by Bleacher Report / info@eurohoops.net
Eurohoops Türkiye’yi YouTube’da takip etmek için tıklayın!
Eurohoops Türkiye’nin Instagram hesabını takip etmek için tıklayın!
Yeni bir NBA sezonu başlıyor. Bu da basketbol dünyasının eşsiz yıllık ritüelinin vakti geldiği anlamına geliyor: Favori Takımınızın neden berbat bir sezon geçireceğini keşfetme zamanı.
Ve tabii ki neden kesinlikle şampiyon olamayacağını konuşacağız.
Bu egzersiz, kolay alınan egolar için uygun değil. İncelikli düşüncelere de yer yok. Burada kötü şakalar, kolay hedefler, bol abartı ve zaman zaman gerçekten üzerinde durulması gereken birkaç fikir var.
Açık olalım: Favori Takımınızdan nefret etmiyorum. Ancak içerik uğruna, ondan nefret ediyormuş gibi davranıyorum ve aynı anda herkesin favori takımını seviyormuşum gibi yapıyorum. Favori Takımınız sezonu bir şampiyonluk bayrağıyla bitirmeyecek. O onur başka bir takıma ait olacak. Uyarıldınız.
Atlanta Hawks
Özetle: Takımınızın en iyi oyuncusuna güvenmiyorsanız, kazanmaya da güvenemezsiniz.
Hawks iyi bir yaz dönemi geçirdi. Belki Kyle Korver’ın All-Star olduğu dönemden bu yana ilk kez 43 galibiyetin üzerine çıkabilirler. Şimdiden “2025 Yazı: Geçer Not Aldık” pankartını asabilirler.
Ama takımın kendi yıldızına güvenmediği bir ortamda başarıya inanmak zor. Trae Young hâlâ yeni bir sözleşme imzalamadı ve 2026-27 sezonu için oyuncu opsiyonu bulunuyor. Bu da sezon ortasında dedikodular, takas söylentileri ve Pat Beverley’in podcast’inde bitmek bilmeyen bölümler anlamına geliyor.
Trae’in değerini tartışmak “salary cap uzmanı” puanları kazandırabilir, ancak bu takımın uzun vadeli bağlılık eksikliğini gizlemiyor. De’Aaron Fox bile yalnızca 17 maç oynadığı ve hâlihazırda iki topa yönelme meraklısı guard bulunan San Antonio Spurs’ten uzun vadeli güvence aldı. Hawks’ın böyle bir güveni yok.
Jalen Johnson’ın tüm sezonu sağlıklı tamamlaması iyimserlik olur. Luke Kennard’ın top yönlendirmede süreklilik göstermesine güvenmek ise onun sakatlık geçmişini hiçe saymak demektir. Hawks, Kobe Bufkin’i neredeyse para cezası değerinde (110.000 dolar) takas etti.
Takım daha iyi görünüyor ama hâlâ Hawks. Drama ve sakatlıklardan uzak olsalar bile, ortalama olmak onların kaderi.
Boston Celtics
Özetle: Şampiyonluk yüzüğü üreticileri indirim kodu kabul etmez.
Jayson Tatum’un Aşil sakatlığının ardından Celtics niyetini belli etti: Bu sezon bir boşluk yılı. Üstelik Sacramento Kings’in her yıl istemeden yaşadığı türden değil, bilinçli bir boşluk yılı.
Yazın teması maaş azaltmaktı. Takım ikinci vergi basamağından kurtuldu, ilkinden çıkmak üzere. Tamamen vergi dışına çıkmaları yakındır.
Yetenek hâlâ bol, ancak Mart ayına gelindiğinde Jaylen Brown ve Derrick White, uydurma isimli sakatlıklarla haftalarca forma giymeyecek. Ortalama 17-18 maç, “kaş kıllarının batması” gibi absürt nedenlerle kaçırılacak.
Sezon sonunda Baylor Scheierman, Cam Thomas’ı bile utandıracak kadar fazla şut deneyecek; Maksym Shulga pivot olarak başlayacak. Tatum’un bire bir antrenman efsaneleri ortalıkta dolaşacak ve Boston, TD Garden’da The Town filminin Joe Mazzulla anlatımlı özel versiyonunu yayınlayacak.
Brooklyn Nets
Özetle: Derslerini aldılar.
Geçen sezon yeterince kaybetmeyen Nets, bu yıl işi ciddiye alıyor. 2027 draft hakları Houston Rockets’a geçmeden önce, kendi seçimlerinden son kez faydalanmak istiyorlar.
Beş birinci tur seçimlerinin tamamını tuttular. Dördü guard özellikli oyuncular, biri ise 2.11 boyunda olup guard olmak isteyen bir uzun. Cam Johnson gitti, Michael Porter Jr. geldi.
Jordi Fernandez sonunda fazla iyi koçluk yaptığı için cezalandırılmayacağı bir kadroya sahip. Eğer bu kadroyla bile başarı sağlarsa, GM Sean Marks onu kovup yerine Drew Timme’yi getirir.
Charlotte Hornets
Özetle: 10. yıl dönümü hediyeleri genellikle teneke veya alüminyumdur.
Hornets’ı playoff’a davet etmek herkes için garip olurdu. On yıldır playoff’a kalamadılar. Kuzey Karolina’daki birçok beşinci sınıf öğrencisi, bu takımın Nisan sonunda hâlâ sezon oynadığı bir yılı hiç yaşamadı.
Her umut, LaMelo Ball’un sağlıklı kalmasına bağlı. Ama o, Mason Plumlee hâlâ kadrodayken son kez sezonun son maçına çıkmıştı.
LaMelo’nun etrafını şutörlerle çevrelemek doğru bir adımdı, ancak pivot rotasyonu o kadar zayıf ki New Orleans Pelicans bile utanır. Savunma ilk 20’ye girerse, koç Charles Lee’nin heykelini dikmek gerekir.
Eğer galibiyetler Eric Collins’in heyecanına göre ölçülseydi, Hornets bir şampiyon olurdu. Ama ölçülmüyor.
Chicago Bulls
Özetle: Hırs, başarının düşmanıdır.
Chicago Bulls’u playoff adayı olarak görmek, onların kimliğine ihanet olur. Bu takım play-in turnuvasının simgesi haline geldi.
39-40 galibiyet civarında gezinmeleri tesadüf değil, alışkanlık. Koç Billy Donovan estetik bir hücum kurdu, yönetim Matas Buzelis’i draft etti. Ancak organizasyonun bunları Nikola Vučević’i ligin “top merkezinde lider” yapmak uğruna mahvetmesi bekleniyor.
Takımın elinde birçok bitmek üzere olan sözleşme var. Bu da transfer için fırsat yaratıyor ama genellikle kendi aleyhlerine sonuçlanıyor. Bulls’un tek istikrarı, istikrarlı biçimde sıradan olmaları.