Του Aρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net
Η διοίκηση της Ευρωλίγκας και οι σύλλογοι-μέτοχοι έχουν προγραμματιστεί να συναντηθούν στις 18 Απριλίου με την επέκταση της λίγκας να είναι βασικό θέμα συζήτησεις και οι μεταξύ τους συνομιλίες αναμένεται να ανοίξουν το δρόμο για το μέλλον του πρωταθλήματος και κατ’ επέκταση να επηρεάσουν ολόκληρο το ευρωπαϊκό μπασκετικό οικοσύστημα.
Ενώ δεν υπάρχει χρόνος για επέκταση του πρωταθλήματος που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί για τη σεζόν 2023-24, η στιγμή είναι κατάλληλη και η αναγκαιότητα για περισσότερες ομάδες ήταν προφανής από την αρχή της φετινής σεζόν.
Το Ντουμπάι και οι φήμες για επιπλέον έσοδα 150 εκατομμυρίων ευρώ έχουν τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά οι συζητήσεις για την επέκταση περιλαμβάνουν και το Παρίσι και το Λονδίνο. Οι ομάδες τους πραγματοποιούν μια αξιοσημείωτη σεζόν στο EuroCup – και μπορεί να πάρουν ακόμη και την ευκαιρία τους στην Ευρωλίγκα νωρίτερα αν κερδίσουν το τρόπαιο – και με την διοργάνωση να έχει το καλύτερο δυνατό “πάτημα” στη Γερμανία με την Άλμπα Βερολίνου και τη Μπάγερν Μονάχου, η Παρί και οι Λόντον Λάιονς είναι τα επόμενα μεγάλα στοιχήματα.
Σε αυτές τις δύο περιπτώσεις, σε αντίθεση με το Ντουμπάι, η υπόθεση εργασίας καθοδηγείται πολύ περισσότερο από το μάρκετινγκ, λαμβάνοντας υπόψη τις τεράστιες προοπτικές αυτών των δύο αγορών. Η Ευρωλίγκα προετοιμάζει ήδη μια εκδήλωση στη γαλλική πρωτεύουσα που συνδυάζει μόδα και μπάσκετ, δύο ομάδες διοικούνται και αντλούν κεφάλαια από τις ΗΠΑ και το ερώτημα είναι τι μπορούν να φέρουν απευθείας στο τραπέζι, όχι μόνο ως πλάνο μάρκετινγκ αλλά ως μια σταθερή συμβολή εδώ και τώρα στο πρωτάθλημα. .
Ωστόσο, υπάρχουν περισσότερα ζητήματα από αυτό.
Οι “παραδοσιακές αγορές”
Η επέκταση είναι πάντα καλή, ωστόσο, η Ευρωλίγκα δεν μπορεί να παραβλέψει τις αγορές όπου το μπάσκετ ήδη εκτιμάται. Με όρους μάρκετινγκ, ας τις ονομάσουμε «παραδοσιακές» αγορές, αφού αντίθετα με το Παρίσι, το Λονδίνο και το Ντουμπάι όπου όλα ξεκινούν λίγο πολύ από το μηδέν, δεν χρειάζεται να εξηγήσετε τι είναι το μπάσκετ στην Ισπανία, την Ιταλία ή τη Σερβία.
Με 13 ομάδες να έχουν μέχρι στιγμής πολυετές συμβόλαιο (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια, Ολίμπια Μιλάνου, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Αναντολού Εφές, Φενέρμπαχτσε, Ζαλγκίρις Κάουνας, Μακάμπι Τελ Αβίβ, ΑΣΒΕΛ, Άλμπα Βερολίνου, Μπάγερν Μονάχου) και τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας να κατέχει επίσης μία, αλλά να μην μπορείς να παίξει λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, είναι προφανές ότι το να έχεις μόνο τέσσερις κενές θέσεις είναι προβληματικό.
Η Μονακό και η Βίρτους Μπολόνια θεωρούνται οι επόμενοι στη σειρά για μακροχρόνιο συμβόλαιο, έτσι ώστε ο αριθμός να φτάσει τους 16 και στη συνέχεια η επέκταση είναι απαραίτητη εάν η Ευρωλίγκα θέλει να συνεχίσει να διαθέτει θέση για τον πρωταθλητή της Αδριατικής και τους δύο φιναλίστ του EuroCup.
Ωστόσο, αν κάτι αποδείχθηκε πέρα από κάθε αμφιβολία τη φετινή σεζόν, ήταν η δυναμική του διδύμου Ερυθρός Αστέρας – Παρτιζάν. Όπως σε όλες τις καλές αντιπαλότητες και στα μέρη μας, ενώ οι σύλλογοι είναι «εχθροί», πρακτικά πρέπει να συνυπάρχουν για να μεγεθύνουν τον αντίκτυπό τους σε κάθε επίπεδο εντός και εκτός παρκέ.
Είναι αυτονόητο το γεγονός ότι η Ευρωλίγκα θα ήθελε να κρατήσει όλες αυτές τις ομάδες στο δυναμικό της, ενώ επιπλέον υπάρχει η Βαλένθια που μπορεί να καταλήξει να επιστρέψει για μία σεζόν στο EuroCup, αλλά με μια νέα υπερσύγχρονη αρένα να κατασκευάζεται στην πόλη και τις οικονομικές δυνάμεις του συλλόγου δεδομένους, είναι δεδομένο ότι οι Ισπανοί αποτελούν ιδανικό υλικό για την Ευρωλίγκα.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, ήδη στις 19 ομάδες –αν υπολογίζετε και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας– που αποτελούν σύνολο ιδανικά για το επίπεδο της διοργάνωσης. Προσθέστε το Λονδίνο, το Παρίσι και ίσως το Ντουμπάι και είμαστε αισίως στους 22 συλλόγους. Και αν κάποια στιγμή επιστρέψει η ΤΣΣΚΑ, τότε υπάρχει επίσης μια καλή ευκαιρία για τη Ζενίτ Αγ. Πετρούπολης να ακολουθήσει επίσης. Επιπλέον, υπάρχει η ανάγκη για δύο θέσεις από το EuroCup, κάτι που δεν θα αλλάξει. Γι’ αυτό ξαφνικά μια Ευρωλίγκα 24 ομάδων δεν είναι τόσο μακριά. Αντίθετα, μπορεί να καταλήξει να είναι απολύτως απαραίτητη.
Οι συζητήσεις με τη FIBA
Την περασμένη εβδομάδα μια διευρυμένη επιτροπή της Ευρωλίγκας και εκπρόσωποι των συλλόγων συναντήθηκαν στο Μόναχο με τη FIBA. Οι συνομιλίες ήταν θετικές και η επίσημη δήλωση από την EuroLeague έδωσε παρόμοια εικόνα.
«Στη συνάντηση συζητήθηκε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων με στόχο να εντοπιστούν ευθυγραμμισμένα συμφέροντα και πιθανά περιθώρια συνεργασίας. Είναι πολύ νωρίς για να μοιραστούμε λεπτομέρειες, αλλά ο τόνος ήταν εποικοδομητικός και η συζήτηση θα συνεχιστεί».
Τα καλά νέα είναι ότι με τις δύο πλευρές να έχουν νέα διοίκηση, αντιμετωπίστηκε ο προφανής ελέφαντας στην αίθουσα και όλοι καταλαβαίνουν ότι πρέπει να υπάρξει κάποιου είδους συνεργασία. Ως συνήθως, ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Ο τόνος ήταν θετικός, αλλά η FIBA δεν έχει καμία πρόθεση να αλλάξει τη στάση της απέναντι στα “παράθυρα” στη μέση της σεζόν ή τουλάχιστον αυτό παραμένει δεδομένο προς το παρόν.
Από την άλλη πλευρά, η ιδέα ότι η Ευρωλίγκα θέλει να παραδώσει το EuroCup στη FIBA και να εξοικονομήσει τα έξοδα της διοργάνωσης που πλέον θα καλύπτει η FIBA με μια πιθανή συγχώνευση με το BCL δεν έχει μεγάλη απήχηση στην προσέγγιση των πραγμάτων έτσι όπως τα βλέπει η Ευρωλίγκα.
Οπότε πρακτικά υπάρχει ακόμα στασιμότητα. Επιπλέον η FIBA δεν ήταν πολύ ευχαριστημένη με την ιδέα της επέκτασης της Ευρωλίγκας στο Ντουμπάι, καθώς εκτείνεται εκτός της ευρωπαϊκής ζώνης της FIBA. Φυσικά, δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσει η FIBA τη συμφωνία με το Ντουμπάι εάν η Ευρωλίγκα τη θέλει, ωστόσο ως γεγονός είναι κάτι αξιοσημείωτο
Αισιοδοξία μετά από καιρό
Η ουσία πλέον είναι απλή. Ο καθένας κατανοεί την ανάγκη να θαφτεί το τσεκούρι με τη FIBA και να βρεθεί μια βιώσημη λύση για τα παράθυρα. Επιπλέον, η Ευρωλίγκα σε αυτό το σημείο είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη και έχει οργανική ανάγκη για ανάπτυξη.
Μετά από δύο χρόνια εσωτερικής αναταραχής, φαίνεται να υπάρχει κάποιο είδος αισιοδοξίας μεταξύ όλων των μετόχων και επίσης κάποιες πρώτες ενδείξεις σταθερής συναίνεσης μεταξύ τους.
Άρα κάποια μορφή επέκτασης είναι αναπόφευκτη. Και με την κοινοπραξία με την IMG να λήγει το καλοκαίρι του 2026, ακόμη και αν υπάρχει όρος ανανέωσης για άλλη μια δεκαετία, μπορεί να υπάρξει ακόμη και μια λευκή σελίδα για ένα νέο ξεκίνημα όπου ορισμένα πράγματα μπορούν να αλλάξουν δραστικά.
Γι’ αυτό, ακόμα κι αν εξετάζονται ιδέες όπως δύο περιφέρειες στη διοργάνωση, αλλαγές στο σύστημα διεξαγωγής ή η παρουσία των ομάδων της Eυρωλίγκας στα εγχώρια πρωταθλήματα να περιοριστεί μόνο στα πλέι οφ, αν αυτό συμφωνηθεί από κάθε σύλλογο ξεχωριστά με την εθνική του λίγκα, αυτό είναι μια συζήτηση που θα ξεκινήσει όταν πλέον υπάρχει η ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Σε αυτό το σημείο, το μεγάλο ζήτημα είναι η γενική πρόθεση και η ιδέα της επέκτασης της διοργάνωσης που θα έρθει το νωρίτερο το καλοκαίρι του 2024.
Επομένως, μην περιμένετε αλλαγές στη μορφή και το σύστημα για τη σεζόν 2023-24 και η σύνθεση των ομάδων μπορεί να καταλήξει να είναι σχεδόν πανομοιότυπη. Για την ακρίβεια, με τη Μονακό να έχει σχεδόν εξασφαλίσει μια θέση στα πλέι οφ, έχοντας έτσι το δικαίωμα να παραμείνει στη διοργάνωση μετά την πρόκριση του μέσω του EuroCup, εάν ούτε η Βίρτους Μπολόνια ούτε η Βαλένθια περάσουν στα πλέι οφ, τότε ο νικητής του EuroCup θα βρεθεί στην EuroLeague και θα δοθούν τρεις wildcard.
Για άλλη μια φορά οι Βίρτους, Παρτιζάν και Ερυθρός Αστέρας είναι τα φαβορί – λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι μια από τις τρεις wildcard θα πάει στον πρωταθλητή του ABA League – με τη Βαλένθια να παίρνει μια αναγκαστικά… άδεια ενός χρόνου για το EuroCup πριν επιστρέψει θριαμβευτικά με το νέο της γήπεδο το 2024.