by Dan Favale / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 3 Mayıs 2019 tarihinde Bleacher Report’ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
NBA’de serbest oyuncu piyasasında para harcarken bunu sorumluluk bilinciyle yapmak zor. Takımlar baskı altında oluyor ve genelde en büyük dalgaları yaratmak için maliyetli harcamalar gerekiyor. Aceleyle ya da çaresizlikten alınan kararlar, yıllar boyu organizasyonların peşini bırakmayabiliyor.
All-Starları hedeflemek veya elinizdeki oyuncuyu kovalamak da çözüm değil. Yazın en büyük ödülleri ve en bilindik yüzleri “garanti” katkı vaat etmiyor.
Elbette o oyunculardan verim alma ihtimaliniz yüksek ama dolayısıyla risk de daha yüksek.
Basitçe söylemek gerekirse takımların verdiği kontratlarla ilgili hiçbir sorun çıkmayabilir. Bazı takımlar daha kısa vadeli planlara, beklenenden daha düşük ücretlere oyuncuları ikna edebilir.
Aynı zamanda hangi oyuncu olursa olsun uzun vadeli anlaşma yapmak da maliyete bağlı olarak kolay alınacak bir karar değil.
DeMarcus Cousins
DeMarcus Cousins’ın serbest kaldığında neler olacağını tahmin etmek mümkün değil. Piyasada hem maaş bütçesi olan takım sayısı hem de pivot ihtiyacı olan takım sayısı az. O parayı pivota harcayabilecek takımların da 28 yaşındaki yıldızın buna değip değmeyeceğini iyi hesap etmesi gerekiyor.
Sakatlık geçmişi malum. Aşil sakatlığı sonrası dönüşü neredeyse bir yıl sürdü. Şimdilerde de geçirdiği sakatlık nedeniyle playoffların kalanında oynaması beklenmiyor.
Kimilerine göre bu sakatlıklar onu 150 milyon dolarlık bir kontrattan etmiş olabilir.
Haydi maksimum kontratı boşverelim. Geçen sene geçirdiği sakatlık Cousins’ın süper yıldız maaşı almamasına mâl oldu. Golden State Warriors ile orta seviye muafiyetine anlaştı. Bu son sakatlık da onu alabileceği önemli bir kontrattan edecek muhtemelen.
Yine de bir takımın ona yatırım yapması yeter. Büyük oyunculara alışık olmayan talipler birden ortaya çıkabilir. Ancak uzun vadede Cousins’a yatırım yapmak, hesaplanamayacak bir risk. Önce “Acaba?” dedirtmesi için bir tam sezonu sakatlıksız geçirmesi lazım.
Kristaps Porzingis (sınırlı)
Kristaps Porzingis’in çapraz bağ sakatlığından dönüşü piyasasını düşürmeyecek. Bu da bir bakıma daha tehlikeli.
Çapraz bağ sakatlıkları eskiden olduğu kadar kötü değil ancak Porzingis kariyeri boyunca özellikle de vücudunun sol tarafında sakatlıklar ile boğuştu. Maksimum kontrata yakın bir sözleşme söz konusu olunca doğal olarak risk de yüksek oluyor. Dallas Mavericks belli ki ona beş yıllık bir kontrat vermeye hazırlanıyor.
Belki de bu durum değişecektir. Porzingis’in yeni kontratı beklenenden daha ucuz veya daha kısa süreli olabilir. Mavericks ayrıca bu kontrata faciayı önlemek için maç bazlı maddeler ekleyebilir.
Yine de alacağı para düşünülünce bu önlemlerin çok bir önemi yok. Kendisi 24 yaşında ve yetenekli ancak sağlık sorunlarına dair soru işaretleri, artık onlara ihtiyaç duymadığını kanıtlayana kadar orada olacak.
Derrick Rose
Derrick Rose’a 1-2 yıllık bir kontrat vermek de kumar. Asıl tehlike ise yanlış bir şekilde “geri dönüş sezonu” olarak görülen sezona kanmakta yatıyor.
Evet, Rose %37,0 ile en yüksek üçlük isabet oranını yakaladı. Evet, pota çevresindeki %65,1’lik isabet oranı kariyerinin en iyi ikinci yüzdesi. Ve evet, 50 sayı attığı bir maç oldu. Ancak o geri dönüşü sonlandıramadı.
50 sayılık maçı Ekim sonunda yaşandı. Son 30 maçta üç sayı çizgisinin gerisinden %23,2 ile şut attı ve takas dönemi sonrası da %5,9 ile isabet buldu. Minnesota Timberwolves hücumu, onun Karl-Anthony Towns’sız oynadığı hiçbir anda yükselişe geçmedi.
Rose’un sezonu birçok şeydi ve belki doğru yönde atılmış bir adımdı. Ancak yıldızlığa dönüş değildi. Sağ dirseğinden ameliyat olup sezonu da operasyon ile kapattı. Bu performansa kanıp yüksek meblağlar vermek abartılı bir ödüllendirme olacaktır.
Julius Randle (Oyuncu Opsiyonu)
Julius Randle’ın New Orleans Pelicans‘tan aldığı kısa vadeli kontrat karşılığını vermek üzere.
Ancak takımı Pelicans mı olacak başka bir takım mı? Bu aşağı yukarı kesin bir durum.
Bu sezon 36 dakika başına onun dışında 25 sayı, 10 ribaund ve 3 asist ortalamaları tutturan yegane oyuncular Giannis Antetokounmpo, Joel Embiid ve Karl-Anthony Towns oldular. Bu da Randle’ın 9,1 milyon dolarlık oyuncu opsiyonundan daha fazlasını hak ettiğini gösteriyor.
Belki daha fazla parayı da alır. Uzun oyunculara olan ilginin azalması onu diğerleri gibi etkilemeyecek. Klasik uzun tarzını kanatları bile aşan çabukluğu ile yıkıyor ve birçok 5 numaradan da daha güçlü. Ayrıca toplu da oynayabiliyor.
Pivot pozisyonundaki ters eşleşmelerde onu koşturmak rakip savunmaları çok zorluyor ancak uzun forvet pozisyonunda oynadığında o kadar fark yaratamıyor. Geçen sezon kariyer üçlük denemesi ortalamasının üç katından fazla deneme yaptı. Dahası %34,4 ile isabet buldu ve bu da saygıyı hak ediyor. Pas üzerinden denediği üçlüklerde ise %35,8 ile isabet kaydediyor.
Randle’a üst düzey ilk beş oyuncusu gibi kontrat vermek, şutunun bu seviyede devam edeceğine güvenmek demek. Bu da bir risk teşkil ediyor. Geçtiğimiz yıl sıra dışı bir şekilde umut veriyordu ancak bu sene değişen bir şey yok.
Savunma zaaflarını toparlamak daha da zor. Bire bir pozisyonlarla başa çıkabiliyor ancak perdelerde kayboluyor. Rakip hücumlar pick-and-roll’de onu hedef alıyor ve o da reaksiyon gösteremiyor, güvenilir bir yardım savunması da getiremiyor.
Pivot pozisyonunda tutmak da sorunu tam anlamıyla kapatmıyor. Ancak durağan oynayan uzunlara karşı etkili oluyor. O zaman bile en temel pota koruma yetilerini gösteremediği oluyor.
New Orleans’ın onu 5 numarada kullandığı anlarda rakip takımlar neredeyse %42 ile şut attı. Lakers da 5 numarada onu kullandığında aynı sorunu yaşamıştı. Bir sonraki takımı da yaşayacak.