλημα που ήταν εναλλακτική σε περίπτωση που δεν έμενε ο Πιτίνο, αλλά και γνώστη της πραγματικότητας στην Ελλάδα και ειδικά του συλλόγου.
Έτσι, ο Πεδουλάκης ανέλαβε και πάλι ως καλός “στρατιώτης”, να χτίσει το νέο Παναθηναϊκό, που είχε πολλά από τα χαρακτηριστικά ως ρόστερ που ήθελε ο Πιτίνο, με σουτέρ και παίκτες με αθλητικότητα.
Μεταγραφές έγιναν και μάλιστα σημαντικές, με τον Τζίμερ Φρεντέτ και τον Ουέσλι Τζόνσον να φέρνουν άρωμα ΝΒΑ και τον Τάιρις Ράις να φέρνει την εμπειρία του και τα “γαλόνια” της Ευρωλίγκας που κατέκτησε με τη Μακάμπι το 2014, όντας και MVP του Final Four.
Οι προσδοκίες μετά από αυτές τις κινήσεις μεγάλωσαν και όλοι περίμεναν τους “πράσινους” να είναι πολύ καλύτεροι από το πρόσωπο που έχουν παρουσιάσει ως τώρα.
Αντ’ αυτού, εμφανίστηκε μια ομάδα με πολλά σκαμπανεβάσματα, πολύ ταλέντο στο σκοράρισμα, που την τοποθετεί ανάμεσα στις καλύτερες επιθέσεις στην Ευρωλίγκα, αλλά από την άλλη πλευρά, με μεγάλη αδυναμία στο αμυντικό κομμάτι, που την τοποθετεί αντίστοιχα στις χειρότερες της διοργάνωσης.
Παρότι η άμυνα αποτελεί το μεγάλο όπλο των ομάδων του Πεδουλάκη, ο φετινός Παναθηναϊκός με αποκορύφωμα την κάκιστη εικόνα με την Άλμπα, το διέψευσε, την ώρα που πολλοί εκ των ρόλων των παικτών ήταν άκρως… μπερδεμένοι.
Όπως για παράδειγμα ο ρόλος του Τζόνσον στο πλευρό του Παπαπέτρου, που μπέρδεψε και τον “Πάπι” ως κάποιο σημείο, ενώ δεν βρέθηκε φάρμακο για την διαχείριση στη θέση “5” ώστε να σταματήσουν οι “πράσινοι” να είναι τόσο ευάλωτοι κοντά στο καλάθι.
Αντίστοιχα θολό ήταν το τοπίο γύρω από τον Φρεντέτ και την αξιοποίησή του, με τον Αμερικανό να σκοράρει κατά βούληση όσο πατούσε παρκέ, του οποίου η συμμετοχή όμως περιοριζόταν το πολύ ως το… 30′, με τη δικαιολογία ότι είναι “πληγή” στην άμυνα που όλοι οι αντίπαλοι “χτυπούν”.
Επιπλέον δεν βρέθηκε ρόλος για Ράιον Μπράουν και Μπεν Μπέντιλ, παρότι αποτέλεσαν καθαρές επιλογές προπονητή, με τη διαχείριση του ρόστερ να είναι “πονοκέφαλος”, με αποκορύφωμα το “ξεζούμισμα” μιας πεντάδας παικτών στο παιχνίδι με την Άλμπα, παρότι πήγε σε δύο παρατάσεις!
Παράλληλα, στις… ειδικές καταστάσεις οι “πράσινοι” πήραν κάτω από τη βάση, αφού και στις τέσσερις περιπτώσεις όπου είχαν την τελευταία κατοχή και καλούνταν να σκοράρουν για να νικήσουν, απέτυχαν, με κακές επιλογές που δεν καρποφόρησαν.
Αυτά αποτελούν τη μία όψη του νομίσματος, γιατί από την άλλη και η διοίκηση παρά την απλόχερη στήριξη και το… πράσινο χαλί που έστρωσε το καλοκαίρι για να υποδεχθεί ξανά τον Πεδουλάκη, εν τέλει ήταν αυτή που το…τράβηξε κάτω από τα πόδια του.
Η αμφισβήτηση πολύ γρήγορα περικύκλωσε τον προπονητή, που ήταν ο εύκολος στόχος όταν κάτι δεν πήγαινε καλά… Ο Πεδουλάκης επηρεάστηκε φανερά από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που κορυφώθηκε μετά τον αγώνα Κυπέλλου με τον Προμηθέα και την επίσκεψη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, η οποία δεν του παρείχε οποιαδήποτε στήριξη, αλλά τον έβαλε στο στόχαστρο μαζί με τους παίκτες του…
Τους παίκτες του, τους οποίους δεν κατάφερε να εμπνεύσει και να τους… αναγκάσει να παίξουν και γι’ αυτόν, ειδικά στα δύο τελευταία παιχνίδια. Με τον Προμηθέα εμφανίστηκε μια ομάδα εντελώς ανέτοιμη πνευματικά, που δεν κατάλαβε τη σοβαρότητα της αναμέτρησης και του διακυβεύματος, ενώ με την Άλμπα η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη, με αποτέλεσμα τη χειρότερη εμφάνιση της σεζόν, μαζί με τη χειρότερη ήττα από άποψη δυναμικότητας αντιπάλου και συνθηκών, που δρομολόγησε το (τρίτο) “διαζύγιο Παναθηναϊκού και Πεδουλάκη…