Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Προσοχή το παρακάτω κείμενο δεν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας ούτε στηρίζεται σε φανταστικά πρόσωπα. Η ανάλυση έγκειται σε αληθινές καταστάσεις, ανθρώπους που ρίσκαραν, μελέτησαν και μπορούν να χαμογελούν. Όλα αυτά λίγους μήνες αφότου η δικαιωματικά επιλαχούσα ομάδα (Γκραν Κανάρια), έθεσε εαυτόν εκτός Ευρωλίγκας και η Βαλένθια πήρε τη wild card, δικαιώνοντας απόλυτα μέχρι στιγμής τη διοργανώτρια αρχή που κράτησε τη 18αδα ίδια και απαράλλακτη.
Ολόκληρος ο οργανισμός της Βαλένθια βαδίζει με το μότο του “Πολιτισμού της προσπάθειας” – Cultura del Esfuerzo στα ισπανικά – που έβρισκε έδαφος σε όλα τα… παρατρεχάμενα τμήματα πλην του πιο δημοφιλούς. Ένα προπονητικό κέντρο (L’Alqueria) υπόδειγμα, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη, που φιλοξενεί ταλαντούχα παιδιά της ευρύτερης περιοχής και γεννά τους Βαλενθιάνους του μέλλοντος. Ισχυρές ακαδημίες που συγκαταλέγονται ανάμεσα στις κορυφαίες της Ιβηρικής καθώς και δυνατή γυναικεία ομάδα η οποία την τελευταία τριετία διακρίνεται σε Ισπανία και Ευρώπη (πρωταθλήτρια την περασμένη σεζόν, θριαμβεύτρια του EuroCup την προπερασμένη). Πλέον έχουν έναν ακόμα λόγο να υπερηφανεύονται στα ανατολικά παράλια.
Το σύνολο του Μουμπρού έχει μπει φουριόζο στην αγωνιστική περίοδο βρισκόμενο στο κατόπι της Ρεάλ Μαδρίτης τόσο σε ACB όσο και στην Ευρωλίγκα. Έχοντας κρατήσει αλώβητη την έδρα της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της “γηραιάς ηπείρου” και με ένα εμφατικό διπλό στο Κάουνας, η Βαλένθια φιγουράρει στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας σε Ευρώπη (4-1) και Ισπανία (6-1). Πόσο τυχαία όμως μπορεί να θεωρηθεί η εκκίνηση αυτή;
Ο παλιός είναι αλλιώς αλλά ο νέος είναι πιο… ωραίος
Στη Βαλένθια το… φιλοσόφησαν στο πράγμα. Η αλλαγή κατεύθυνσης ήταν επιτακτική για να μπει ξανά το τρένο στις σωστές ράγες έπειτα από μια σεζόν που τελείωσε με αρνητικό πρόσημο (15-19) και μπόλικους τριγμούς. Οι αποφάσεις δεν ήταν εύκολες, κάθε άλλο.
Μπόγιαν Ντούμπλιεβιτς, Σαν Φαν Ρόσομ και Κλεμέν Πρέπελιτς είχαν συμπληρώσει μαζί 24 χρόνια στο κλαμπ, το οποίο “διψούσε” για μία αναζωογόνηση, για φρέσκο αέρα. Η προσφορά και των τριών στον οργανισμό ήταν πολύ μεγάλη ανά τα χρόνια όμως “όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν” και πρέπει να τελειώνουν όταν κάνουν τον κύκλο τους.
Με τον Άλεξ Μουμπρού – στη δεύτερη χρονιά του στον πάγκο της ομάδας – προσωπάρχη, οι Ίβηρες το γύρισαν στην ένταση, την επαφή, το physical game, την αθλητική ρακέτα. Το δίδυμο των Οτζελέγε (12 π. με 5,7 ριμπ.) και Ντέιβιτς (10.2 π., 2.4 ριμπ.) στο ζωγραφιστό ταίριαξε… ταμάμ στο μπάσκετ που θέλει να παίξει η Βαλένθια με τους δυο τους να κυριαρχούν στους αιθέρες, κάνοντας ταυτοχρόνως δύσκολη τη ζωή των αντίπαλων ψηλών.
Ο υγιής Κρις Τζόουνς είχε δείξει από πέρυσι τι μπορεί να κάνει (11.6 π. με 4.6 ασίστ) ενώ η επιθετικότητα των Ίνγκλις (9.4 πόντοι με 3.4 ριμπ.), Μπουμπακάρ Τουρέ (5.6 π. με 3/4 ριμπ.) και Κάσιους Ρόμπερτσον (5.4 π.) έχουν δώσει το κάτι παραπάνω. Αν στους παραπάνω προστεθεί και η εμπειρία του Βίκτορ Κλαβέρ στην 9η σεζόν του στη διοργάνωση, τότε το… ισπανικό γλυκό ήρθε και έδεσε.
Άμυνα από… ατσάλι
Η Βαλένθια απεγκλωβίστηκε από την ιδέα του “όσα βάλουμε και όσα φάμε”. Έδωσε βάρος στον τρόπο που η άμυνά της θα γίνει πιο σκληρή και έως τώρα δικαιώνεται. Άλλωστε, η αρμάδα του Μουμπρού έχει δεχτεί μόλις 70.8 πόντους κατά μέσο όρο στα πρώτα αυτά 5 παιχνίδια, ούσα η δεύτερη καλύτερη μετά τη Μπαρτσελόνα (69,8 πόντους) και πριν τον Ολυμπιακό (71.6 π.).
Το εξής εντυπωσιακό με τη Βαλένθια που έχει αναγκάσει άπαντες να την χαρακτηρίσουν ομάδα – έκπληξη, είναι πως μετράει 4 νίκες σε 5 αγώνες με αντιπάλους φαβορί για μία θέση στα playoffs, βάσει δυναμικής και περσινής επίδοσης τουλάχιστον.
Οι Tarjonas (πορτοκάλια στην τοπική διάλεκτο λόγω της τεράστιας παραγωγής και εξαγωγής εσπεριδοειδών) έχουν κάμψει την αντίσταση των Μονακό (70-65), Φενέρμπαχτσε (77-74) και Μακάμπι (75-66) στην έδρα τους για να έρθει το εμφατικό πέρασμα από το Κάουνας κόντρα σε μια ομάδα ισόβαθμη μέχρι τότε (3-1) στη βαθμολογία, σε μια καυτή έδρα.
Η εντυπωσιακή μάλιστα εμφάνιση της Βαλένθια στη Λιθουανία και η καθαρή της νίκη ανάγκασε τον Μακσβίτις να παραδεχτεί ρητά πως “Ήταν ένας μικρός εφιάλτης για εμάς”. 52 πόντους στο ημίχρονο για εκτός έδρας παιχνίδι, δεν τους λες και λίγους.
“Η ιστορία γράφεται από τους νικητές”
Υπήρξε σαφής ο Ναπολέων Βοναπάρτης στην παραπάνω φράση. Άλλωστε η Βαλένθια ήταν πάντοτε μία συμπαθής ομάδα που (προσπαθούσε) να παίξει μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο. Και αφού ο… Μανωλιός έκανε πολλά παραπάνω από το να βάλει τα ρούχα του αλλιώς, ιδού τα αποτελέσματα.
Η ομάδα… μύθος του Eurocup (2003, 2010, 2014 και 2019) σκόνταφτε συνεχώς στον… παραπάνω όροφο, έχοντας κατορθώσει μόλις μία φορά να βρεθεί στα playoffs της Ευρωλίγκας (2010-11) όταν ανάγκασε κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης να παίξει 5 παιχνίδια για να προκριθεί στο Final Four. Επειδή όμως σε ένα μαραθώνιο αυτό που μετράει είναι το επόμενο χιλιόμετρο, οι Ίβηρες αρκούνται στο προσεχές μέλλον.
Την Πέμπτη το βράδυ στις 21:30 έχουν την ευκαιρία κόντρα στην Άλμπα Βερολίνου στο Pabellon Fuente De San Luis να ανέβουν στο 5-1 και να ισοφαρίσουν το καλύτερο ξεκίνημα τους στη διοργάνωση, μια εικοσαετία πίσω με τον Πάκο Όλμος “τιμονιέρη”.
Και όλα αυτά ενώ έρχονται ακόμα πιο… φωτεινές μέρες για τον οργανισμό της μπασκετικής Βαλένθια. Μέχρι το τέλος του 2024 αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί και παραδοθεί το ολοκαίνουργιο “σπίτι”, η Roig Arena. Ένα έργο που κόστισε 280 εκατομμύρια ευρώ και προχώρησε με ιδιωτικές πρωτοβουλίες, μην επιβαρύνοντας τα ταμεία του συλλόγου. Ένα “παλάτι” χωρητικότητας 15.600 θέσεων στο οποίο ευελπιστούν στη Βαλένθια πως θα δουν την ομάδα στα… καλύτερά της. Το δεδομένο είναι πως βρίσκεται στο σωστό δρόμο.
Photo credit: valenciabasket
Διαβάστε επίσης: