by Bleacher Report / info@eurohoops.net
Eurohoops Türkiye’yi YouTube’da takip etmek için tıklayın!
Eurohoops Türkiye’nin Instagram hesabını takip etmek için tıklayın!
Yeni bir NBA sezonu başlıyor. Bu da basketbol dünyasının eşsiz yıllık ritüelinin vakti geldiği anlamına geliyor: Favori Takımınızın neden berbat bir sezon geçireceğini keşfetme zamanı.
Ve tabii ki neden kesinlikle şampiyon olamayacağını konuşacağız.
Bu egzersiz, kolay alınan egolar için uygun değil. İncelikli düşüncelere de yer yok. Burada kötü şakalar, kolay hedefler, bol abartı ve zaman zaman gerçekten üzerinde durulması gereken birkaç fikir var.
Açık olalım: Favori Takımınızdan nefret etmiyorum. Ancak içerik uğruna, ondan nefret ediyormuş gibi davranıyorum ve aynı anda herkesin favori takımını seviyormuşum gibi yapıyorum. Favori Takımınız sezonu bir şampiyonluk bayrağıyla bitirmeyecek. O onur başka bir takıma ait olacak. Uyarıldınız.
Atlanta Hawks
Özetle: Takımınızın en iyi oyuncusuna güvenmiyorsanız, kazanmaya da güvenemezsiniz.
Hawks iyi bir yaz dönemi geçirdi. Belki Kyle Korver’ın All-Star olduğu dönemden bu yana ilk kez 43 galibiyetin üzerine çıkabilirler. Şimdiden “2025 Yazı: Geçer Not Aldık” pankartını asabilirler.
Ama takımın kendi yıldızına güvenmediği bir ortamda başarıya inanmak zor. Trae Young hâlâ yeni bir sözleşme imzalamadı ve 2026-27 sezonu için oyuncu opsiyonu bulunuyor. Bu da sezon ortasında dedikodular, takas söylentileri ve Pat Beverley’in podcast’inde bitmek bilmeyen bölümler anlamına geliyor.
Trae’in değerini tartışmak “salary cap uzmanı” puanları kazandırabilir, ancak bu takımın uzun vadeli bağlılık eksikliğini gizlemiyor. De’Aaron Fox bile yalnızca 17 maç oynadığı ve hâlihazırda iki topa yönelme meraklısı guard bulunan San Antonio Spurs’ten uzun vadeli güvence aldı. Hawks’ın böyle bir güveni yok.
Jalen Johnson’ın tüm sezonu sağlıklı tamamlaması iyimserlik olur. Luke Kennard’ın top yönlendirmede süreklilik göstermesine güvenmek ise onun sakatlık geçmişini hiçe saymak demektir. Hawks, Kobe Bufkin’i neredeyse para cezası değerinde (110.000 dolar) takas etti.
Takım daha iyi görünüyor ama hâlâ Hawks. Drama ve sakatlıklardan uzak olsalar bile, ortalama olmak onların kaderi.
Boston Celtics
Özetle: Şampiyonluk yüzüğü üreticileri indirim kodu kabul etmez.
Jayson Tatum’un Aşil sakatlığının ardından Celtics niyetini belli etti: Bu sezon bir boşluk yılı. Üstelik Sacramento Kings’in her yıl istemeden yaşadığı türden değil, bilinçli bir boşluk yılı.
Yazın teması maaş azaltmaktı. Takım ikinci vergi basamağından kurtuldu, ilkinden çıkmak üzere. Tamamen vergi dışına çıkmaları yakındır.
Yetenek hâlâ bol, ancak Mart ayına gelindiğinde Jaylen Brown ve Derrick White, uydurma isimli sakatlıklarla haftalarca forma giymeyecek. Ortalama 17-18 maç, “kaş kıllarının batması” gibi absürt nedenlerle kaçırılacak.
Sezon sonunda Baylor Scheierman, Cam Thomas’ı bile utandıracak kadar fazla şut deneyecek; Maksym Shulga pivot olarak başlayacak. Tatum’un bire bir antrenman efsaneleri ortalıkta dolaşacak ve Boston, TD Garden’da The Town filminin Joe Mazzulla anlatımlı özel versiyonunu yayınlayacak.
Brooklyn Nets
Özetle: Derslerini aldılar.
Geçen sezon yeterince kaybetmeyen Nets, bu yıl işi ciddiye alıyor. 2027 draft hakları Houston Rockets’a geçmeden önce, kendi seçimlerinden son kez faydalanmak istiyorlar.
Beş birinci tur seçimlerinin tamamını tuttular. Dördü guard özellikli oyuncular, biri ise 2.11 boyunda olup guard olmak isteyen bir uzun. Cam Johnson gitti, Michael Porter Jr. geldi.
Jordi Fernandez sonunda fazla iyi koçluk yaptığı için cezalandırılmayacağı bir kadroya sahip. Eğer bu kadroyla bile başarı sağlarsa, GM Sean Marks onu kovup yerine Drew Timme’yi getirir.
Charlotte Hornets
Özetle: 10. yıl dönümü hediyeleri genellikle teneke veya alüminyumdur.
Hornets’ı playoff’a davet etmek herkes için garip olurdu. On yıldır playoff’a kalamadılar. Kuzey Karolina’daki birçok beşinci sınıf öğrencisi, bu takımın Nisan sonunda hâlâ sezon oynadığı bir yılı hiç yaşamadı.
Her umut, LaMelo Ball’un sağlıklı kalmasına bağlı. Ama o, Mason Plumlee hâlâ kadrodayken son kez sezonun son maçına çıkmıştı.
LaMelo’nun etrafını şutörlerle çevrelemek doğru bir adımdı, ancak pivot rotasyonu o kadar zayıf ki New Orleans Pelicans bile utanır. Savunma ilk 20’ye girerse, koç Charles Lee’nin heykelini dikmek gerekir.
Eğer galibiyetler Eric Collins’in heyecanına göre ölçülseydi, Hornets bir şampiyon olurdu. Ama ölçülmüyor.
Chicago Bulls
Özetle: Hırs, başarının düşmanıdır.
Chicago Bulls’u playoff adayı olarak görmek, onların kimliğine ihanet olur. Bu takım play-in turnuvasının simgesi haline geldi.
39-40 galibiyet civarında gezinmeleri tesadüf değil, alışkanlık. Koç Billy Donovan estetik bir hücum kurdu, yönetim Matas Buzelis’i draft etti. Ancak organizasyonun bunları Nikola Vučević’i ligin “top merkezinde lider” yapmak uğruna mahvetmesi bekleniyor.
Takımın elinde birçok bitmek üzere olan sözleşme var. Bu da transfer için fırsat yaratıyor ama genellikle kendi aleyhlerine sonuçlanıyor. Bulls’un tek istikrarı, istikrarlı biçimde sıradan olmaları.
Cleveland Cavaliers
Özetle: Şampiyon olamazsın, ama bahaneler liginin şampiyonu olabilirsin.
Donovan Mitchell döneminde üç yıl geçti, iki playoff serisi galibiyeti ve sıfır ciddi ikinci tur performansı var. Ama her şeyin bir açıklaması mevcut. Sakatlıklar, fiziksel zorluklar, yanlış koçluk tercihleri…
Bu sezonun bahanesi ne olacak? Dean Wade ve De’Andre Hunter’ın dayanıklılık eksikliği mi? Lonzo Ball’un oynayamayışı mı? Garland’ın boyunun uzamaması mı?
Doğu zayıflamışken fırsat kapısı aralanabilir. Ama muhtemelen yine ikinci turda 5 maçta elenecekler ve bunu makul bir şekilde açıklayacaklar.
Dallas Mavericks
Özetle: Nico Harrison’ın planında top sürmek yok.
Mavericks çok büyük bir takım kurdu. Savunma iyi olabilir ama hücum gözle görülür şekilde zorlanacak. D’Angelo Russell ve Klay Thompson’a bu kadar güvenmek cesaret ister.
Kyrie Irving’in 34 yaşında ve ciddi bir sakatlıktan dönüyor olması her şeyi çözmeyecek. Dönüş tarihi belirsiz; belki de ay döngüsüne bağlı.
Cooper Flagg’in oyuna yön vermesi güzel bir fikir, ancak spacing o kadar kötü ki bu durum travma yaratabilir. Harrison’ın vizyonu dışarıdan görülmüyor ama o, bunun planın bir parçası olduğuna inanıyor.
Anthony Davis’in sonunda uzun oynamak zorunda kalmadığı bir takıma geçtiğini görmek de ilginç olacak.
Denver Nuggets
Özetle: Maaş defteri yarışını zaten kazandılar.
Yönetim, takım sahibi para kaybetmesin diye 2032 draft hakkını sattı, ligin ortalama oyuncularını takas etti ve Yunanistan’da oynamak isteyen bir pivot aldı.
Bu sezonun hedefi yine aynı: Nikola Jokić sahadayken harika olmak, o yokken batmamak. Ancak yedek oyun kurucu yok, Murray’in tek başına oynadığı dakikalar hiçbir zaman işe yaramadı.
Rol oyuncuları ya şut atamıyor (Braun, Watson), ya da savunma yapamıyor (Strawther). Fakat genel tabloya bakarsak, Nuggets kendini iyi hissediyor.
Detroit Pistons
Özetle: Javonte Green ellerindeki en iyi 3&D oyuncusu.
“Gelişim doğrusal değildir” ifadesi aslında “hiç gelişmedik” anlamına geliyor. Kadroda ciddi bir ilerleme yok.
Jaden Ivey’nin kısa süreli iyi üçlük yüzdesine rağmen sakatlıktan dönüyor olması riskli. Tobias Harris’in fazlasıyla iyi oynaması gerekiyor.
Kanat rotasyonu yine zayıf. Ron Holland ve Ausar Thompson gelişmeye devam edecek ama “şut atmayı öğrenmek” bir yazda kazanılacak bir beceri değil. Giannis Antetokounmpo’nun bile orta mesafeyi öğrenmesi 10 yıl sürdü.
Ve unutmayalım: J.B. Bickerstaff’ın koçluk ettiği hiçbir takım ikinci turun beşinci maçını geçemez.
Golden State Warriors
Özetle: 37, 32, 36, 35, 39.
Bunlar sayısal loto numarası değil, ilk beşin yaşları. Clippers bile bu kadar yaşlı görünmüyor.
Curry, Jimmy Butler ve Draymond Green birlikte sahadayken etkiliydi, ancak hiçbiri sakatlıklardan muaf değil. Jonathan Kuminga’nın her hücumda topu kendi üzerine alacağı neredeyse kesin.
Bu takımın en iyi ihtimali hâlâ şampiyonluk; en kötü ihtimali ise Butler, Green ve Kuminga’nın emeklilikte halkla ilişkiler üzerine bir podcast başlatması.
Houston Rockets
Kısa Özet: Kadronun 11 oyuncusu uzun forvet veya pivot pozisyonunda oynuyor.
Birileri mutlaka bize “pozisyonlara takılıp kalmak artık 2015’te kaldı” diyecek, gözlerini devirecek ve bakır kupasından Moscow Mule yudumlayacak. Haksız da sayılmazlar.
Ancak Houston Rockets’ın sorunu, gard veya kanat oynaması gereken oyuncularının forvet ya da uzun gibi oynaması. Fred VanVleet’in sağ diz ön çapraz bağ sakatlığından önce bu durum tolere edilebilirdi. Şimdi ise bu onların sonunu getirebilir.
VanVleet geçen sezon Rockets’ta üçlük isabetlerinde üçüncü sıradaydı. İlk iki sırada Jalen Green ve Dillon Brooks vardı. İkisi de artık Phoenix’te — yani basketbolun çorak topraklarında. Dördüncü sırada Jabari Smith Jr. vardı, ama onun top hakimiyeti Dallas Mavericks’te bir oyun kurucu olarak başlayabilecek seviyede.
Sorunun kalbi burada yatıyor: Rockets artık aynı anda pas verebilen, top sürebilen ve şut atabilen oyunculardan yoksun. Belki Reed Sheppard bir gün bu oyuncu olur, ama o henüz çaylak sayılır. Amen Thompson geçen sezon tepe üçlüklerinde %15’in altında isabet buldu. Aaron Holiday’in de Prime Damian Lillard’la akrabalığı olmadığı ortaya çıktı.
Kevin Durant bu üç özelliği taşıyor gibi görünebilir, ama dikkatli bakarsan fark edersin: Onu bir oyun kurucu gibi kullanamazsın. Üçlük hacmini artırmaktan çok, Twitter’da kendisine yazılanları görmezden gelmeyi tercih eder.
Houston teorik olarak takas piyasasında hareket edebilecek varlıklara sahip, ancak Aralık ayına kadar ciddi biçimde oynatılabilir kontratları yok. Clint Capela’nın geri dönüşü ise tüm yaz döneminin “ne alaka?” hareketi gibi görünüyor. Bu takım, bir yandan jenerasyonluk bir skorer eklerken diğer yandan 4 numara, 5 numara ve “4 numara kılığına girmiş gard/kanat” stokunu artırarak hücumda daha da kötü hale gelmeyi başardı. Dürüst olmak gerekirse bu da kendi içinde etkileyici.
Indiana Pacers
Kısa Özet: Takımın kimliğinin büyük bölümü ya sakat ya da Wisconsin’de.
Indiana Pacers’ın asla pes etmeyeceğine, tanking düşünmeyeceğine ve sonunda her şeyin yoluna gireceğine olan inanç artık delilik sınırında. Tyrese Haliburton, NBA Finalleri’ne çıkan hücumun kalbiydi, ama Aşil sakatlığı nedeniyle sezonu kaçıracak. Yine de bu takım bir şekilde “çözüm bulacak” mı?
Bu nasıl olacak? Andrew Nembhard, her gece 30 dakikadan fazla tam saha savunma yaparken aynı zamanda yüksek hacimli ve verimli bir üçlükçüye mi dönüşecek? Bennedict Mathurin doğasına aykırı davranıp pas mı verecek? Aaron Nesmith her yıl yalnızca “Prime Kawhi Leonard savunması” becerisi mi ekleyecek?
Myles Turner’ın gidişi de hafife alınıyor. NBA Finalleri’nde elit bir savunmaya karşı zorlanması, onun 5 numarada yarattığı saha açma etkisini değersiz kılmaz. Onun eksikliğini Jay Huff 11 dakikalığına benzer bir performans gösterdi diye unutamazsın. Pascal Siakam–Obi Toppin ikilisinin net rating’i ezberlenmiş olsa bile Turner’ın değeri yerini doldurmakla ölçülemez.
Koç Rick Carlisle basketbol dâhisi olabilir, ama sihirbaz değil. Kadro derinliği belli ölçüde ilgi çekici olsa da bu takımın 30 küsur galibiyet alıp “fırsat sezonunu” heba etme ihtimali çok yüksek.
Los Angeles Clippers
Kısa Özet: Yaşı tersine çevirmek gerçekçi bir hedef değil.
Geçen sezonu küçük beşlerle oynayarak, savunmada kaos yaratarak ve hızlı hücumlarla geçiren Clippers, yazın kadroya bakıp “Ya biraz daha yaşlı, biraz daha yavaş olsak?” diye düşünmüş olmalı.
Kadro ortalama yaşı 29,6. NBA, 2012-13 Miami Heat’ten bu yana bu kadar yaşlı bir takıma şampiyonluk vermedi. O takımda Prime döneminde LeBron James vardı. Clippers’ta ise Prime döneminin ortasında… Ivica Zubac var.
Kadroda yetenek bol. Normal sezondaki sakatlıkları tolere edecek derinlik de mevcut. Ama Kawhi Leonard hâlâ en iyi oyuncuları ve hâlâ sakatlık riskiyle yaşıyor. Toronto’dan geldiğinden bu yana geçen altı sezonda takımının sezon son maçında sadece iki kez sahada olabildi. Onun 65 maç oynaması ve playoff sonuna kadar sağlıklı kalması, sokakta ağaç diktiğini görmekten daha düşük bir ihtimal.
Ayrıca herkesin James Harden ve Chris Paul’un aynı soyunma odasında buluşmasını “iyi fikir” olarak görmesi de tuhaf. Madem öyle, Dwight Howard’ı da çağırıp tam kadro nostalji yapabilirler.
Kris Dunn sahada değilken Clippers’ın dış savunmasını dert etmeyin. Koç Tyronn Lue’nun Nico Harrison’lık bir vizyonu var: Bradley Beal’in eski savunma seviyesine dönmesi. Belki aynı anda Harden’dan da playoff formuna dönmesini ister.
Los Angeles Lakers
Kısa Özet: LeBron James artık siyatik ağrısı için özel yastıklara ihtiyaç duyuyor.
Basketbol operasyonları başkanı Rob Pelinka, kısa süre önce “LeBron’un mirasının koruyucusuyuz” derken, şimdi “Evet, burada emekli olsa güzel olurdu” moduna geçti. Bu bir skandal değil. Luka Dončić’in zaman çizelgesine öncelik vermek mantıklı; o 26 yaşında, LeBron ise Aralık sonunda 41 olacak.
Her ne kadar “şampiyonluk adayıyız” mesajı vermeye çalışsalar da Lakers aslında gelecek maaş boşluğuna yatırım yapıyor. Önümüzdeki iki yaz için kitaplarını temiz tutuyorlar. LeBron’a yazın kontrat uzatma teklif edilmemesi sonucu o da oyuncu opsiyonunu kullandı; menajeri Rich Paul ise ESPN’e “Anılar için teşekkürler” tonunda demeç verdi.
Nikola Jokić’in menajeri bir Instagram fotoğrafı paylaşıp LeBron ve Maverick Carter’la “2026 sonbaharı için büyük planların zamanı” yazdı. LeBron’un bir Clippers tesisinde antrenman yaparken paylaştığı fotoğraf da spekülasyonları körükledi. Elbette her iki olayın da açıklaması var ama… LeBron’un “her adımını bilinçli atan” biri olduğunu bilmeyen yok. Bu hikâye büyük ihtimalle, farklı takımların formalarını sırayla giydiği televizyon yayınlarıyla sonuçlanacak.
Yaz hamlelerine gelirsek: Deandre Ayton ve Marcus Smart artık sarı-mor formayla oynayacak. 2021 yılı bundan gurur duyar. Jake LaRavia iyi bir ekleme, ama belki de Lakers’ın en büyük yaz kazancı, Luka Dončić’in protein tozunun tereyağı ve krema yerine badem sütüyle karışabileceğini keşfetmesi olacak.
Memphis Grizzlies
Kısa Özet: Sakatlık raporu CVS fişlerinden daha uzun.
Ja Morant (ayak bileği), Jaren Jackson Jr. (parmak), Zach Edey (ayak bileği) ve Brandon Clarke (diz) aynı anda sahaya çıktığı maç sayısına dair bir tahmin: 36 üstü diyorsanız, alt alın; 36 altı diyorsanız, yine alt alın.
Bu takım sanki lanetlenmiş gibi. Asla tam kadro olamıyorlar. Kanat eksikliği çözümü de hep “teorik” kalıyor.
Jaylen Wells ve Cedric Coward umut verici olsa da biri ortalama bir 3&D oyuncusuna, diğeri potansiyel ama sakatlık riski yüksek bir isme dönüşebilir.
Takımın genel yönü ise belirsiz. Desmond Bane’in takası, yeniden yapılanma sinyali gibi, ama aynı anda iki birinci tur hakkını Coward için vermeleri ters bir mesaj. Uzun rotasyonunun ne kadar zayıflayabileceğini bile bile odadaki boşluğu bir guard (Ty Jerome) ile doldurdular.
Jock Landale’ın, geçen sezon 38 yaşındaki Jeff Green’i zor bela yedek bıraktığı düşünülürse, bu kadar övgü alması da tuhaf.
Morant’in yeni kontratı hâlâ imzalanmadı ya da teklif edilmedi. Jackson ise gerekmemesine rağmen zam aldı. Daha ne ters gidebilir ki? Cevap: her şey.